Enne.. fijn vind ik

aanslag

het zweeft en wervelt
beurtelings
door het koortsig hoofd
ontwijkt sporen, obstakels
van ontstoken bodem
waar inslag zindert

uitgestoken handen
de vingers wijd
ze schaduwen zacht
voor verstrakkende ogen

de wereld raakt
met schokken op drift
vriendelijk grijnst
een schuldeloze lach
adem hortend terug

traag vermijdt
levenscontour de grens
vindt de poort
van ontsnappen
houvast ontdoet zich
krampachtig
van de laatste hand

© Eli Stater

gloor

de ochtend breekt aan

als stroomt water traag bij wijn

verhuld nog de zon

maar reeds transparant de mist

buitelen zilvermeeuwen

- tanka -

uit  "De Zee en Ommelanden"  (2)

© Eli Stater

bollenstreek

moeizaam
ploeg ik voort
over toppen
van verwaaiende duinen

bestoven
door ragfijne druppels
zwevend op
aanlandige wind

links
het nevelig
tot einder vervloeien
van water en lucht

gene zijde
wijde geestgrond
vlammend
van tulpengeel en -rood

dijnend
in 't versnelde ritme
van altijd heersende
eb en vloed

uit  "De Zee en Ommelanden"  (2)

© Eli Stater

eerlijk verdiend

buurvrouw koestert
haar vogelnestje
warm
en goed beschut

vogeltjes vliegen
in en uit
ochtendkrieken..
uitgeput

- lightverse -

uit "Achtertuinen"

© Eli Stater

Ade Lew... voor in bad

geheel en al raak ik ontspannen
als een bad mij harmoniseert
om compleet verzorgd te worden
ben 'k op verwennen geabonneerd

'k baad in geuren van lavendel
van een warm ontspanningsbad
daarna van de wilde rozen
een zachte crême langs mijn gat

ook vitaliseren is zo zalig
activeren ontloop ik niet
het versterken niet vergeten
stel dat ik het leven liet

in rozemarijn laat ik me drijven
raak dan pas echt gemotiveerd
en de versterkende kastanje
heb ik te lang alweer ontbeerd

vervolgens om verfrist te worden
komt de citrus dan aan bod
en om gekalmeerd te raken
verkwikkende zilverspar tot slot

daarbij is 't mij niet ontgaan:
van synthetische komaf
tref ik de geuren noch de kleuren
minerale oliën veraf

.

ja beste lezer, voor poëzie
hoeft u echt niet ver te lopen
lees reclame op doos en pot
om u in literatuur te dopen

tekstschrijver worden, raad ik u
op deze site werkt u voor nop
dicht toch liever voor verpakking
dat levert u pas euro's op!

- lightverse -

© Eli Stater

In de titel van bovenstaand lightverse treft u een anagram.. en wel van de naam van een bestaand merk van wereldfaam.. ziet ú het..?

de fles en de oorlogen

allebei een jaar of zes
beleefden we avonturen
ik samen met m'n hartsvriendin
Greta van de buren

april was 't al, in vijfenveertig
nét nog Wereldoorlog Twee
met Greet' bij opa aan 't logeren
in Zandvoort aan de Zee

"weet je wat?" riep Greta plots
ze had weer eens een plan
"we gaan een briefje schrijven,
in 'n fles doen we het dan"

"maar", vroeg ik verschrikt aan haar
"aan wíé zullen we schrijven..
wát zetten we erin..
en zal-ie blijven drijven?"

"ik zal wel iets verzinnen!"
riep Greta heel kordaat
"en met de kurk er stevig op
komt-ie aan hoor, vroeg of laat"

wie dit leest is gek
schreef zij met hanenpoten
daaronder nog: van G en E
de fles dan in en fluks gesloten

lang keken we de fles nog na
die rustigjes bleef deinen
't was eb toevallig, dat viel mee
zo zagen we haar verdwijnen

*

een dag, véél jaren later
nog nét Golfoorlog Twee
E-groot gaat met z'n kleinzoon
naar Zandvoort aan de Zee

vermaken zich daar prima
die twee al aan het strand
als plotseling E-klein uitroept:
"kijk, opa.. in het zand..!"

een fles, ja, met een kurk erop
erin ook nog een brief
"opa, wilt u 't voor mij lezen..?"
en ongeduldig: "alsjeblief..!"

