Sinds dinsdag zit ik thuis, de gezondheid staat weer op een laag pitje. Geen werk, geen sport, zoals al zo dikwijls gezegd, het verloopt allemaal met hoogtes en laagtes maar een constante zit er niet in. Zal ik er depri van worden, een klein beetje ja, maar toch maar effekes. Het weekend was weer superzalig. Tegenwoordig hebben wij "thema"weekends (Lier kermis, sport, muziek) en ditmaal was het eetweekend. Zoals in vorige tekstjes al geschreven, vrijdagmiddag lunch met mijn vrouwtje en ditmaal in het charmante gezelschap van onze eigenste dochter. Best gezellig! ´s Avonds waren we uitgenodigd door vrienden die een nieuw appartement betrokken en zich nu echte (Antwerpse) stadsbewoners mogen noemen. Het was een aangenaam weerzin, ook de kinderen waren aanwezig, beiden kunnen zich nu afgestudeerden noemen. En, zoals gewoonlijk, had Dirk een heerlijke maaltijd bereid. Wat wil een mens nog meer, lekker eten en aangenaam gezelschap. Het idee om nog een avondlijke fietstocht te ondernemen werd verrassend onthaald maar bleek uiteindelijk een schitterende onderneming. Met echte stadsfietsen, gezapig door de stad op weg naar het Mas. Daar kan je tot de top gratis op en het was duidelijk dat wij niet de enigen waren. Zeer helder weer dus prachtige zichten over Antwerpen. Op de Groenplaats nog een biertje genuttigd en dan terug naar het Zuid. En terug naar onze "eigen" stad, Lier. Een bezoekje aan de wekelijkse markt met een drankje achteraf behoord stilaan tot de wekelijkse geplogenheden. En nu was het aan mij om een etentje te bereiden voor enkele vrienden die ons met hun bezoek vereerden. Scampis in het groen, vispapillot met spinazie en dessert 'tropical', alles voor de eerste keer klaargemaakt, dus ook voor mezelf een verrassing hoe het zou smaken. En ... het viel zeer goed in de smaak, er werd weinig gezegd tijdens het eten (geeft dat aan dat het lekker is? ja zeker) en ik heb enkel lovende kritiek gekregen. Ik was zelf tevreden want het had zeer goed gesmaakt. Met een tevreden gevoel ging iedereen naar huis en een geslaagde avond was weer veel te vlug voorbij. Gisteravond nog een terrasje gedaan, er werd gemusiceerd (http://ontpopt.be/) ter ere van 11 juli, zalig weertje, goed gezelschap (mijn broer en schoonzus), een lekker biertje kortom een prima afsluiter van een zeer aangenaam weekend.
Zaterdagmorgen mijn beste engels bovengehaald om een gesprekje te voeren met Amerikaanse vrienden van vrienden van één mijner broertjes. Living in New Mexiko en op weg om de Zimmertoren en het begijnhof met hun aanwezigheid te vereren.
Wij hadden tickets voor Theater op het water. Gepakt en gezakt, een rugzakje met enkele truis, een dekentje tegen de avondlijke koude en jeneverfles bij de hand, maar het was een maat voor niets. De organisatie (alweer een Liers akkefietje) had het op zich genomen om deze heerlijke lokatie te vervangen door een muffe turnzaal van de oude kunstacademie en waarom? Het had de ganse dag niet geregend, het was beter buiten dan binnen en de artiesten waren er op uit om op het water op te treden. Dit weten we toevallig uit de eerste hand omdat we na het optreden een venstergesprek hadden met Axl Peleman.
Maar
Het optreden was subliem. Wij, fervente fans van het nederlandstalige lied, hoorden en zagen onze helden (ik geef toe dit is wat te, maar ik vind geen andere woorden) samen en in het engels optreden. Bedankt Axl, Ron, Nathalie, Wigbert, Mich en ook Jan, Björn en Guy (ik had Swinnen nog nooit life aan het werk gezien). Met geweldige nummers als Cool water, The River, Who´ ll stop the rain en waterhit nummer 1, Smoke on the water (en nog veel andere liedjes) wisten zij ons enorm te boeien. Een heerlijk avondje muzikaal genieten van een bende topartiesten afgerond met een gezapig gesprekje met Axl Peleman over koetjes, kalfjes en kindjes.
Zondagmorgen een trainingsloopje gedaan maar het was meer schuifelen dan lopen, kortom de trein der traagheid overschaduwde de Lierse stadsvesten. 45min voor een 7 a 8km, Rony het kan beter.
Mijn goeie vriend Bruno kwam ons ´s middags versterken en na een sobere maaltijd wij op weg naar de laatste dag van het Na Fir Bolg-festival in Vorselaar. Na het kleine debacle van vrijdag (zie deel 1) was het een geweldige vaststelling dat de klank ditmaal veel beter was. Onszelve direct versterkt met een guiness (lust ik niet) en een appelcider en op naar een gedurfd optreden van me-myself-and-my-guitar Roselien (www.myspace.com/roselienmusic). Leuk. The Popes (www.thepopesofficialsite.com) waren van een ander gehalte ´t moe ni goe zen as´t mo het is maar het was nog goed ook, een aangename verrassing. En de guiness vloeide rijkelijk! ´t Kliekske brachten een verrassend concert zij werden massaal en orchestraal bijgestaan door de mensen van Den Troon en een hoop jonge kinderen. Met zelfgemaakte instrumenten waren zij de blikvangers van dit prachtige optreden. Eva de Roovere is niet direct mijn ding maar zij beschikt over een uitgebreide schare fans. En dan voor mij de verrassing van de dag het Winkelcollectief (www.vi.be/hetwinkelcollectief), nog nooit van gehoord, nederlandstalig, eigenzinnige teksten(met een Kastels accent), een rauwe zanger en een violiste met ballen aan haar lijf. Geweldig genoten en ik hoop van ze in de toekomst nog eens ergens tegen te komen.
