Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
fotodagboek van ENER
Welkom....mijn naam is René (m) Sint Truiden 14 januari. Mijn vriend reflex en ik laten je ietsje zien van onze dagelijkse bezigheden....slenter je mee?? Dank voor je bezoek,respons over fotografie is welkom. Groetjes. TRANSLATOR in linkerkolom
05-08-2010
RUSTREL
De grillige vormen van rotsen in een aantal warme tinten trekken de aandacht , om van deze pracht te genieten is er heel wat klimwerk nodig ,niet zonder gevaar echter De oude okermijn is in onbruik, nu mag je ,mits betaling een kijkje nemen op eigen risico.Ondanks het plannetje dat je meekrijgt is het een hachelijke onderneming door de gebrekkige aanduiding van het te volgen pad. Meer dan een halve dag heb ik rondgelopen en waren mijn kleding en ikzelf omgetoverd in meerdere tinten oker....
De okermijn is nu een te bezoeken museum....Op een hoogte staat dit merkwaardig tuig,zonnewijzer gemaakt door een illustere inwoner van Roussillon....mooi voor een paar foto's....en voor liefhebbers van dit soort denkwerk.
Naast de gewone winkeltjes met snuisterijen staan er op de rand van een straat grappige watergieters,tuingarnituren . Toch even wat meer aandacht,mooi ....wat fantasie...
Het kleine plaatsje wordt beheerst door de klokkentoren ,deze beklimmen is een hachelijke onderneming. Aan de rand van het smalle en fel stijgende straatje vertrekt de trap via enkele wentelingen meters hoog op de rand van de muur.Nog verder voorbij de kerk op het hoogste punt van het dorp staat een orientatietafel en is er een prachtig uitzicht op de verre omgeving. Beneden in het dorpje is het windstil boven is de reling nodig om mij overeind te houden.
De muren,daken,vloeren in duizend tinten okerkleur,er wordt veel aandacht aan gegeven. Alles in harmonie,de sfeer in het dorpje is rustig en sereen.... Toeristen,vooral Japanners fotograferen in de gekende houding van tegenwoordig ,zij blijven staan en wachten geduldig tot je foto gemaakt is of vragen je een foto te maken met hun toestel ,waar zij in het door hun gekozen decor staan.... Hier ook niets luidruchtig ,geen muziek, de mensen zijn vriendelijk voor mekaar,ze spreken bijna op een gedempte toon,waar vind je het nog ?
Het is alsof heel het dorp de spitse top van de berg beschermt. Midden de streek van okerkleurige rotsen ,oker mijnen, staat het te pronken in duizend tinten van dezelfde warme kleur. De eenvormigheid van de daken onderstreept het beschermende karakter....mooi toch.....
Deze man keert de nieuwe betonnen brug de rug toe....Met potlood en schetsboek is hij druk doende de oude "pont"te vereeuwigen. De Romeinen hebben het ding over de rivier Avalon gebouwd nog voor onze jaartelling. Nu de brug geen dienst meer heeft zal ze nog wel een paar duizend jaar meegaan... Waarom de man dan in deze verschroeiende zon,zonder bescherming hier zit, blijft mij een vraag....
Veel dorpjes in deze omgeving hebben hun eigenheid,ze zijn zo verschillend alleen al door de ligging ,tegen een bergflank of een vlakte.In de steile en smalle straatjes van Lacoste bijvoorbeeld is geen enkele winkel of andere zaak....het ligt er mede door de eentonige grijze kleuren wat troosteloos bij... Lourmarin in de vallei is een totaal ander dorp met de gezellige drukte, meerdere winkeltjes en restaurantjes.... Een volgend dorpje wacht,eerst nog wat foto's van Lourmarin ,hier kom ik zeker terug...dan voor een "lekkere"jazz avond....
Honing in alle kleuren en smaken,kazen in alle kleuren,smaken en geuren. Het water komt mij in de mond.... verder zonder iets te kopen gaat niet. Wat is een mens toch zwak.... allee ik toch... Deze man verkoopt hangmatten en demonstreerd ,wat een job ....zou dit toch het land van melk en honing zijn ?
De aanwezigheid van een kunstacademie heeft tot gevolg dat er ook een aantal KUNSTGALERIJEN zijn. Overal wordt aangegeven geen foto's van kunstwerken te maken. Een beetje respect is altijd op zijn plaats. Voor deze die buiten open en bloot uitgestald zijn is het wat anders. Uitzonderlijk bezocht ik een tentoonstelling van deze AREZKI sculpteur...van de kleine beeldjes in klei heb ik intens genoten...zij vertellen iets.... Een aanrader moest de kans zich voordoen ergens.
Vanaf de kasteeltuin heb je een mooi zicht op Lourmarin. De olijfgaard is de plaats waar menig kunstenaar zijn visie op het dorpje vastlegt. Aan de zuidkant vond ik deze "echte" schilder midden een veld vol met klaprozen. Waar je in deze omgeving ook slentert,overal is er iets te zien en te beleven.....
