Littekens op een stierenhuid Net zoals de Vlamingen streven de Basken naar onafhankelijkheid. Hier is een deel van hun verhaal.
12-12-2006
Terug in de tijd 32
12 december 2005
Jean François Lefort, LOF de woordvoerder van Askatasuna werd vandaag vrijgelatenuit de Franse gevangenis van Villefranche sur Saône. Vrij is hij
nog niet want:
- hij mag het departement Pyrénées-Atlantiques niet
verlaten.
- hij moet zich elke maandag gaan melden en
- hij mag geen contact opnemen met bepaalde personen.
Lefort werd op 7 december 2004 in Bayonne opgepakt.
Askatasuna was dan wel in Spanje verboden, maar niet in Frankrijk! Maar het
buurland, Frankrijk, altijd wel bereid tot een vriendendienst, knapte het vuile
zaakje wel even op. De enige bedoeling was de pro-Amnestie-beweging te
criminaliseren. Om dezelfde reden werden
in juni van datzelfde jaar 16 leden van gelijkaardige organisaties als Erlea,
Gureak en Mintza opgepakt maar daarna ook weer vrijgelaten.
Lefort werd beschuldigd van collaboratie met ETA.
Kort ná de
arrestatie vaardigde driesterrenmagistraat Baltasar Garzón een Europees aanhouding- en uitleveringsbevel
tegen hem uit dat echter in februari 2005 door Frankrijk afgewezen werd.
LOF werd eerst ondergebracht in de Parijse gevangenis la
Santé van waar hij op 11 oktober werd versleept naar Villefranchu sur Saône, op
méér dan 1.500 km van Baskenland. Om te protesteren tegen de behandeling gingen
hij en zn maat Juan Carlos Subijana in hongerstaking en korte tijd nadien
stopten ze ook met drinken. Lefort recupereert nu van deze actie.
Vraag: Hoe kan
een medewerker van ETA al na één jaar vrijkomen?
Antwoord: Enkel
na een jaar nog geen enkel bewijs gevonden werd!
Geneesheren van het hospitaal Doce de Octubre te Madrid hebben gewaarschuwd dat Iñaki de Juana
Chaos op korte termijn een ernstig gevaar loopt op onomkeerbare gevolgen
(vegetatieve toestand) van zijn hongerstaking en vrezen nu zelfs voor een
plotselinge dood.
Alvorens hij aan zijn eerste hongerstaking
begon, op 7 augustus 2006 en die 63 dagen duurde, woog hij nog 96 kg. Vorige
zaterdag, 9 december 2006 en 33 dagen na zijn tweede hongerstaking, woog hij
nog 58 kg.
Juan Antonio Olano, woordvoerder van
Askatsuna, vraagt de nationalisten De Juana bij te staan in zijn strijd. De
enige manier om nu nog zijn leven te redden, is hem vrij te laten. Olana
verwijt de regering van Zapatero de intentie te hebben, Iñaki de Juana Chaos langzaam, maar zeker in het graf te duwen. Ze
willen hem niet vrijlaten en ze zullen hem niet vrijlaten.
Wat voor gevolgen dit zal hebben, is koffiedik kijken. Het
is nu al vrij onrustig in Euskadi en ik vrees dat de Kale Borroka in alle
hevigheid zal toenemen. Ik hoop alleen dat het bij dat straatgeweld zal
blijven.
In Baiona, de stad van de bajonetten,
werd in een manifestatie waarin zon 350 moedigen van Askatasuna opstapten, geprotesteerd tegen de arrestatie van hun
woordvoerder, Jean-François Lefort, LOF. De betoging vertrok bij het
stadhuis en eindigde in Baiona Tipia (Petit Bayonne). De slogans waren zoals steeds erg duidelijk:
Ez, ez, ez, Herriak ez
du barkatuko
Neen, neen, neen, het
Volk zal dit nooit vergeven.
Dispertsioa hiltzailea
Spreiding doodt.
