... eindelijk vloeit er nog eens een schrijfsel uit mijn toetsen. De laatste tijd waren de omstandigheden niet echt mee maar stilaan slaan we ons daar doorheen. Toch hebben we de laatste tijd het dagelijkse gebeuren zo goed mogelijk opgevangen. Alleen de "feestjes" hebben we achterwege gelaten. In de weekends zijn we enkele keren gaan fietsen. Zo kwamen we terecht op de viering van 700 jaar Reet (Brooikensdag). Spijtig genoeg heb ik weer de dommerik moeten uithangen en heb ik een aantal foto´s op mijn pc´tje, ongewild, vervangen door andere. ´t Is de ouderdom zeker!!! In de Schorre was er een wedstrijd met honden en frisbees, vrij spectaculair (maar ook hier ggen foto´s meer). Op de terugweg langs de Nete hebben we de geboorte van een babykalfje net niet life meegemaakt, het was wel een schattig diertje en er moest nog eentje volgen maar dat liet even op zich wachten. Af en toe eens lekker eten of snoepen hoort tot onze wekelijkse geplogenheden. Al moet jer er af en toe wel wat moeite voor doen. In het bijbehorend boekje van de fietsknooppunten hadden we gelezen dat men ergens ijs kon eten, 24 soorten liefst. Maar waar het zich moest bevinden was er enkel een weide te zien. Enkele km verder vonden we dan een wegwijzertje (nog 0,9km) en zo hebben we een heerlijke crême-glaceke verorberd (2 groooooote bollen met krieken). Pannenkoeken eten, op restaurant gaan een mens moet van iets in leven blijven. We hebben nog een (kleinkunst)optreden ven Jelle Cleymans en Sam Verhoeven meegepikt in het cultuurcafé van CC De Mol. Zeer gekende nummers met een zanger (http://www.samverhoeven.com/Sam_Verhoeven_-_Officiele_Site/Welkom.html) die ik nog nooit had bezig gehoord. Het was een leuk optreden. "Open Bedrijvendag" hebben we dit jaar niet aan ons laten voorbijgaan. Health Made (http://www.healthmate.be/site/index.php) was onze eerste stop en ja we zijn zinnens om ons een infrarood-sauna aan te schaffen. Dan op weg naar Ranst (http://www.atv.be/item/asielcentrum-ranst) voor een bezoek aan het asielcentrum aldaar. Een boeiende kijk op het reilen en zeilen van de hier aanbelande asielzoeker. Maar eigenlijk een schrijnende toestand mee in de hand gewerkt door de onprofessionele aanpak van de huidige regering. Als je weet dat slechts 20% inderdaad asiel krijgen, de overige 80% wordt op straat gezet, letterlijk en figuurlijk, en verdwijnen in de totale illegaliteit. Zolang men in het centrum verblijft kent men je, en dan??? Ik heb een enorme bewondering voor die mensen die zich 24/24, 7 dagen op 7 voor deze mensen inzetten en dan nog gewoonlijk de wind van voren krijgen. Heb een paar boeiende gesprekken gevoerd en enkele vervelende vragen gesteld. Voor de rest nog enkele boeiende vergaderingen bijgewoond en voorgezeten. Zo ben je weer up-to-date tot een volgend blog-verhaaltje.
Gisteren met mijn vrouwtje aan het wandelen op de Lierse stadsvesten en daar hebben we een kleine demonstratie gekregen van hoe kinderen ouders opvoeden. En wij die dachten dat het omgekeerd was. Aan het Spui staan borden "Fietsers hier afstappen", maar de papa vondt het toch beter om op de fiets te blijven zitten en door te rijden. Maar dat was zonder de waard, in dit geval de dochter gerekend. Zeer beleefd, maar kordaat wees zij de papa er op dat hij in fout was. En de juffrouw stapte af, met de fiets aan de hand door het Spui en terug opgestapt. De papa probeerde zich nog uit de situatie te redden, door haar voor te houden dat hij toch niemand gehinderd had. Ik denk dat bij een volgende passage de papa toch maar zal afstappen.
Klein detail in het voordeel (misschien) van de papa :
In de wegcode is er geen enkel bord "fietsers hier afstappen" Alhoewel het dus niet letterlijk in de wet voorkomt is dit toch een duidelijk veiligheidsadvies.
Ik wil me op voorhand verontschuldigen aan diegenen die vinden dat zulk artikel niet thuishoort op een blog. Maar ik wil hier mijn ei kwijt en het ligt me wat op de maag dus ... .
Als je ouders overleden zijn beschouw je jezelf dan als een weeskind? Eigenlijk ik wel, daar is dus op zich niets mis mee. Maar pas als je wees bent besef je welke ongelooflijke papiermolen je nog moet ronddraaien en wat je nog allemaal dient te regelen. Het overlijden en de begrafenis geef je in handen van een begrafenisondernemer en daar kan je van op aan dat alles tot in de kleinste details geregeld wordt. Mijn broers hadden al een aantal andere zaken (papiermolen) geregeld maar ... .
Vandaag heb ik de de ganse voormiddag van instantie naar instantie gereden. Gsm opzeggen, een papier hier, een papier daar, bankje in bankje uit. Soms wordt je van de zes naar de negen gestuurd. Ik voelde me een beetje als een bedelaar op de duur en ik geef toe dat is geen prettig idee. Maar uiteindelijk komt alles wel in orde. En de ik moet beamen iedereen was vriendelijk.
