04 december 2001

In Bilbao gaat, in dit jaar van de minderheidstalen, een tentoonstelling van start over de vervolging en repressie die de Baskische Taal in de loop der tijden te verduren kreeg. De titel is wel erg goed gekozen: Habla en cristiano!

Dit is een zinsnede die stamt uit de tijd dat de Spaanse bezetter het bevel gaf: “No sea barbaro. Habla en cristiano!” (Wees geen Barbaar, Spreek Christelijk!)

De getoonde voorwerpen zijn vaak dezelfden als die welke ooit bij ons gebruikt werden om kinderen te stigmatiseren, die op school betrapt waren op het spreken van de moedertaal. Bovendien konden de zondaars eraf geraken door medestudenten te verraden.

De Francodictatuur was nog dwazer. Zo hangt er een aanplakbrief met de tekst:

“Binnen de 48 uren is het verboden in openbare aankondigingen

de letters k, tx en b, nog te gebruiken

waarmee de nationalisten de glorieuze Spaanse taal verkracht hebben.”

Maar het absurde kwam nog meer tot uiting als “betrapte” plattelandsmensen hun opgelegde straf niet begrepen voordat die in het Baskisch “verdietst” waren….

“Maar het Euskara wist te overleven omdat we onze taal in ons hart bewaarden en ze gebruikten als de gelegenheid zich voordeed”, aldus een getuige.

04-12-2006 om 09:03 geschreven door Natxo  

Het parlement van de Baskische regering vraagt de afschaffing van de Audiencia Nacional, vraagt aan Madrid om de incomunicado-procedure, voorzien in de “Ley Antiterrorista”, stop te zetten en vraagt dat Spanje eindelijk erkent dat er gefolterd wordt, niet éénmaal, maar systematisch. Er wordt ook gevraagd alle processen stop te zetten, waarvan de aanklachten gebaseerd zijn op “bekentenissen afgelegd onder foltering”. Het parlement drukt tevens haar solidariteit uit met alle gefolterden.

Stemden voor: PNV, Ezker Abertzalea, EA en Aralar – 37 stemmen

Stemden tegen: PP en PSE (Baskische socialisten) – ­31 stemmen

03-12-2006 om 08:51 geschreven door Natxo  

Vandaag gaat voor het Hooggerechtshof in Madrid het grote proces, tegen 8 radicale Baskische politieke en culturele activisten, van start. Hoofdstuk 1 gaat over de Baskischtalige krant “Egunkaria”.

De beklaagden worden tot op de stoep van het Sanhedrin begeleid door o.a. de voormalige president van de PNV, Arzalluz.

Carlos Garaikoetxea, de eerste Baskische president na de dictatuur, kon hierbij niet aanwezig zijn en schrijft een “solidariteitsverklaring” in de krant Gara, waarin hij in het kort de hele komedie rond Egunkaria nog eens uit de doeken doet: “De bewering van de onderzoeksrechter dat ETA aan de leiding van het dagblad zou gestaan hebben, is een puur vermoeden. De directie van de krant beschuldigen af te hangen van de terroristische organisatie, om hen op die manier van “criminele feiten” te beschuldigen, is monsterachtig. Hierbij de inmiddels overleden Martin Ugalde betrekken, is afgrijselijk. Nadat onze taal gedurende de dictatuur verboden en voortdurend aangevallen werd, leverde Egunkaria een fundamentele bijdrage in de overleving.”

Rechter Juan del Olmo noemt “Egunkaria” illegaal sedert de oprichting. Eén van de acht beschuldigden, Txema Zumalabe, overleed in 1993. De rechter heeft nu zijn overlijdensbericht opgevraagd. Basken zijn nog gevaarlijk zelfs als ze al dood zijn! Toen Martin Ugalde, ooit Baskisch minister van Cultuur, eerder dit jaar overleed, diende zijn echtgenote aan Madrid te vragen zijn rekening te deblokkeren om de begrafenis te kunnen betalen! De documenten die bij de sluiting in februari 2003 als “bewijs” moesten dienen waren van twijfelachtige afkomst. Ze werden meegenomen bij arrestaties van mensen die geen uitstaans hadden met de krant. De politie interpreteerde het spul als “bewijsmateriaal” en de onderzoeksrechter nam dat klakkeloos over!!

