SOMS

Soms is het hier zo stil

dat je bladeren kunt horen

ritselen

tot ze vallen op

een muisgrijze dag

in november

Soms is het hier zo rustig

dat het geluid van een motor

je doet opveren

uit een vakantieboek

in juli

Soms is het hier zo donker

dat de maan verloren loopt

tussen silhouetten van

kale bomen en blote akkers

Soms duurt net lang genoeg.

dc

03-11-2022, 00:00 geschreven door Dany Corneillie

BORETTI & MANUVÈL

'Kun je nog harder?' vroeg hij.

Neen, dat kon ik niet. Hoegenaamd niet.

Ze stonden te praten aan de startplaats. Over een rit van daags voordien.

De een had de ander compleet choco gereden. Total Loss.

'Toen ik aankwam moest ik meteen aan het infuus', zei Manuvèl. Hij lachte een beetje groen.

Ik keek naar hun welgevormde kuiten en billen. Precies stampers en zuigers van een stoomtrein.

Achter mij hoorde ik steeds minder stemmen. Het gekeuvel viel stil. Boretti niet.

Er kwam een heel klein beetje stoom uit zijn oren. Het gezicht van Jos dampte rood aan.

'Is het zo goed?' vroeg hij.

Meer moest het voor mijn doen, niet zijn.

Nadien heb ik niemand meer gezien. Ook mijn slakkengangetje naar huis bleef onopgemerkt.

'Morgen ga ik niet fietsen', zei ik tegen mijn vrouw met enige nadruk.

Ze wist precies wat ik bedoelde.

dc

01-11-2022, 09:34 geschreven door Dany Corneillie

1 NOVEMBER

Straks, op een dag op het eind

van een gretige zomer

zal ik roerloos en stil

de melkwitte ochtend begroeten,

geboeid en in dierbare stilte

de laatste vruchten oogsten.

Mijn vloed wordt ingepolderd,

mijn storm is uitgeraasd.

Ik strooi de resten van mijn leven

in een beloftevolle stonde

over het schriele smaragdgroen

van versgezaaide akkers.

PAUL VEREECKEN

Bijlagen:
IMG_4369.JPEG (5 MB)   

64 WINTERS

Ik sprokkel woorden in de ochtend,

bewandel dromend de relieken

uit mijn prille jongenstijd.

Ik ga mijn opgetogen gangen

onder berijpte takken,

over van sneeuw bevlokte velden,

door 't witte hout der kinderjaren.

Weer glij ik van de dijken af

met warme wanten, koude knieën,

koele neuzen, natte ogen,

een kwiek en tintelend jong lijf.

Keer na keer hijs ik fervent

de oude, haveloze slee omhoog.

Ik weet me met mijn pret geen blijf.

Het ijs is bikkelhard en glad,

de kleren van het stoeien nat,

de kreken oeverlang gestrekt,

de pret fenomenaal,

de dijk ons vorstendom

en ik, een winterkoninkje

Langs klare pegels aan de lage stal

spint straks de sneeuw een web

en tovert broze winterdraden

aan stille, hoge toverstruiken

in de doffe, sonore verlatenheid

van vaders grote, lege groentenhof.

Ik laat de beelden langzaam varen

en huiver even, sta dan stil,

gevangen in - alweer melancholie

en in een gesel van gedachten.

Mijn fikse tred verstilt en ongewild

ben ik weer sprakeloos en wee.

Kom jij me misschien morgen

nog eens halen met de slee.

PAUL VEREECKEN

31-10-2022, 17:02 geschreven door Dany Corneillie

MELLE

Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, maar de vogels raken in de war want het blijft maar nazomeren. In korte kledij rij ik solo naar Melle. Geen zin om vandaag met een grote groep door de Polders te sjezen. Liever op eigen houtje. Onbekommerd, onbezorgd en vrij. Terrasjes weer en op het dorpsplein eet ik mijn sandwiches in café Mellerose Place. De ouders van ex-prof Laurens De Vreese zijn hier de uitbaters. Bij de koffie hoort een stukje broodpudding en een chocoladetruffel. Voor mij een meerwaarde om tot hier te fietsen. Zo'n 65 km enkel.