Maar ... Niemand maar dan ook niemand van alle personen die ik vandaag op deze papierreis ben tegengekomen heeft zich voor het overlijden "gecondoleerd". Blijkbaar ben ik nog een oude naïveling maar het heeft me laten schrikken. Is alles dan te herlijden tot "puur business"? Is er geen respect meer tegenover de mens voor u? Waarschijnlijk zit onze maatschappij momenteel zo in elkaar.
Laten we dan maar sterkte vinden in die mensen die hun aanwezigheid hebben getoond, een kaartje in de bus hebben gestoken of een brief of een mailtje hebben gestuurd.
Af en toe moet een Groen!e jongen zich manifesteren als zijnde groen-gezind. Dus zondagmorgen ik, deftig aangekleed, naar de receptie van 10 jaar Lierse milieuraad. Gewenst of niet maar ik vond dat er weinig volk aanwezig was. Daaronder liefst 4 schepenen, moeten zij scoren?, een aantal leden van de milieuraad, de milieu-ambtenaar en 3 Groen!gezinden. De voorzitter en de milieuschepen kregen de eer om een woordje te placeren en om een toost uit te brengen op nog vele mooie milieujaren. Tegen 14u pikte ik mijn vriend Paul op en wij samen naar Zandhoven voor de 8ste editie van "Run for nature" de sponsorjogging van Natuurpunt (http://www.gva.be/antwerpen/zandhoven/cultuur/49e3aa54-1c4b-43e9-8251-2cc9c774dcfa.aspx) . Om 15u werd er met een 30-tal lopers gestart ((http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLCVE_20110911_004). Iedereen was vrij om een aantal rondjes te lopen. Ik heb er persoonlijk 5 gelopen (zijnde 10,5km) maar mijn lichaam had er niet veel zin. Overal pijntjes, een aantal keer het toilet moeten opzoeken, kortom ik heb al betere tijden gekend. Na een heerlijke douche hield ik het dan ook wijselijk bij enkele glaasjes cola en natuurlijk de niet te versmaden koffiekoeken.
De "Slappe Uier" in Nijlen richte de "Grote Prijs Fatima" in. (http://groteprijsfatima.wordpress.com/) . Hier (http://groteprijsfatima.wordpress.com/heilige-fatima/) vind je meer info waarom deze koers naar Fatima genoemd is. Deze velokeskoers is in principe enkel toegelaten voor fietsen van een bepaalde leeftijd, nog met voethaken, schakelen aan de kader, geen geschoren benen en nen helm op je kop. Alle ingrediënten om er een fantastisch spektakel van te maken. Maar waarom gaat een mens in godsnaam (om in de heiligenbond te blijven) kijken? Wel vooral omdat mijn broer zijn zoon, Bram plus Lennart en Tony , 2 garcons van ons staminee de "Refuge" meerijden. Maar ook omdat mijn broer al eens gaan kijken was en het inderdaad spektakel teweeg brengt. En er werd nog hard gereden ook. Wie gewonnen heeft weet waarschijnlijk wel iemand maar vanaf plaats 10 blijft alles zeer vaag. Wat onze renners betreft, Lennart is aangekomen, Tony zat in de kopgroep maar zijn wiel stond paraplu en gaf dan maar op, Bram moest eerst overgeven en reed dan plat. En wij, wij hebben enkele frisse Duvels gedonken, wat drinkbussen uitgereikt (als echte sportbestuurders) en ons fantastisch geamuseerd.
De voorste renner is Mauro, 11 jaar en hij reed de koers zeer galant uit.
In Lier met een prachtig zonnetje op weg naar mijn jaarlijkse portie "Boterhammen in het park". Ondertussen al aan zijn 22ste editie, ik denk dat ik er zelf al 20 heb meegepikt. Bij het uitkomen van Brussel-centraal, regen, regen en nog eens regen. Kon het de pret bederven, ja gedeeltelijk wel. Drinken blijft vochtig maar natte boterhammetjes zijn niet echt lekker. Wel een aangename oudere dame, uit het Gentse, als buurvrouw en een gezellig praatje mee gedaan. Berlaen (http://www.berlaen.be/) was de eerste gast. Eerlijk moet ik toegeven, ondanks mijn zeer parate kennis van het nederlandstalige lied, had ik er nog nooit van gehoord. En het hoeft ook niet meer voor mij persoonlijk, te veel tussengepraat, halfverstaanbare teksten (in het Zults, maar Filip Kowlier versta ik beter en ...). Gelukkig was Tom Kestens (LalaLover) een goede 'partner in crime'. Kortom een optreden om snel te vergeten. Yevgueni (http://www.youtube.com/watch?v=xFBDLd3Q8a0&feature=player_detailpage) was andere koek. Ik heb ze nu al een aantal keren mogen live beluisteren en ze worden alsmaar beter, beter en beter. Ondanks de regen slaagden zij er in om de paraplu´s op en neer te laten deinen, enkelingen te laten dansen en op het einde de mensen zelfs op de banken te laten staan. En het was hen uiteindelijk gelukt om de regen een halt toe te roepen. Heb nog een aantal aangename mensen (vooral uit mijn Groen!e partij) ontmoet om gezellig een babbeltje te slaan. En dan maar weerkeren naar mijn geliefde Lier.
Gisteren met onze dochter een treintje genomen naar Antwerpen om te gaan museummen.
