Binnen een week vertrekken wij weer naar de Costa Daurada in Spanje naar Hospitalet de'l Infante om precies te zijn. Wij gaan daar reeds enkele jaren heen en ontmoeten er telkens vrienden van de vorige jaren. We zitten daar op een mooie confortabele camping nabij de zee. Eén nadeel dat wij er hebben is het feit dat het er soms vervaarlijk kan waaien waarbij onze caravan dan wel eens goed door mekaar schudt.Wij kennen intussen veel plaatsjes in de omgeving. Eentje dat het noemen waard is , is Almetlla de mar op een 15 km van daar af.(zie de foto). Het is een dorpje dat leeft voornamelijk van de visvangst. Er is een vismijn die stipt om 16 uur begint en waar de vangst van de dag wordt verkocht. Juist zoals het vroeger ook langs hier gebeurde krijgen de vissers hun portie vis mee en op het marktje nabij de vismijn verkopen de vissersvrouwen hun deel. Je kan er van alle soorten vis kopen aan een zacht prijsje per lot zoals linguadas, nieroogkreeftjes en dergelijke. Het dorpje is beslist de moeite van het bezoeken waard ook voor de stemmige restaurantjes die er zijn of om er een pinjte te drinken op het terras. Bij leven en welzijn ben ik einde september terug .
De vakantie voor onze schoolkinderen is volop aan het heenvlieden. Toekomende week zijn wij reeds half augustus. 15 augustus was vroeger gekend voor de processies die overal te lande rondgingen. Ik herinner mij nog dat wij als kinderen toen bloempjes moesten gaan plukken of varens ergens in het bos en dan werden de blaadjes van bloemen en planten afgeplukt om 's anderendaags een bloementapijt op straat te leggen waarover de processie toen heen liep. Het verkeer en het drukke leven hebben die oude geplogendheden verdrongen en 15 oogst is nog een feestdag waarop de meesten naar strand of Ardennen trekken om hun vrije tijd door te brengen. Als wij nu zo het slechte weer bekijken dan zullen wij al veel geluk moeten hebben opdat die feestdag die meestal toch een zomerse dag is nu ook als zomers te kunnen bestempelen. Juli was te mooi en nu is augustus momenteel in het water gevallen.
Toen ik onlangs voor mijn PC zat te surfen kreeg ik plots een virusmelding. Verwijderen en verwijderen en ik dacht dat ik ervan af was. Niets was echter minder waar want gedurende dagen kreeg ik telkens Security alerts van programma's die mij wilden een scanprogramma verkopen. Gelukkig met hulp via een forum en een kenner (Jurgenv) werd mij een raad aan de hand gedaan. En na al die instructies te hebben opgevolgd ben ik van al die zaken af. U kan niet geloven hoe irriterend het is om telkens in de rechterbenedenhoek een geel kattebelletje te vinden die zegt dat je een hoop spyware hebt die dus klaarblijkelijk na het scannen op spyware niet verdwijnt. Andermaal heb ik ondervonden hoe wij simpele PC gebruikers zonder de nodige kennis toch maar klein zijn tegenover mensen die hun dag doorbrengen met het maken van programma's waarmee ze hun evenmens de duvel andoen.
Zoals ik vroeger reeds vertelde heb ik een kleindochtertje Penelope 2 1/2 jaar oud. Toen wij deze week een onweer kregen werd die voorafgegaan door veel wind. Haar haartjes waaiden dooreen en plots zegde de kapoen:" Oh Opa mijn haartjes vliegen weg !" Gisteren morste zij op haar T shirtje en toen Oma zegde dat ze nu geen hemdje meer had zei ze:" Ik ga lopen in mijn blote kleed." Toen deed ze haar T shirt af. Die kindjes zorgen toch altijd voor een beetje vreugde in het leven van ons senioren.