En dan kwam Zjef. Ietwat schlemiel, al eens een deel van de tekst vergetend maar oh zo geweldig.Tot u zingt de heer Van Uytsel Zjef. De laatste maanden heb ik hem enkele malen mogen beluisteren en hij is ongetwijfeld één van de godfathers van het nederlandstalige lied. Ja, ik ben fan! En hij heeft ons niet teleurgesteld, van Ouwe makkers over Tederheid naar de Zotte morgen, in muziekland zijn dit maar kleine stapjes.
En dan was het tijd om het doek te laten vallen, naar huis te rijden en in ons bed te kruipen. Het was een fantastisch muzikaal weekend, met enkele gevallen steekjes, maar who cares!
Vrijdag, verlofdag, lunchdag, het wordt nee het is een gewoonte geworden. Een lekkere carpaccio en een geweldige forel gegeten met een Budweisertje en een koffietje om te besluiten, wat is het leven mooi als ... (de zon moet niet eens schijnen). Het hongerig gevoel werd wel aangesterkt door een stevige training (1u11min) en een allesverkwikkende douche. ´s Avonds ons Combootje in en naar Vorselaar voor een heerlijk avondje "Na fir Bolg". Enkele optredens meegepikt in de kleine tent (http://www.seatsniffers.be/, http://www.myspace.com/thebuckshotsgierle), leuke muziek maar niet waar we voor gekomen waren. Het "boombal" was al ingezet door Djerrald, een bende jonge folksnaken, maar het liep volledig fout met de klank, te zacht, teveel bass. Spijtig want er zat ambiance in, toch werd er duchtig op los gedanst, niemand liet het aan zijn hart komen (en waarschijnlijk terecht). Vooral ik was er op uit om te genieten van Variomatic feat. Yorunn (Laïs) en Klaas (Yevgueni) . Rasmuzikanten en 2 geweldige zanger(e)s(sen) maar ook hier helaas, driemaal helaas, het liep volledig fout. De tussentijdse uitleg ging kompleet de mist in en de zang ging bijna volledig verloren. Spijtig een gemiste kans, wij hebben teleurgesteld de festivalweide verlaten en hopen dat het zondag heel wat beter zal zijn.
Het gaat sportief goed, zeer goed misschien wel te goed. Deze namiddag eindelijk nog eens kunnen trainen, de 2 vorige dagen lieten dit echt niet toe, te warm. Wat is het heerlijk om tijd voor jezelf te hebben en daarvan een gedeelte sportief te besteden. 95 min. langs de Netedijken, voor het eerst in jaren ben ik gelopen tot de brug van Emblem, het gaf me een fantastisch gevoel met een snelheid zuiver gericht op het gevoel in mijn lichaam. Geen gerichte prestatie meer maar jezelf laten gaan op het ritme van je benen en voeten. Onderweg enkele bekende tegengekomen (op de fiets). Zalig, een beetje warm nochtans en moe maar voldaan thuisgekomen en na een verfrissende douche ben ik weer een nieuw mens. En vanavond komt mijn vrouwtje terug thuis van een weekje zee, alweer een goed gevoel extra. Live is a wonderfull thing live by it!
Vrijdagavond, verenigingenmarkt. Rond 18u alles klaargezet, 2 sublieme spelletjes en info over het eerste weekend van Lier 800 (volgend jaar eind april). Met Michel, Jo, Eddy en de 4 meisjes, die het op zich hadden genomen om de spelletjes draaiende te houden (waar ze perfekt in gelukt zijn), hebben wij de uitstraling van onze sportraad en sportdienst in optima forma verzorgd. Een 400-tal folders hebben hun weg gevonden en hopelijk zijn er een aantal voorbijgangers bij die onze data al in hun agenda hebben ingevuld. Om 22u hebben we opgeruimd klaar om het feest te laten beginnen. De "kanoclub" was the-place-to-be. De duveltjes gingen er frisjes in, enkele jongeren brachten de nodige ambiance (vlaamse schlagers ???) en het spel was op de wagen. Afgesloten hebben we in het nieuwe clubhuis van ´t Spui (waar ik bijna iedereen kende!!!). Het was nog juist nacht denk ik. Redelijk laat uit mijn bed en naar de markt want ik moet voor mezelf zorgen en dan naar de Refuge, waar ik me enkel gewaagd heb aan wat warme thee. Mijn broertje pikte me hier op om naar de grote stadsderby te gaan, waar toch minder volk was dan andere jaren. Een trend die de vorige dagen ook de revue had gepasseerd, overal wat minder volk (het weer, de crisis ...?). 0-5 voor Lierse maar ons rood-wit ploegje had wel een goaltje verdiend. Zimmerrock was al duchtig bezig maar we waren goed op tijd om Bart Peeters en groep in vol ornaat mee te pikken. Gezeten met nen "1928" heb ik er van genoten, enkel de bas stond wat te volumineus. Zondag toch nog wat gesport (een 12km in dik 65 min.) maar mijn zweet rook definitief naar Duvel. Heb lang in twijfel gestaan om naar "Toeters en Blazen" te gaan of het fietstochtje van de milieuraad mee te pikken. Maar toen de zon in vol ornaat aan het firmament verscheen was de keuze vlug gemaakt. Met een 50-tal fietsers op pad voor een zeer mooie tocht (uitgewerkt door Guy, die ons begeleidde met de wagen wegens rugproblemen) via Duffel, St. Kat. Waver en de netedijken. Met onderweg een Duvelstopje in Roozendael. Na nog een laatste biertje en een lekker frietje verorberd te hebben was ik er klaar voor. Rust, rust en nog eens rust. Voor mijn tv-tje (opgenomen) nog genoten van een alweer sublieme Gilbert die echt wel verdiend om met die trui rond te rijden en dan mijn bed in. Morgenvroeg wordt de werkende mens weer opgeëist.