Lof askatu
Lof vrij
Voor de Franse magistraat, madame Laurence Le Vert,
waren de manifestanten niet erg vriendelijk:
Le Vert, entzun, Pim,
pam, pum
Le Vert, luister,
pief, poef, paf.
Enkele keren kwam de
manifestatie oog in oog te staan met de politie en de flikken kregen dan te
horen dat ze Baskenland met rust moeten laten.
Vrije vertaling tekst
van foto waarop Manos Limpias, zoals gewoonlijk heel beschaafd protesteert: Jullie kunnen lachen, terwijl
jullie wegrotten in je cel, rotzooi.
We hebben in onze berichtjes af en toe melding gemaakt van
ranzig rechtse clubjes als AVT-
Asociación de Víctimas del Terrorismo en España y Libertad. Er zijn er
nog: Foro de Ermua, Convivencia Cívica Ciudadana en Fundación para la Defensa de España. Maar
de hoofdvogel wordt afgeschoten door Manos Limpias, een clubje ultrarechtse
personages. Zij hebben zichzelf tot syndicaat uitgeroepen en beweren propere
handen - manos limpias te hebben.
Zij houden zich onledig met het indienen van aanklachten
tegen al wie niet in de cadans van hun gelaarsde marsrichting loopt. Het is
onbegonnen werk om al die aanklachten op te sommen. Het gaat wel voornamelijk
over Basken, maar ook over Catalaanse voetbalploegen en zelfs premier Zapatero
ontsnapte niet aan hun arendsoog: hij had trouwens een bijeenkomst belegd met
Batasuna, o gruwel. (Terloops, met die klacht kregen zij het deksel op hun
fascistenneus).
En wie is de secretaris-generaal van Propere Handen?
Niemand minder dan het obscure personage Miguel Bernad Remón, ook wel Miguel
Bernard genoemd. Dit obscure persoontje was vicepresident van de Fuerza Nueva (Nieuwe Orde) en de Frente Nacional (Front National) van Blas Piñar, een
organisatie die samenklitte met de meest wrokkige en autoritaire sectoren van
het franquisme. Zoals geweten is, hebben de franquisten niet het minste bloed
aan hun handen (Wie maalt er nu om 500.000 gedode republikeinen?)
In 1994 werd van naam
veranderd: Derecha Española (Spaans Rechts). Die partij haalde een te
verwaarlozen resultaat bij de gemeenteverkiezingen van 1995 en werd opgedoekt
om in mei 1995 vervangen te worden door een heus syndicaat, met zetel in het
Madrileense Calle Quintana. Propere handen? Neen! Smerige geesten? Ja!
Vandaag werd de Internationale Dag van de
Mensenrechten gevierd. Ook in Baskenland gaat dit gepaard met plechtstatige
toespraken over het recht op leven. De media hadden het eens te meer de
intellectuele oneerlijkheid om alleen ETA te veroordelen, die dat recht schendt
door hun activiteiten. De communicatiemedia hebben niet de minste aandacht voor
hetgeen nog meer in de Universele Verklaring staat:
Niemand mag
onderworpen worden aan foltering, noch aan wrede inhumane en vernederende
behandelingen.
Niemand mag arbitrair
gearresteerd noch aangehouden worden.
Iedereen heeft recht
op een rechtvaardig oordeel, waarbij een vrijspraak verondersteld mag worden.
Verder is er nog het stemrecht, het recht op
nationaliteit, waarbij elk volk het
recht heeft op zelfbeschikking.
In Baskenland hebben bepaalde groepen mensen
blijkbaar geen recht op
mensenrechten
De leden van TAT-Torturaren Aurkako Taldea hebben op 7
december 2006 een oproep gedaan aan allen die gefolterd werden, om te komen
getuigen op de Asamblea de Torturados, (assemblee van de gefolterden),
die zal doorgaan op 16 december 2006 in de cultuurtempel Arriola
Antzokia te Elorrio. Op die manier willen zij aanklagen dat er in Euskal
Herria en vooral in Spanje nog altijd gefolterd wordt. Er werd op gewezen dat
sedert 1998 meer dan 7000 Basken gefolterd werden.