Een van de uitzonderingen dit jaar is wel dat de eerste weken van juli overwegend zonnig zijn. Andere jaren werden de hemelsluizen open gezet tijdens die eerste twee weken van juli. Als wij geluk hadden dan begon de zomer pas en dan nog maar lichtjes na 15 juli. Deze week, het mindere broertje van vorige week geeft ons een beetje Belgisch weer t.t.z. eens wat bewolkt en dan weer zonnig. Maar de temperaturen liegen er niet om en als je langs de kust wandelt dan zie je dan vooral in de namiddag hoe al die miertjes van zonnebaders daar weer present zijn op het zand. Ik was de laatste dagen daar met mijn kleindochtertje Penelopje en wat stel je vast dat de mensen met kinderen wel regelmatig samen zitten op het strand, de moeders om te babbelen en de vaders en ook jou nederige dienaar om voor de boelekes te zorgen. Om uit te kijken dat de kindjes niet verloren lopen of dat zij niet op de verboden plekken in de zee gaan en ook niet te diep in zee. Het is wel prettig om ook door vreemde kindjes als Opa te worden aangesproken maar het is vooral vermoeiend. Ik acht mij gelukkig dat de prutskes zich amuseren en vooral dat zij na een prettige namiddag moe maar voldaan weer aan hun Mama kunnen worden overgedragen. Ik denk dat nu ik dit stukje schrijf ons kleine Penelopje weeral naar dromenland is vertrokken waar het droomt van zijn tijdelijke vriendjes, van het opspattend water en van die Opa die puttekes maakte of met plastieken modellekes koekebak heeft gemaakt. Slaap wel lieve vriendjes van vandaag en morgen is de Opa er weer.
Ik heb mij aangesloten bij TV Vlaanderen. De meeste zenders die wij via de distributie kunnen bekijken vindt ik ook op TV Vlaanderen. Als ik straks naar de camping in de Ardennen vertrek kan ik daar ook mijn geliefkoosde zenders ontvangen zonder moeite.µ De prijs voor de aansluiting op jaarbasis is iets rond de 4000 oude belgische franken dus iets van rond de 2000 franken minder dan langs de distributie. Een nadeel, de schotelantenne hangt daar open en bloot lelijk te wezen aan de muur van ons huis. Afhankelijk van de ligging van de woning of van jou appartement kan het moeilijk worden om de sateliet (Astra) te capteren. Maar eenmaal die goed gericht is heb je een magnifiek beeld op TV. Feitelijk kan ik alleen nog andere zenders bijkrijgen daar waar mijn distibutie telkens maar zenders zal afknippen teneinde hun bakje te verkopen waar je dan die zenders wel kunt ontvangen. Laat ze maar stoefen met hun aktie "Net gemist" waardoor je een programma 7 dagen nadien nog kunt terugzien maar daar zal je ook voor bijbetalen denk ik. Nu ja elk zijn meug maar ik ben wel heel tevreden met mijn TV Vlaanderen.
Gisteren brachten wij een bezoek aan het Atomium, mijn vrouw met enkele vroegere schoolvriendinnen de man van één van hen en ikzelf. Van het Atomium op zich geen kwaad, ik geloof dat die firma die destijds dit monument helemaal heeft opgekalefaterd nu ook instaat voor de regelmatige reiniging van de bollen. Toen wij daar aankwamen zagen wij daar op een bol drie mannen hangen die die bol aan het kuisen waren. Anders was het gesteld met de lift, dat er maar één lift is kan ik begrijpen, er is ook maar één pijp die naar de bovenste bol gaat. Wij kwamen daar aan en toen wij aan het hostesje vroegen hoe het werkte gaf ze ons de raad om te wachten. Toen de rij der wachtenden voor de lift nog was aangezwollen moesten wij plots ook gaan aanschuiven wat eigenlijk normaal is maar waardoor wij toch reeds achteruit waren. Terwijl we echter aanschoven zagen wij iemand waarvan wij oorspronkelijk aannamen dat hij misschien ziek was of zo maar niets was minder waar. Achteraf bleek dat