15^de Uitgave van de “Korrika”
De Baskische Gordel
22 maart 2007 – 01 april 2007

De "Korrika", de ren, een loopmanifestatie, wordt elke twee jaar georganiseerd door AEK-Alfabetatze Euskalduntze Koordinakundea, Coördinator voor Alfabetisering en Promotie van het Euskara, en staat geheel in het teken van de Baskische taal. AEK zag het levenslicht in 1965, met een paar schuchtere, kleinschalige campagnes, zoals avondlessen (gau-eskolak) op geïmproviseerde plaatsen. De Euskaltzaindia, Academia de la Lengua Vasca, verleende zijn onvoorwaardelijke steun en momenteel beschikt AEK over een 100-tal euskaltegis (opleidingscentra) en een 500-tal leraars.

Het objectief is het bewust maken en promoten van het Euskara en het inzamelen van fondsen om dit te kunnen bewerkstelligen, dag na dag in de opleidingscentra (euskaltegis) van AEK.
Vanaf de eerste loopmanifestatie (van Oñati, Gipuzkoa naar Bilbao, Bizkaia) in 1980, is de manifestatie uitgegroeid tot het belangrijkste gebeuren ten voordele van het Euskara, en dit vooral door de massale aanwezigheid. Vandaag zijn we dus toe aan de 15^de editie.

In tegenstelling tot onze Gordel rond Brussel wordt de “Korrika” niet op één dag gelopen omdat dit technisch onmogelijk is. De “Korrika” wordt namelijk non-stop gelopen door heel Baskenland van Noord tot Zuid en van Oost tot West, dit jaar 2279 km lang, en vertrekt op 22 maart 2007 in Karrantza, om op 1 april 2007 aan te komen in Iruñea.

Bovendien stopt de ren niet. Er wordt ’s nachts doorgelopen, soms maar door één moedige die echter steeds de begeleiding (en soms de noodzakelijke bescherming) geniet van een bestelwagen. In elk dorp, gehucht of stad loopt iemand voorop met een getuigenstok, een soort aflossingsstok.
Die getuigenstok wordt om de kilometer overhandigd aan een andere persoon. Binnenin de stok zit een boodschap die op het einde van de “Korrika” wordt voorgelezen door een significant persoon uit de euskaldunomgeving (euskadun = Baskischsprekend). De naam van die persoon wordt geheim gehouden tot op het laatste ogenblik.

De “Korrika” brengt iedereen op de been die het hart voor de Baskische Taal op de goede plaats draagt. Er worden voor dit jaar opnieuw zo’n 600.000 personen verwacht uit alle lagen van de bevolking.
Het motto van dit jaar is “MUJER EUSKALDUN”. Dit jaar wordt er dus speciaal eer gebracht aan de Baskisch sprekende vrouwen. Dit is een hommenage aan alle vrouwen van alle generaties, van alle leeftijden, van alle sociale klassen en ideologieën, bekend en onbekend, voor de belangrijke rol die zij gespeeld hebben in de recuperatie, de ontwikkeling, het onderhouden en de toekomst van het Euskara in het bijzonder en de Baskische cultuur in het algemeen. 

Foto van vandaag over de Korrika

22-03-2007 om 21:39 geschreven door Natxo  

Op 22 maart 1984, precies een maand na de aanslag op PSOE-politicus Casas (echtgenoot van huidige Europarlementair Barbara Dürkopf), werden in de baai van Pasaia (tussen Donostia en Irún) vier jongeren afgemaakt door de Spaanse Politie, mogelijk bijgestaan door leden van de Guardia Civil in burgerkleren gekazerneerd in Intxaurrondo (Donostia). Het viertal dat gefusilleerd werd, was lid van "CCAA" (Comandos Autónomos Anticapitalistas)  ideologisch aanleunend bij de Baskische gewapende organisatie, ETA. Op 03 januari 2001 stelde de gemeenteraad van Azpeitia zich burgerlijke partij in de “schietpartij” van Pasajes waarbij twee burgers van de gemeente het leven lieten: Pedro Mari Isart, “Pelitxo”, en Dionisio Aizpuru Arbelaiz, “Kurro”. (Verder kwamen Rafa Delás Aizkorbe “Txapas” en José María Izura Sanz, “Pelu” uit Pamplona ook nog om). Deze zaak zal heropend worden met het “horen” van de enige overlevende, Joseba Merino. Hoewel er voldoen

De moordende valstrik van de Guardia Civil

22-03-2007 om 08:35 geschreven door Natxo  

NIEUWSFLASH

Een maat voor niets.
Waar houden ze zich mee bezig?