Sportief gaat het me nog altijd voor de wind. Dinsdag en zonet 2 duurloopjes van resp. 1u24min en 1u21min (dezelfde afstand kleine 15km) onder mijn sloefjes geslagen. Maar vanaf nu geen prestaties meer enkel nog FEESTEN. 3 Dagen "Lier Feest" (http://www.lierfeest.be/) en ze zullen het geweten hebben. Vanavond verenigingenmarkt waar we met de sportdienst en de sportraad (ook al ben ik er niet meer bij) de Lierenaars zullen entertainen met "Brood en Spelen" (is dat niet iets waar ze vroeger de bevolking mee rustig hielden???). Ik ga niets verraden, kom zelf een kijkje nemen. Op de stadsvesten tussen 18u en 22u, en je kan er entwat mee verdienen zelfs. Traditioneel wordt deze avond verdergezet in de "Kanoclub" waar het bier rijkelijk zal vloeien. Hopelijk komt het allemaal goed, want ooit (in een ver verleden) ben ik eens bijna in de Nete gesukkeld en heeft men mij gevonden plat op mijn buik voor de voordeur (dat waren nog eens tijden). Dit geheel terzijde. Morgen ga ik naar de enige voetbalmatch die het vermelden waard is, naar onze stedelijke derby Lyra-Lierse (het rood en witte bloed stroomt waar het niet gaan een kan). De sfeer, het sociale gebeuren, de drank dar zijn de ideale benodigdheden voor een heerlijk voetbalavondje. Hopelijk zijn de weergoden met ons. Richting Zimmerplein om hopelijk wat Zimmerrock mee te pikken en een heerlijk biertje (nen 1928) aldaar te nuttigen. Zondag weet ik het nog niet (al naar gelang de niet al-te-benevelde toestand). Ofwel "Toeters en blazen" (http://www.lierfeest.be/node/64) of een fietstochtje (http://www.lierfeest.be/node/68) met de milieudienst. We bekijken het wel, dat is trouwens nog zo ver weg. En ja, mijne heren, als de vrouw (ons Nellytje zit aan zee) van huis is dan gaat de man op stap.
... van een nieuw begin!!! De Roparun is schitterend verlopen, totaal in mijn voordeel. En op hoop van zegen dat het niet afloopt zoals enkele jaren geleden, het grote zwarte gat (3 maanden lang). Hopelijk kan ik het vrijgekomen tijdsgebruik nuttig aan sport besteden. Terug tijd voor mezelf. Het is een beetje verloren gegaan in de hectiek van de Roparun maar ik heb in mijn stad ontslag genomen uit AL mijn functies (http://www.gva.be/antwerpen/lier/groen-vernieuwt-partijbestuur.aspx, http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=J43BFEVC) En ik moet (h)eerlijk toegeven ik voel er me helemaal ZEN bij. Gisteren al een duurloopje gedaan van een uurtje (traag maar zeker) en nu op weg naar de marathon (van Lier). Ik moet wel kunnen trainen met een doel voor ogen en dit is een stevig doel. Nog 9 (!!!) maanden te gaan of lopen, wat je maar verkiest. Het is nu de kwestie van de trainingsarbeid wat op te voeren en af en toe eens ergens een loopje mee te pikken. En dat het zwarte gat maar wegblijft er lopen er al genoeg rond met een ... . Door enkele goede vrienden waren we gisteren uitgenodigd op de openingsreceptie van de nieuwe tennisclub "´t Spui" (http://www.tennisspui.be/dnn/Home.aspx). Een prachtige accomodatie in een prachtige omgeving. Ik wens jullie veel succes met jullie nieuwe infrastructuur en ik zal er zeker eens een pintje komen drinken, tennissen is spijtig genoeg aan mij niet besteed.
Met zeer gemengde gevoelens zaterdagmorgen om 6u30 op weg naar Mechelen, waar we met zijn allen samenkwamen om naar Parijs te vertrekken, blijdschap om mijn vrienden die ik vorig jaar (met eigen team aan de start) toch een beetje gemist heb, spanning omdat ik er echt niet klaar voor was, sportief gezien. Teveel ups en downs doorkruisen mijn sportieve prestaties om er enige lijn in te brengen, vermoeidheid, pijntjes en kwaaltjes, soms zelfs het mentale (heeft het nog wel zin). Dus met zeer, zeer weinig trainingsarbeid stond ik in Parijs klaar om er een lap op te geven.