hij lid was van een groep die achter ons mee aan het aanschuiven was. Toen het bijna aan onze beurt was kwam daar nog een groep rechts van de liftdeur staan die nog eens voorschoven. Het bleek een groep te zijn van Fortis die gereserveerd had in het restaurant; tussen haakjes wij hadden ook gereserveerd in het restaurant. Toen wij dus eindelijk boven waren stonden die mannen van Fortis daar nog altijd rond te draaien. Oef eindelijk konden wij aanschuiven aan het buffet, je had de keuze uit "le petit buffet"à 3 euro of " the lunch" à 20 euro. Dames van ons gezelschap hadden dus het voorgerecht van de lunch genomen en wij ook maar toen ze aan de kassa kwamen betaalden de eersten slechts voor 'le petit buffet'. Mijn echtgenote en ik hebben de lunch betaald à 20 euro, Mensen die wij hadden zien betalen voor 'le petit buffet'gingen nadien ook van de hoofdschotel gaan nemen en betaalden niets meer. Ons gezelschap ging nadien net zoals wij het dessert gaan nemen waarop zij in feite geen recht meer hadden. In het kort verteld, een warboel waarvan wij denken dat als ze daar in het restaurant zo voortboeren, ze in de kortste keren failliet zullen zijn of dat ze de prijzen zullen moeten opslaan. De prijs voor een half flesje plat water is 3 1/2 euro, niet mis hé ! De lunch van 20 euro was niet mis maar niet zijn 20 euro waard. Als u dus binnenkort beslist om het Atomium te bezoeken,4,50 euro voor de senioren schik dan uw trip zo dat u ZEKER niet gaat eten of rond de tijd van het middagmaal daar moet zijn. Het is er te druk en tenzij je een beetje scheef loopt te duur voor wat het is. Wat ons ook ergerde, het meeste personeel was volledig Nederlands onkundig. Een meisje dat van Kosovo afkomstig is dat kon dan wel Nederlands en deed er alle moeite voor om het ook te spreken. Daarvoor doe ik mijn hoed af.
Er zijn zo van die toevalligheden in het leven.Enkele jaren terug zocht ik zo een beetje in het rond om leden van mijn familie te vinden. Ik had een stamboom samengesteld waarop ik toen hoopte misschien ergens een of andere zijtak te vinden en zo kreeg ik op een ogenblik een antwoordje van een lieftallige studente van aan de uniev in Leuven die met mij een babbeltje sloeg. Toen ik geen nieuws van haar meer ontving was zij 27 jaar. Feitelijk was ik een beetje spijtig niets van haar noch van haar zus meer te vernemen. Donderdag botste ik op de blog van haar, niet bij Seniorennet uiteraard daarvoor is ze nog veel te jong. Dertig lentes telt ze maar, Een leven heeft ze nog voor haar. En mooi is ze ook nog gebleven. Zij zat een tijdje in de televisieprogrammering, dus koppie, koppie zou ik zo zeggen. Ik hoop dat ze nog vele malen van haar luimige mailtjes zal willen zenden, of dat ik haar spirit mag terugvinden in haar blog, Ik heb toen ee'n mailtje gestuurd en was blij er ook een antwoordje op te mogen ontvangen
Sinds gisteren kan ik op TV nu een pak zenders zien via satelietverbinding, zenders die ik niet mer had door beslissing van de kabeldistributie of nog een pak andere die volledig nieuw zijn. Dat is uiteraard bijzonder aangenaam als wij in de winter op verlof zijn. Tot voorheen had ik een Free to Air satelietverbinding en daarmee konden wij elke dag het Vlaamse nieuws zien maar al de rest was wel een maand oud. Mijn vrouw kon Thuis volgen maar wij kwamen juist aan nieuwe afleveringen toe toen wij bijna weer naar huis trokken. Nu zullen alle uitzendingen van de dag zelf zijn. Natuurlijk zijn een deel zenders niet voor ons weggelegd maar iedereen moet zijn meugje hebben hé. De kleuren en de beelden zijn precies beter verzorgd dan deze die wij via de kabel ontvingen. Nu zijn wij tevreden.