Via http://www.velo-antwerpen.be/ had ik vorige week 2 fietsen besteld om onze verplaatsingen iets draaglijker en gezelliger te maken. Via je internet zou alles vlotjes verlopen, zo dachten we. We hadden ons gsm-nummer moeten invullen om een code te krijgen maar donderdag geen sms-je aangekregen. Toch maar even Apeldoorn bellen uit veiligheidsoverwegingen. Vriendelijke man aan de andere kant van de lijn, hij vertelde dat het codenummer dat we via internet ontvangen hadden en het codenummer dat we zelf ingevuld hadden, normaal volstond om een fietsje aan het rijden te krijgen. Maar ja, zo staat het wel niet op hun website uitgelegd.
Op hoop van zegen en met een zekere spanning in de lucht wij naar het mobiele station vlakbij Antwerp-Statie. En ja hoor het werkte, twee keer zelfs.
Het middaguur was gepasseerd en wij, met A-fietsje, terug, via de kaaien, naar de oude binnenstad. Fietsje geparkeerd op de Groenplaats, terrasje gezocht, gezond eten en drinken besteld en genieten.De lunch was perfekt, spijtig genoeg kan ik jullie de naam niet voortvertellen en ook de straat niet, sorry.
Pech onderweg, gesloten tot 14 september (wie sluit nu een museum in volle vakantie?). Niets aan te doen, wij dan maar een bezoekje gebracht aan de oude stad, enkele platenzaken en wat bookshops bezocht en onze namiddag was snel opgebruikt.
Nog een treintje dat ons in Lier afzette en we hadden samen een leuke dag gehad, ondanks een klein mankementje.
Onze tocht had een gedeeltelijk politiek tintje (uitreiken van de Pluimen) maar was toch vooral bedoeld om er een fantastische fietstocht van te maken. En ik mag zeggen dat het geslaagd was, heb onderweg weing klachten gehoord buiten wat problemen met de billen, dat het soms te snel of te traag ging, af en toe wat regen (maar enkel wanneer ik er niet bij was) en dat sommigen alle dagen kip hebben gegeten (ze kregen al last van kippenborstjes). Het was dan niet meer dan normaal dat we de organisatoren Mia, Gerda, Nicole, Paule, Anjes en Luk in de ... zetten (met een (h)eerlijke fles wijn). Ook duivel-doet-al Joan en onze huisfotograaf Walter werden niet vergeten. Een fantastische trip werd op waardige wijze afgesloten in de brasserie "Het Anker" van de gelijknamige brouwerij.
Gewapend met paraplu en regenjas, reden we met onze Chevrolet naar Olen. Gelukkig hebben we die ongemakkelijke attributen niet nodig gehad. De nattigheid spoelde enkel naar binnen (???). Duivel-doet-al Bart Van den Bossche stak de vlam in de pijp met zijn meestgekende liedjes en gaf zeer bescheiden de fakkel even door aan Miek en Roel. De strijdliederen van vroeger (Jan met de pet enz..) hebben niets van hun waarde verloren, integendeel ze zijn actueler dan ooit tevoren. Ed Kooyman en Herman van Haeren, ze geven zelf ridderlijk toe dat ze tot het geslacht der senioren zijn toegetreden, hebben hun zin voor Antwerpse, liederlijke humor nog steeds niet verloren. Met enkele nieuwe en oudere nummers lieten ze het beste in zich los. Genieten, absoluut genieten. Een tweede sessie Van den Bossche ditmaal met onze noorderburen Elly en Rikkert (de Kauwgomballeboom blijft toch aan hen gekleefd) liep uiteindelijk uit in een samenzang met Miek en Roel. Fantastisch toch, 4 zestigplussers kleinkunstcorryfeëen samen op één podium. Worden wij inderdaad al zo oud? Ik ben met hun liedjes opgegroeid. Tenslotte lieten Barbara Dex en Jelle Cleymans het publiek volop genieten van de allermooiste kleinkunstklassiekers uit de lage landen. Het publiek was op en top enthousiast en genoot met volle teugen van oude hits die in de oren blijven nazinderen. Een geweldige namiddag in aangenaam gezelschap (nog wat oude vrienden ontmoet) en wij in ons autootje met een tevreden gevoel naar huis.
Vorige week samen met onze dochter een bezoek gebracht aan het Gallo-Romeinsmuseum (http://www.gallo-romeinsmuseum.be/museum/historiek) in Tongeren. In Lier een treintje genomen en met een overstapje in Hasselt zonder zorgen aangekomen in het station van Tongeren. Vandaar nog een kleine wandeling en je staat voor de deuren van het nieuwe "Europees museum van het jaar". Enkele jaren geleden was ik hier met mijn vrouwtje al eens geweest maar ik moet toegeven dat het stevig veranderd was. De tentoonstelling verteld het verhaal van meer dan 500 000 jaren mensheid. En natuurlijk de geschiedenis van het eens zo roemrijke Tongeren. Opgericht als Atuatuca Tungrorum in 10 voor Christus, als de eerste stad in deze regio.
Op het einde van de tentoonstelling kan je zelf een eigen Romeinse mozaïek samenstellen. Wel dit is mijn resultaat
Daar Lier (je kan de Vlaams leeuwen op één hand tellen in mijn buurt) ver achterblijft in het organiseren van 11-juli-vieringen, het is ons eigenlijk niet te doen om het Vlaams karakter, hebben we in Antwerpen genoten van een fantastisch optreden met Axl Peleman, Antwerpenaar in hart en ziel en zeker niet éénzijdig vlaamsgezind. En hij had een leuke bende compagnons meegebracht, Laïs, Jan De Smet, Tine Embrechts, Frank van der Linden en last but not least onze noordebuur Rick de Leeuw. We hebben meegezongen, zelfs een walsje kon er af, op zijn antwerps of toch iets dat he midden hield tussen liers en antwerps. Alleen 'Nu of nooit' werd meegebruld in onze vadertaal (mijn moeder is Limburgs maar daar kan ze zelf niets aan doen). We hebben de cd 'Volksliekes' vakkundig laten signeren en zijn met een tevreden vlaams gevoel naar Lier teruggekeerd.