De sfeer zat er al onmiddellijk goed in en de nieuwelingen werden met open armen ontvangen. Ik zou zelfs durven zeggen Roparunnen doe je niet met vrienden, je bent drie dagen familie. In het busje werd er al stevig gelachen, waar zou ik me druk over maken. In Parijs nog een spaghettitje verorberd en om 15u38 stond onze chef d´equipe, Winy, klaar om de eerste km´tjes voor zijn rekening te nemen. Wetende dat hij 9 maanden geleden niet eens wist dat hij hier aan de start zou staan, voor hem en hem alleen doe ik meer dan mijn petje af. Vermits ik in het eerste team zat was het na 9km mijn beurt om mijn eerste Roparunstapjes te wagen, behoedzaam maar met een stevig tredje. Te vlug, nog te vlug, volgende beurt toch maar een tandje minder schakelen, maar je zit zo in de flow van het gebeuren dat van dat minderen niets in huis komt. Na dik 5u zat onze eerste shift er op en was het wassen, eten, massage (heerlijk meisjes voor dit drie-daagse welnessfestijn) en trachten te slapen. Met de nadruk op trachten.
Slapen was er niet bij, maar rusten is ook belangrijk, en we stonden klaar om er nachtwerk van te maken. En te genieten van de opkomende zon. Chauffeur en begeleider check, klaar, massagiste check, klaar, fietsers check, klaar en lopers check, klaar. Het ging verduiveld goed vooruit, maar zou ik dit tempo kunnen blijven volhouden? Links en rechts deed het bij sommigen al wat pijn, maar geen gezeur vooruit met de geit. Na onze loopkilometertjes werden we door de catering verwend met een stevige maaltijd en na een stevige beurt (massage wel te verstaan, blijkbaar zaten mijn testikels in mijn kuiten, begrijpe wie begrijpe kan en het zijn ook niet mijn woorden!!!).
Na een hotsende en botsende verplaatsing was het al ons derde optreden, maar ver van het beste. Nu heb ik zoveel ervaring met dit soort toestanden maar toch laat ik me overhalen om een heerlijke kom pompoensoep te nuttigen. Man, man, man heb ik me dat beklaagd. Zuuroprispingen, gevoel van overgeven (ja overgeven en niet overgave), mijn benen die blokkeerden (of was dit al te wijten aan het te strakke tempo van voorheen?) kortom aan deze shift houd ik geen al te prettige herinneringen over.Alles hebben we geprobeerd, water met gas (boertjes laten ja) cola zonder gas, banaantjes eten (blowin in the wind ja), aquarius, niets hielp en dan duren 2 km´tjes lang hoor. Toch was op het einde van onze shift het ergste leed geleden, al had ik niet direkt een hongerig gevoel. Maar de spaghetti van ons Annickske (is die nu niet wat bijgekomen???) deed wonderen. Toch nog eventjes de mobilhome in en toch wat gedut, voor het eerst in mijn sportieve carriere moet ik als allerlaatsteklaar (nee niet gekomen) geweest zijn om nieuwe start te nemen.
Zele here we come. Volk, volk en nog eens volk, aanmoedigingen, applaus, high-fives, Zele op zijn best en in de ban van de strip. En wij op (de nachtelijke) weg naar Stabroek. De soep was uit mijn maag (nooit eet ik dit nog voor het lopen) en de beentjes waren terug optimaal, ze draaiden soepel hun kilometertjes, stijfden wel een beetje op tijdens de periodes in het busje maar geen geklaag alles in optima forma. In Stabroek (het was ondertussen 4u in de morgen) stond het spek-met-eieren-ontbijt klaar (met dank aan de nonkel en tante van Arielle, heb de tante mijn roos gegeven na de aankomst in Rotterdam), samen met de flikken (van ) onder de douche en opnieuw opweg naar het volgende en laatste wisselpunt.
Eten zat er niet veel in maar drinken des te meer, rusten blijft nog steeds belangrijk, slapen is er al lang niet meer bij. De laatste 45 km worden al lopen-fietsend afgelegd. Ik zie er stevig tegen op, van lopen naar fietsen vind ik niet erg maar het omgekeerde doet mijn benen lijken op engelse pudding (zo van die die blijft natrillen). Ik zou 20km de zaak van naderbij bekijken en dan beslissen of ik de laatste 25 km mee op pad bleef. Maar het bleef maar wonderwel goed gaan met mijn beentjes en ik kon zelfs af en toe (vooral als er strakke kontjes voor mij liepen) nog een (s)tandje bijsteken. Het slechte weer was wel de grote spelbreker van de apotheose in Rotterdam waar het ganse team ons stond op te wachten. En dan met zijn allen onder de boog van de aankomst, met maar liefst 5 tv-cameraploegen in de buurt, waar we met zijn allen even niet meer tot deze wereld behoren en waar woorden tekortschieten om uit te drukken wat er door je heen gaat.
Het is ons weer eens gelukt, dat waar je als team een heel jaar naar toe leeft. Bedankt aan iedereen die op welke manier ook (in een goedlopende ketting kan geen enkele schakel ontbreken) zijn steentje heeft bijgedragen om van deze Roparuneditie een schitterend familiefeest te maken.
En ik ben ongelooflijk blij en fier om hier deel te mogen van uitmaken. De amusementswaarde (lachen, gek doen, de pineut zijn, lopen) was zeer hoog en hopelijk telt voor jullie hetzelfde.