Bij de sluiting van de krant werd de directie meegepakt en gefolterd. De hoofdredacteur, Martxelo Otamendi, Jezuïet, kreeg van de arresterende Guardia Civiles meteen de belofte dat ze hem “niet zouden slaan”. Maar in naakte toestand werd Otamendi vreselijk vernederd. Zo zegden ze dat ze bij zijn homofiele vriend geïnformeerd hadden naar zijn “favoriete standje” en dat standje diende hij aan te nemen bij de “ondervraging”. Toen Otamendi later voor de pers verscheen met deze folterpraktijken diende de toenmalige Spaanse Minister, Angel Acebes, een klacht tegen hem in wegens het “vals beschuldigen” van de Guardia Civil.”

03-12-2006 om 08:49 geschreven door Natxo  

Alle bekentenissen werden verkregen na verschrikkelijke folteringen tijdens de incomunicado-opsluiting (geen enkel bezoek mogelijk, geen advocaat noch familie, op een onbekende plaats, meestal de kelders van de Guardia Civil). 17 van de 19 gearresteerden klagen aan dat ze gefolterd werden.

De “Asamblea de Torturados y Familiares”, assemblee van gefolterden en families, zullen in samenkomsten en protestmanifestaties deze mensonterende praktijken aan de kaak stellen. Het gaat namelijk niet om een één uitzonderlijk geval, maar om een continue toegepaste strategie.

Hoeveel zelfbeschuldigingen zitten hiertussen? Hoeveel onschuldigen werden aangeduid als gevolg van die niet te harden, helse pijnen? De Guardia Civil moet haar getal hebben!

02-12-2006 om 19:58 geschreven door Natxo  

In Pamplona wordt de vrouw vrijgelaten die enkele dagen na de aanslagen, door Moslimterroristen in de treinstations van Madrid, een bakker wilde verplichten een A4tje tegen ETA (ETA NO) in de vitrine te hangen. Toen de bakker dat weigerde, haalde ze haar man en haar zoon erbij en beiden brachten de bakker dodelijke verwondingen toe. De zoon met een machete, de vader met zijn dienstpistool. De vrouw werd tot 10 jaar veroordeeld wegens aanzetting tot geweld. Nu werd ze vrijgelaten omdat ze NIET zou aangezet hebben tot moord. Buren getuigden nochtans dat ze haar brood nooit in deze bakkerszaak had gekocht. Waarom kwam ze ditmaal dan binnen?

Hoe lang zal het nog duren vooraleer de bakker de schuld krijgt de oorzaak van zijn eigen dood te zijn? Na de moord werd de bakkerszaak herhaaldelijk aangevallen en werd de familie bedreigd.

Wie kan er nog enig respect opbrengen voor de Spaanse Justitie?

02-12-2006 om 09:16 geschreven door Natxo  

De Ertzaintza heeft er van langs gekregen omdat zij verdacht worden belangrijke elementen te hebben achtergehouden bij de betoging van 10.11.2006 in Bilbo. Op die verdachtmakingen antwoordt de Ertzaintza nu met 5 arrestaties, jongeren tussen 18 en 20 jaar, Eneko Elola, Haritz López, Mikel Ruiz, Haritz Díaz de Durana en Olatz Urbina.

Javier Balza van Binnenlandse Zaken in de Baskische regering zegt: “Deze aanhoudingen ontkrachten duidelijk de beschuldiging als zou de Ertzaintza informatie hebben achtergehouden. Vanuit politioneel standpunt is de Ertzaintza overtuigd van de deelname van die jongeren aan de betoging, alhoewel er geen direct verband is met “concrete agressie”.

Wat hierbij opvalt, is dat de arrestaties misbruikt worden (er is helemaal geen aanleiding toe) om zichzelf te rechtvaardigen. Immers, alhoewel geen enkele van de arrestanten beschuldigd wordt van “directe agressie”, worden zij toch overgeleverd aan de Audiencia Nacional, en iedere Bask weet wat dat betekent.

Batasuna vraagt aan Ibarretxe waarom die arrestaties gebeurden, waarom ze zo nodig voor een uitzonderingsrechtbank moeten gesleept worden en of dat de impulsen zijn die de Baskische regering wil geven om uit de geblokkeerde vredesonderhandelingen te raken.

