Vanmorgen was ik nog geen 10 passen van mijn voordeur verwijderd en enkele buurtbewoners klampten me aan. Waarom ik en niet een ander (???).
Ze waren een beetje van de kaart, een beetje ontsteld. Het gerucht ging, in de wereld gestuurd door wie?, dat de Merelstraat en de Paul Krugerstraat enkelrichting zouden worden. En dat de Lijnbussen terug door onze straat zouden rijden. Begrijpe wie begrijpe kan een smalle straat als de Merelstraat onderhevig aan bustransport en niet eentje maar een hele caravaan per dag.
Ik was zelf stomverbaasd want meestal weet ik toch iets maar nu viel ik helemaal uit de lucht. Mijn licht opgestoken bij de Groen-voorzitter die in onze buurt woont maar ook zij was helemaal niet mee.
Dan maar mijn een telefoontje naar de verkeersdienst van onze stad. Op de achtergrond hoorde ik wat geroezemoes maar na enige tijd kwam de opluchting. Niemand was op de hoogte van dit verhaal. Gelukkig maar.
Meestal waar er rook is, is er vuur maar dat zou nu niet van toepassing zijn. De zeer vriendelijke stadsambtenare zou mij wel op de hoogte houden moest er zich toch een verandering in de verkeerplanning voordoen. Waarvoor mijn opperste dank.
Maar wie schept daar nu genoegen in om zoiets de wereld in te sturen? Er worden hier nog niet genoeg onwaarheden de wereld ingestuurd (of er wordt helemaal "niets" ingestuurd, ben nog altijd wachtende op antwoorden waarvan de vragen meerdere maanden geleden gesteld zijn).
Als iedereen het respect en de eerlijkheid tegenover anderen zou in acht nemen dan zou onze stad er weer heel wat beter uitzien.
Het is niet makkelijk om een keuze te maken waarover mijn wekelijks blogje gaat handelen. Misschien moet ik maar een paar keer meer in de pen duiken.
Mijn weekavonturen waren weer schitterend, maar er was ook de voorstelling van de Groene Vlaamse lijst. En ja ik ben ongelooflijk trots dat ik daar mag bijstaan. politiek gezien heb ik helemaal geen gewicht in de schaal te werpen, maar mijn engagement (dat wel iets verder gaat dan de meeste leden) en mijn "jeugdig" enthousiasme zijn reden genoeg om met genoegen deel uit te maken, zoals mijn vriend Calvo zegt, van dit DreamTeam.
En toch wil ik mijn blogje nog een andere richting geven. Het is weer Ivarem-time. Nu begint iedereen zich te roeren, nu de facturen binnenkomen en ja dat stoort me een beetje. In Duffel is er een politicus (http://www.gva.be/regio-mechelen/duffel/hoge-factuur-van-ivarem-zet-kwaad-bloed.aspx) (http://www.gva.be/regio-mechelen/duffel/oproep-kom-maandag-naar-het-gemeentehuis.aspx) die er plots garen wil uit spinnen, maar als wij indertijd de vraag stelden in alle Ivarem-gemeenten of er iemand bereid was mee op de kar te springen was het in Duffel ijzig stil. Maar nog straffer is dat ons hypocriet schepencollege zich nu, voor de 2de keer, distantieert van de hoge facturen.Er staat in de krant letterlijk : "Ook burgemeester Frank Boogaerts (N-VA) apprecieert de beslissing van Ivarem niet om het maximumbedrag per factuur van 60 naar 150 euro te verhogen."
Ik betaalde vroeger 18 euro per jaar en ik blijf dit bedrag betalen punt amen en uit. En als de Ivarem-verantwoordelijke beweerd dat de kosten (omdat ze meer facturen moeten leveren) gedragen zullen worden door de gemeenten dan is dat maar zo. De stad zal aan mijn 54 euro niet veel overhouden. Het had anders en beter en socialer gekund maar wie zaait zal oogsten.