From now on it´s Roparun-time. We zijn er helemaal (nou ja moet nog inpakken) klaar voor. Kopke en benen zijn goed, nog een lymfedrainage gehad en beentjes nog een massageke gekregen. Straks op tijd in mijn bed want rond 6u30 staan ze aan mijn deur. De rest oppikken in Mechelen en dan richting Parijs. Voor diegene die interesse hebben om ons dag en nacht op de voet te volgen : ga naar www.roparun.nl, vervolgens klik je links bovenaan : roparun live tracking, ga naar team 239 "Lotgenoten Vlaanderen", klik op het rode mannetje en bovenaan scrollen onder "status" en je weet exact waar we zijn en hoe snel we open. Veel amusement.
Eén ding wil ik nog kwijt deze keer loop ik niet enkel voor ons team maar speciaal voor 2 mensen die geen zege hebben behaald tegenover kanker. Jullie zullen 520km in mijn gedachten zijn.
Een 10-tal Groen!e senioren daagden op om onder de deskundige leiding van Luce een voettochtje te maken door de Garden City wijk (http://inventaris.vioe.be/dibe/geheel/20659) die zich gedeeltelijk (gescheiden door een onderaardse beek) op grondgebied Edegem en Wilrijk bevindt. Deze wijk is ontstaan in de jaren ´20 van de vorige eeuw en zijn gemaakt naar het voorbeeld van de tuinsteden van Ebenezer Howard (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ebenezer_Howard). Het concept was vrij eenvoudig : men bouwe een tuinstad die de voordelen van de stad en het platteland verenigt en daarbij de nadelen van beide ontgaat. Voor de rijken en de minder-bemiddelden, voor heren en arbeiders, voor de meesters en de leerlingen, voor de kunstenaars en de leken, voor de burgers en de boeren.
Elk huis(je) had zijn tuin(tje), iedereen kon bij iedereen binnenlopen want alles was met paadjes en wegeltjes verbonden. Helaas zijn vele van die doorgangen nu dichtgebouwd met garages en poorten. Al deze paadjes kwamen uit op enkele mooie pleintjes waar indertijd een deel van het sociale leven plaatsvond. Een deel van de wijk werd snel terug afgebroken om plaats te maken voor de Prins Boudewijnlaan (aangelegd in 1933).
Het is zeker de moeite waard om er eens langs te wandelen en je ogen de kost te geven. Wij hebben in een 2-tal uurtjes een schitterend beeld gekregen van deze toch wel unieke wijk.
De laatste dagen van mei, eindelijk vakantietijd, goed weer hadden we tot dan wel volop meegekregen. Het was dan de vraag of de volgende 10 dagen op dit elan zou verderboeren. En ja, buiten een buitje de eerste dag hebben we genoten van zon, zee, wind lekker eten en Rodenbach (ja die om te drinken). En al ben ik geen zeeman (meer een ardennenheld) we hebben ons geweldig geamuseerd. Een dagje Brugge, een dagje op bezoek bij vrienden (lekker eten en een wandelingetje), gaan fietsen , veel wandelen en naar aanleiding van de komende Roparun, lekker hard getraind (alle 2 dagen tot meer dan anderhalf uur). Onze jaarlijkse bezoekjes aan enkele restaurantjes in Blankenberge werden niet overboord gegooid en voldeden volkomen aan onze verwachtingen. En tot vorige donderdag (feestdag) was de kust een oase van rust en net dat hadden we nodig. Het verlengde Hemelvaartweekend hebben we doorgebracht in gezelschap van onze dochter, haar ventje en hond Sado. Veel strandwandelingen (hondsvermoeiend!!!), de Blankenbergse havenfeesten bezocht en mosselen a volonté met de nodige Duveltjes, HEERLIJK. We hebben enkele muzikale optredens meegepikt en ik heb 3 (oude) platen gekocht die nog niet in mijn bezit waren. Zondag, regen aan de kust, dus tijd om met pak en zak naar huis te vertrekken. Na een heerlijke 10-daagse zeevakantie en op naar de volgende (naar waar???)
Vrijdagnamiddag de trein op naar Tielen en vandaar nog een half uurtje wandelen tot aan de sporthal. Onze dochter was fotograaf van dienst en was al druk in de weer om de kidsruns op de gevoelige plaat te leggen. Een rugnummer (hoe lang was dat geleden?) gaan afhalen, me omkleden en ik was er klaar voor. Om 19u35 werden we op gang geschoten voor 5, 10 of 15km langs een zeer gevarieerd parcours. Iets meer dan 47 min.
43
203
47:12,8
Van Oosterwyck Rony
Lier
later zat mijn wedstrijdje er op en het was, ondanks de voorbije strubbelingen in mijn lijf, fantastisch meegevallen. Nog een heerlijk douchke, en een verdiend duveltje heeft onze dochter mij aan het station van Tielen afgezet en na een halfuurtje sporen betrad ik terug Lierse grond. Mijn vrouwtje zat op een terrasje op de Zimmerplein en vaneigens daar nog een biertje gedronken.
Zaterdag was anders, naar een begrafenis gaan is niet echt mijn ding maar ik had mezelf verplicht hier naartoe te gaan. Het volk stond tot buiten, drie kerken hadden niet volstaan. Het was een zeer serene dienst, velen voelden zich geroepen om een laatste hulde te brengen aan een vrouw met een ongelooflijk sterk karakter en met een vechtlust die zijn gelijke niet kent. Een dame die me geleerd heeft nooit "op te geven" ook al weet je dat je een ongelijke, op voorhand verloren strijd levert. We zullen nog dikwijls aan je denken en vergeten doen we je nooit!!!