Om 20:15 u arriveerde Otegi in de Audiencia Nacional en kon de zitting eindelijk van start gaan. Het heeft niet lang geduurd, want de Openbare Aanklager bij de Audiencia Nacional heeft de aanklacht “verheerlijking van terrorisme” laten vallen. Dus moest Otegi wel vrijgesproken worden.

Zie ook de 2 artikels hieronder:

Arnaldo Otegi opnieuw in de beklaagdenbank

Arnaldo Otegi wordt aangehouden

21-03-2007 om 21:40 geschreven door Natxo  

NIEUWSFLASH

Het proces tegen Arnaldo Otegi moest vanmorgen om 10:30 u van start gaan. Otegi was niet aanwezig omwille van de bijzonder slechte weersomstandigheden in het Noorden van land.  Otegi beweerde geblokkeerd te zitten in Miranda del Ebro. Het proces werd uitgesteld tot 16:30 u.

De Audiencia Nacional beval de Guardia Civil de zaak te onderzoeken. Hun oordeel was dat er wel moeilijkheden waren, maar niet onoverkoombaar. Intussen was Otegi terug naar huis gereden.

Intussen werd de onmiddellijke aanhouding van Otegi en overbrenging naar Madrid geëist, zodat hij toch nog om 18:00 u zou kunnen berecht worden.

Om 16:45 u is de Guardia Civil, met 5 alleterreinwagens (zie foto) en groots machtsvertoon, aan het huis van Otegi te Elgoibar opgedaagd, hebben het omsingeld en hebben hem aangehouden.

Otegi werd vanuit Elgoibar overgebracht naar het vliegveld van Loiu om met een vliegtuig van de Cuerpo Nacional de Policía overgevlogen te worden naar Madrid.

21-03-2007 om 19:15 geschreven door Natxo  

De zaak in kwestie is “verheerlijking van het terrorisme” en refereert naar de hommage die gebracht werd aan Olaia Kastresana op 30 juli 2001 op het kerkhof van Polloe te Donostia. Vooral zijn uitspraak “Een applaus voor alle Gudaris (Baskische soldaten) die gevallen zijn in de lange strijd voor zelfbeschikking” werd hem zwaar aangerekend.
In mei 2004 werden ze al eens voor die feiten veroordeeld door het TSJPV- Tribunal Superior de Justicia del País Vasco. Otegi werd veroordeeld tot 15 maanden (op borg vrij), Jon Salaberria werd bij verstek vrijgesproken en Araitz Zubimendi, die wel aanwezig was, werd ook vrijgesproken. Otegi tekende beroep aan bij het Tribunal Supremo, die de heropening van het proces beval. Jon Salaberria moet nu samen met Otegi verschijnen omdat Salaberria bij verstek veroordeeld/vrijgesproken was. Maar Salaberria is nu voortvluchtig voor een andere zaak.

Op 19 maart 2007 vraagt de Openbare Aanklager een tweede maal om de zaak te verdagen.
Het antwoord liet een tijdje op zich wachten, maar omstreeks 16:00 u werd beslist dat het proces toch doorgang zou vinden op 31 maart 2007, met dien verstande dat Jon Salaberria en Araitz Zubimendi niet moeten verschijnen.

Otegi werd ook al eens veroordeeld (op borg vrij) voor een hommage aan de ETA-leider José Miguel Beñarán, "Argala", op 10 april 2006 en voor belediging (“chef van de folteraars”) van de Koning in 2003 (op borg vrij).