In een vorig verhaaltje sprak ik over de voorbereiding van de kinderen die hun 1e H Communie zouden doen dat was einde april. Eén van mijn kleinkinderen heeft op 25 mei ook zijn 1e communie gedaan. Weken voordien moest ook hij mee doen aan de voorbereidingen en naarmate de tijd vorderde zag je hem ook zenuwachtiger worden. De laatste week had hij zelfs koorts en moest hij een dagje van school af blijven. Uiteindelijk kwam de langverwachte dag van O.H Hemelvaart aan. Plots was alle zenuwachtigheid verdwenen en deed hij zeer goed mee met de andere kinderen die het een of het ander voordroegen. Als ik denk aan onze tijd en nog vele jaren nadien waar de jongens een nieuw pakje hadden gekregen en de meisjes in een wit kleedje liepen dan is die trend toch wel heel veel veranderd. De jongens beginnen nu zo een beetje op voetballers te lijken en de kleren doen in het geheel niet denken aan die grote stap en dat grote feest dat het toch voor die mannen van 8 jaar oud moet zijn.
Zaterdag en zondag was er het traditioneel Kite festival te Oostende, vliegers in alle formaten en kleuren hingen er te wiegen op de wind. Inktvissen, beertjes, de Simpsons, vliegende tapijten en zoveel meer vonden het goed om daar in de lucht ons oog te verblijden. Ik herinner mij nog dat wij als kinderen zelf vliegers maakten uit grauw papier en dan als die ginds hoog in de lucht hingen papieren berichtjes naartoe stuurden. Gisteren werden zakken met snoep naar boven gezonden en toen ze op een zekere hoogte kwamen gingen die open en konden de kinderen die snoep op het strand rapen. Zo zie je dat behalve zoveel dingen ook het vliegeren is veranderd. Welk kind wil nu nog zelf een vlieger maken. De talloze winkels langs de dijk verkopen er in alle kleuren en soorten en wij ouders en grootouders in onze ligzetel op het strand wij denken met melancholie terug aan onze tijd.
Ik stel zo dikwijls vast bij mij omringende mensen dat zij vrienden hebben die allemaal van rond hun ouderdom zijn. Terugdenkend aan de laatste week stelde ik vast dat wij die week tweemaal bezoek hadden van kennissen, de eersten waren 10 jaar jonger, de laatsten waren dan 11/12 jaar ouder. Het is soms wel moeilijk om je dan met die mensen te kunnen onderhouden want hun interesses liggen wel een heel stuk uit elkaar van de onze. Wij hebben er ons klaarblijkelijk goed doorgeslagen want beide koppels, de jongere zowel als de ouderen waren tevreden toen ze vertrokken. Misschien is het goed in sommige gevallen om alleen te luisteren en slechts sporadisch tussen te komen. Luisteren is dikwijls nog beter dan te spreken.
Een vriend vroeg mij of ik niet wilde meegaan naar Media Markt een nieuwe winkel van allerhande electronica en huishoudtoestellen te Oostende . Samen hebben wij toen een televisie gekocht voor hem en vandaag ging ik mee helpen om die TV te installeren. Wanneer ik denk aan de eerste TV die ik kocht en het toestel dat ik vandaag dus zag dan zijn er nogal wat verschillen. Met automatisch zoeken zet de TV, een heel plat scherm, direct alle te ontvangen zenders op een rijtje. Voor sommige zenders moeten de namen nog wel veranderd worden en je kan dus alle zenders ook een ander nummer geven zoals je zelf wenst met klikken en slepen. Nog zoiets de vroegere TV's waren van die zware plompe bakken terwijl ik eerlijk gezegd niet weet waar nu al die electronica zit opgeborgen. Het te regelen toestel was nu maar een van 51 cm maar als je dan in de winkel rondkijkt dan zitten wij bijna in de cinema met zo'n schermen, sommige hangen ook wel aan de muur. Alleen de zenders zelf kunnen niet volgen geloof ik. Het is nu reeds geruime tijd dat de schermen van vierkant naar rechthoekig zijn getransformeerd. Ik vraag mij alleen af wanneer al die zenders eens die breedbandnorm zullen aannemen.