E-klein vouwt 't briefje open
legt het in E-groots hand
die langzaam een vermoeden krijgt
herinnert zich vaag dit strand

onscherp geworden hanenpoten
E-klein kijkt met hem mee
E-groot leest: wie dit leest is gek
daaronder nog: van G en E

- smartlap -

uit  "De Zee  en Ommelanden"  (2)

© Eli Stater

gewaagd experiment

in Brugge, na maanden verkeren

wou hij een nieuw standje proberen

zij sprak "toe dan maar..

maar kom ik niet klaar

dan kun je een standje riskeren"

- limerick -

© Eli Stater

blanke obsessie ofwel de

 midwinterwitschilder

mijn buurman bemint

de maagdelijkheid

bekleedt de achtertuin met wit

de schutting rechts

de schutting links

ja, de garage zelfs

de achtergevel,

fouragekast

met witbier overladen

dichtgetimmerd het balkon

met planken in de tint..

jawel, u raadt het al

zo recupereert hij

in een schoenendoos

nu nog een flink pak sneeuw

en op 't geheel een deksel

uit "Hekelspel"

© Eli Stater

consequentie

een motje woonachtig in Heeten

dat sprak op een dag: "mot-je weten:

na 'n nacht van plezier

wordt mij nu dan hier

waarachtig een motje verweten"

- limerick -

© Eli Stater

aflaat

een prostitueetje uit Triecht

dat ging bij een pater te biecht

met goede intentie

maar óók met preventie

want patertje wás me een smiecht!

- limerick -

© Eli Stater

Triecht:

In Maastricht werd ooit de eerste Nederlandse literatuur geschreven. Henric van Veldeke, een Limburgs edelman, dichtte er, in het Middelnederlands, omstreeks het jaar 1170 zijn "Sint Servaes Legende". In dit gedicht wordt over Maastricht gesproken als "Triecht".

Een enkele regel eruit:

All daer hij noch is, te Triecht,

In eynen dall scoen en liecht,

In modern Nederlands:

Naar waar hij nog is, in Tricht,

In een schoon en helder dal,

amore virtuale

ook hij was nu op internet
had nog niet lang gewacht
toen hij een aardig vrouwtje vond
en opgewekt toen dacht:

'k zal parels rijgen aan het snoer
van haar persoonlijkheid
maar was al lezend, tikkend
soms wel z'n zinnen kwijt

de parels observeerde hij
zuinig door haar verstrekt
sommige onvolkomen
andere fraai, perfect

zo bouwd' hij traag haar beeltenis
ontdaan van lijf en stem
wellicht wat vaag en geestelijk
maar toch beviel het hem

hij dacht: zo moet het blijven
zo is het dan volmaakt
en heb ik zelf haar beeltenis
gelijk een god gemaakt

maar vaak tuurde hij eenzaam
op 't scherm tot 's avonds laat
als zij zich niet vertoonde
en hield de fles paraat

diep in de nacht nog zat hij er
de uitputting nabij
geveld door liters alcohol
voor niks een dag voorbij

de volgende morgen regen
z'n vrouw vraagt opgewekt:
vannacht nog laat geworden?
de tafel staat gedekt

hij voelt zich wel wat schuldig:
zij 't geestelijk, toch overspel
maar eigenlijk reeds verlaten
door ooit zijn liefst' gezel

maar zijn kleine "bijtje-zwerf"
zo noemde zij zichzelf
had zoveel cybervriendjes
hij was een van honderdelf!

zo ging dat enkele jaren
soms antwoordde zij hem
maar op een fraaie zomerdag
liep hij onder een tram

depressie had toegeslagen
versuft door de prozac
verlost nu uit z'n lijden
in de hemel onderdak

zo graag had hij geweten
hoe mooi ze wel zou zijn
en hoe haar stem zou klinken
zo hoog en lief en fijn?

z'n vrouw stond niet zo treurend
aan zijn nog open graf
dacht: opgeruimd staat netjes
daar kom ik mooi vanaf

ik geniet van 't echte leven
word al jarenlang verwend
en niet door zo'n cyberkneusje
nee, door een echte vent

hij heeft het nooit geweten
wat plaats vond op de bank
terwijl ik copuleerde
zoop hij zich langzaam mank

nooit heeft hij het geweten
aan 't scherm was hij zo druk
échte vriendinnen had hij nooit
vergooide zijn geluk

ja beste cyberheren
wat nu is de moraal?
het schermpje maar vergeten
nu werkelijk aan de haal

met een vriendin van vlees en bloed
ook rijk van geest en lijf
krijgt u na enkele weken
uw jongeheer weer stijf

maar mocht dat toch niet lukken
viagra brengt dan raad
en verricht u eindelijk weer
een echte mannendaad!