Nog veel succes met de Ivarem-facturen, mijn broertje, onze vriend Tom en de 2 gezellige Mechelaars hebben getracht om er iets aan te doen en het is ons spijtig genoeg niet gelukt. Maar hetgeen in ons achterhoofd zat, nml. dat de mensen pas zouden reageren als men de rekening zou gepresenteerd krijgen, is hiermee ten volle bewaarheid geworden.
Groetjes aan iedereen en ik ga seffens mijn koffietje drinken in de Réfuge en waarschijnlijk nog wat nakaarten over de Lierse en Ivarem.
Deze week was er eentje van uithuizigheid, maandag en dinsdag Brussel, woensdag Mol en vrijdag Turnhout. Deze vervoeringen meestal met de trein en geen enkele die "te laat" was, waar gaan we dat schrijven!!!
Maar ik wil het over iets anders hebben. Muzikaal ben ik nogal beperkt, neen ik speel geen instrumenten, maar het luisteren er naar. Het moet Nederlands klinken en het mag iets meer zijn dan een schlager, laten we het kleinkunst noemen. Al dekt de naam de lading niet echt. Mijn muzikaal probleem is ook nog dat ik niet zo hou van verandering (!!!). Schoenmaker blijf bij je leest.
Enkele weken geleden trad Laïs op in de Jezuïtenkerk in onze stad en ik ben niet echt gelukkig terug naar huis gegaan. Ik neem aan dat elke zanger(es) of groep op een bepaald moment een andere weg wil inslaan. Maar voor mij als luisteraar is dat niet altijd te pruimen. Ik had ooit al eens een Laïs-optreden meegemaakt dat helemaal de verkeerde (mijn) richting opging en dat was nu weer. Het klonk allemaal best mooi maar het was mijn ding niet.
Zo ook weer zaterdag tijdens Kleinkunsteiland. Ik had de vorige 2 afleveringen ook meegemaakt en was helemaal aan mijn trekken, als kleinkunstfanaat, gekomen. Dus met volle verwachtingen naar deel 3. Maar ook hier ben ik niet gelukkig naar huis gegaan. Ok, 4 rasmuzikanten, 4 schitterende zangers en zangeressen, maar de "kleinkunst" bleef wat weg. Parodieën, sexgetinte liedjes (mag maar niet overdrijven), er werd al eens gelachen (vooral Nele Goossens was in haar element) maar te weinig kleinkunst. Een leuke avond maar niet meer dan dat.
Misschien ligt het aan mij maar ik ga graag luisteren naar die muzikale acts waar ik van hou en dan hoeft "verandering" voor mij niet echt. Niet getreurd volgende keer beter althans dat hoop ik.
Groetjes en tot één dezer!!!
De "geluksprofessor", een aandachtig voorzitter en een parlementslid
Vragen staat vrij (een vroeger radio-programma?), maar antwoorden niet!!!
Het is niet de eerste keer dat ik als (bezorgde) burger vragen stel aan het schepencollege, ook in de vorige legislatuur viel dat veelvoudig voor. Maar een antwoord, positief of negatief kwam altijd terecht.
Dat lijkt nu wel even anders te zijn.
Even chronologisch werken :
30/10/2013 : Vraagstelling aan de heer Herrijgers ivm het afschaffen van de milieuconvenant. Waardoor alle steden en gemeenten een deel subsidies kwijtspelen. Ook de stad Lier maar zij tonen geen verzet, terwijl andere gemeenten (ook onder NVA-structuur) wel in het verzet gaan met een open brief aan de Vlaamse regering.
25/11/2013 : Een sorry-mail "We geven zo snel mogelijk een antwoord.", maar geen antwoord. Plus dat ik nog een 2de vraag stel ivm de Gassite. "Waar het afgraven eindigt eindigt volgens mijn mening niet de vervuiling wat gaat daar gebeuren? En waar blijft men met de afgegraven grond en wat doet men er mee? ."
8/1/2014 : Opnieuw een sorry-mail "Aanstaande maandag zullen wij in het college een definitief standpunt innemen en ook daarmee naar buiten komen.Dinsdag zal ik u dit laten weten en doorsturen.Sorry voor de vertraging, het was niet de bedoeling dit te negeren." Ondertussen zijn we al wel enkele maanden verder.