Sinds dinsdag zit ik thuis, de gezondheid staat weer op een laag pitje. Geen werk, geen sport, zoals al zo dikwijls gezegd, het verloopt allemaal met hoogtes en laagtes maar een constante zit er niet in. Zal ik er depri van worden, een klein beetje ja, maar toch maar effekes. Het weekend was weer superzalig. Tegenwoordig hebben wij "thema"weekends (Lier kermis, sport, muziek) en ditmaal was het eetweekend. Zoals in vorige tekstjes al geschreven, vrijdagmiddag lunch met mijn vrouwtje en ditmaal in het charmante gezelschap van onze eigenste dochter. Best gezellig! ´s Avonds waren we uitgenodigd door vrienden die een nieuw appartement betrokken en zich nu echte (Antwerpse) stadsbewoners mogen noemen. Het was een aangenaam weerzin, ook de kinderen waren aanwezig, beiden kunnen zich nu afgestudeerden noemen. En, zoals gewoonlijk, had Dirk een heerlijke maaltijd bereid. Wat wil een mens nog meer, lekker eten en aangenaam gezelschap. Het idee om nog een avondlijke fietstocht te ondernemen werd verrassend onthaald maar bleek uiteindelijk een schitterende onderneming. Met echte stadsfietsen, gezapig door de stad op weg naar het Mas. Daar kan je tot de top gratis op en het was duidelijk dat wij niet de enigen waren. Zeer helder weer dus prachtige zichten over Antwerpen. Op de Groenplaats nog een biertje genuttigd en dan terug naar het Zuid. En terug naar onze "eigen" stad, Lier. Een bezoekje aan de wekelijkse markt met een drankje achteraf behoord stilaan tot de wekelijkse geplogenheden. En nu was het aan mij om een etentje te bereiden voor enkele vrienden die ons met hun bezoek vereerden. Scampis in het groen, vispapillot met spinazie en dessert 'tropical', alles voor de eerste keer klaargemaakt, dus ook voor mezelf een verrassing hoe het zou smaken. En ... het viel zeer goed in de smaak, er werd weinig gezegd tijdens het eten (geeft dat aan dat het lekker is? ja zeker) en ik heb enkel lovende kritiek gekregen. Ik was zelf tevreden want het had zeer goed gesmaakt. Met een tevreden gevoel ging iedereen naar huis en een geslaagde avond was weer veel te vlug voorbij. Gisteravond nog een terrasje gedaan, er werd gemusiceerd (http://ontpopt.be/) ter ere van 11 juli, zalig weertje, goed gezelschap (mijn broer en schoonzus), een lekker biertje kortom een prima afsluiter van een zeer aangenaam weekend.
Zaterdagmorgen mijn beste engels bovengehaald om een gesprekje te voeren met Amerikaanse vrienden van vrienden van één mijner broertjes. Living in New Mexiko en op weg om de Zimmertoren en het begijnhof met hun aanwezigheid te vereren.
Wij hadden tickets voor Theater op het water. Gepakt en gezakt, een rugzakje met enkele truis, een dekentje tegen de avondlijke koude en jeneverfles bij de hand, maar het was een maat voor niets. De organisatie (alweer een Liers akkefietje) had het op zich genomen om deze heerlijke lokatie te vervangen door een muffe turnzaal van de oude kunstacademie en waarom? Het had de ganse dag niet geregend, het was beter buiten dan binnen en de artiesten waren er op uit om op het water op te treden. Dit weten we toevallig uit de eerste hand omdat we na het optreden een venstergesprek hadden met Axl Peleman.
Maar
Het optreden was subliem. Wij, fervente fans van het nederlandstalige lied, hoorden en zagen onze helden (ik geef toe dit is wat te, maar ik vind geen andere woorden) samen en in het engels optreden. Bedankt Axl, Ron, Nathalie, Wigbert, Mich en ook Jan, Björn en Guy (ik had Swinnen nog nooit life aan het werk gezien). Met geweldige nummers als Cool water, The River, Who´ ll stop the rain en waterhit nummer 1, Smoke on the water (en nog veel andere liedjes) wisten zij ons enorm te boeien. Een heerlijk avondje muzikaal genieten van een bende topartiesten afgerond met een gezapig gesprekje met Axl Peleman over koetjes, kalfjes en kindjes.
Zondagmorgen een trainingsloopje gedaan maar het was meer schuifelen dan lopen, kortom de trein der traagheid overschaduwde de Lierse stadsvesten. 45min voor een 7 a 8km, Rony het kan beter.
Mijn goeie vriend Bruno kwam ons ´s middags versterken en na een sobere maaltijd wij op weg naar de laatste dag van het Na Fir Bolg-festival in Vorselaar. Na het kleine debacle van vrijdag (zie deel 1) was het een geweldige vaststelling dat de klank ditmaal veel beter was. Onszelve direct versterkt met een guiness (lust ik niet) en een appelcider en op naar een gedurfd optreden van me-myself-and-my-guitar Roselien (www.myspace.com/roselienmusic). Leuk. The Popes (www.thepopesofficialsite.com) waren van een ander gehalte ´t moe ni goe zen as´t mo het is maar het was nog goed ook, een aangename verrassing. En de guiness vloeide rijkelijk! ´t Kliekske brachten een verrassend concert zij werden massaal en orchestraal bijgestaan door de mensen van Den Troon en een hoop jonge kinderen. Met zelfgemaakte instrumenten waren zij de blikvangers van dit prachtige optreden. Eva de Roovere is niet direct mijn ding maar zij beschikt over een uitgebreide schare fans. En dan voor mij de verrassing van de dag het Winkelcollectief (www.vi.be/hetwinkelcollectief), nog nooit van gehoord, nederlandstalig, eigenzinnige teksten(met een Kastels accent), een rauwe zanger en een violiste met ballen aan haar lijf. Geweldig genoten en ik hoop van ze in de toekomst nog eens ergens tegen te komen.