Nekane Txapartegi (zelf gefolterd) verklaarde dat foltering en de daarbij
horende repressieve machinerie nog altijd aanwezig is en dat de beulen
straffeloos hun mensonwaardige praktijken kunnen verder zetten.
Edorta Jimenez (zelf gefolterd) van
zijn kant wees op het verwerpelijke feit dat de media een oorverdovende stilte
aan de dag leggen als het om die activiteiten gaat. Daarom moeten de
slachtoffers nu hun stem verheffen. Wij zullen iedereen confronteren met de
feiten. Wij zullen iedereen dwingen ons recht in de ogen te kijken. Wie ons
recht in de ogen kijkt, zal merken dat wij gefolterd werden. Om het even wie
het is, Patxi López, Zapatero, Aznar of de koning zelf.
Enkele dagen geleden
verongelukte Karmele Solaguren, moeder van de Baskische politieke gevangene uit
Barañain, Ekain Gerra, in de buurt van de stad Soria. Ze was 57 jaar oud. Haar
man raakte zwaar gekwetst en ligt in het ziekenhuis. Ekain Gerra was hun enig
kind.
Opnieuw viel er iemand als
slachtoffer van de gevangenenspreiding die werd ingevoerd onder het socialistisch
bewind van Felipe González en van de Baskische Jood, Múgica Herzog als
toenmalig minister. Dit gebeurde in 1986 toen de zwaarste gevangenen zelfs naar
Spaanse eilanden of naar de Spaanse enclaves in Afrika (Cueta en Melilla)
werden gesleept.
Ekain Gerra zit in Alcalá-Meco en het bezoek
van zijn ouders was voorzien om 11.30 u, maar na 175 km en met nog 225 km voor
de boeg werden beiden overreden toen ze naast hun auto aan het bellen waren. In
Barañain ontstond in de late avond van 6 december een spontane protestactie
waaraan de Guardia Civil een einde maakte!
De jaarlijkse manifestatie die telkens op 6
december doorgaat ter gelegenheid van de Dag van de Spaanse Grondwet in Durango stond meteen in het teken van het overlijden van Karmele
Solaguren en van een stille tocht kwam dan ook niets in huis. Er werd geroepenDispertsioa hiltzailea (de gevangenenspreiding doodt) en Herriak ez du barkatuko (Het volk zal
dit nooit vergeven.) of Euskal presoak etxera (Baskische gevangenen naar
huis.) Maar ook PSOE hiltzaile, PNV laguntzaile) (De PSOE doodt, de PNV helpt
mee.)
Hier mag in herinnering gebracht worden dat de
Spaanse minister van Justitie, López Aguilar, onlangs nog verklaardedat de gevangenenspreiding zijn nut
bewezen heeft in de strijd tegen het terrorisme.De vader van Ekain Gerra kan binnenkort, als hij het ziekenhuis
verlaat, getuigen van de efficiëntie van deze onmenselijke
gevangenenpolitiek!
Etxerat,
de organisatie van familieleden van Baskische politieke gevangenen, sprak
dan ook meteen van een geplande staatsmoord en het medeplichtig zwijgen van
de Baskische politieke klasse. Laten we elkaar even goed bekijken, want de
volgende week kan het één van ons zijn. Elke week moeten wij duizenden
kilometers afleggen om onze familieleden en vrienden gedurende 40 minuten te
zien.
Gisteren werd Ekain Gerra dan vanuit Madrid
overgebracht naar Iruñea-Pamplona om definitief afscheid te nemen van zijn
moeder. Er waren duizend sympathisanten aanwezig om hun warmte en steun te
verlenen maar de Spaanse politie, aanwezig met een tiental combis, waarschuwde
meteen dat Gerra zou weggevoerd worden als de aanwezigen het funerarium en de
omgeving niet verlieten. Toen dit niet meteen gebeurde, chargeerde de politie
en vielen er gewonden. Eén jongere diende zelfs naar het ziekenhuis
overgebracht te worden.
