Enne.. fijn vind ik

aanslag

het zweeft en wervelt
beurtelings
door het koortsig hoofd
ontwijkt sporen, obstakels
van ontstoken bodem
waar inslag zindert

uitgestoken handen
de vingers wijd
ze schaduwen zacht
voor verstrakkende ogen

de wereld raakt
met schokken op drift
vriendelijk grijnst
een schuldeloze lach
adem hortend terug

traag vermijdt
levenscontour de grens
vindt de poort
van ontsnappen
houvast ontdoet zich
krampachtig
van de laatste hand

© Eli Stater

stadsduif


driftig stamp ik
op de tegels
er vandoor zal hij gaan
nee, wendt z'n kop

brutaal-nieuwsgierig
loenst-ie op me neer
weet hoe machteloos
ik sta

uit "Achtertuinen"

© Eli Stater 

leegte

na gisteren de zware gang

slaat stilte me tegemoet

als ik vanochtend

de trap af kom

ontbijt wekt weerzin

telkens als ik kijk

naar de zo lege plek

in de grote kamer

waar het arme dier

oud en afgeleefd

onrustig slapend

zijn nadagen sleet

© Eli Stater

coma

    de attaque zo onverwacht

    na schrik lijkt er nog hoop

    toeren gaan we, samen

    drie keer in de maand

    moeizaam praat je, honderduit

    als ik in m'n jongensjaren

    maar het doet pijn, de

    rollen zomaar omgedraaid

    .

    in het steriel vertrek

    praat ik tegen jou

    machteloos, geen voedsel

    of zelfs maar vocht

    moet verder zonder jou

    terug op straat, vol leven

    vraag ik me af wie me

    voortaan raad moet geven

     juni 1983.. manet alta mente repostum..

© Eli Stater

        'Fragiel Figuur'
        Papierreliëf van
        Margriet van Engelen

   <<<< klik afb. voor vergroting

broos

zij alleen voor hem

hij voor haar slechts oog

beiden in de tachtig

dichtjes tegen elkaar

praten aarzelend

behoedzaam bewegend

als deinzen ze terug

voor elk volgend moment

dan knikt zij instemmend

de tram uit, hij voorop

helpt haar zorgzaam, hoffelijk

van die hoge tree

schuifelen huiswaarts

gearmd, ik kijk ze na..

mee zou ik willen
voor dat kopje thee

© Eli Stater

angst

een kaars steek ik aan

in de halfduistere kapel

een dwaas gebaar

toch word ik geraakt

door de schoonheid van de vlam

het dansende licht geeft me plezier

en meteen opnieuw

ontsteek ik een kaars

strijk zacht de lontjes

langs elkaar

vol lopen m'n ogen

met het felle maar intieme licht

en weer een kaars en weer..

maar 't heldere licht belet niet

dat ik schuwer word

om bij elk volgend ontvlammen

een nieuwe angstwens

prevelend te uiten

nu ook al bang

dat de meeste

niet worden verhoord

 beter breng ik ze bijeen

in één enkel omvattend woord

voor alles

wat mij zou kunnen gebeuren

© Eli Stater 

pijnstiller


aan de overkant, één hoog
loopt zij te redderen
in de helder verlichte keuken
van het luxeappartement

wat vertrokken haar gelaat
beweegt ze schuchter
als was ze een pinguïn
heupen gedegenereerd

maar nog sporen
van haar aantrekkelijkheid
haar hoofd zorgvuldig en koket
nog iedere week gekapt

in de deuropening verschijnt
een goedgeklede oude man
kijkt vertederend vertederd
verliefd bijna

en lijkt te denken:
vertikaal is het behelpen
maar hórizontaal
vergeten wij samen de pijn

uit "Achtertuinen"

© Eli Stater

     <<<< klik afb. voor vergroting



   

 

 

 

 

ijl

 

 

doorschijnend

zweeft ze kalm

haast uitdagend

in haar eentje voort

 

passeert tuinen

ontwijkt

als door een wonder

talloze bomen

 

onkwetsbaar

waant zich

de laatst overlevende

uit vrolijk kinderspel

 

 

de hoge muur

komt angstig dichtbij

 

 

 

 

 

uit "Achtertuinen"

 

© Eli Stater 

 

 

 

 rookpauze

als alibi een sigaret

op m'n balkon

drie huizen verder

werkt ze, in de tuin

niet heel jong meer

wel lang en slank

frivool gekleed

d'r haar kastanjebruin

genoeg gesnoeid

bemerkt ze mij

draalt nog even

wat takken te kort

over en weer

verstolen blikken

tijdig afgewend

uit "Achtertuinen"

© Eli Stater