Op datzelfde moment stel ik aan een andere schepen, de heer Wollants, een mobiliteitsvraag.
22/1/2014 : De heer Wollants geeft me gelijk in mijn vraagstelling "Het klopt dat ter hoogte van die versmalling fietsers en automobilisten niet samen kunnen passeren." En geeft als aanbeveling : "vraag de diensten om de situatie eens in detail te bekijken. ". Ondertussen zijn we bijna een maand verder maar een definitief antwoord heb ik niet meer ontvangen. Nochtans heb ik hem zelf een aantal oplossingen gegeven, maar die zul te gemakkelijk en te naïef zijn.
Omdat ik het eigenlijk een beetje beu was en het begint te lijken op een minachting tegenover de burger stel ik een persoonlijke vraag aan het VVSG, waar ze me melden dat ze enkel antwoorden op vragen van ambtenaren (???). Raar maar waar. Ik doe een stapje bij en stel dezelfde vraag aan de bevoegde minister. Vraag : Is het schepencollege en zijn burgemeester verplicht te antwoorden op vragn van burgers? Het eerste antwoord lag moeilijk (nochtans geen moeilijke vraag, lijkt mij) het 2de antwoord : "Als de vraag een gewone, eenvoudige vraagstelling is, raad ik aan om de deontologische code van de mandatarissen na te lezen. Hierin kunnen regels staan over de manier waarop de mandatarissen moeten omgaan met vragen van burgers." Ik heb even nagekeken en in onze stad blijkt er GEEN deontologische code voorhanden te zijn. Dus ... hoeven zij ook geen antwoord te geven op burgervragen?
28/1/2014 : Antwoord van een Liers ambtenaar (ivm de vraagstelling op 25/11/2013) :
Ik nam vandaag contact op met de bodemsaneringsdeskundige E.S.A. bvba van de Gassite. De contactpersoon, Marijke Van Camp, vertelde mij dat de sanering nog niet is afgerond. Momenteel is men bezig met de analyse van de controlestalen, hieruit moet blijken of de grond voldoende gesaneerd is.De plek waar al palen in de grond zijn geslagen ligt achteraan het terrein, dit deel is niet vervuild en valt niet onder het bodemsaneringsproject. Indien hierover nog vragen zijn kan u contact opnemen met de contactpersoon bij E.S.A. Nu is het aan mij om de firma te vragen of alles vlogens de regels verloopt. Alle gekheid op een stokje, het is toch het stadbestuur dat de nodige stappen moet ondernemen om te kijken of alles volgens de regels verloopt.
Ondertussen zijn we 10 februari 2014. Op de vraag van oktober heb ik helemaal geen antwoord gekregen. Op de vraag van november moet ik zelf aan de bewuste firma maar een antwoord vragen. En op mijn vraag van januari wacht ik nog op een aanvaardbaar antwoord.
Iedere lezer mag hier zijn mening over hebben, maar dit getuigt van weinig of GEEN respect tegenover de Lierse burger, waar ik tot op heden nog altijd deel van uitmaak.
groetjes en sorry voor meer tekst en geen fotomateriaal.
Een leuke, leerzame, sportieve week is achter de rug.
Maandag en donderdag heb ik mijn inzet voor onze Groene partij met enkele percentjes verhoogd. Wij hebben als Groene senioren een eigen campagneleider, die trouwens deze namiddag tekst en uitleg komt geven in de Chapo in Berchem. Waarvoor dank Luc. Welke politieke partij kan zeggen dat de 55-plussers ook iets zinnigs te vertellen hebben en dat er nog naar geluisterd wordt ook? Vrijdag was het provinciale nieuwjaarsreceptie op mijn eigen geboortegrond. Het was geen overrompeling maar de voornaamste mensen waren aanwezig, ik dus ook!!!
Onze eerste babysit-dag zit er ook op. Woensdag ganse de dag in Mol, ons geweldig amuseren met onze kleinzoon maar ook met de 2 labradors, Sado en Lex. Nelly is met hen een rondje gaan lopen en dat viel zeker in de smaak.
