aanslag
het zweeft en wervelt beurtelings door het koortsig hoofd ontwijkt sporen, obstakels van ontstoken bodem waar inslag zindert
uitgestoken handen de vingers wijd ze schaduwen zacht voor verstrakkende ogen
de wereld raakt met schokken op drift vriendelijk grijnst een schuldeloze lach adem hortend terug
traag vermijdt levenscontour de grens vindt de poort van ontsnappen houvast ontdoet zich krampachtig van de laatste hand
© Eli Stater
|