Juristen vrezen dat hij nu wel eens zou kunnen opgesloten worden.

21-03-2007 om 08:48 geschreven door Natxo  

+20 maart 1999

In Renteria wordt op 20 maart 1999 het lijk gevonden van José Luis Geresta Mujika, "Ttotto", met een kogel in het hoofd.

José Luis Geresta Mujika “Ttotto”, werd op 11 maart 1970 geboren op de boerderij Iruña, in Zizurkil. Al erg jong nam hij deel aan politieke manifestaties, die hij mee hielp organiseren. Hij werd lid van Gestoras Pro-Amnistía waarvoor hij jarenlang actief was. Hij ging ook werken in het alfabetiseringsproject AEK. De geschiedenis van Euskal Herria was zijn voornaamste interessepunt. Vijf jaren zat hij op een bulldozer, later werkte hij als zelfstandige. Tenslotte verdween hij in de clandestiniteit. Op 9 maart 1999 arresteerde de politie zijn vriendin, Nekane Txapartegi, raadslid in Asteasu. Na enkele dagen vond de Ertzaintza vervalste identiteitsdocumenten die Ttotto gebruikt had. Op 20 maart werd hij dood aangetroffen in de Barrio de Zamalbide (grondgebied Renteria) met één kogel in het hoofd. De officiële versie sprak meteen van zelfmoord, maar de familie sprak dit steeds tegen. Gestoras Pro-Amnistía noemde het een “Staatsmoord”, een nieuwe episode in de vuile oorlog tegen het Baskische Volk.

In Renteria, in de wijk Zamalbide, wordt op 20 maart 1999 het lijk gevonden van José Luis Geresta Mujika, "Ttotto", met een kogel in het hoofd. De Ertzaintza gelooft in zelfmoord, maar ze wisten wel pas 23 uren na de vondst wie het was. Er lagen drie kogelhulzen bij het lijk en het lichaam zat vol schrammen en krabben in het aangezicht en de armen. Arnaldo Otegi spreekt meteen over de "verantwoordelijkheid van de Staatsapparaten". De week tevoren werd in Hernani een "heuptasje" gevonden met daarin valse papieren, gebruikt door Geresta, en een Browning. De Guardia Civil had al een tweede versie klaar voor het geval "zelfmoord" zou weerlegd worden. De titel is: "Guardia Civil sluit een afrekening niet uit." El Mundo kwam zelfs met drie mogelijkheden! Maar volgens de familie zou Geresta zich nooit zelf om het leven brengen. Maar eerder werd de vriendin van Geresta, Nekane Txapartegi, gearresteerd, terwijl bij de arrestanten in Parijs Irantzu Gallastegi was met wie Geresta "talde" (groep) vormde. Zelfdoding zou dus mogelijk zijn…
Op de muren verschijnt de tekst: "Geresta Erahila!! Policia Asesina" (Geresta vermoord. Politie, moordenaar). Ook wordt er weer over andere "zelfmoorden" gesproken. In 1993 "werd" Xabier Kalparsoro uit het venster van een politiecommissariaat"gevallen". In 1997, de dag vóór Pasen, Aberri Eguna, werd Josu Zabala eveneens levenloos teruggevonden met een pistool naast zich, een kogel in de borst, maar heel weinig bloed. Arnaldo Otegi: "Ondanks onze diepe pijn zullen we reageren met politieke intelligentie. De Spaanse en Franse staat zijn tot alles in staat om ons vredesproces op te blazen."

20-03-2007 om 08:36 geschreven door Natxo  

Euskal Herria Bai

In Frans-Baskenland of Iparralde staat de strijd voor de eigen instellingen hoog op de agenda. Iparralde of Ipar Euskal Herria zit gevangen in één departement "Département Pyrénées Atlantiques" samen met het grotere Béarn, waardoor de Basken bijna steeds aan het korste eind trekken.