En wat zei de Spaanse Gouverneur? De politie
was genoodzaakt een charge uit te voeren omdat ze met stenen en andere objecten
bestookt werden om het vertrek van Gerra te bemoeilijken.
Nadat Gerra was
overgebracht naar de gevangenis van Langraiz in de Baskische provincie Araba,
kon hij, na veel moeite, even
telefoneren met naaste verwanten om te zeggen dat de tocht in de combi van de
Guardia Civil erg moeilijk was geweest.
Hij was voortdurend vernederd en dat ze hem gezegd hadden dat hijzelf de
enige schuldige was van de dood van zijn moeder. Hij was ook gedurende de hele
reis met de handen op de rug geboeid geweest. Later op de dag was hij verder
gebracht naar de gevangenis van Burgos.
De pers wist later aan de
Spaanse landgenoten te melden (te manipuleren) dat 4 politiemannen gekwetst
raakten bij de begrafenis van de moeder van een Etarra (ETA-lid). Zelfs de zogenaamde Baskische kranten, El
Diario Vasco en El Correo Español brachten deze berichten.Diario de Noticias uit Navarra kwammet het curieuze feit dat er enkel
gewonden vielen onder de aanvallers.
Een reserve-eenheid van de Guardia Civil begaf zich naar het
stadhuisplein om te vermijden dat het tot ordeverstoringen zou komen. (De
ordeverstoringen in Baskenland worden meestal door hen uitgelokt.)
Dit jaar 2004 kwamen
behalve Karmele Solaguren ook Leo Esteban om het leven. Verder de gevangene
Oihane Errazkin, de ex-gevangene Kepa Miner en daarbij werden Kontxi Sanchiz en
Angel Berrueta om het leven gebracht door de gewapende strijdmachten. 53 personen raakten gewond in accidenten bij
gevangenenbezoek.
Wie hiertegen protesteert wordt terrorist genoemd!
De Baskische Pro-Amnestie Beweging roept iedereen op tot een politieke
bijeenkomst te Donostia, op zaterdag 06 januari 2007, in de Velodroom van
Anoeta.
Het ordewoord is:
Hitza eta erabakia, askatasunez
Woord en beslissing, in vrijheid
Het initiatief heeft zich tot doel gesteld om nieuwe impulsen te geven aan
het vredesproces en onderstreept daarbij het grote belang van amnestie. Op een
persconferentie werd een verklaring afgelegd door advocaat Joseba Agudo en
Idoia Muruaga, gezellin van de in zijn cel overleden Igor Angulo.
Op de persconferentie waren ook nog aanwezig: Unai Romano; Ibon Meñika, beschuldigd
in de zaak Jarrai-Haika-Segi; Arantza Zulueta; Txusa Etxeandia van Gurasoak; ex-gevangene
Anjel Alkalde en de woordvoerders van Askatasuna Juan Mari Olano en Julen
Larrinaga.
De woorden van de persconferentie waren nog niet koud, of de PP eiste al het verbod van de bijeenkomst.
Ter gelegenheid van de 17de Frans-Spaanse
top die op dit ogenblik in Zaragoza loopt, zorgde de Franse Juge, Laurence LeVert
voor een geschenk: ze liet de dag voordien, 07.12.2004, in Baiona Jean-François
Lefort (zie foto), de sympathieke woordvoerder van Askatasuna
(Vrijheid), oppakken. Askatasuna is de organisatie die zich het lot van de
Baskische politieke gevangenen aantrekt. In hun onmetelijke haat tegen alles
wat Baskisch was, liet de Spaanse magistraat Baltasar Garzón in februari 2002
Askatasuna buiten de wet stellen, maar dat was zonder een aantal moedige mensen
uit het Noorden gerekend die gewoon de taak en het woord overnamen. En wat deed
Baltasar? Hij riep het Europees aanhoudingsbevel uit tegen Lefort, als gold het
een ordinaire boef!Lefort werd s
morgens, samen met zijn vriendin, opgepakt in de rue Poissonnerie en
overgebracht naar het politiecommissariaat. Intussen werd hun huis doorzocht.