Om 7u30 de trein op naar Zele want het was testloop voor de nakende Roparun. Kris haalde me af aan het station en klaar waren we om er zachtjes in te vliegen. Eerst kennismaken met de mensen die ik niet kende en vice versa natuurlijk. We liepen per 2, aangenamer, onder begeleiding van een viertal fietsende dames. Ik liep als 2de maar vlug zakte ik af naar derde loper (waarom?hahaha). Ondanks de regen in Lier (met onweer) was het de ganse dag schitterend weer en zelfs de wind blies een eindje met ons mee. Vooral in Antwerpen (city) hadden we veel bekijks, niemand snapte wat wij aan het presteren waren en misschien maar goed ook. Na een 5-tal uurtjes lopen bereikten we de sporthal van Stabroek. Na een warme douche en enkele frisse biertjes hebben ze me veilig op de trein naar huis gezet. Een prachtig loopje met fantastische lotgenoten op een aangename zomerse meidag, wat moet een mens nog meer.
Gisteren rustig duurloopje van een uurtje, traag maar gestaag, het tempo verzwakte niet. Na alle strubbelingen waar mijn lichaam, alweer, onderhevig was maakt het me blij dat ik mijn 4de loopje pijnvrij kon doormaken. Mijn persoonlijk kine heeft me vanmiddag nog eens extra verzorgd zodanig dat ik hopelijk het weekend lopend maar pijnvrij kan doorstaan. Dus nu maar hopen ... ... want het is d-weekend. Als ik dit overleef en dan de volgende weken nog wat kilometertjes kan bijmalen zie ik het wel zitten. Maar training ga ik altijd te kort komen daarvoor reageert mijn lichaam te onregelmatig op de inspanningen. Nog 3 weken en dan is het Roparun-time, dit jaar terug met mijn vrienden (http://www.lotgenoten-vlaanderen.be/) "lotgenoten". Morgen naar Lichtaart om 10km onder mijn loopschoenen te plakken. Dit t.v.v. de school waar onze dochter lesgeeft. Lopen en het goede doel het lijkt wel de rode draad doorheen de laatste jaren. Zondag naar Zele voor een testloop voor de Roparun. 65km van Zele naar Stabroek en ons team is met 2 ploegen van 4 lopers ingeschreven. Als ik dat kan volhouden, over snelheid wil ik het nu niet hebben, zal ik een zeer gelukkig man zijn. Nu eerst nog een vergaderingetje over ons weekend tijdens de Lier 800 feesten. ´k Geloof dat het over centen gaat, niet echt mijn ding maar een absolute noodzaak om iets te organiseren.
Eindelijk nog eens een rustig weekendje. Mijn vrouwtje aan zee, ik alleen thuis. Boodschapjes gedaan, naar de markt geweest (is uitgelopen!!!, hoe komt dat toch altijd?), met mijn pc´tje wat gespeeld, Giro gekeken op tv kortom niets speciaals. Of toch! Nieuwe stoelen gekocht voor de living, grijze, van 4Seasons (dure naar het schijnt hahaha). het uitpakken heeft wel wat tijd gekost (kilo´s karton?). ´s Avonds naar de vergadering van de Lotgenoten, met mijn autootje naar Mechelen. Niemand te zien, gsm gebruikt, oh nee, de vergadering is uitgesteld en men was vergeten te verwittigen. Dat zijn leuke dingen voor de mensen (van wie is dit nu weer?) Zondagmorgen sloefjes aan en drie kwartier redelijk flink gelopen, douchke nemen en ik ben weeral een nieuwe mens. En dan ... ... niets meer, rust, rust en nog eens rust. Wat gelezen, heb 3 nieuwe boeken gekocht, muziek beluisterd, heb 5 nieuwe cd´s gekocht (goedkope) en eventjes een contadorreke bewonderd. Rond 18u mijn vrouwtje thuis van zee, plannen gemaakt (???), naar de politie ja, ze was haar ganse hebben en houden (paspoort, rijbewijs, bankkaarten enz...) allemaal verloren. Het geld is niet zo erg, dan drink ik wel wat minder Duvel. Een rustig maar lichtelijk bewogen weekend is voorbij.
Vandaag was mijn eerste publiekelijk optreden als kersverse nieuwe voorzitter van Groen!Plus prov. Antwerpen. ´s Morgens hebben we een Groen!e Pluim uitgereikt aan de Trein-Tram-Bus, via hun voorzitter Stefan Stynen. (tekst op http://www.treintrambus.be/) Op vrijdag 13 mei reikte Groen! de Groene Pluim uit aan Frans Dumont (oud-voorzitter) en Stefan Stynen, voorzitter van de reizigersvereniging TreinTramBus en zijn medewerkers wegens de ontwikkeling van de Groene Haltewandelingen. Deze wandelingen lopen van halte naar halte of station naar station. In tegenstelling tot de wandelaars die per auto komen, hoef je niet naar je vertrekpunt terug te keren. De wandelingen zijn zo uitgewerkt dat zowel op het vertrek- als op het eindpunt minstens elk uur een trein, tram of bus komt, ook in het weekend. Op het eind van de wandeling vind je altijd wel ergens een natje of een droogje.