Op een paar maanden voor de wetgevende verkiezingen in Frankrijk klinkt in Frans-Baskenland, Iparralde of Ipar Euskal Herria, de roep naar eenheid tussen de nationalistische partijen sterker en sterker.
Personen en groepen van burgers doen een oproep aan de abertzalepartijen om de krachten te bundelen in het vooruitzicht van de verkiezingen van 10 en 17 juni, vooral dan voor de Franse Nationale Assemblee. Zij herinneren aan de contacten die vorige zomer plaatsgrepen in Lapurdi (Labourd), Nafarroa Beherea (Basse-Navarre) en Zuberoa (Soule). Contacten die tot doel hadden een gezamenlijk programma en gezamenlijke kandidaten naar voren te schuiven, onder de naam “Euskal Herria Bai”, Ja, Euskal Herria. Het contact, waarop al een document met voorakkoord voorzien was, werd gedwarsboomd door de aanslag op Barajas. Vooral de PNB-PNV was ontstemd en haakte af. Intussen hebben ze toch weer een opening gelaten.
Batasuna en EA-Eusko Alkartasuna zijn bereid de alliantie te handhaven. In principe zal eind deze maand AB- Abertzaleen Batasuna de houding bepalen. De PNB-PNV wacht nog af tot dat de definitieve houding van de drie andere partijen bekend is. Philippe Duluc, de woordvoerder van PNB, zegt dat de beslissing nog een kwestie van dagen is, en dat niet de PNB de alliantie heeft opgeblazen, maar wel ETA.

Ondertussen heeft de gemeentelijke abertzalegroep “Herria Bizi Dadin” uit Uztaritze en een groep abertzales uit het kanton Baigorri opgeroepen de verschillen te overstijgen omwille van de broodnodige eenheid.

In dezelfde zin mogen de 3 assemblees beschouwd worden, die georganiseerd werden door de leidinggevende personen: Mixel Bergouignan, Graxi Etchebehere, Maite Dubois, Peio Uhalde, Mattin Etchepare, Dominique Duhalde, Antton Etxeberri, Mirentxu Lako, Miguel Torre, Koldo Gorostiaga, Pantxo Belin, Iñaki Zaldunbide, Serge Harisgain, Haritza Camblong, Alain en Ana Proust.

Die assemblees werden gehouden op vrijdag, 16 maart 2007, in de lokalen ‘Haize Berri’ te Izura, ‘Trinquete Moderne’ te Baiona en ‘Oxtikenia’ te Senpere.

19-03-2007 om 16:11 geschreven door Natxo  

Manipulatie van één van de hoogste magistraten?

Bij mijn dagelijkse lectuur in Baskische en Spaanse kranten is het mij opgevallen hoe gepolitiseerd de rechterlijke macht in Spanje wel is. De voorbije week heeft zich dan ook een uitzonderlijk feit voorgedaan. Verscheidene magistraten, die hervormingsgezind genoemd worden, hebben klacht ingediend tegen Excmo. Sr. D. Francisco José Hernando Santiago (zie foto), voorzitter van het “CGPJ-Consejo General del Poder Judicial”, algemene raad van de rechterlijke macht, en van het “Tribunal Supremo”, het Hooggerecht. De minister van Justitie, Mariano Fernandez Bermejo, toonde zich heel bezorgd over die bijzonder ernstige aanklacht. Hij kan het niet geloven dat dit met de waarheid zou stroken, maar heeft wel beloofd de zaak grondig te laten onderzoeken.

Wat is de grond van de aanklacht?

De samenstelling van het panel van magistraten voor “Sala 61 van het Tribunal Supremo”, belast met de onwettigverklaring van partijen die niet voldoen aan de “Ley de Partidos”, heeft de voorbije week heel wat deining veroorzaakt. De samenstelling ervan, waarbij 4 nieuwe magistraten moesten benoemd worden, sleept nu al anderhalf jaar aan. De polemiek dateert al van juni 2005 toen in het BOE- BOLETÍN OFICIAL DEL ESTADO, staatsblad, de benoeming van de 4 magistraten werd gepubliceerd: José Antonio Seijas, Antonio Salas, Vicente Luis Montes en Encarnación Roca. Alhoewel de benoeming gelijktijdig gebeurde, verscheen dit niet gelijktijdig in het BOE, er was een verschil van een paar dagen. Dit verschil had een effect op de samenstelling van “Sala 61 van het Tribunal Supremo”.