Later werd, in tegenwoordigheid van Lefort, het oude lokaal van de Organisatie voor de Rechten van de
Baskische Politieke Gevangenen die later zou fusioneren met Gestoras pro-Amnistía
om uiteindelijk Askatasuna te vormen.
Intussen had zich een kleine menigte verzameld
in de bekende rue Pannecau. De politie vond er niets beters op dan dit
crapuul met traangas te verspreiden.
In deze buurt werden Lasa en Zabala ontvoerd en liggen ook een aantal bars die indertijd door
de huurlingen van GAL werden aangevallen met machinegeweren.
De secretaris-generaal van de Socialistische vakbond
UGT-Unión General de Trabajadores, Damaso Casado, onderstreept het belang om
van Batasuna opnieuw een legale partij te maken. Als de wet dit niet zou
toelaten, dan moet die wet veranderd worden. Omgekeerd was dit in het verleden
wel mogelijk. De regering moet krachtdadiger het hoofd bieden aan de chantage
van de PP en van extreem rechts (wat eigenlijk hetzelfde is).
Aan de andere kant roept Damaso Casado ook ETA op om de
noodzakelijke stap te zetten: het definitief opgeven van het geweld en de
wapens.
Ik kan niet genoeg herhalen dat we dagelijks communiqués om
de oren geslingerd krijgen met stellingnames allerhande. Hoeveel energie hierin
gestopt wordt, is bijna niet te becijferen, terwijl diezelfde energie zo goed
van pas zou kunnen komen om het proces nieuw leven in te blazen. Er moet nu
stilaan een stap vooruit gezet worden, want het proces is al genoeg
gehypothekeerd. Wie zet de eerste stap? Of is de komende stembusslag van mei 2007
de grote boosdoener?
Op 7 december 1973 werd in Madrid de eerste kruiwagen aarde,
die moest leiden naar een tunnel onder de Calle Claudio Coello, uitgekieperd.
Die tunnel werd niet gegraven om het drukke verkeer te ontlasten, maar wel om er
50 kg explosieven in te stouwen. Veertien dagen later zou hier Spanjes
president van de regering, Almirante Luis Carrero Blanco, de lucht worden
ingeblazen. Een hoogtepunt voor ETA, die in heel Spanje bij de oppositie op
heel veel steun kon rekenen. Wij komen hier later, 20 december e.k., op terug.
Vertaling van de
cartoon met beeltenis van Zapatero : Ik herhaal dat het vredesproces hard zal
zijn en lang zal duren heel lang zal duren. Tenminste tot
14/03/08 (parlementsverkiezingen op 14 maart 2008).
Tijdens een interview op Euskadi Irratia, Radio Euskadi verdedigt
de Lehendakari Juan José Ibarretxe de deelname van Batasuna
aan de volgende verkiezingen als Batasuna (en niet onder een andere naam). De
PSOE zegt dat Batasuna verboden is als gevolg van de Ley de Partidos en
dat Batasuna dus maar stappen moet ondernemen om terug legaal te worden. De
houding van de PP kunnen we dagelijks in de kranten lezen: alle Batasuna-leden
de cel in.
De Lehendakari vindt het onaanvaardbaar dat alle partijen
dit gegeven in de kranten uitvechten, en dat men er beter zou aan doen dit in
alle discretie te bespreken. Ook het vredesproces op zichzelf wordt
gemediatiseerd tot en met. Iedere dag doet iedereen zijn zeg, terwijl de
gesprekken stagneren. Wie enigszins de kranten volgt zal met verbijstering
vaststellen wat er allemaal op de gewone bevolking losgelaten wordt. Niemand
geraakt er nog wijs uit en de leugens halen de bovenhand. Volgens Ibarretxe zou
men er beter aan doen wat minder te praten (en zeker niet met een vooringenomen
pers) en wat meer te handelen.