Segi, de organisator van de betoging, spreekt over “de politie van de PNV” die de intoxicatie, de criminalisering en de grove leugens van de media (dagelijkse kost in de regimepers en op Tv) gebruiken om aanhoudingen te verrichten.

01-12-2006 om 09:08 geschreven door Natxo  

Vandaag is het 102 jaar geleden dat Telesforo Monzón geboren werd. Sommige Vlamingen herinneren zich misschien nog de IJZERBEDEVAART van 1 juli 1973, die in het teken stond van de vrijheidsstrijd van het Baskische Volk. In een intense hitte sprak een statige man de massa toe. In het Baskisch! Telesforo Monzón!

Monzón was niet enkel goed in toespraken, hij schreef ook gedichten en zijn liedteksten werden méér dan eens op de legendarische “Baskenavonden” gezongen.

Monzón werd in 1904 in Bergara geboren in het machtige “torenhuis” “Dorretxea Olaso” (uit de 16^de eeuw).

Vóór zijn dertigste was hij al schepen van zijn stad en in 1933, enkele jaren nadat voor het eerst de republikeinse vlag was gehesen op het balkon van het stadhuis van Eibar (14 april 1931) werd hij verkozen in de Cortes in Madrid. Monzón trok de hele provincie door en overal wist hij de massa te begeesteren.

In het memorabele jaar 1936, nadat het Baskisch Autonomiestatuut was uitgeroepen, werd Monzón Minister van Binnenlandse Zaken van Baskenland in de Regering van Lehendakari José Antonio Agirre (ze waren even oud). Zijn eerste belangrijke daad begon met een tocht op een vissersboot die vanuit Ondarroa de territoriale wateren opvoer. Aan boord waren er vele kilo’s goud uit de banken van Bilbao. Eenmaal buiten de actieradius van de Franquistische schepen werd er overgeladen. Het goud werd geruild voor wapens.

Bij de val van het Baskisch front, aan het einde van de Burgeroorlog, trok Monzón, net als vele anderen, richting Noord-Baskenland, Iparralde. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog ging hij naar Zuid-Amerika.

Vanaf 1946 maakte Monzón in Parijs deel uit van de Baskische Regering in Ballingschap. Stilaan kon hij de passiviteit van de Regering niet meer aanzien. Toen radicale jongeren vanuit het Zuiden hun ideeën kwamen voorleggen, werden ze afgescheept als ordinaire bendeleden. Dit was het sein om uit de regering te stappen.

Bij de dood van Lehendakari Aguirre, in 1960, werd diens lijk opgebaard in Monzóns huis in Donibane Lohitzune (Saint Jean de Luz).

De scheiding van ideeën binnen de PNV werd groter naarmate er meer radicale jongeren vanuit het Zuiden dienden te vluchten. Er was inmiddels een nieuwe generatie Gudaris (soldaten) aangetreden: “Euskadi Ta Askatasuna” “Baskenland en Vrijheid”, ETA!

In 1969 was het noodzakelijk geworden de diaspora te reorganiseren. Monzón en de pastoor van Sokoa, Piarres Lárzabal, gingen over tot de stichting van “Euskaldunei Lagunt Biltzarra” waaruit later “Anai Artea” (“Onder broeders”) zou ontstaan. Bij Anai Artea konden de vluchtelingen, meestal ETA-leden, steeds terecht: voor onderdak en wat geld.

Bij de start van het Burgosproces ontvoerde ETA in Donostia de Duitse Ereconsul, Beihl die ze wilden “inruilen” voor het geval er doodstraffen zouden vallen. Monzón trad op als tussenpersoon. Dit ging voor Spanje echt te ver en het land van zon en Sangria zette Parijs onder enorme druk met als gevolg dat Monzón het land werd uit gezet, (samen met “Txillardegi”, medestichter van ETA, die later in ons land terecht kwam.) Beiden gingen in hongerstaking in de kathedraal van Baiona, samen met een groep van 35 sympathisanten. Monzón kreeg ten gevolge van deze hongerstaking een hartaanval.