Elk jaar valt de " jaarmis" voor mijn ouders samen met de voorbereiding van de kinderen die hun 1e communie zullen doen dat jaar. Het is grappig en plezant te zien hoe die kinderen vol toewijding in die Mis meewerken. Hoe ze in staccatostijl (het lezen gaat niet altijd zo gemakkelijk) hun tekstjes voorlezen en hoe ze met volle overtuiging hun liedjes zingen. Die Mis duurt dan wel telkens langer dan gewoonlijk maar anderzijds is het toch een genot om die hummels bezig te zien en te horen. Feitelijk heb ik dan ook telkens bewondering voor de juffrouw die gedurende weken geduldig die kindjes heeft opgeleid.
Het is weeral Pasen ttz het was gisteren Pasen nu zijn wij reeds aan de maandag. De kinderen konden weer hun hartje ophalen om eitjes te rapen gisteren Hopelijk hadden de klokken een afdekmanteltje mee want anders zouden de eitjes nat zijn geworden, Op televisie zag ik dat de klokken of was het de paashaas het anders hadden uitgevonden, alle eitjes zaten netjes in een celofaan verpakt en konden dus niet beschadigen door de regen. Ik ben reeds aan een ouderdom gekomen waar ik kan zegge:" In onze tijd was het toch wel beter", Ik weet, toen kwamen de klokken nog op zaterdagmorgen, dat wij van ons Moeder eerst mee moesten naar de Paasdienst, 's morgens vroeg en toen weer alle klokken en klokjes mochten klingelen dan stond die zon daar te schijnen in het Oosten. Dat gaf pas een Paasfeest. Geef toe als je zo opstaat met een grijze lucht zoals wij de laatste dagen hadden, dat geeft toch geen idee van lente of van Pasen. Het was toen ook nog de tijd dat wij de zaterdag voormiddag nog naar school moesten en het was toen nog vasten tot de zaterdagmiddag dus mochten wij zelfs niet eens van de pas geraapte eitjes snoepen. Pas toen wij rond de middag weer van school thuiskwamen en de vakantie was begonnen mochten wij weer snoepen. Ik dacht daar nog aan toen ik verleden week vrijdag, Goede vrijdag, de mensen allemaal in stad zag rondlopen likkend aan ijsjes of zittend op een terrasje, het was hier mooi weer. Moest mijn Moeder nog geleefd hebben dan zou ze nogal hebben opgekeken.
Vandaag 8 april, het is 45 jaar geleden dat ik gehuwd ben met ons Viviane. Verwonderlijk hoe snel die jaren vliegen, het is nog zoals de dag van gisteren dat ik op het stadhuis van Nieuwpoort stond en nadien in de kerk aldaar. Op het ogenblik waarop ik dit schrijf zaten wij aan de feestdis en was er iemand van de genodigden die de gelukwens telegrammen voorlas. In die tijd hebben wij het geluk gehad om drie gezonde kinderen ter wereld te brengen en entje dat dood geboren is. De meesten hebben ons voorbeeld niet gevolgd. De oudste heeft bewust gekozen om geen kinderen te krijgen, de tweede was een late bloeier en heeft dus een dochtertje. De derde mijn dochter is met haar tweede man samen nu en die heeft reeds twee kindjes en nu hebben zij samen nog een dochtertje bij. Ik denk dat op dit gebied ons leven niet te slecht geslaagd is.
Vandaag zag en hoorde ik het nieuws over de komende verkiezingen in Italie. Men kon er de tirades horen van Berlusconi op zijn tegenkandidaat. Zijn wij dan allemaal zo licht beinvloedbaar en zo gewoon aan scheldpartijen? De loze beloften die Berlusconi op het laatste televisiedebat te beste gaf zijn niet te verwezenlijken. De scheldwoorden die hij ten beste gaf telkens hij maar op televisie komt. Als je daar dan nog bijneemt hoe hij te werk ging tijdens de twee legislaturen waar hij zichzelf buiten vervolging wilde stellen dan stel ik mij de vraag of de Italianen werkelijk zo met zih kunnen laten sollen. Morgen zullen wij het kunnen vaststellen.