En dan kwam Zjef. Ietwat schlemiel, al eens een deel van de tekst vergetend maar oh zo geweldig.Tot u zingt de heer Van Uytsel Zjef. De laatste maanden heb ik hem enkele malen mogen beluisteren en hij is ongetwijfeld één van de godfathers van het nederlandstalige lied. Ja, ik ben fan! En hij heeft ons niet teleurgesteld, van Ouwe makkers over Tederheid naar de Zotte morgen, in muziekland zijn dit maar kleine stapjes.
En dan was het tijd om het doek te laten vallen, naar huis te rijden en in ons bed te kruipen. Het was een fantastisch muzikaal weekend, met enkele gevallen steekjes, maar who cares!
Vrijdag, verlofdag, lunchdag, het wordt nee het is een gewoonte geworden. Een lekkere carpaccio en een geweldige forel gegeten met een Budweisertje en een koffietje om te besluiten, wat is het leven mooi als ... (de zon moet niet eens schijnen). Het hongerig gevoel werd wel aangesterkt door een stevige training (1u11min) en een allesverkwikkende douche. ´s Avonds ons Combootje in en naar Vorselaar voor een heerlijk avondje "Na fir Bolg". Enkele optredens meegepikt in de kleine tent (http://www.seatsniffers.be/, http://www.myspace.com/thebuckshotsgierle), leuke muziek maar niet waar we voor gekomen waren. Het "boombal" was al ingezet door Djerrald, een bende jonge folksnaken, maar het liep volledig fout met de klank, te zacht, teveel bass. Spijtig want er zat ambiance in, toch werd er duchtig op los gedanst, niemand liet het aan zijn hart komen (en waarschijnlijk terecht). Vooral ik was er op uit om te genieten van Variomatic feat. Yorunn (Laïs) en Klaas (Yevgueni) . Rasmuzikanten en 2 geweldige zanger(e)s(sen) maar ook hier helaas, driemaal helaas, het liep volledig fout. De tussentijdse uitleg ging kompleet de mist in en de zang ging bijna volledig verloren. Spijtig een gemiste kans, wij hebben teleurgesteld de festivalweide verlaten en hopen dat het zondag heel wat beter zal zijn.
Het gaat sportief goed, zeer goed misschien wel te goed. Deze namiddag eindelijk nog eens kunnen trainen, de 2 vorige dagen lieten dit echt niet toe, te warm. Wat is het heerlijk om tijd voor jezelf te hebben en daarvan een gedeelte sportief te besteden. 95 min. langs de Netedijken, voor het eerst in jaren ben ik gelopen tot de brug van Emblem, het gaf me een fantastisch gevoel met een snelheid zuiver gericht op het gevoel in mijn lichaam. Geen gerichte prestatie meer maar jezelf laten gaan op het ritme van je benen en voeten. Onderweg enkele bekende tegengekomen (op de fiets). Zalig, een beetje warm nochtans en moe maar voldaan thuisgekomen en na een verfrissende douche ben ik weer een nieuw mens. En vanavond komt mijn vrouwtje terug thuis van een weekje zee, alweer een goed gevoel extra. Live is a wonderfull thing live by it!
Vrijdagavond, verenigingenmarkt. Rond 18u alles klaargezet, 2 sublieme spelletjes en info over het eerste weekend van Lier 800 (volgend jaar eind april). Met Michel, Jo, Eddy en de 4 meisjes, die het op zich hadden genomen om de spelletjes draaiende te houden (waar ze perfekt in gelukt zijn), hebben wij de uitstraling van onze sportraad en sportdienst in optima forma verzorgd. Een 400-tal folders hebben hun weg gevonden en hopelijk zijn er een aantal voorbijgangers bij die onze data al in hun agenda hebben ingevuld. Om 22u hebben we opgeruimd klaar om het feest te laten beginnen. De "kanoclub" was the-place-to-be. De duveltjes gingen er frisjes in, enkele jongeren brachten de nodige ambiance (vlaamse schlagers ???) en het spel was op de wagen. Afgesloten hebben we in het nieuwe clubhuis van ´t Spui (waar ik bijna iedereen kende!!!). Het was nog juist nacht denk ik. Redelijk laat uit mijn bed en naar de markt want ik moet voor mezelf zorgen en dan naar de Refuge, waar ik me enkel gewaagd heb aan wat warme thee. Mijn broertje pikte me hier op om naar de grote stadsderby te gaan, waar toch minder volk was dan andere jaren. Een trend die de vorige dagen ook de revue had gepasseerd, overal wat minder volk (het weer, de crisis ...?). 0-5 voor Lierse maar ons rood-wit ploegje had wel een goaltje verdiend. Zimmerrock was al duchtig bezig maar we waren goed op tijd om Bart Peeters en groep in vol ornaat mee te pikken. Gezeten met nen "1928" heb ik er van genoten, enkel de bas stond wat te volumineus. Zondag toch nog wat gesport (een 12km in dik 65 min.) maar mijn zweet rook definitief naar Duvel. Heb lang in twijfel gestaan om naar "Toeters en Blazen" te gaan of het fietstochtje van de milieuraad mee te pikken. Maar toen de zon in vol ornaat aan het firmament verscheen was de keuze vlug gemaakt. Met een 50-tal fietsers op pad voor een zeer mooie tocht (uitgewerkt door Guy, die ons begeleidde met de wagen wegens rugproblemen) via Duffel, St. Kat. Waver en de netedijken. Met onderweg een Duvelstopje in Roozendael. Na nog een laatste biertje en een lekker frietje verorberd te hebben was ik er klaar voor. Rust, rust en nog eens rust. Voor mijn tv-tje (opgenomen) nog genoten van een alweer sublieme Gilbert die echt wel verdiend om met die trui rond te rijden en dan mijn bed in. Morgenvroeg wordt de werkende mens weer opgeëist.
