TORGNY ligt in de GAUME een streek in het uiterste zuiden van Belgie.Meestal is het daar een paar graden warmer door de kalkhoudende grond.Op de zuidhelling is een wijngaard,een paar huisjes in de vorm van een reusachtig wijnvat hebben veel beziens,hoewel hun beste tijd voorbij is,zoals blijkt.
Op de grens met Frankrijk in het meest zuidelijk gelegen dorp van Belgie,namelijk TORGNY zag ik dit veelzeggende plaatje. Het kan ook gebruikt worden in een andere context met andere gevolgen dan ...
Het groen van bijgaande foto's symboliseerd jeugdigheid,frisheid.De snelheid waarmee het verschijnt is even groot bij het verdwijnen....het staat,net als de tijd niet stil....na nauwelijks een paar dagen is de frisheid verdwenen.... Bij ons is dat net zo,hier blijf ik toch even bij STILSTAAN..
In de wat vreemde omgeving lopen "reflex" en ik rond met opengesperde ogen.Van speelgoedpoppetjes wist ik dat ze altijd lief zijn en een glimlachje hebben,maar dit met haar pruilmondje was nieuw en vertederend. Wat verder ontdekte ik een tafel met tientallen auto's.....het zou een voorbeeld kunnen zijn hoe het is als onze wegen DICHTSLIBBEN in de toekomst.....of is dat niet op die manier?
Het hoort niet zo tot mijn gewone doen.Daarmee bedoel ik rommelmarkten afschuimen,misschien komt er verandering.De SPELREGELS van voetbal kende we in die tijd van horen zeggen en waren deels aangepast aan de eigen beperkingen.....drie "corners" was penalty....doelen hadden geen palen maar waren afgebakend door een vest of pull en nogal verschillend in afmetingen. Maar wat was dan tennis...golf, om nog maar te zwijgen over bowling en cricket....hier staat het in dit boek,wat uit de tijd maar,het staat geschreven... Wat waren wij in onze kwajongensjaren nogal onwetend en beperkt.....of misschien toch niet.
Een mengelmoes van geuren tussen hot-dog en brusselse wafels hangt in de lucht.Mensen verdringen zich rond standen en standjes van prularia tot toch wel mooie dingen.Neem nu deze lederen voetballen,ze zijn niet oud maar doen denken aan mijn jeugd,hobbelige graslanden met struiken distels, onaangeroerd door de koeien,koeienkoeken opgedroogd al dan niet,het was er allemaal. Een oude lederen bal doorweekt van water was zo zwaar,we kregen hem nog nauwelijks vooruit.....een vestje of pull gaf de afmeting van de doelen aan....zo waren we bezig tot we naar huis strompelde en in een diepe gezonde slaap vielen....O ja, we zijn op een ROMMELMARKT,er is zo veel te zien,"reflex" is moe van de foto's en kiekjes op zijn actief....de lekkere geur van koffie lokt ons naar een terrasje.....aan de rand van het gebeuren...
Sterke vliegers zijn het de HOMMELS. Resoluut vliegen ze naar de kern van de bloemen.Wentelen zich daar als een vogel in een plas water. Het hele lichaam is op deze manier in geen tijd volgeladen met het kostbare goedje. Na het geel van de paardenbloemen,het wit van de margrieten en andere,is de tijd nu aangebroken voor de in kleur allesoverheersende klaprozen.Er is denk ik, geen bloem die meer gefotografeerd wordt. Op alle bestaande blogs ontdek je honderden foto's....in alle kleuren "rood"....?? mooi toch.
Gelukkig wordt de mens zich geleidelijk weer bewust van de bloemenpracht.In geen tijd en zonder arbeid worden de wegbermen herschapen in een langgerekte bloementuin.Veel door mensenhanden,gecultiveerde tuintjes zijn in vergelijking met deze wilde bloemenpracht maar minnetjes.Alsof ze de wolken willen strelen staan deze MARGRIETEN in niet na te maken boeketten te pronken.....
Koren-aren waren vroeger een speeltuig waarmee jongeren elkaar heel erg konden pesten.Ongezien,onverwacht werd dan een aar ontdaan van de steel en vliegensvlug in een mouw of broekspijp van een niets vermoedend maatje gestopt.,waarna deze opkroop tot de oksels of tussen de benen. Waar is de tijd....