Daar zijn wij weer terug. Op 2 februari waren wij vertrokken om hier uit die koude omgeving weg te zijn. Onze tocht ging andermaal richting Portugal. Gelukkig was er die morgen van ons vertrek geen mist waardoor de aanvang in alle rust en zonder problemen verliep. Het enige nadeel was dat er omwille van de aanvriezende mist van de vorige dagen nogal veel zout op de wegen gestrooid was dat door de vrachtwagens tegen onze auto en de caravan was opgespoten. Toen wij ter bestemming kwamen zag onze caravan er uit als een zwarte piet terwijl onze auto er ook niet meer mooi uitzag. Vooral in het heengaan stoppen wij niet aan campings maar zoeken een plaatsje waar het nogal rustig is en veilig. De eerste avond staan wij dan in een dorpje en weinig onder Le Mans terwijl onze tweede halte dan in een dorp is in de Landes. De derde avond staan wij dan reeds een 60 kilometer voor Salamanca en de volgende plaats die wij aandoen is dan Beja in de Alentejano dat is dus Portugal. Beja is ondermeer bekend van dat klooster waar die zuster was die "Les lettres à mon lieutenant" heeft geschreven. Wij namen daar dan een rustdag en daar heb ik dan ook het meeste vuil van caravan en auto afgewassen. Nadien zijn wij dan naar de Algarve getrokken waar wij dan de rest van onze Portugese vakantie hebben doorgemaakt. Dat is op een 20 kilometer van Faro en een 40 km van de Spaanse grens. Die streek is vooral gekend omwille van haar natuurpark van de Ria Formosa, Ria= lagune. Om in die streek werkelijk aan het strand te zijn moet je een veer nemen die je naar een of ander eiland voert waar de golfjes van de oceaan dan op het strand uitdeinen. Die streek wordt meestal aangedaan door verlofgangers die houden van vissen of het opscharrelen van venusschelpen of kokkels uit de modder of het zand. Die beestjes dan wat laten hun vuil uitspuwen in zeewater en later water met zout maakt dat zij nadien heel lekker kunnen verorberd worden klaargemaakt in wat lookboter en koreanderblaadjes. Moest ik niet met de caravan naar de Algarve trekken maar met een georganiseerde reis dan zou ik kiezen voor Albufeira, dat ligt tussen Faro en Portimao. Het stadje op zich is stemmig, je bent er ook dadelijk aan het brede strand en je hebt er ook aangename eethuisjes. Albufeira heeft evenals Faro en delen van Lissabon veel te lijden gehad van de aardbeving in het jaar 1755. Zo is er niet veel meer overgebleven van de oude gebouwen. Tijdens ons verlof viel ook juist op de zondag van carnaval, het was er niet zoals in Rio noch Nice maar met beperkte middelen werd ook een carnavalstoet georganiseerd in Moncarapacho.U vindt in de zijstroken ondermeer beelden van de carvavalstoet aldaar. Hiervoor schreef ik dat om werkelijk aan zee te komen je feitelijk een veertje moet nemen naar wat daar de eilanden worden genoemd, dat zijn feitelijk de laatste stroken zand van de lagune. Momenteel kan je van uit Tavira of Faro of Olhaõ een boot nemen die je naar de Ilha de Tavira of Armona of Culatra en Farrol brengen. Dit jaar hebben wij eens de richting van Culatra gekozen. aan de boorden van Culatra zijn dus veel plaatsen waar schelpjes zich in de bodem verschuilen bij laag water om dan zich te goed te doen aan algen en allerhande, voor hen goed voedsel, bij opkomend tij. Daar vindt men dus vissers op die schelpjes. Farrol is dan meer de plaats waar veel toeristen zich heen spoeden tijdens het seizoen. In de omgeving van de Algarve kan je veel bezoeken afleggen aan allerhande culturele steden zoals Lagos, Silves en Sagres. In Lagos was de marineschool gesticht door de