Toeristische wegwijzers in Mechelen.

Januari 2007: “Historische wegwijzers keren terug,”is de titel van een  artikel in de Passe-Partout . Toen waren de oorspronkelijke wegwijzers, geplaatst in 1954 en gemaakt door Vic De Vos uit Bonheiden, reeds vijf jaar verdwenen en werden ze vervangen door polyester replica’s. Op de wegwijzer aan de Schoenmarkt zijn mechelaars de torenbrand aan het blussen, en wijst een kantwerksters de weg naar “de Zalm”, vroeger museum van kunstambachten. Op de Veemarkt toont een schrijnwerker met zijn stoelen de weg naar de Grote Markt. En aan het Sint-Romboutskerkhof wijst een edelman de weg naar het stadhuis.

April 2010: “Verwaarlozing van kunstige wegwijzers,”titel van een artikel in de Streekkrant Toen was door vandalisme (een ander artikel verwijst naar een ongeval met een vrachtwagen) reeds een wegwijzer, nl. die aan het klakkenhuizeke , verwijderd en de andere twee waren in erbarmelijke staat. Marc Hendrickx, Gemeenteraadslid en Vlaams parlementslid klaagde in dit artikel de verwaarlozing van deze kunstige wegwijzers aan. Schepen van cultuur en Toerisme, Frank Nobels, wil het onderhoud van de wegwijzers uitbesteden, want door reorganisatie kan dit niet meer door de stadsuitvoeringsdiensten gebeuren.

Augustus 2010: “Wegwijzers worden elke maand lelijker”.en “Mechelen vernieuwt afbrokkelende borden dit najaar”. In dit artikel in de Gazet van Antwerpen klaagt stadsgids Rudi De Mets, de verwaarlozing van de wegwijzers aan. Volgens departementshoofd cultuur ,Heidi De Nijn, werd er een budget vrijgemaakt om de wegwijzers opnieuw te laten maken en zouden ze dat najaar klaar kunnen zijn.

Februari 2014: “Gezocht: restaurateur voor wegwijzers”: weer een artikel in Gazet van Antwerpen. Na vier jaar wil men de toeristische wegwijzers op een duurzame manier laten restaureren. Schepen Frank Nobels hoopt dat de eerste tegen de zomer weer aan het Schepenhuis zal staan. Dat hopen wij ook. Want de kantwerkster die op deze wegwijzer staat, staat sinds september 2000 op het logo van onze kantclub.

   foto's H. Vermeir

02-04-2014, 00:00 geschreven door José

In alle boekenwinkels liggen de verhalen over Den Groten Oorlog, overal zijn tentoonstellingen en herdenkingen. Maar  diegenen herdenken die in het vuur gejaagd werden,(weigerden ze, dan werden ze neergeknald), kan naar mijn bescheiden mening best met volgend gedicht:

In Flanders Fields, door John McCrae, 3 mei 1915. Vertaling van Bert De Corte, 1968

In Vlaanderens velden staan papavers rood

tussen de kruisen, root aan root

die merken onze plaats; en in de lucht

reppen leeuweriken, luid zingend nog hun vlucht,

maar in ’t geschut beneden klinkt hun lied verloren.

Wij zijn de doden. Pas is de dag voorbij dat

wij leefden, sneefden, zagen de dageraad gloren,

beminden, werden bemind, en nu, nu liggen wij

in Vlaanderens voren.

Zet onze strijd met de vijand voort;

begevend reiken onze handen u de toorts;

het is uw taak ze hoog te dragen.

Beschaamt gij ’t vertrouwen in ons, de gevelden,

dan slapen wij niet, ofschoon papavers blaken

in Vlaanderens velden.

Luitenant Colonel John Alexander McCrae, (30 November, 1872 – 28 Januari, 1918) was een Canadees dichter, schrijver, physicus, soldaat en chirurg tijdens World War I, en de “Second Battle of Ypres”

Op het einde van zijn leven werd hij zwaar ziek. Hij kon de ervaringen aan het front nog moeilijk verwerken en vond het offer van zovelen zinloos. In dit gedicht laat hij de jongens aan het woord voor wie de leeuweriken niet meer zingen, die door hun bloed de papavers laten groeien, die hopen dat zij hun leven niet nutteloos gegeven hebben……………

"In Flanders Fields" werd voor het eerst gepubliceerd op 8 December 1918 in het Londense magazine Punch.

Bert Decorte, eig. Joannes Martinus Albert De Corte (Retie, 2 juli 1915 - Strijtem, 13 oktober 2009) was een Vlaams dichter en vertaler.

Kantwerk: klaproos in stropkant

Ontwerp: L. Capiau

(Kant 1986/3 Kantcentrum Brugge)

Uitvoering J. Tonnoeyr

28-02-2014, 00:00 geschreven door José

“Den Mechelschen Roep”

Dit is een Mechels manuscript uit privé bezit, dat in de vroege 19^e eeuw gedateerd wordt. Het werd herdrukt als honderdentweede boekdeel (1998) van de Koninklijke Kring voor Oudheidkunde, Letteren en Kunst van Mechelen. Het bevat 78 afbeeldingen van leurders met hun roep. Marcel Kocken geeft uitleg over Mechelse straatleurders en beroepen. De “roep” was het versje of het liedje waarmee venters hun waren aanprezen.