De ingang ziet er veelbelovend uit. Ik volg het aangegeven wandelpad onder arcades, over trappen,door tuintjes. Links en rechts van het smalle steegje leiden stenen trappen naar ingangen van veel te lage deuren naar de huizen.Hier en daar zijn doorzichten naar de rand van het dorp waar lager gelegen velden rood kleuren van de klaprozen. Na enkele honderden meter moet ik door een tunnel veel te laag om rechtop te lopen,hoewel op mijn stappen terugkeren niet zo mijn ding is,maar dit is erover.....
Een voorgevel met duidelijk wat ouderdom wordt met enkele doeken in passende kleur en vorm herschapen in een opvallend geheel. De provence kleur is blauw, deze zou hier niet passen. Luiken en bloemenbakken in blauw zijn heel normaal en overal te zien. Het volle zonlicht staat bijna vertikaal de ruwe stenen te strelen en geeft zo een extra dementie aan het beeld.
De chef stelt voor. Op het terras van de "oude molen" een chique restaurant zag ik dit gebeuren. Je bent dan jong en mooi,maar zes maal het bord vegen om de juiste tekst te schrijven .... Toen ze door had dat ze gefotografeerd werd was het hek helemaal van de dam. Alle dagen live jazz muziek stond op de kaart.Dat mag wel dacht ik, toen de prijzen mij onder ogen kwamen. Natuurlijk zijn er ook andere zaken.
Achter het pleisterwerk van de muur hebben mussen een nest gebouwd. Aan de rand van de stoep op één meter hoogte ,zo maar voor het grijpen....dat doen alleen maar STADSMUSSEN....zij gedragen zich als de inwoners,voelen zich thuis hier. De uren zonneschijn maakt het warm in de Provence,de huizen zijn voorzien van luiken ,mooi om zien toch.Het is wat anders dan de strak uitziende rolluiken met lelijke kleuren,vlak,zonder fantasie,vaak met afstandsbediening.... Deze luiken hier stralen rust en geborgenheid uit.. deze sluiten en openen is een ritueel.
Een dorpje van nauwelijks tweeduizend inwoners dat veel lijkt op een kleine stad omwille van de vele toeristen. Er heerst altijd een gezellige drukte in de smalle autovrije straatjes. De INGEZETENEN nemen de tijd voor een babbeltje...toeristen zijn druk doende in de gekende houding van tegenwoordig en genieten later van de talrijke foto's.Toch mooi om gade te slaan,ook dat is vakantie.
Parasols zijn hier niet aanwezig bij "madammeke",het zou niet passen in deze omgeving...er is schaduw van klimplanten en bloemen boven de tafeltjes,de kruidentuin geurt immens. De Provence is hier onder deze staalblauwe hemel. Zuidwaarts wacht een bezoek aan Lourmarin.
Het terras geeft uitzicht over het dal,nabij gelegen.... Bonnieux,Lacoste... in verte dorpen met klinkende namen als Gordes,Roussillon en andere, het eind van het decor is de top van de mont Ventoux,in vogelvlucht en op kaart berekend tweeendertig kilometer verder. MADAMMEKE zo noem ik haar,bediend op een onnavolgbare manier de klanten,elegant stappend over de met kleine keitjes bedekte ondergrond...uit de woning die je nauwelijks ziet door de weelderig bloeiende bloemen,weerklint het geluid van de zingende patron aan het fornuis....het is gemeend ...geen show,hier wordt in vreugde geleefd. De poes geeft aan waarom je hier bent.....de geuren,kleuren, de rust, de gezonde lucht.Aan de rand van het gebeuren fladderen tientallen vlinders rond de struiken,zij storen zich niet aan "reflex" maar pauzeren niet graag..... Madammeke slaat als kan, een babbeltje....de ziekte van Parkinson heeft zij goed onder controle....verklapt zij zelf.....dus toch niet de hemel op aarde.....voor ieder.
Onder het mom vlinders te fotograferen benader ik deze dame,die hier op de "kam" van het kleine LUBERON gebergte....beelden vastlegt in haar schetsboek,buiten vlinders is dit tafereeltje ook de moeite....ik was op weg naar een plaats wat verderop voor een lekkere ijscoupe....met slagroom. Helemaal in de verte ontwaar ik het silhouet van de mont Ventoux.
De klim naar de top,door de smalle straatjes van het dorpje Lacoste is een afmattende onderneming.De STENEN voor de bouw van huizen en de straatstenen zijn van dezelfde soort.De eentonigheid van kleur maakt het geheel somber....Het is duidelijk dat er nogal wat verbouwingen geweest zijn. Vanaf het kasteel is er een mooi panorama.....omgekeerd kan je er niet naast kijken waar je ook bent in de vallei het kasteel blijft overheersen.... Door te slenteren,zijn "reflex" en ik boven geraakt...terug is nu om de spieren te ontspannen...hoop ik....
