Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
15-03-2010
SEQUOIA
De armen gespreid alsof hij de beschermeling is van de aarde,zo staat hij daar, deze mammoetboom.Gebouwd om zware lasten te tornen....de stevige onderstam,de vertakkingen die ver en horizontaal groeien....de wortels die zich net als de takken breed uitsprijden om een stevig fundament te vormen....alles is aanwezig,helaas is dit niet zijn "habitat" en zal altijd het kleine broertje blijven van soortgenoten in hun groeigebied.
Natuurlijk is er een verschil tussen de jaargetijden...maar dit kleine ding staat bijna het jaar rond en overal te pronken. Hoe zou het toch komen dat het zo veel minder belangstelling krijgt dan bv sneeuwklokjes of narcissen....het is toch ook mooi....niet??
Alle vroege bloemetjes schikken zich naar het winterweer. De landbouwer echter stuurt de natuur,hij is de winter voorgeweest met het zaaien van de tarwe. De eerste tekenen van zijn arbeid worden zichtbaar,binnen enkele maanden wordt hij beloond....
Het heeft iets....in deze tijd van efficientie,strakke lijnen, des te meer opvallend.Dit ding staat te pronken in NEREM een deelgemeente van Tongeren. Stel je voor een fabriek in bakstenen gebouwd,in een soort "JUGENDSTIL", als koekjesfabriek begonnen lang geleden, nu dienstdoend als tingieterij,vertelde een buurman mij. Bewonder de monumentale inkom.De poes op de trappen onderstreept de "retrotijd"van het geheel in dit rustige dorpje.
Om het vee van vers drinkwater te voorzien en soms ook om het achterliggende land te bereiken moet de landbouwer met zwaar materieel door de weiden. Hij volgt de grillige vorm van de afrastering of natuurlijke golving in het landschap daarbij diepe voren achterlatend,wat voor de fotograaf een meerwaarde is.
SEARCHING FOR UTOPIA het gekende beeld van JAN FABRE aan de rand van de zee,is op deze plaats geen lang leven beschoren. De wind en het zand zorgen voor een constante "zandstraling" en op termijn is het op van de erosie.Er zijn plannen om het verder weg van de zee een nieuwe plaats te geven,men leert en ondervindt elke dag.
Het kielzogschuim veranderd geleidelijk in een licht deinend wateroppervlak wanneer de boot voorbij gevaren is.Met de zon in vol tegenlicht ontstaat er op het watervlak een prachtig teken-en kleurenpalet,voortdurend veranderend op het tempo van de deining. Hierbij sta ik stil en geniet....ik las ergens op seniorennet"het zijn de kleine dingen die het doen"...wel dan.
Mijn blog is nu 1 week bestaande. Ik sta een beetje in het krijt bij jullie door de summiere voorstelling van mezelf. Een tijdje geleden was ik andermaal in Marche-en-Famenne,ik was er ook op 14 januari 2008 en schreef toen in mijn dagboek: RETRO DUS 14 januari 2008 Het is nauwelijks 14 dagen geleden dat ik een "revisie" had aan mijn hart,de nodige aders opengemaakt,een paar stents geplaatst. Er is een geleerde term voor maar dat heeft minder belang. Na zo een ingreep heb je nogal wat voornemens om gezonder te gaan leven. Vandaag is mijn verjaardag en naar gewoonte gaan we ergens naartoe waar we graag vertoeven,om een koffie,een pannenkoekje of taart. Dit jaar is het niet anders,alhoewel.... LEEN zo noem ik haar,is meer dan dertig jaar mijn levensgezellin,zij wil naar Marche-en-Famenne het rustige stadje in de ardennen,of is het de Condroz? In het nogal sjieke Quartier-Latin gaan we voor koffie. Ik verdenk Leen er van EVA te worden...Eva heeft Adam verleidt met een appel,schijnt het. EVA besteld crèpe a la Normande ( zie foto) intussen maak ik een foto van de muurlamp recht voor mij,er is een barst in het pleisterwerk zie ik en IN MIJN GOEDE VOORNEMENS OOK,zo blijkt bij het opdienen van de lekkere crèpes. Van die goede voornemens,dat is maar tijdelijk,er is niets wat eeuwig duurt.
Door het bos wandelend merk ik minder mezen die bedelen om eten. Ze kunnen zich beter beredderen dan eerder in de sneeuw. Spijtig het was net zo fijn hen als vriend te hebben. Het eten,wat kruimels brood,nootjes, in mijn hand durfden ze al naderen tot op een halve meter afstand. Bij de boomklevers en andere vinken had je het niet voor,zij zijn veel te schichtig.
Tientallen constructies staan er. Emmertjes die water scheppen en overgieten in een andere emmer,wielen die rondraaien en weer andere doen balanceren.....je kan het niet zo gek bedenken of het is er. Het staat er allemaal te kijk en te koop naast de vele gekke figuren,eekhoorns,apen....Met dezelfde aandacht als een aquarium vol vissen,kom je hier tot rust...gek toch....de reuzespinnen tegen de zonnige gevel krijgen een dimensie bij door de schaduwen,ze hebben wel "iets"....ze hangen hoog en ver weg.