Wat de titel van mijn leesstukje betreft, het is niet meer wat jullie denken. Lopen is niet meer aan de orde, af en toe nog eens een rondje om de smaak te behouden maar daar blijft het bij. Maar wandelen is de boodschap. Vorige zondag Schriek, vrijdag in K`Hooikt en gisteren in Hemiksem hebben we onze kilometertjes afgemaald. Vanaf deze week komt daar nog een stevige Mol-wandeling bij, wat betekent dat ik minstens 3 keer per week mijn wandelschoenen aantrek. Woensdag Mol, vrijdag met Guy, sport-overdag en zondag ergens ten velde (in organisatie van een wandelclub). We spreken dan van een 35km per week en dat lijkt me wel voldoende om te genieten van de omgeving en om onze (zwakke) conditie toch op peil te houden.
Een nieuwe, hopelijk weer aangename week ligt in het verschiet.
De groetjes aan jullie, lezers en jullie mogen altijd mee komen wandelen.
Een kasteeltje ergens in Hemiksem (weet iemand de naam???)
Vandaag is het gedichtendag en neen een dichter ben ik niet maar elk jaar tracht ik mijn steentje bij te dragen.
Eerst wou ik er eentje maken over "Respect" een woord dat nutteloos ronddrijft in onze woordenschat. Weinigen schenken er nog één enkele vorm van waarde aan.
maar ...
Sinds vorig jaar ben ik "vokke" van een schattige kleinzoon en daarvoor zijn woorden wel nog iets waard.
Voor mijn best kleinzoon Fynn
Schattig is geen toverwoord het hoort
bij elk pasgeboren kind
Je brengt geluidjes voort het hoort
bij elk pasgeboren kind
maar
smelten doe ik elk keer als
ik je lach weer eens verteer
Beste Fynn ((vandaag trouwens terug te vinden in de Babyspecial van GVA) hopelijk krijg je ooit de gelegenheid om zelf te lezen wat een fiere vokke over je denkt. Het ga je goed in deze wereld mijn lieve kleinzoon.
De week heeft wat rare kronkels gebracht. In ons huis heeft het 2 keer (lichte) overstroming geweest. En er komen spookgeluiden uit de afvoerbuizen. Opkuisen en alles laten drogen zijn de boodschappen die je hier mee krijgt. Wij denken dat het inhalen (nee niet de sint) van een loodgieter een goed idee lijkt. Problemen zijn er om opgelost te worden en als er niets op te lossen is, schep je zelf maar een probleem. Doen politici dit niet alle dagen!!!
`s Avonds trad Laïs (http://www.maandacht.be/la%C3%AFs) op in de Jezuïtenkerk. We waren redelijk laat gearriveerd en er was enkel nog helemaal bovenaan in de tribune plaats. Maar we hadden een prachtig zicht op het podium. Na een opwarmertje van cello-muziek (niet echt onze meug) had ik na enkele liedjes eigenlijk al goesting om de zaal te verlaten. Wij willen niets afdoen aan de "stemmen" en zangkwaliteiten van de drie dames maar elke liedje leek muzikaal op het voorgaande. En eigenlijk zat er in heel de show weinig afwisseling. Hun 2 a-cappela nummers waren nog het beste uit het ganse repertoire. Neen het waaaw gevoel van vorige week, Freek de Jonge, was ver zoek. het is niet de eerste keer dat we teleurgesteld zijn in Laïs en we begrijpen dat de dames "rijper" zijn geworden en andere dingen willen doen. Maar voor ons hoeft het niet. Schitterende stemmen met stevige folkse muziek is voor ons voldoende.
Zondag, wandeldag was ook gisteren op de afspraak. Schriek was ditmaal the-place-to-be. Wandelklub Neteland uit Duffel (http://www.neteland.be/SCHRIEK.html) waren de organisatoren en meer dan 2000 deelnemers daagden op. Met onze vrienden Lutgard en Jan hebben we een 10km wandeling onder onze zolen geplakt. Prachtig weer, mooie natuur en aangenaam gezelschap wat moet een mens nog meer. Onderweg een heerlijk soepje met een pistoletje verorberd en klaar was kees. Na de middag nog wat "sportief", vanuit mijn luie zetel, genoten en het weekend zat er al weer op.