Sportief gaat het me nog altijd voor de wind. Dinsdag en zonet 2 duurloopjes van resp. 1u24min en 1u21min (dezelfde afstand kleine 15km) onder mijn sloefjes geslagen. Maar vanaf nu geen prestaties meer enkel nog FEESTEN. 3 Dagen "Lier Feest" (http://www.lierfeest.be/) en ze zullen het geweten hebben. Vanavond verenigingenmarkt waar we met de sportdienst en de sportraad (ook al ben ik er niet meer bij) de Lierenaars zullen entertainen met "Brood en Spelen" (is dat niet iets waar ze vroeger de bevolking mee rustig hielden???). Ik ga niets verraden, kom zelf een kijkje nemen. Op de stadsvesten tussen 18u en 22u, en je kan er entwat mee verdienen zelfs. Traditioneel wordt deze avond verdergezet in de "Kanoclub" waar het bier rijkelijk zal vloeien. Hopelijk komt het allemaal goed, want ooit (in een ver verleden) ben ik eens bijna in de Nete gesukkeld en heeft men mij gevonden plat op mijn buik voor de voordeur (dat waren nog eens tijden). Dit geheel terzijde. Morgen ga ik naar de enige voetbalmatch die het vermelden waard is, naar onze stedelijke derby Lyra-Lierse (het rood en witte bloed stroomt waar het niet gaan een kan). De sfeer, het sociale gebeuren, de drank dar zijn de ideale benodigdheden voor een heerlijk voetbalavondje. Hopelijk zijn de weergoden met ons. Richting Zimmerplein om hopelijk wat Zimmerrock mee te pikken en een heerlijk biertje (nen 1928) aldaar te nuttigen. Zondag weet ik het nog niet (al naar gelang de niet al-te-benevelde toestand). Ofwel "Toeters en blazen" (http://www.lierfeest.be/node/64) of een fietstochtje (http://www.lierfeest.be/node/68) met de milieudienst. We bekijken het wel, dat is trouwens nog zo ver weg. En ja, mijne heren, als de vrouw (ons Nellytje zit aan zee) van huis is dan gaat de man op stap.
... van een nieuw begin!!! De Roparun is schitterend verlopen, totaal in mijn voordeel. En op hoop van zegen dat het niet afloopt zoals enkele jaren geleden, het grote zwarte gat (3 maanden lang). Hopelijk kan ik het vrijgekomen tijdsgebruik nuttig aan sport besteden. Terug tijd voor mezelf. Het is een beetje verloren gegaan in de hectiek van de Roparun maar ik heb in mijn stad ontslag genomen uit AL mijn functies (http://www.gva.be/antwerpen/lier/groen-vernieuwt-partijbestuur.aspx, http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=J43BFEVC) En ik moet (h)eerlijk toegeven ik voel er me helemaal ZEN bij. Gisteren al een duurloopje gedaan van een uurtje (traag maar zeker) en nu op weg naar de marathon (van Lier). Ik moet wel kunnen trainen met een doel voor ogen en dit is een stevig doel. Nog 9 (!!!) maanden te gaan of lopen, wat je maar verkiest. Het is nu de kwestie van de trainingsarbeid wat op te voeren en af en toe eens ergens een loopje mee te pikken. En dat het zwarte gat maar wegblijft er lopen er al genoeg rond met een ... . Door enkele goede vrienden waren we gisteren uitgenodigd op de openingsreceptie van de nieuwe tennisclub "´t Spui" (http://www.tennisspui.be/dnn/Home.aspx). Een prachtige accomodatie in een prachtige omgeving. Ik wens jullie veel succes met jullie nieuwe infrastructuur en ik zal er zeker eens een pintje komen drinken, tennissen is spijtig genoeg aan mij niet besteed.
Met zeer gemengde gevoelens zaterdagmorgen om 6u30 op weg naar Mechelen, waar we met zijn allen samenkwamen om naar Parijs te vertrekken, blijdschap om mijn vrienden die ik vorig jaar (met eigen team aan de start) toch een beetje gemist heb, spanning omdat ik er echt niet klaar voor was, sportief gezien. Teveel ups en downs doorkruisen mijn sportieve prestaties om er enige lijn in te brengen, vermoeidheid, pijntjes en kwaaltjes, soms zelfs het mentale (heeft het nog wel zin). Dus met zeer, zeer weinig trainingsarbeid stond ik in Parijs klaar om er een lap op te geven.