In 1977 bracht Monzón alle bestrijders van de rechtse dictatuur van de inmiddels overleden Caudillo, Franco, bij elkaar in de legendarische (vijf) ronde tafelgesprekken van Xiberta-Chiberta. In hetzelfde jaar stak Monzón, samen met de ETA-leiders die in het Burgosproces de doodstraf hadden gekregen (maar kort voordien het land waren uitgezet), onverschrokken de Muga (grens) over naar het deel van Euskal Herria waar hij geboren was. In een zinderende velodroom, Anoeta, in Donostia werden ze als helden ontvangen. Monzón voerde het woord, maar hij werd telkens onderbroken door de massa die steeds maar weer scandeerde “ETA Herria zurrekin” “ETA, het Volk staat achter U”!

Monzón stapte in dezelfde periode mee op in de Mars voor de Vrijheid waarbij wel elke dag incidenten met de politie te noteren vielen. In 1979 werd hij, samen met de leiding van Herri Batasuna, opgepakt en opgesloten in de gevangenis van Langraitz. Gipuzkoa ging in staking en de gevangenen kwamen vrij, op één na: Telesforo Monzón die beschuldigd werd van “verheerlijking van het terrorisme”. Als protest begon hij, inmiddels 74 jaar, opnieuw aan een hongerstaking die hem bijna het leven zou kosten. Een maand later kwam hij vrij, nadat hij opnieuw gekozen was in het Spaanse Parlement, ditmaal voor HB-Herri Batasuna.
Op 9 maart 1981overleed Telesforo Monzón in Baiona. Toen de lijkstoet enkele dagen later, richting Zuid-Baskenland reed, werd die in Pasaia, vóór Donostia, tegengehouden door de Spaanse Politie. De kist werd in beslag genomen, in een ziekenwagen overgeladen en onder “escorte” van de Spaanse politie overgebracht naar het kerkhof van Bergara. Spanje vermeed op deze manier dat Monzón in elk dorp als een held zou ontvangen worden, maar het leek nu wel op een Staatsbegrafenis!

01 december 1970

Op 01.12.1970 voerde ETA voor het eerst een actie van “kidnapping” uit. De “kid” was niemand minder dan de Duitse Ere-consul Eugen Beihl. Hij werd in Donostia in een auto gestopt en waarschijnlijk meteen overgebracht naar het laatste dorp van Noord-Baskenland aan de oostgrens met Bearn: Montory. Daar werd hij ondergebracht in ….de pastorij. De bedoeling was hem in te ruilen tegen de ETA-leden die in het Burgosproces dat twee dagen later, op 3 december, de doodstraf riskeerden. De “tussenpersoon” van ETA-kant in deze ontvoeringszaak was pastoor Piarres Larzábal, “Zoro de Sokoa” (*)

Op een nacht toen de leden van de plaatselijke toneelclub naar huis gingen zagen ze een man in pyjama door het dorp lopen: Eugen Beihl! Ze brachten hem terug naar de pastoor met de opdracht wat beter op zijn gasten te letten.

(*) Bij Pastoor Piarres Lárzabal, konden Baskische vluchtelingen uit het Zuiden steeds terecht voor “financiële en administratieve hulp”. Hij werd geboren in Azkaine in 1915. Zijn vader kwam uit Urruña, zijn moeder uit Lesaka (Navarra). Zijn grootvader langs vaderskant was naar het Noorden gevlucht om de Spaanse militaire dienst te ontlopen. Zijn grootvader langs moederkant diende om dezelfde reden de omgekeerde richting nemen! Op 19-jarige leeftijd had hij al een belangrijk theatraal oeuvre bij elkaar geschreven. Na zijn studies in Parijs zag hij van dichtbij de Spaanse Burgeroorlog aan de andere kant van de Muga. Zo werd Aitzol, eveneens priester én schrijver door de Francotroepen opgepakt en gefusilleerd nadat hij bij Lárzabal had ondergedoken gezeten. Na de inval van de Duitse troepen in Frankrijk trad hij tot de Weerstand toe. Dit bracht hem in concentratiekampen in Tsjecho-Slowakije, Polen en Duitsland. Nadat hij in 1943 werd vrijgelaten keerde hij consequent terug naar de “Résistance” en bracht het tot commandant. Na de oorlog keerde hij terug naar zijn parochie Hazparne en naar zijn engagement voor de Baskische Taal. Hij stichtte theatergroepen, werkte mee aan vrijwel elke publicatie in het Baskisch en zelfs aan de stichting van een boerenvakbond in Noord-Baskenland. In 1951 werd hij aangesteld in Sokoa waar hij het witte kerkje bouwde. Maar vanuit zijn parochie ontwikkelde hij een enorme activiteit. Zo verleende hij zelfs steun aan de antikoloniale opstand tijdens de Algerijnse Oorlog. In 1960 was hij één der stichters van Enbata, de politieke beweging die later in het tijdschrift Enbata zou uitmonden. In 1968 stond hij met Telesforo Monzón aan de wieg van Anai Artea, de organisatie die de ETA-vluchtelingen in het Noorden opving na hun vlucht. (Waarschijnlijk kreeg hij toen de sympathieke bijnaam “Zoro de Sokoa”) Ook werd hij lid van Euskalzaindia, de Baskische Academie.