Vrijdag met mijn vrouwtje een heerlijke lunch en koopnamiddag in onze eigenste stad.
De langverwachte babyborrel voor de geboorte van onze kleinzoon Fynn werd massaal bezocht (meer dan 100 aanwezigen) en was een grandioos succes te noemen. Mijn goede vriend Bruno, een beetje onze "huisfotograaf" heeft voldoende plaatjes geschoten van de festiviteiten. Ik heb er enkele gemaakt van de voorbereidingen.
Zondag was er nog een beetje in de tank om een wandeling te maken op en rond Kessel Fort. Een 8km was voor vandaag meer dan voldoende en dan genieten van het festival Nijs dat maar blijft duren (voor mijn part nog tot in Hoogerheide!!!).
Aan het kookfornuis ... ... en aan de afwas
Klaar voor een grootste speech
Een boterhammetje om de innerlijke mens te versterken
Net mijn krant gelezen en tot de vaststelling gekomen dat bepaalde heiligen nog geëerd worden.
In een ver verleden werd ik in Lier geboren en mijn ouders hadden de plicht mij een naam te geven. Maar niet alles (ver van dat) was toegelaten.
Mijn vader, fier als een gieter, naar het stadhuis om me te laten inschrijven in het geboorteregister. Met de opdracht me "Rony" te noemen, maar dat was buiten de waard, hier de ambtenaar, gerekend. Na wat opzoekingswerk verscheen de toepasselijke naam HiëRONYmus ten tonele. Mijn pa was in alle staten, alles behalve dat. Na veel discussie over en weer werd tenslotte een consensus bereikt met "Ronald". Daar moest ik het dan de rest van mijn leven maar mee doen.
Buiten op school heeft nooit iemand de naam Ronald gebruikt. Ik zou hem er trouwens deftig attent op gemaakt hebben. Ik vertik het zelfs te luisteren als men me zo benoemd.
Maar wat lees ik dan vanmorgen in mijn krant : de heilige Hiëronymus krijgt een tentoonstelling ter zijner ere in het Rockoxhuis(http://www.rockoxhuis.be/nl/) in Antwerpen.
Misschien had mijn pa toch beter deze wonderbaarlijke man zijn naam aan mij gegeven. Ik ga in elk geval de tentoonstelling met veel interesse nekijken en bewonderen.
What`s in a name!!!
De heilige Hiëronymus in woord en beeld.
18 januari 2014 – 13 april 2014
(Jan Sanders van Hemessen, De Heilige Hiëronymus, copyright KBC Erwin Donvil)De Heilige Hieronymus van Jan Sanders van Hemessen, kreeg een ereplaats in Rockox’ kunstkamer of groote saleth, waar ook het beroemde werk van P.P. Rubens, Samson en Delila, een verdiende plaats had en is vandaag het enige werk uit de originele Rockoxcollectie dat vandaag nog in het museum van zijn woning aanwezig is en als het ware ‘in situ’ hangt.
Wij pogen de Heilige Hiëronymus aan de hand van de beeldende kunst te duiden in de renaissance en de barokperiode in West-Europa. Tijdens de 16de eeuw maakte de Heilige Hiëronymus dertig procent uit van alle heiligenvoorstellingen, maar ook in de 17de eeuw bleek de heilige nog van grote betekenis in de beeldende kunst en had hij een voorbeeldfunctie in de contrarefromatie en het humanisme.
Mijn blogje is meestal positief ingesteld, net als ikzelf trouwens(!!!), en ik heb er lang over nagedacht of ik onderstaande tekst wel zou verwoorden. Maar het moet mij even van de lever.
Sinds kort ben ik lid van de seniorenraad en vrijdag werd een item "stemmen in een woonzorgcentrum" behandeld. Het negativisme van de grote meerderheid in de groep, zelf senioren,kwam me zeer raar over en toen iemand antwoorde "ze kunnen toch altijd een volmacht geven" ging bij mij het licht even uit. Zijn mensen in een WZC niet meer bekwaam om zelf hun stem uit te brengen? Rare kronkels door rare "mensen"!!!