- smartlap -

© Eli Stater

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

water music

 

 

de gonzende golven

duinbloemen die fluisterzingen

zo muzikaal dat trio

met het suizelen van de wind

 

de branding speelt dirigent

tegen het rusteloos decor

van eindeloos

applaudisserend water

 

kan het Händels inspiratie

zijn geweest..?

al was het voor zijn suites

 

voor een boottocht

op de Theems

stroomafwaarts.. richting zee

 

 

 

 

 

 

uit  “De Zee en Ommelanden”  (2)

 

© Eli Stater

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 vrouw van de zee


exceptie ben ik, een mutante

slechts een glijbaan onder de taille

door winstbeluste vissermannen

met afkeer teruggegooid in zee

jou kan ik m’n gunsten niet schenken

jij zeebioloog, beachvolleyballer

als ik me soms in de branding toon

met schelpensnoer omhangen

 

een oogwenk, ik ben weer verdwenen

werp je nog speels een glimlach toe

het moment nu dat het nachtelijk duister

over jouw verbeelding trekt

 

voor weinigen ben ik te vangen

want zoals de Myranese bisschop

ben ook ik een werkelijkheid..

voor wie in mij gelooft

 

 

 

 

 

uit  “De Zee en Ommelanden”  (2)

 

© Eli Stater

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

aan een verre kust

 

orkaankracht, die nachtelijke storm

al ontelbare jaren zieltoog ik gelaten

boegogen gericht op het land

half verzakt in zwaarmoedig zand

de grafdelver klus gestaakt, voortijdig

 

steigerend nog over kokende golven

sloeg het rijkvergaarde overboord

aan xenofobe kust kon torenlichtsnoer

de stranding niet verhoeden

evenmin geroutineerde boots of loods

 

in ’t luchtruim protesteren als

blijvend benieuwde uitvaartgasten

luidkeels witte vogels om mij heen

 

ondergronds misgunt voorgoed

een nutteloos anker

de terugkeer in ooit mijn element

 

 

 

 

 

uit  "De Zee en Ommelanden"  (2)

 

© Eli Stater

 

 

 

 

opkomende vloed

in nog koele ochtend

toebereidselen op komst

traag verbleekt de maan

als ceremoniemeester

als waren zij kantjes

van het bruiloftskleed

verkennen witte golfjes

aarzelend het zand

lichtruisend het bruiloftslied

kakofonisch begeleid

door talrijke meeuwen

als de getuigen

gereed ligt

nog maagdelijk strand

uitnodigend

voor de bruiloftsdans

van zee en land

uit  "De Zee en Ommelanden”  (2)

© Eli Stater

arme haiku

vaak onbegrepen

die kolibrie der dichtkunst

daarom onbemind

- senryu -

© Eli Stater

 

 

 

 

 

 

 

 

 

funest

  

uit water voortgekomen

vocht zij zich eeuwen vrij

bedacht het vaartuig

dreef af op golven

 

spelend kind

zich ver gewaagd

in onderstroom

't laatste ademhalen

 

het kraambed

werd tot deinend graf

gegeven heeft de zee

en ook genomen

 

 

 

 

 

uit  "De Zee en Ommelanden" (2)

 

 

© Eli Stater

 

 

 

 

 

 

 

 

 

afgedankt

schreeuwend zweven meeuwen
rond zijn troosteloos verlaten dek
de oude driemastschoener
weerloos, openluchtig opgelegd

dansend op onberekenbare golven
een stip op de oceaan
koerste het begeerde waren
duizend mijlen aan één stuk

met dank aan heldere sterren
langs Kaap de Goede Hoop
over de delende evenaar
en door Straat Magellaen..

aan de strakgespannen ketting
schier op breken staand
uit het boegoog links,
desolaat het roestigzware anker

lijdzaam droomt 't ontzeilde schip,
bewonderd, museaal en
met weemoedige aanvaarding,
van ooit zijn woelig element

 

 

 

uit "De Zee en Ommelanden" (2)

© Eli Stater

 

"Maritime Museum" te Bath (Maine, USA)

oktober 2007

 

besef

kalm maar opgewekt

drijven watervogeltjes

in de stille sloot

van de wilde ruwe zee

in het geheel geen besef

- tanka -

uit "De Zee en Ommelanden" (2)

© Eli Stater

 

 

 

 

 

 

 

waterlijn

 

 

waar ik ook de zee ontmoet

aan verre of nabije kusten

onstuitbaar blijft m'n blik

in diep gepeins gevangen

 

woeligschuimende koppen

de eeuwige getijden

soms bij nacht, zachtgolvend,

het uitbundig firmament

 

zwaartekracht beteugelend water

dat zwevende vrijheid schenkt

na het overschrijden van de lijn

die neerdrukkend land begrenst

 

ooit aan 't vloeibare ontstegen

vergaat de mens tot stof

mij overvalt een klaar besef

van eeuwigheid en dag

 

 

 

uit  "De Zee en Ommelanden"  (2)

 

© Eli Stater