Op mijn fiets ben ik achtereenvolgens George Harrison (While My Guitar Gently Weeps), Gérard Lenorman (Michèle), Lucio Dalla (Caruso), Neil Diamond (Play Me), Will Tura (Vlaanderen M'n Land) en Eli Iserbyt (winst in de veldrit van Ruddervoorde)

In mijn vlucht kom ik Zucchero (Il Volo), Joe Cocker (Night Calls) en Chris Rea tegen. (Looking for the Summer). Zoeken naar de zomer hoeft niet want hij openbaart zich tussen Melle, Beervelde en Daknam (Lokeren). Niets klopt, alles zit scheef. Gilbert O' Sullivan (Nothing Rhymed)

Mijn rit wordt een symfonie. Hallelujah. (John Cale). Een roofvogel vindt zijn prooi. Bird Of Paradise (Snowy White). Ben ik een geluksvogel of niet?! Old and Wise (The Alan Parsons Project). Oud wel, wijs; een heel klein beetje misschien. Kinderen joelen en plonsen in de beek. Chariots of Fire (Vangelis)

Heerlijke vermoeidheid na mijn tocht. En honger. Reuzehonger. Freddy Hoskens op de Krekeldijk. Hij weet ook wat het is; fietsen op je eentje. Niet in de wielen plakken. Respect!

Blij om thuis te komen. Hercules laat nog even op zich wachten maar komt kort nadien toch opduiken. Zijn snoet plakt tegen de ruit. Honger Hercules? Black (Wonderful Life)

Groeten uit Melle.

dc

Bijlagen:
IMG_4362.JPEG (4.2 MB)   

Bijlagen:
IMG_4352.JPEG (3.9 MB)   

Meerdonk/Mendonk/Meerdonk

Na de winderige solotocht van daags voordien (Onderweg 19), heb ik vandaag voor een groepsactiviteit gekozen. De Klavers Klassieker naar Mendonk is een van de alternatieven voor wie in groep wil rijden zonder zich aan te sluiten bij een Wielertoeristenclub. De snelheid varieert van groep tot groep. Voorlopig heb ik geen problemen om met de eerste Klaversgroep mee te rijden en mijn kopbeurten vol te maken al ligt de gemiddelde snelheid merkelijk hoger dan bij groep twee. Er komt een dag dat het niet meer zal lukken, maar daar denk ik voorlopig nog niet aan. Fietsen kan je op elk niveau en het leven is altijd heroriënteren en opnieuw focussen.

Met de transfer inbegrepen (heen en terug van Belsele naar Meerdonk) klok ik af op 110 km. 'Mendonk' is een voorspelbare rit met weinig ruimte voor fantasie, die ik als het ware rij op automatische piloot, met mijn ogen dicht. Al zou ik dit laatste niet al te letterlijk nemen want daar komen brokken van. Het klinkt een beetje als routine en dat is het ook. Op dit eigenste moment staat mijn teller dit jaar op 21.661 km. Dat is behoorlijk wat maar ik zou het fijn vinden om eens in een andere omgeving te fietsen. Spanje of zo. Al was het maar om de routine te doorbreken.

Eenmaal thuis wacht mijn vrouw met een omelet-garnaal (eiwitten) inclusief frietjes. Na de koffie doe ik een hazenslaapje. Kort maar diep. Daarna is het tijd voor een wandeling op de wallen in Hulst. Aan beweging vandaag geen gebrek.

De nazomer is een godsgeschenk voor fietsers, wandelaars, terrasverkeer en alle sporters in het algemeen.

dc

25-10-2022, 20:28 geschreven door Dany Corneillie

Herfstrit

Onderweg ontmoet ik de ijzeren man die graag tegen de wind in rijdt. Een bonkige kerel uit graniet gehouwen met statige, vaste tred. 'My Friend the Wind. Eens voorbij Elversele, langs de Durme krijg ik hem mee. Voorbij De Zaat neemt een elektrische dame mij op sleeptouw. Ze is pas terug van een cruise die haar in Marseille en Barcelona bracht. Nu is ze op weg naar de aardbeienautomaat. Om zelf honger van te krijgen.

Van Trier in Kruibeke is een excellente bakkerij. 'Wil je misschien een koffietje erbij?' Ze heet Inge en spreekt elke klant bij de voornaam aan, zij het met een verkleinwoord. Marcelleke, vindt zijn kleingeld niet. Barbaratje doet een verhaal over een hond en een spuitje. Inge wil weten naar welke muziek ik luister in mijn oortjes. De Klara Top 100. Niet meteen haar keuze, zo blijft. 'Je bent zeker niet van hier?'

Mijn honger is niet te stillen, zelfs niet met een rijsttaart, banaan of reep. Wat doet windkracht vier met een man van mijn kaliber. Slopen! De klok op de toren wijst twee uur. Op mijn stalen fiets maak ik negentig km vol. Er zitten al flink wat krassen op mijn karkas.

'Je hebt er jouw ritje weeral opzitten' roept mijn buurman, die ik gewoon 'Buurman' noem. Op mijn telefoon een berichtje van Jos. Donderdag, rustig ritje naar Cadzand. Dat moet lukken.

Na zo'n rit als die van vandaag en de nodige recuperatie voelt mijn lichaam anders aan. Het is de zuiverste vorm van mezelf.

dc

24-10-2022, 00:00 geschreven door Dany Corneillie