Roep 20 De kolenverkoper:

Hier zyn Koólen, zoo gy ziet,

Voór die ’t LOLLEPOTJE minnen,

Warmd Uw’ daeg’lyks mijn Vriendinnen,

Maer! Brand Hembd, of Billen niet.

Uitleg door M.Kocken:

Het gaat hier om houtskolen. Steenkolen werden in Mechelen “ulle” genoemd (cfr. Frans “houille”).

De ”lollepot” was in metaal of steengoed en werd, gevuld met gloeiende houtskool, in een soort bankje geplaatst. De voetverwarmer werd onder de vrouwen hun rokken geplaatst. Hij werd soms ook mee naar de kerk genomen. Kantwerksters die urenlang over hun kantkussen gebogen zaten, maakten er gretig gebruik van. In de roep maant de verkoper de vrouwen aan om voorzichtig te zijn, zodat ze hun hemd of billen niet verbranden.

   prent 20: verkoper van houtskool

    Busleyden 2004 kantwerkster met "Lollepot" 

26-01-2014, 00:00 geschreven door José

Nieuwjaar 2014

Voor het nieuwe jaar wens ik jullie:

Tijd om van de kleine dingen te genieten

Rust om stil te staan bij mooie momenten

Sterkte om tegenslagen te overwinnen

Vriendschap om je hart te verwarmen

Humor om wat somber is te kleuren

En een glimlach om elke dag mee te beginnen.

foto: kerstontwerp van Steffi Schmatt uit het Ertsgebergte ( D.)

24-12-2013, 00:00 geschreven door José

KARL ISIDOR BECK

Deze Hongaars dichter werd geboren in Baja, Hongarije op 1 mei 1817 en is gestorven in Währing bij Wenen op 9 april 1879. Hij was van Joodse afkomst maar werd protestant en studeerde medecijnen in Wenen. Later ging hij naar Leipzig, om er filosofie en letteren te studeren. Bij het uitbreken van de Hongaarse revolutie in 1849 ging Beck naar Wenen en vervolgens naar Pest, waar hij in 1855 redacteur werd van het letterkundig tijdschrift Frische Quellen.

Zijn poëzie weerspiegeld de hartstochtelijke aard van het Hongaarse volken en is welluidend en beeldrijk. Hij schrijft over de verdrukte Joden en over het proletariaat in het algemeen. (uit: Winkler Prins Encyclopaedie, derde deel, Amsterdam – Brussel, 1948, 425-426)

Uit: "Les chants du pauvre,184“: Le Juif brocanteur” van Karl Beck:

"De Jood, sjacheraar"

Opstaan ! Elke nieuwe dag

brengt u het verdriet van de vorige.

Draai eerbiedig uw bleek en rimpelig

gelaat naar het Oosten;

Breek een harde korst brood;

Kam vlug uw gekruld haar,

Neem uw pakje oude kleren;

Uw vrouw geeft uw staf en hoed.

Vermits een andere zijn handel aan deze deur doet,

richt uw passen naar het naburige huis;

Uw listig oog inspecteert alle vensters,

vanwaar de meiden u met misprijzen bekijken.

U bestijgt, u daalt de trappen af.

De hond keft en bijt in uw benen.

Grof gelach weerklinkt en u, misschien

gaat u doen alsof u eveneens lacht.

U laat het geld rinkelen in uw vestzakje,

U aast nu eens op een Mechelse kant,

een ring, een schilderij, een oud mes,

een klok, een pels.

U koopt met hoffelijkheid en angst

dit gepolijst ivoren kruisbeeld.

Maar u moet het verbergen omwille

van de bedenkingen van uw naastbestaanden

en kunt het slechts in het geniep onderzoeken.

U doorloopt de straten

met lome benen en met bezweet voorhoofd.

De week is kort,

Ze geeft u slechts vijf dagen werk.

Haast u, zonder te ademen,

om uw salaris te vergaren.

Uw vader wil de uitkering van de zaterdag.

Uw zoon wil de uitkering van de zondag.

's Avonds, wanneer u thuiskomt,

ondervraagt uw vrouw u met haar blik;

u zwijgt; ze gaat buiten en weent.

Maar wanneer ik naar onze vaderen

zal teruggekeerd zijn,

Als u alleen zal blijven,

gebukt onder de druk van het leven,

zal u dan uw ouders niet vervloeken,

die u het leven geschonken hebben?

Arme Jood, elke nieuwe dag

brengt u het verdriet van de vorige.

Draai eerbiedig uw bleek en rimpelig

gelaat naar het Oosten.

Kam vlug uw gekruld haar,

Breek een harde korst brood.

Loop ... maar een ander

drijft zijn handel aan deze deur;

Richt uw passen naar het volgende huis.

                                                                    ----------------------

Dit gedicht bewijst dat de Mechelse kant in die tijd waardevol was en gezocht werd. Vergane glorie?............

Met dank aan Gaston Van Bulck en Liliane Leflot (vertaling mei 2013)

16-12-2013, 00:00 geschreven door José