Wijze woorden van Ibarretxe, maar dat hij eerst de voorzitter van zijn
eigen partij PNV, Josu Jon Imaz, de mond snoert. Wat die al allemaal in de
kranten heeft uitgebraakt, wijst allerminst op de zo noodzakelijke discretie.
Voor die lui gaat het allang niet meer om vrede, wel om hun macht te
consolideren of te vergroten.
Op 06 december 1978 werd deSpaanse
Grondwet van kracht.
Maria San Gil, de leading
lady van de Baskische PP, vertegenwoordigde het gedeelte van Spanje dat
indertijd tegen deze grondwet was omdat, onder impuls van Baskenland, de
verschillende naties een naam kregen. Vandaag, 6 december 2005, vierden ze mee
bij de verjaardag.
ETA vierde ook mee, door het verkeer rond
Madrid volledig in het honderd te laten lopen met vijf lichte bommen. Vooraf
had een anonieme beller in naam van de Organisatie de aanwezigheid van de
bommen aangekondigd. Verder werd telefonisch de aanwezigheid van enkele granaatwerpers aangekondigd
waarmee de vlieghaven van Santander
tussen 12.00 en 14.00 u. onder vuur
zou worden genomen, wat uiteraard niet de bedoeling was. Zeven vluchten
dienden afgelast te worden.
Dat
ETA op haar manier mee de verjaardag van de Grondwet van 1978 wil VIEREN mag
geen verbazing wekken. Misschien kan met dit wel botvieren noemen.
Gisteren zou het proces 15/02 van start gaan tegen de
jongeren die beschuldigd worden van Kale Borroka, maar waarvan deze
kwalificatie aangepast werd naar lidmaatschap van een gewapende organisatie,
kwestie van zo hoog mogelijke gevangenisstraffen te kunnen uitspreken. De
bekentenissen werden afgelegd onder foltering! De arrestaties gebeurden tussen 26 augustus 2001 en juli 2002.
Het proces moest onmiddellijk verdaagd worden. Er worden zo
veel processen gevoerd dat de magistraten zelfs niet meer weten wie al in de
gevangenis zit en wie niet.
Er ontbrak één jongere, Juan Carlos
Subijana Txanpi, en hij er werd door het Hof voortvluchtig verklaard. De
verdediging had nochtans voordien verwittigd dat hij opgesloten zat in
Frankrijk en absoluut op het proces aanwezig moest zijn, omdat hij de
sleutelrol toebedeeld kreeg. De rechters werden eens te meer in hun hemd gezet.
Ze kunnen zelfs niet meer bepalen wanneer het proces nu wel zal plaatsvinden,
en dit 5 jaar na de gebeurtenissen.
Heerlijke rechtspraak daar in het land
van zon en sangria.
Bij het bezoek van Koning Juan Carlos aan het Parlement van Navarra
in Iruñea herhaalde zich het scenario
van 1981 in Gernika.
Een gedeelte van de
volksvertegenwoordigers (de vijf linkse nationalisten) zong het Eusko
Gudariak, het lied van de Baskische Strijder.
Na afloop van het strijdlied riepen ze slogans als Gora Nafarroa en
Gora Euskal Herria askatuta. Daarop riep de vertegenwoordiger van de UPN,
José Antonio Gayare, Viva el Rey! en dit werd meteen door de overigen
overgenomen. Hierop antwoordde Juan Carlos de Borbón dan weer met Viva
Navarra!
In het vredesproces, dat een beetje aan het
wankelen is, wordt door de PSOE en andere partijen voortdurend herhaald dat de
vredesonderhandelingen geen politieke prijs mogen inhouden. Het is de meest
gehoorde zin de laatste maanden. Het is een valse reflex en meteen de
hoofdoorzaak van het wankele vredesproces.