Toen tijdens het beruchte Burgosproces (1970) de Duitse ereconsul Beihl in San Sebastián ontvoerd werd, trad Lárzabal op als tussenpersoon, waarbij hij zich “Minister van Binnenlandse Zaken van een Vrij Baskenland” noemde. Toen later bleek dat Beihl in een pastorie in Zuberoa had gezeten, werd het duidelijk dat “Zoro” er wel eens meer van zou kunnen afgeweten hebben. Intussen waagde hij het niet meer de Muga naar het Zuiden over te steken, uit schrik gearresteerd te worden. Toen Frankrijk ETA-strijders aan Spanje begon uit te leveren, stuurde Lárzabal alle eretekens die hij in de Weerstand verdiende terug naar Parijs.

In 1978 schreef hij: “De strijd die ik met de pen en met het woord voer is ten voordele van ETA. Ik wil hun objectieven bekend maken en verspreiden, maar ik wil ook vechten tegen de vijanden van ETA.” Toen hij in 1979 op de hoogte werd gebracht van de aanslag op zijn vriend “Peitxoto” werd hij het slachtoffer van een blijvende gedeeltelijke verlamming.

Kort vóór zijn dood (op 12 januari 1988) bleek dat de industriëlen uit het Zuiden hun “revolutionaire belastingen” in zijn kerkje kwamen “overmaken”! Ze moesten enkel vragen naar “señor Oxia”.

01-12-2006 om 09:06 geschreven door Natxo  

ETA ampara el rebrote de la violencia callejera en su último boletín interno

Documento al que ha tenido acceso la Cadena SER

29-11-2006 CADENA SER

In het meest recente bulletin “Zutabe nr. 111”, een interne brochure van ETA, kondigt ETA aan dat er nog meer straatgeweld (Kale Borroka) zal komen als de huidige situatie niet verandert. ETA beschouwt de daden van Kale Borroka als een logisch antwoord op de gerechtelijke en politionele aanvallen op de abertzales. Het document is in handen gekomen van “Cadena SER”, die er de nodige aandacht aan besteed.

Er wordt ook een oproep gelanceerd naar Batasuna, waarbij de politieke partij gewezen wordt op de uitdaging om deel te nemen aan de komende verkiezingen, zowel gemeentelijk als autonoom, en ook bij de president- en wetgevende verkiezingen in Frankrijk.

Er wordt ook een oproep gelanceerd naar Frankrijk, om de juridische schijnprocessen voor uitzonderingsrechtbanken te stoppen.

Er wordt een verwittiging gestuurd naar de Franse media die de bevolking opzet tegen ETA.

30-11-2006 om 09:26 geschreven door Natxo  

De Guardia Civil arresteerde in Pamplona twee personen die ervan beschuldigd worden hulp te hebben geboden bij de vlucht van Jorge Olaiz. Hoewel Olaiz “incomunicado” bij de Guardia Civil zit, zonder assistentie van een advocaat, zijn er in de krant “Diario de Navarra” toch delen verschenen van de verklaringen die inmiddels uit hem geslagen werden. Zo zou hij gezegd hebben dat hij van plan was geweest een aantal personen te ontmoeten. Hij zou zelfs hun namen genoemd hebben. En toen werden er maar meteen twee daarvan opgepakt, die dan op hun beurt weer namen gaan noemen. Enzovoorts, enzovoorts…

Dat de streek volledig uitgekamd wordt maakt duidelijk dat de overigen niet gevonden worden.