De sfeer zat er al onmiddellijk goed in en de nieuwelingen werden met open armen ontvangen. Ik zou zelfs durven zeggen Roparunnen doe je niet met vrienden, je bent drie dagen familie. In het busje werd er al stevig gelachen, waar zou ik me druk over maken. In Parijs nog een spaghettitje verorberd en om 15u38 stond onze chef d´equipe, Winy, klaar om de eerste km´tjes voor zijn rekening te nemen. Wetende dat hij 9 maanden geleden niet eens wist dat hij hier aan de start zou staan, voor hem en hem alleen doe ik meer dan mijn petje af. Vermits ik in het eerste team zat was het na 9km mijn beurt om mijn eerste Roparunstapjes te wagen, behoedzaam maar met een stevig tredje. Te vlug, nog te vlug, volgende beurt toch maar een tandje minder schakelen, maar je zit zo in de flow van het gebeuren dat van dat minderen niets in huis komt. Na dik 5u zat onze eerste shift er op en was het wassen, eten, massage (heerlijk meisjes voor dit drie-daagse welnessfestijn) en trachten te slapen. Met de nadruk op trachten.
Slapen was er niet bij, maar rusten is ook belangrijk, en we stonden klaar om er nachtwerk van te maken. En te genieten van de opkomende zon. Chauffeur en begeleider check, klaar, massagiste check, klaar, fietsers check, klaar en lopers check, klaar. Het ging verduiveld goed vooruit, maar zou ik dit tempo kunnen blijven volhouden? Links en rechts deed het bij sommigen al wat pijn, maar geen gezeur vooruit met de geit. Na onze loopkilometertjes werden we door de catering verwend met een stevige maaltijd en na een stevige beurt (massage wel te verstaan, blijkbaar zaten mijn testikels in mijn kuiten, begrijpe wie begrijpe kan en het zijn ook niet mijn woorden!!!).
Na een hotsende en botsende verplaatsing was het al ons derde optreden, maar ver van het beste. Nu heb ik zoveel ervaring met dit soort toestanden maar toch laat ik me overhalen om een heerlijke kom pompoensoep te nuttigen. Man, man, man heb ik me dat beklaagd. Zuuroprispingen, gevoel van overgeven (ja overgeven en niet overgave), mijn benen die blokkeerden (of was dit al te wijten aan het te strakke tempo van voorheen?) kortom aan deze shift houd ik geen al te prettige herinneringen over.Alles hebben we geprobeerd, water met gas (boertjes laten ja) cola zonder gas, banaantjes eten (blowin in the wind ja), aquarius, niets hielp en dan duren 2 km´tjes lang hoor. Toch was op het einde van onze shift het ergste leed geleden, al had ik niet direkt een hongerig gevoel. Maar de spaghetti van ons Annickske (is die nu niet wat bijgekomen???) deed wonderen. Toch nog eventjes de mobilhome in en toch wat gedut, voor het eerst in mijn sportieve carriere moet ik als allerlaatsteklaar (nee niet gekomen) geweest zijn om nieuwe start te nemen.
Zele here we come. Volk, volk en nog eens volk, aanmoedigingen, applaus, high-fives, Zele op zijn best en in de ban van de strip. En wij op (de nachtelijke) weg naar Stabroek. De soep was uit mijn maag (nooit eet ik dit nog voor het lopen) en de beentjes waren terug optimaal, ze draaiden soepel hun kilometertjes, stijfden wel een beetje op tijdens de periodes in het busje maar geen geklaag alles in optima forma. In Stabroek (het was ondertussen 4u in de morgen) stond het spek-met-eieren-ontbijt klaar (met dank aan de nonkel en tante van Arielle, heb de tante mijn roos gegeven na de aankomst in Rotterdam), samen met de flikken (van ) onder de douche en opnieuw opweg naar het volgende en laatste wisselpunt.
Eten zat er niet veel in maar drinken des te meer, rusten blijft nog steeds belangrijk, slapen is er al lang niet meer bij. De laatste 45 km worden al lopen-fietsend afgelegd. Ik zie er stevig tegen op, van lopen naar fietsen vind ik niet erg maar het omgekeerde doet mijn benen lijken op engelse pudding (zo van die die blijft natrillen). Ik zou 20km de zaak van naderbij bekijken en dan beslissen of ik de laatste 25 km mee op pad bleef. Maar het bleef maar wonderwel goed gaan met mijn beentjes en ik kon zelfs af en toe (vooral als er strakke kontjes voor mij liepen) nog een (s)tandje bijsteken. Het slechte weer was wel de grote spelbreker van de apotheose in Rotterdam waar het ganse team ons stond op te wachten. En dan met zijn allen onder de boog van de aankomst, met maar liefst 5 tv-cameraploegen in de buurt, waar we met zijn allen even niet meer tot deze wereld behoren en waar woorden tekortschieten om uit te drukken wat er door je heen gaat.
Het is ons weer eens gelukt, dat waar je als team een heel jaar naar toe leeft. Bedankt aan iedereen die op welke manier ook (in een goedlopende ketting kan geen enkele schakel ontbreken) zijn steentje heeft bijgedragen om van deze Roparuneditie een schitterend familiefeest te maken.
En ik ben ongelooflijk blij en fier om hier deel te mogen van uitmaken. De amusementswaarde (lachen, gek doen, de pineut zijn, lopen) was zeer hoog en hopelijk telt voor jullie hetzelfde.
From now on it´s Roparun-time. We zijn er helemaal (nou ja moet nog inpakken) klaar voor. Kopke en benen zijn goed, nog een lymfedrainage gehad en beentjes nog een massageke gekregen. Straks op tijd in mijn bed want rond 6u30 staan ze aan mijn deur. De rest oppikken in Mechelen en dan richting Parijs. Voor diegene die interesse hebben om ons dag en nacht op de voet te volgen : ga naar www.roparun.nl, vervolgens klik je links bovenaan : roparun live tracking, ga naar team 239 "Lotgenoten Vlaanderen", klik op het rode mannetje en bovenaan scrollen onder "status" en je weet exact waar we zijn en hoe snel we open. Veel amusement.