Infante Henrique, genoemd de zeevaarder, maar nu is er nog altijd een school voor mensen die van de zeevaart hun beroep willen maken. Silves was de bakermat van de veldheren die destijds de Moren uit Portugal hebben verdreven terwijl Sagres niet alleen gekend is voor de brouwerij van het Sagres bier maar waar ook de nederzetting was ten tijde van Hendrik de Zeevaarder van waaruit veel schepen vertrokken op ontdekkingsreizen. Voor kooplustige dames die op zoek zijn naar een geschenkje voor het thuisfront is dan weer Vilareal de Santo Antonio gekend. Allerhande badlakens, pijamas en dergelijke en ook nog andere spullen zijn er te koop. Toen ik nog kind was had mijn moeder zaliger een grote devotie voor St Antonius van Padua. Die St Antonius was eigenlijk een rasechte Portugees en is eigenlijk geboren in Vilareal de So Antonio wat feitelijk niet anders wil zeggen dan 'echte stad van St Antonius'. Ik zou waarschijnlijk nog lang kunnen verder babbelen maar dat zou gauw vervelend worden, liever geef ik u de raad om zelf eens naar ginds te trekken. Om u een smaakje te geven van wat ons verblijf daar was ga dan naar http://users.telenet.be/jansseune.emmanuel/Algarvemetmuziek.pps
Vandaag vernam ik dat een collega van toen ik nog werkte en die feitelijk jonger was dan mij tijdens het weekeinde overleden is. Op zo'n moment komen er een massa herinneringen van de tijd van toen naar boven. Men ziet nog zijn lachende gezicht voor ogen, de talloze malen dat hij probeerde om het roken te laten en de veelvuldige malen dat hij toch herviel. De keren dat wij samen een dienstreis deden naar Brussel naar de hoofdzetel van de Post waarbij wij allebei werkten. Hoe wij samen werkten om de verhuis van ons kantoor goed te doen slagen. Zijn lachende gezicht zal van nu af niet meer lachen. Zijn echtgenote zal zonder hem verder door het leven moeten gaan. Stop met zagen mens, om de kleine ongemakjes van het dagelijks bestaan. Jij leeft nog, mijn vriend is dood.
Zoals u weet woon ik te Oostende en zo hebben wij veel mogeljkheden om goedkoper aan verse vis te geraken. Wij hebben hier de door de toeristen goed gekende vistrap. Dat is een verkoophalle ontstaan om de verkoop van het deel vis dat de vissers kregen na een goede vangst ter plekke in hygiënische omstandigheden te laten plaats vinden. Dat is reeds lang niet meer zo, daar wordt nu nog altijd garnaal en vis verkocht maar niet meer door de vissersvrouwen. De garnaal werd bijna tot het einde van 2005 redelijk goedkoop ttz 5 per kilo verkocht. Nog altijd zijn er mensen die niet uitkijken naar de prijs en soms ook niet naar de versheid van de waar want ik ken een winkel in Oostende waar de garnaal in de goedkope periode toch 3 per 1/4 kilo werd aangeboden. Op de weg naar de vismijn zijn ook enkele winkels waar de vis en schelpdieren aan een redelijke prijs worden verkocht. Niettegenstaande die winkels langs de andere kant van het water zijn gelegen horen wij toch ook mensen met een ander dialect dan het Oostends ja zelfs in het Duits of het Frans daar hun inkopen doen. In de tijd dat er langs alle kanten van Omega 3, ter voorkoming van cholesterol, wordt gesproken is het eten van vis, ja zelfs van vettige vis, ten zeerste aangeraden en vis is ook nog lekker.
De vakantie voor onze schoolkinderen is volop aan het heenvlieden. Toekomende week zijn wij reeds half augustus. 15 augustus was vroeger gekend voor de processies die overal te lande rondgingen.
Gisteren brachten wij een bezoek aan het Atomium, mijn vrouw met enkele vroegere schoolvriendinnen de man van één van hen en ikzelf.