Magistraat Guillermo Ruiz Polanco zou de periode van afzondering met 48 uur verlengd hebben. Zouden de gevolgen (littekens) van de ondervraging eerst moeten geheeld (weggewerkt) worden? Dit alles wordt toegejuicht door de Navarrees-Spaanse fascisten en met hun stilzwijgen toegedekt door PNV en EA die in Baskenland aan de macht zijn…

30-11-2006 om 09:24 geschreven door Natxo  

Een paar maanden terug bestookte de PP de PSOE met een video waarin zij de PSOE beschuldigden van toegevingen te doen aan ETA.
Op maandag, 27 november 2006, was het dan de beurt aan de PSOE om er de PP van langs te geven. Op de iPSOEtv, internettelevisie van de PSOE werden beelden getoond van Aznar die bij de wapenstilstand van 1998-1999 precies hetzelfde deed als wat de PSOE nu doet, en zelfs nog meer. Om 18.00 u, drie uren na de start van de video op het net, waren al 50.000 bezoekers genoteerd. De PP is woest en spreekt van een “bofetada”, een kaakslag.

Batasuna, bij monde van Arnaldo Otegi, is verontwaardigd dat met het verspreiden van die video, de PSOE er prat op gaat dat ze nu minder doet dan wat Aznar deed in 1998-1999. Otegi is van oordeel dat dit één van de knelpunten is waarom het vredesproces zich in een crisis bevindt. De enige bedoeling van de PSOE blijkt te zijn de gunstige electorale positie waarin ze zich nu bevindt, te consolideren. Hij hoopt wel dat iedereen zijn verantwoordelijkheid zal opnemen om de huidige verontrustende situatie te overstijgen.

29-11-2006 om 09:08 geschreven door Natxo  

Via het internet wordt door een zichzelf zo noemende “ de gewapende anti-terroristische bende BAAT” informatie verstrekt over Baskische nationalisten. EA vraagt via Begoña Lasagabaster aan Aznar of hij deze webpagina kent en wat hij er tegen gaat ondernemen.

“www.8ung.at/antiborroka” (Let op “8ung” en lees “Achtung”! Intussen verwijderd van het net)

De informatie is vaak erg “volledig”: Nr. identiteitskaart, nummerplaat en de ouderdom van het model auto, GSM-nummer, evenals dingen als “neemt deel aan tegenmanifestaties van ETA” (terwijl ETA toch geen manifestaties inricht).

Er staan ook leden van EA en PNV op de lijst.

29 november 2004

Vandaag daalde ex-president naast God, José Maria Aznar nog eens ter aarde neder. In Madrid verscheen hij voor de speciale commissie die de aanslag moet onderzoeken van de Moslimterroristen op 11 maart in Madrid. Hij was vergezeld van bijna alle kornuiten die samen met hem de laatste regering vormden. Buiten stonden tegenstanders, voornamelijk familieleden van slachtoffers maar er waren ook “supporters”. Ze waren met 100! De tijden dat Franco aan Madrid een halve dag vrij gaf om hem “spontaan” op straat te komen steunen, is duidelijk voorbij! Er was een rechtstreekse Tv-uitzending.

Aznar hield eerst een lezing van 16 kantjes A4 en daarin bleef hij verder “toeteren” dat ETA er zeker mee te maken had. Daarna werd hem het leven erg zuur gemaakt door een parlementariër van de Catalaanse Republikeinen.

In heel het betoog van Aznar klonk zijn obsessie door tegen het Baskische nationalisme en onafhankelijkheidstreven en zijn ziekelijke vijandigheid tegen de “sociaalcommunisten”, evenals tegen de communicatiemedia die hij niet onder controle kreeg.

Het enige nieuwe punt kwam van de sympathieke PNVer, Emilio Olabarria die wist te vertellen dat de Spaanse “strijdkrachten” om 11 uur ’s morgens al in contact traden met de Baskische politie en waaruit duidelijk bleek dat er op dat ogenblijk al weinig twijfel was over het daderschap, daar waar de PP de hele verdere dag de aanslag in de schoenen van ETA bleef schuiven.

29-11-2006 om 09:04 geschreven door Natxo  

Er is al een paar weken hoogspanning tussen de Rechterlijke Macht en de Uitvoerende Macht in Baskenland, tussen de TSJPV-Tribunal Superior de Justicia del País Vasco en de Regering van de Baskische Autonome Gemeenschap.