Eén ding wil ik nog kwijt deze keer loop ik niet enkel voor ons team maar speciaal voor 2 mensen die geen zege hebben behaald tegenover kanker. Jullie zullen 520km in mijn gedachten zijn.
Spijtig genoeg heb ik weer de dommerik moeten uithangen en heb ik een aantal foto´s op mijn pc´tje, ongewild, vervangen door andere. ´t Is de ouderdom zeker!!!
net niet life meegemaakt, het was wel een schattig diertje en er moest nog eentje volgen maar dat liet even op zich wachten. 
meegepikt in het cultuurcafé van CC De Mol. Zeer gekende nummers met een zanger (
Natuurpunt (
is in principe enkel toegelaten voor fietsen van een bepaalde leeftijd, nog met voethaken, schakelen aan de kader, geen geschoren benen en nen helm op je kop.
plus Lennart en Tony 
, 2 garcons van ons staminee de "Refuge" meerijden. Maar ook omdat mijn broer al eens gaan kijken was en het inderdaad spektakel teweeg brengt. 
heeft weet waarschijnlijk wel iemand maar vanaf plaats 10 blijft alles zeer vaag. Wat onze renners betreft, Lennart 
is aangekomen, Tony zat in de kopgroep maar zijn wiel stond paraplu en gaf dan maar op, Bram 
moest eerst overgeven en reed 
dan plat. 
Berlaen (
Yevgueni (
prachtig zicht. Verdiep per verdiep zakten we af en bezochten de verschillende tentoonstellingen. (
geparkeerd op de Groenplaats, terrasje gezocht, gezond eten en drinken besteld en genieten.De lunch was perfekt, spijtig genoeg kan ik jullie de naam niet voortvertellen en ook de straat niet, sorry.
tintje (uitreiken van de Pluimen) maar was toch vooral bedoeld om er een fantastische 
fietstocht van te maken. En ik mag zeggen dat het geslaagd was, heb onderweg weing klachten gehoord buiten wat problemen met de billen, dat het soms te snel of te traag ging, af en toe wat regen (maar enkel wanneer ik er niet bij was) en dat sommigen alle dagen kip hebben gegeten (ze kregen al last van kippenborstjes).
stak de vlam in de pijp met zijn meestgekende liedjes en gaf zeer bescheiden de fakkel even door aan Miek en Roel. 
ze geven zelf ridderlijk toe dat ze tot het geslacht der senioren zijn toegetreden, hebben hun zin voor Antwerpse, liederlijke humor nog steeds niet verloren. Met enkele nieuwe en oudere nummers lieten ze het beste in zich los. Genieten, absoluut genieten.
samen op één podium. Worden wij inderdaad al zo oud? Ik ben met hun liedjes opgegroeid.
Tine Embrechts, Frank van der Linden en last but not least onze noordebuur Rick de Leeuw. We hebben meegezongen, zelfs een walsje kon er af, op zijn antwerps of toch iets dat he midden hield tussen liers en antwerps. Alleen 'Nu of nooit' werd meegebruld in onze vadertaal (mijn moeder is Limburgs maar daar kan ze zelf niets aan doen). We hebben de cd 'Volksliekes' vakkundig laten signeren 
en zijn met een tevreden vlaams gevoel naar Lier teruggekeerd. 
stadsfietsen, gezapig door de stad op weg naar het Mas. Daar kan je tot de top 
gratis op en het was duidelijk dat wij niet de enigen waren. Zeer helder weer dus prachtige zichten over Antwerpen. Op de Groenplaats nog een biertje genuttigd en dan terug naar het Zuid. En terug naar onze "eigen" stad, Lier.
te vervangen door een muffe turnzaal van de oude kunstacademie en waarom? Het had de ganse dag niet geregend, het was beter buiten dan binnen en de artiesten waren er op uit om op het water op te treden. Dit weten we toevallig uit de eerste hand omdat we na het optreden een venstergesprek hadden met Axl Peleman.
(
brachten een verrassend concert zij werden massaal en orchestraal bijgestaan door de mensen van Den Troon en een hoop jonge kinderen. Met zelfgemaakte instrumenten waren zij de blikvangers van dit prachtige optreden. Eva de Roovere 
(
en Klaas (Yevgueni) 
.
Met onderweg een Duvelstopje in Roozendael. 
verorberd en om 15u38 
stond onze chef d´equipe, Winy, klaar om de eerste km´tjes voor zijn rekening te nemen. Wetende dat hij 9 maanden geleden niet eens wist dat hij hier aan de start zou staan, voor hem en hem alleen doe ik meer dan mijn petje af. Vermits ik in het eerste team zat was het na 9km mijn beurt om mijn eerste Roparunstapjes te wagen, behoedzaam maar met een stevig tredje. Te vlug, nog te vlug, volgende beurt toch maar een tandje minder schakelen, maar je zit zo in de flow van het gebeuren 
dat van dat minderen niets in huis komt. Na dik 5u zat onze eerste shift er op en was het wassen, eten, massage (heerlijk meisjes voor dit drie-daagse welnessfestijn) en trachten te slapen. Met de nadruk op trachten.
(massage wel te verstaan, blijkbaar zaten mijn testikels in mijn kuiten, begrijpe wie begrijpe kan en het zijn ook niet mijn woorden!!!).