Een andere valse reflex is dat ETA eerst de
wapens definitief en onherroepelijke moet neerleggen. Wie denkt dat hiermee de
vrede bereikt wordt, is naïef en onbekwaam om aan politiek te doen.
Om duurzame onderhandelingen te waarborgen,
is het nodig dat de foltermethoden volledig uitgeroeid worden, is het nodig dat
uitzonderingsrechtbanken afgeschaft worden, is het nodig dat de rechten van de
politieke gevangen gerespecteerd worden, is het nodig dat de spreiding van
Baskische gevangenen teruggeschroefd wordt en is het nodig dat de individuele
en collectieve rechten van het Baskische volk geëerbiedigd worden.
Het proces blokkeren door Batasuna te verwijten dat de Kale
Borroka blijft voortduren, is pervers. Niet Batasuna is daarvoor
verantwoordelijk, wel de nog steeds niet ingeloste voorwaarden, hierboven
aangehaald.
Het is hoog tijd om klare taal te spreken. Vrede heeft wel
degelijk een prijs, met name democratie. Vrede is niet de niet de nederlaag
en de vernedering van de ene staat t.o.v. de andere, vrede is ook niet het
bereiken van onafhankelijke socialistische staat. Vrede is veel eenvoudiger: de
democratie herstellen in heel Euskal Herria. En dit heeft niets met winnaars en
verliezers te maken.
In Bilbao gaat, in dit jaar van de minderheidstalen, een
tentoonstelling van start over de vervolging en repressie die de Baskische Taal
in de loop der tijden te verduren kreeg. De titel is wel erg goed gekozen: Habla en cristiano!
Dit is een zinsnede die stamt uit de tijd dat de Spaanse
bezetter het bevel gaf: No
sea barbaro. Habla en
cristiano! (Wees geen Barbaar, Spreek Christelijk!)
De getoonde voorwerpen zijn vaak dezelfden als die welke ooit
bij ons gebruikt werden om kinderen te stigmatiseren, die op school betrapt
waren op het spreken van de moedertaal.
Bovendien konden de zondaars eraf geraken door medestudenten te
verraden.
De Francodictatuur was
nog dwazer. Zo hangt er een aanplakbrief met de tekst:
Binnen de 48
uren is het verboden in openbare aankondigingen
de letters k, tx
en b, nog te gebruiken
waarmee de
nationalisten de glorieuze Spaanse taal verkracht hebben.
Maar het absurde kwam nog meer tot uiting als
betrapte plattelandsmensen hun opgelegde straf niet begrepen voordat die in
het Baskisch verdietst waren .
Maar het Euskara wist te overleven omdat we onze taal in
ons hart bewaarden en ze gebruikten als de gelegenheid zich voordeed, aldus
een getuige.
Niettegenstaande de rapporten van Amnesty International, van
TAT, van de speciale verslaggevers van de UNO, van Theo van Boven, enz ontkent
het Spaanse establishment in alle toonaarden dat er gefolterd wordt.
Het parlement van de Baskische regering
vraagt de afschaffing van de Audiencia Nacional, vraagt aan Madrid om de
incomunicado-procedure, voorzien in de Ley
Antiterrorista, stop te zetten en vraagt dat Spanje
eindelijk erkent dat er gefolterd wordt, niet éénmaal, maar systematisch. Er
wordt ook gevraagd alle processen stop te zetten, waarvan de aanklachten
gebaseerd zijn op bekentenissen afgelegd onder foltering. Het parlement drukt
tevens haar solidariteit uit met alle gefolterden.
Stemden voor: PNV,
Ezker Abertzalea, EA en Aralar 37 stemmen
Stemden tegen: PP en PSE (Baskische
socialisten) 31 stemmen
Vandaag gaat voor het Hooggerechtshof in Madrid
het grote proces, tegen 8 radicale Baskische politieke en culturele activisten,
van start. Hoofdstuk 1 gaat over de Baskischtalige krant Egunkaria.
De beklaagden worden tot op de stoep van het Sanhedrin
begeleid door o.a. de voormalige president van de PNV, Arzalluz.