Wat is er gaande?

De Tribunal Superior de Justicia del País Vasco wil de Lehendakari, de president van de Baskische regering, dagvaarden omdat hij, als staatshoofd een bijeenkomst gehad heeft met leden van de politieke groep Batasuna. Dit is een precedent dat nergens in de wereld vertoond werd.

Stel u voor: de hoogste Baskische politieke leider moet voor de rechtbank verschijnen, enkel en alleen omdat hij aan politiek doet!

Is het dan verwonderlijk dat er aan de onpartijdigheid van de justitie getwijfeld wordt? Is het dan verwonderlijk dat velen menen dat de justitie in dienst staat van de fascistische PP? Politieke benoemingen, weet u wel?

28-11-2006 om 21:46 geschreven door Natxo  

28 november 2001

Het “anti-terrorismepact” tussen PP en PSOE werkt aan een project om de staatssubsidie die elke partij krijgt, afhankelijk van het aantal kiezers, niet meer toe te kennen aan de abertzalepartij Batasuna. EH-Euskal Herrirarrok eist een achterstallige som op van ca. 1.000 miljoen peseta’s.

Dit is, volgens Batasunakopstukken, Arnaldo Otegi en Joseba Permach, enkel mogelijk in Spanje en in Turkije.

28-11-2006 om 08:49 geschreven door Natxo  

Bron: Instituto Opina / Cadena Ser

Gaat u akkoord met het optreden van Zapatero (PSOE) als president?

Gaat u akkoord met het optreden van Mariano Rajoy (PP) als oppositieleider?

27-11-2006 om 08:25 geschreven door Natxo  

27 november 1999

ETA zegt het eenzijdig uitgeroepen bestand op dat ze 14 maanden eerder, september 1998, hadden afgeroepen, omdat: “Spanje en Frankrijk verder gaan met hun heerschappij, hun bezetting en hun repressieve aanvallen”.

27 november 2003

De Guardia Civil heeft een nieuwe webpagina over “terrorisme”. Enkele uren vóór ze openbaar werd is er een belangrijke wijziging doorgevoerd. In eerste instantie stonden Joxean Lasa en Joxi Zabala, evenals Mikel Goikoetxea en Bixente Perurena, Eugenio Gutiérrez Salazar en nog 23 anderen op de lijst van “slachtoffers van terroristische activiteiten van GAL”. Nu verdwenen die namen plots! Juan Carlos García Goena wordt ook niet meer als laatste slachtoffer genoemd, maar wel Cardosa Morale, de postbode die het leven verloor toen op 24 juli 1987 het pakje bestemd voor een militant van Herri Batasuna tot ontploffing kwam.

De directie van de paramilitaire Guardia Civil zegt tot de schrapping te zijn overgegaan “om verwarring te vermijden”. Nu blijven enkel slachtofferleden van de Guardia Civil over. De directeur generaal van het militaire instituut, Santiago López Valdivielso, sprak van “een zware vergissing”.

De lijst slachtoffers van het “terrorisme van ETA” en het “terrorisme van Grapo” bleef wél op de pagina.

Voor één keer heeft de Guardia Civil gelijk. Lasa en Zabala kwamen niet om het leven door een terroristische aanslag, ze werden in Bayonne ontvoerd en in San Sebastiàn, in een villa van de Spaanse Regering, doodgefolterd … door de Guardia Civil zélf. De militaire bevelhebber van de kazerne van Intxaurrondo (San Sebastiàn) Galindo kwam tijdens de foltersessies op bezoek en werd, evenals twee lagere bevelhebbers, hier trouwens voor veroordeeld tot 80 jaar gevangenschap!

27-11-2006 om 08:03 geschreven door Natxo  

Gisteren, 25 november 2006, is AVT-Asociación de Víctimas del Terrorismo, het PP aanhangsel dat slachtoffers recupereert weer eens op straat gekomen in Madrid.

De regering van de Autonome Gemeenschap Madrid, in handen van de PP, sprak van 1.300.000 manifestanten. Een afvaardiging van de Spaanse regering sprak van 129.715 betogers.