Sinds 2006 ontwikkelde TreinTramBus al 30 wandelingen volgens dit concept. Volgens Groen!Plus is dit een belangrijke bijdrage tot duurzaam toerisme met een kleine ecologische voetafdruk. Vandaar de Groene Pluim. Die werd overhandigd door Freya Piryns (senator Groen!). Meer informatie op http://www.groenehalte.be
Daarna was het tijd om de praktijk aan de theorie te testen en iedereen (een 15-tal wandelaars) was het er roerend over eens het is een prachtige wandeling. Ons middagmaal hebben we genomen in ´t Stationneke in Kessel-Statie. Het 2de deel liep via de Kesselse Heide naar nijlen waar we ons natje hebben genuttigd in het plaatselijke woon- en zorgcentrum. we werden hier verwelkomd door de Nijlense Groen!voorzitter Annemie die ons nog een prachtige rondleiding gaf. En dan met de trein terug naar huis. Als nieuwe voorzitter een schitterend geslaagde dag.
Onze Groen!fotograaf Walter die anders nooit op foto verschijnt.
Na 50 minuutjes treinen naar Brussel en een kleine wandeling meldde ik me aan in het Groen!lokaal. Enkel de voorzitter van West-Vlaanderen was me voor en samen hebben we voor koffie en thee gezorgd voor de achter-ons-komers. Vergaderen was de boodschap en ik moet het Groen!Plus-vergaderen toch nog wat gewoon worden. Ben ik duidelijk van een iets jongere generatie? Na het verorberen van onze boterhammetjes was het tijd om de tram richting Anderlecht te nemen.
Een bezoek aan het Erasmushuis (http://www.erasmushouse.museum/Public/Page.php?ID=27) was onze eerste halte. Het viel een beetje tegen, een soort verzamelde werken van ..., maar de tuinen daarentegen waren zeer mooi. Een kruidentuin, met planten waar ik het bestaan niet eens van af wist, en een filosofische tuin, (Daar waar vrienden zijn, is er rijkdom)
(tuinhuis uit brilglazen)
waar men kan nadenken maar vooral tot rust komen. Het Anderlechtse begijnhof, je moet het weten want het ligt tamelijk verscholen, was zeer klein, maar een bezoekje meer dan waard. Met dank aan Violette voor de degelijke begeleiding als gids en hoedster van de bende van Groen!Plus. Na nog een paar brusselse krieken gedronken, hadden 7 Groen!Plussers nog de moed om te voet naar het station van Brussel-Zuid te gaan. En dan even lekker reizen met de trein naar Lier.
Een leuk artikeltje over het voorbije weekend zit er vandaag niet in. De Belgische wielerwereld is in diepe rouw. Wouter Weylandt zou in september vader worden, maar het heeft niet mogen zijn. Ik heb toevallig de koers bekeken in uitgesteld relais. Had ze opgenomen omdat ik maandagnamiddag mijn vadertje ga bezoeken in het rusthuis. Ondertussen had ik vernomen dat er een wielrenner overleden was, het deed best raar als je de wedstrijd bekijkt en je weet al wat er gebeurd is terwijl onze reporters ter plaatse eigenlijk nog van niets wisten.
Een half dagje vorkliftchaufferen vandaag. Joepie eindelijk nog eens een ander jobke op mijn werk. Met mijn vrouwtje gaan lunchen, wordt stilaan een vrijdagse bezigheid en daarna wat gaan shoppen en nog gekocht ook. Geld moet rollen vrienden, daar dient het voor. Voor de rest lijkt alles rustig in mijn stad tenzij ... ... Een fietsersbrug over de Nete. http://www.gva.be/antwerpen/lier/provincie-bouwt-voetgangersbrug-over-grote-nete.aspx Een fantastisch idee!!!
Mijn vervoersmiddelen zijn meestal mijn voetjes, mijn fiets, de trein en de bus, maar af en toe heb ik de noodzakelijkheid om mijn auto te gebruiken. Vooral voor mijn woon-werkverplaatsingen en af en toe om onze dochter in Mol te bezoeken. Voor mij hoeft "koning auto" helemaal geen voorkeursbehandeling als het om verkeer gaat. Maar ... ... het is me nu toch even te gortig. Onze dochter bezoeken via Nijlen (http://www.nijlen.be/Nieuws_top-Omleiding-door-werken-Liersesteenweg.html) en de autostrade is helemaal niet aan de orde, Emblem en de autoweg naar Turnhout zijn onze codewoorden. Maar ook hier heb je al een probleem (http://www.gva.be/antwerpen/lier/uitbreiding-bedrijventerreinen-leidt-tot-extra-kruispunt-op-ring.aspx) voor je onze stad verlaten hebt. En dat op zichzelf blijkt voor sommige Lierenaars al een enorm gegeven te zijn. Gelukkig zijn er anderen die terug het gebruik van het voetganger zijn en/of hun fiets hebben ontdekt. Elk nadeel, heeft zijn voordeel (of was het net andersom). Gaan werken is een nog groter probleem. Wilrijk is the workplace-to-be maar voor enkele tijd niet zo evident. Dat men Mortsel moet vermijden hoef ik niemand uit te leggen, maar dat beperkt een deel van mijn mogelijkheden. Lint dan maar via Hove en Edegem, oeioeioei. Hove (http://www.hove.be/nieuwsdetail.aspx?id=246, http://www.hove.be/file_uploads/2658.pdf) is voor het eerstvolgende jaar zo goed als onbereikbaar terrein. Hove links laten liggen en van Lint via Kontich (http://www.lint.be/nieuws/667/default.aspx?_vs=0_n&id=621) rijden is geen optie. De kers op de taart is Edegem (http://www.edegem.be/nieuwsdetail.aspx?id=3789) ook daar heeft men het ongelooflijke idee geopperd om alles nog even vlug open te leggen. Geen doorgang in het centrum meer en aan het UZA zijn ze een nieuwe rotonde aan het leggen, alweer rondrijden dus. Nog iemand die goesting heeft om met me mee naar Wilrijk te rijden? Is het niet de taak van het beleid om alles "in goede banen te leiden"? Hebben de verantwoordelijke politici nog nooit van overleg gehoord, nee natuurlijk niet. Iedereen moet scoren want volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen en mensen worden beschouwd als kortetermijndenkers. Maar dat je hierdoor Lier niet meer in of uit geraakt zal hen hierbij worst wezen. Besluit ... ... nog één en een half jaar vruchteloos je "weg" zoeken en dan zijn we voor 4 jaar gerust. De eerste 4 jaren na een verkiezing gebeurd er toch niets.