Aan terrasjes geen gebrek,"onder de Linden" het "Oud Gerechtshof"het zijn er maar een paar.Op de achtergrond torend de kerk boven uit.....zoals dit meestal is....Binnen de kerk staat er wat te gebeuren denkelijk....het oogt mooi en is bestemd voor iets groots.
Het poorthuis van het kasteel werd rijkelijk gebouwd.....zeker als je weet dat het van oorsprong een gevangenis was.Deliquenten van andere streken bouwden het in ruil voor kost en inwoon. Nu is het een prachtige brasserie,warm en sfeervol ingericht.
Het dorp OUD-REKEM was in de jaren zestig een volledige verkrotting nabij. Een paar jaar geleden werd het verkozen tot het mooiste dorp van Vlaanderen.Het kasteel staat er nog maar het interieur is reddeloos verloren,er is niets meer van de vroegere pracht die naam waardig.Het dorp zelf is kraaknet met mooie gebouwen en doet wat "Hollands"aan,het ligt trouwens op de Nederlandse grens.Aan eet- en drankgelegenheden ook geen gebrek.....
Door de poort van het poorthuis,wat geen poorthuis is loop je recht op het kasteel.Midden in de tuin staat een partytent.Deze is het eerst wat de aandacht trekt nog voor je het kasteel bekijkt.Het doet me denken aan een reuzespin....Wij staan hier in OUD-REKEM het mooiste dorp van Vlaanderen.....of...
Het gaat vlug vooruit. Aan de rand van de velden en wegen is het dringen om de beste plaatsen. De grassoorten moeten nog rijpen,de paardenbloem is klaar met een deel van de cyclus.Bij de landbouwer is de teelt meer gestuurd. De bieten zijn pas gezaaid en vormen na een week al kleine plantjes,verderop is de oogst van gras al bezig.....alles is steeds in volle BEWEGING.
Aan de rand van de weg groeien massaal wilde bloemen.Geflankeerd door afsluitingspalen van weiden en velden geeft het de indruk een aangelegd tuintje te zijn.Kijk naar de grote muur en vooral ook naar de verweerde paal,de grote EREPRIJS mooi in harmonie met de blauwe lucht. De grote ereprijs slaat niet op de foto's natuurlijk,het is de naam van het blauwe bloemmetje...
Het lijkt wel alsof deze bloemetjes tot de wolken reiken.Mijn vriend "reflex" heeft een plaatsje gezocht tussen het gras.We zijn samen dus volg ik maar. Een voorbijganger vroeg of hij kon helpen toen ik daar zo lag,zich niet bewust van onze artistieke bezigheid aldaar.....relaxer kan niet meer....
De natuur is wat bijgebeend na de langdurige koelte.Veel bloemen zijn alweer verdwenen.Het bladerdek op de bomen is bijna volgroeid.Mijn nieuwsgierigheid brengt me op verboden terrein in de buurt van mijn geliefkoosde streek.Bijna terug op het "rechte" pad werd ik ter orde geroepen door de kasteelheer met het verzoek zijn terrein te verlaten....ik was daar mee bezig,dus was er geen probleem.....Vanop verboden terrein dan toch maar het frisse lentegroen en zowaar een strook paarse dovenetels met een straaltje zon beschenen,tonen. De natuur is prachtig....geen mens kan het nabouwen....hoewel dit laatste met smaak te maken heeft
De oude geklasseerde Gasthuiskapel en de omgeving laten opnieuw hun vergankelijkheid horen en zien:de levenslijnen rond de bomen, de rode gewelven in de bogen,een licht oerwoudgeluid...een feest van het leven en de dood rond dit oude gebouw.......toch wat "kleur"uiteindelijk.
Kunst in de stroopfabriek In duisternis, met handen en voeten muren en vloer verkennend,strompel ik door een veel te lange gang terug uit de ondergrond, een donker lokaal met ontpoppende vlinders..werk van Annelies Jaminon....een ruimte met,eindelijk wat licht....hangen ,staan,liggen diverse kunstwerken van Nicole Vanhecke en andere. Gelukkig staat het zonlicht mij bij,het gevoel van onbehagen raak ik niet kwijt.....
Bloesemimpressies 2010 te BORGLOON. In wat we vandaag zijn en beleven verknopen we wat we kregen van onze ouderrs,omgeving en samenleving van vroeger en beinvloeden wij de toekomst van onze kinderen,onze omgeving en onze maatschappij. In de" kattesteeg "een werk van FRANK DELBEKE