26-11-2006 om 10:00 geschreven door Natxo  

26 november 1985

Op 26 november 1985 werd Mikel Zabalza, samen met zijn vriendin en enkele vrienden, opgepakt in Donostia waar hij buschauffeur was. Hij werd in de kazerne van Donostia “ondervraagd” en zijn vrienden hoorden hem schreeuwen van de pijn. Zijn vriendin ving nog een glimp van hem op en merkte daarbij dat hij in erg slechte toestand verkeerde.

Dan wordt er niets meer van hem gehoord. Als door de Guardia Civil bekend wordt gemaakt dat Mikel Zabalza aan de dam van de elektriciteitscentrale in Endarlatsa, in de grensrivier Bidasoa zou gesprongen zijn, met de handen geboeid op de rug, om op die manier te vluchten, stijgt de onrust bij familieleden en vrienden. Zabalza kon niet zwemmen! Het Rode Kruis begint tevergeefs het hele stuwmeertje af te duiken. Enkele dagen later vindt de politie hem in het (stilstaande) water op een plaats die eerder volledig doorzocht werd. Als blijkt dat het water in de longen 10 keer erger vervuild is dan het water in de rivier wordt alles duidelijk: Zabalza werd dood gefolterd!

In het dorpje Orbaizeta, in het groene deel van Navarra, waar hij vandaan kwam, werd een pleintje naar hem genoemd. De grafsteen op het kerkhof staat er al jaren scheefgezakt bij.

26-11-2006 om 09:50 geschreven door Natxo  

Wij herinneren ons nog allemaal levendig de “Dwaze moeders van de Plaza de Mayo” in Argentinië. Maar herinneren wij ons de Baskische moeders, als we er al weet van hebben? Want, inderdaad ook Spanje stuurde zijn doodseskaders uit in de “Guerra Sucia”, de vuile oorlog van het Spaanse staatsterrorisme. Klik hier voor een grondige bijdrage.

25-11-2006 om 09:02 geschreven door Natxo  

25 november 2004

Op 25.11.2004 kwam Batasuna haar initiatief “Oarain Herria, Orain Bakea” in Brussel voorstellen aan politici van verschillende Europese volkeren. Dit gebeurde door Koldo Gorostiaga, euro-parlementair voor de radicale partij Batasuna (tot op het ogenblik dat deze buiten de wet werd gesteld). Gorostiaga verklaarde achteraf dat alle parlementariërs positief gereageerd hadden, met uitzondering van PP-leden en politici van de Franse UMP (Union pour un Mouvement Populaire, de partij van Nicolas Sarkozy).

Gorostiaga riep iedereen op om iets te doen ten voordele van een politieke oplossing van het conflict. “Het vredesvoorstel van Lizarra-Garazi kende niet de gewenste goede afloop en dat was deels te wijten aan de houding van de EU. De EU dacht dat het een binnenlandse aangelegenheid van een lidstaat gold en dat daarom niet ingegrepen moest worden. In de Ierse kwestie kreeg het vredesproces de steun van de Verenigde Staten en president Bill Clinton en van president Jacques Delors. We vragen dan ook dezelfde houding van de Europese instellingen. We staan er nu slechter voor dan in 1998”.

25-11-2006 om 09:00 geschreven door Natxo  

Inlichtingendiensten zouden geïnfiltreerd zijn bij de herdenkingsplechtigheid “Gudari Eguna”.

Op zaterdag, 23 september 2006, werd de “Gudari Eguna”, de dag van de Baskische Soldaat” gevierd. Het is eigenlijk geen viering, maar een herdenking van alle gudaris die in de strijd voor een onafhankelijk Euskal Herria hun bloed hebben gegeven. Dat zijn er intussen 218. Op een bepaald ogenblik stapten 3 Etarras uit de bossen om een nieuw communiqué voor te lezen. Na voorlezing werden een aantal schoten in de lucht gelost.

Volgens ABC zouden de infiltranten de namen van 700 aanwezigen hebben kunnen bemachtigen (hoe, werd er niet bijgezegd, wel dat die 700 als de meest radicalen mogen beschouwd worden). Het feit dat de herdenking in Oiartzun werd gehouden (een Batasuna-bolwerk) is voor het PP-journaille het ultieme bewijs.

24-11-2006 om 08:55 geschreven door Natxo