Maar waar ik het echt wil over hebben.
Ben zelf al jaren kankerpatiënt en het is nu nog, niet altijd even makkelijk om er over te praten. Ondertussen ken ik ook meerdere mensen die kanker hebben en het verbaasd me telkens weer hoe moeilijk ze het hebben om het aan de buitenwereld uit te leggen, kenbaar te maken of hoe je het wil formuleren. maar het omgekeerde is nog meer van toepassing. Je zogenaamde vrienden vermijden je, waarom? Ze durven je niet meer aanspreken, ze vermijden het zelfs om contact met je te nemen. Zaterdag was ik aandachtig toeschouwer op de natuurloop van AC Lyra en ik sprak met een paar mensen over een persoonlijke vriendin van mij, die sinds kort borstkanker heeft. Dat waren zeer, zeer korte gesprekken en ondanks hun vriendschap, denk ik toch, hadden ze nog geen contact gehad. Dit is een verhaal dat ik ondertussen al tientallen keren gehoord heb. Als je geconfronteerd wordt met iemand uit je vriendenkring lijkt het wel of die een besmettelijke ziekte heeft. Terwijl men juist op die momenten zijn vrienden nodig heeft. Na al die jaren hangt er nog steeds een "taboesfeer" rond deze ziekte, een ziekte waar niemand persoonlijk om gevraagd heeft.
Dit moest ik ondanks alle leuke ervaringen van de afgelopen week, toch even kwijt al was het maar voor mezelf.
Het wordt een drukke week, de volgende die er aan komt. Tekst en uitleg in een volgend artikel.
Geniet van elke minuut, van elk uur, van elke dag.
Beste lezersvrienden voor hen die ik vergeten zou zijn een ongelooflijk 2014 toegewenst. Laat het plezier in het leven door niets of niemand in de weg staan.
De eerste week van mijn zoveelste (tel kwijt???) levensjaar is optimaal verlopen, als dit de voorbode is van de andere 51 weken dan sta ik er zeer goed voor. Moet wel toegeven dat mijn vrouwtje, die 14 dagen vakantie had, daar een grote bijdrage heeft geleverd. Wat is er leuker dan "samen" dingen doen, whatever het ook inhoud. Samen eens lekker gaan eten, samen shoppen, samen met ons kleinkind gaan wandelen, zelfs samen thuiszitten zonder daarom hetzelfde te doen.
Onze belangen gedurende die eerste 5 dagen lagen vooral bij het nuttigen van een, soms overdreven, hoeveelheid voedsel. Mijn schoonmoeder die paling in het groen (2,5kg en bijna alles was op) gemaakt had, een lunchke hier en gisteren, ter afsluiting, een brunch in de Zuid-West (http://www.zuid-west.be/Home.htm). Lekker, lekker, lekkerst!!! Daardoor heb ik wel de nieuwjaarsreceptie aangeboden door ons stadsbestuur (maar uiteindelijk door onszelf betaald) gemist. De eerste keer zolang ze is doorgegaan. maar ik had er niet direct een boodschap en de aanwezigen zullen ons ook niet gemist hebben dus... .
Vrijdagavond is onze flinke kleinzoon voor de eerste keer hier blijven slapen. En hij deed het goed, zelfs zeer goed, hij mag nog op bezoek komen. Dat zijn pas leuke dingen voor de mensen. Er waait een jonge, frisse wind door je huis. Soms met een apart geurtje (!!!), hahaha. Lachen is zijn hobby en alles wat hij vastkrijgt gooit hij weg. En eten kan hij als de beste.
Het zal stil zijn in huize Merelstraat de volgende dagen. Geen kleinkind en mijn vrouwtje terug aan de slag. Ik zal eventjes tijd nodig hebben om te wennen. Maar vanaf volgende week vliegen we er weer in met het beleven van een resem leuke bezigheden.
Ik hou er mee op tot volgende keer en denk er aan beleef plezier in al wat je onderneemt.