stadsfietsen, gezapig door de stad op weg naar het Mas. Daar kan je tot de top 
gratis op en het was duidelijk dat wij niet de enigen waren. Zeer helder weer dus prachtige zichten over Antwerpen. Op de Groenplaats nog een biertje genuttigd en dan terug naar het Zuid. En terug naar onze "eigen" stad, Lier.
te vervangen door een muffe turnzaal van de oude kunstacademie en waarom? Het had de ganse dag niet geregend, het was beter buiten dan binnen en de artiesten waren er op uit om op het water op te treden. Dit weten we toevallig uit de eerste hand omdat we na het optreden een venstergesprek hadden met Axl Peleman.
(
brachten een verrassend concert zij werden massaal en orchestraal bijgestaan door de mensen van Den Troon en een hoop jonge kinderen. Met zelfgemaakte instrumenten waren zij de blikvangers van dit prachtige optreden. Eva de Roovere 
(
en Klaas (Yevgueni) 
.
Met onderweg een Duvelstopje in Roozendael. 
verorberd en om 15u38 
stond onze chef d´equipe, Winy, klaar om de eerste km´tjes voor zijn rekening te nemen. Wetende dat hij 9 maanden geleden niet eens wist dat hij hier aan de start zou staan, voor hem en hem alleen doe ik meer dan mijn petje af. Vermits ik in het eerste team zat was het na 9km mijn beurt om mijn eerste Roparunstapjes te wagen, behoedzaam maar met een stevig tredje. Te vlug, nog te vlug, volgende beurt toch maar een tandje minder schakelen, maar je zit zo in de flow van het gebeuren 
dat van dat minderen niets in huis komt. Na dik 5u zat onze eerste shift er op en was het wassen, eten, massage (heerlijk meisjes voor dit drie-daagse welnessfestijn) en trachten te slapen. Met de nadruk op trachten.
(massage wel te verstaan, blijkbaar zaten mijn testikels in mijn kuiten, begrijpe wie begrijpe kan en het zijn ook niet mijn woorden!!!).
Een 10-tal Groen!e senioren daagden op om onder de deskundige leiding van Luce 
een voettochtje te maken door de Garden City wijk (
is ontstaan in de jaren ´20 van de vorige eeuw en zijn gemaakt naar het voorbeeld van de tuinsteden van Ebenezer Howard (
Elk huis(je) had zijn tuin(tje), iedereen kon bij iedereen binnenlopen want alles was met paadjes en wegeltjes verbonden. Helaas zijn vele van die doorgangen nu dichtgebouwd met garages en poorten. Al deze paadjes kwamen uit op enkele mooie pleintjes waar indertijd een deel van het sociale leven plaatsvond. Een deel van de wijk werd snel terug afgebroken om plaats te maken voor de Prins Boudewijnlaan (aangelegd in 1933). 
lekker eten en Rodenbach (ja die om te drinken). En al ben ik geen zeeman (meer een ardennenheld) we hebben ons geweldig geamuseerd. Een dagje Brugge, een dagje op bezoek bij vrienden (lekker eten en een wandelingetje), gaan fietsen
, veel wandelen en naar aanleiding van de komende Roparun, lekker hard getraind (alle 2 dagen tot meer dan anderhalf uur). Onze jaarlijkse bezoekjes aan enkele restaurantjes 
in Blankenberge werden niet overboord gegooid en voldeden volkomen aan onze verwachtingen. En tot vorige donderdag (feestdag) was de kust een oase van rust en net dat hadden we nodig. Het verlengde Hemelvaartweekend hebben we doorgebracht in gezelschap van onze dochter, haar ventje en hond Sado. Veel strandwandelingen
(hondsvermoeiend!!!), de Blankenbergse havenfeesten bezocht en mosselen a volonté met de nodige Duveltjes, HEERLIJK.
met de mensen die ik niet kende en vice versa natuurlijk. We liepen per 2, aangenamer, onder begeleiding 
van een viertal fietsende dames. Ik liep als 2de maar vlug zakte ik af naar derde loper (waarom?hahaha).
hebben ze me veilig op de trein naar huis gezet. Een prachtig loopje met fantastische lotgenoten op een aangename zomerse meidag, wat moet een mens nog meer. 
Eindelijk nog eens een rustig weekendje. Mijn vrouwtje aan zee, ik alleen thuis.
Na 50 minuutjes treinen naar Brussel en een kleine wandeling meldde ik me aan in het Groen!lokaal.
(Daar waar vrienden zijn, is er rijkdom)
(tuinhuis uit brilglazen)
maar vooral tot rust komen. 
je moet het weten want het ligt tamelijk verscholen, was zeer klein, maar een bezoekje meer dan waard. Met dank aan Violette 
