voorbij de einder
het is zijn tijd
klimmend ontvliegt
een oude zilvermeeuw
de kust
om, naar men zegt
in de hoogte
dood te blijven
aan de vloedlijn
nog slechts
een paar besmeurde veren
boven aangekomen
plots als verstard
de spieren
zeilt hij nog door
bewegingloze vleugels
statig
tot het uiterste gespreid
zo talmt hij nog even
roerloos zeilend
in de tijd
ongezien vanaf het land
zal hij
de kim voorbij
het water raken
een enkele maal
bij kalme wind
ziet een zeeman
langs het staande zeil
een dode vogel
neerwaarts zweven
uit "De Zee en Ommelanden"
© Eli Stater
|