Carlos Garaikoetxea, de eerste Baskische
president na de dictatuur, kon hierbij niet aanwezig zijn en schrijft een
solidariteitsverklaring in de krant Gara, waarin hij in het kort de hele
komedie rond Egunkaria nog eens uit de doeken doet: De bewering van de onderzoeksrechter dat ETA aan de leiding van het
dagblad zou gestaan hebben, is een puur vermoeden. De directie van de krant
beschuldigen af te hangen van de terroristische organisatie, om hen op die
manier van criminele feiten te beschuldigen, is monsterachtig. Hierbij de
inmiddels overleden Martin Ugalde betrekken, is afgrijselijk. Nadat onze taal
gedurende de dictatuur verboden en voortdurend aangevallen werd, leverde
Egunkaria een fundamentele bijdrage in de overleving.
Rechter Juan del Olmo noemt
Egunkaria illegaal sedert de oprichting.
Eén van de acht beschuldigden, Txema Zumalabe, overleed in 1993. De
rechter heeft nu zijn overlijdensbericht opgevraagd. Basken zijn nog gevaarlijk zelfs als ze al dood zijn! Toen Martin
Ugalde, ooit Baskisch minister van Cultuur, eerder dit jaar overleed, diende
zijn echtgenote aan Madrid te vragen
zijn rekening te deblokkeren om de begrafenis te kunnen betalen! De documenten
die bij de sluiting in februari 2003 als bewijs moesten dienen waren van
twijfelachtige afkomst. Ze werden meegenomen bij arrestaties van mensen die
geen uitstaans hadden met de krant. De politie interpreteerde het spul als bewijsmateriaal
en de onderzoeksrechter nam dat klakkeloos over!!
Bij de sluiting van de krant werd de directie
meegepakt en gefolterd. De hoofdredacteur, Martxelo Otamendi, Jezuïet, kreeg
van de arresterende Guardia Civiles meteen de belofte dat ze hem niet zouden
slaan. Maar in naakte toestand werd
Otamendi vreselijk vernederd. Zo zegden ze dat ze bij zijn homofiele
vriend geïnformeerd hadden naar zijn
favoriete standje en dat standje diende hij aan te nemen bij de
ondervraging. Toen Otamendi later voor de pers verscheen met deze
folterpraktijken diende de toenmalige Spaanse Minister, Angel Acebes, een
klacht tegen hem in wegens het vals beschuldigen van de Guardia Civil.
Op 3 juli 2002 wordt een akte van in beschuldiging
opgesteld tegen 19 personen. De beschuldiging luidt: Banden met SEGI en
integratie in terroristische organisatie ETA-KAS-EKIN. Dit zal uitmonden in
een proces sumario 15/02, voorzien voor volgende week 4 en 5 december 2006,
in de Audiencia Nacional. Er werd in de zomer van 2001 een proces-verbaal
opgesteld wegens feiten van Kale Borroka, straatgeweld. Na een aanhoudende golf
van aanhoudingen, zullen nu 19 personen terechtstaan, onder wie Unai Romano (zie foto,
voor en na).
Alle bekentenissen werden verkregen na verschrikkelijke
folteringen tijdens de incomunicado-opsluiting (geen enkel bezoek mogelijk,
geen advocaat noch familie, op een onbekende plaats, meestal de kelders van de
Guardia Civil). 17 van de 19 gearresteerden klagen aan dat ze gefolterd werden.
De Asamblea de Torturados y Familiares, assemblee van gefolterden
en families, zullen in samenkomsten en protestmanifestaties deze mensonterende
praktijken aan de kaak stellen. Het gaat namelijk niet om een één uitzonderlijk
geval, maar om een continue toegepaste strategie.
Hoeveel zelfbeschuldigingen zitten hiertussen? Hoeveel onschuldigen
werden aangeduid als gevolg van die niet te harden, helse pijnen? De Guardia
Civil moet haar getal hebben!