Kort samengevat komt het hier op neer. Indien de namen gelijktijdig in het BOE verschenen waren, dan moest Encarnación Roca, Catalaanse en hervormingsgezind, benoemd worden in het panel. Dit is dus niet gebeurd en Antonio Salas, conservatief, werd benoemd. Op 14 maart 2007 werd dit eigenaardig proces geanalyseerd door de voltallige CGPJ-Consejo General del Poder Judicial. Op die vergadering werd een klacht, door hervormingsgezinden magistraten, voorgedragen door de secretarisgeneraal van de raad. De klacht wordt samengevat in de vraag of Hernando, een conservatief, de hele situatie niet geforceerd (gemanipuleerd) heeft om zo tot een meerderheid van conservatieve stemmen te komen. Vast staat in ieder geval dat Hernando de opdracht tot publicatie in het BOE had gegeven. Volgens de hervormingsgezinde magistraten zou Hernando dus op een slinkse manier gehandeld hebben zodat de samenstelling van het Hof van magistraten een conservatieve meerderheid kon behalen (het ons-kent-ons-systeem). Als je weet dat die meerderheid kan beslissen over de toelating van Batasuna tot de verkiezingen, dan weet u voldoende.

Hernando voert als verdediging aan dat de verantwoordelijkheid voor die zaak bij zijn technische assistenten ligt, en hij heeft hen al een dossier laten opstellen om de zaak uit te klaren. Nochtans staat in de notulen van het secretariaat dat Hernando zelf opdracht gaf om de benoemingen van de magistraten te vergelijken, m.a.w. een conservatief oogje in het zeil houden, en dat Hernando zelf de opdracht gaf tot publicatie in het BOE. Als dit vermoeden van manipulatie bewaarheid wordt, dan is de Spaanse rechtstaat nog erger dan een bananenrepubliek, excuseer, bananenmonarchie.

18-03-2007 om 08:48 geschreven door Natxo  

Navarra, bakermat van de Basken, in de kijker

De manifestatie van vandaag, 17 maart 2007, die ingericht werd door de executieve van Navarra, samengesteld uit UPN-CDN onder de leiding van Miguel Sanz Sesma (UPN), is voorbij.

Wat is er vooral opgevallen?

1. De manifestatie werd alleen gesteund door UPN en CDN en verworpen door de volledige oppositie PSN, IUN-NEB, Aralar, EA, PNV, Grupo Mixto en de vakbonden van de autonome gemeenschap. Dat is bijzonder tekenend.
2. Om aan voldoende betogers te geraken, heeft Sanz de hulp ingeroepen van de PP. De zwaargewichten van die partij waren er dan ook als de kippen bij op een weinig subtiele manier aanwezig te zijn, in zo verre dat heel wat kranten aftitelen met “De PP komt op straat”. Dat zal wel niet de bedoeling van Sanz geweest zijn. Komt daar nog boven op dat ook de “guerracivilistas” (van de Guerra Civil) van Falange present geblazen hadden. Dat versterkt uiteraard het vermoeden dat het clubje UPN en PP een serieuze zwenk naar uiterst rechts aan het maken is.
3. Zoals gewoonlijk is het aantal deelnemers de inzet van een aparte strijd. Het aantal schommelt, al naar gelang van de bron, tussen de 60.000 en de 103.000. Als u het mij vraagt, is dat geen daverend succes, temeer dat de overgrote meerderheid van buiten Navarra werd aangevoerd. Verscheidene inwoners van Iruñea-Pamplona zelf hebben hun afkeer voor de manifestatie getoond door in de Casco Viejo van de stad een “Cacerolada” (potten- en pannengekletter) te houden.
4. Er was wel wat spanning als gevolg van een gelijktijdige betoging door LAB, maar van incidenten is er nergens sprake.

17-03-2007 om 19:26 geschreven door Natxo  

Navarra zal zijn wat de …….. beslissen!

Het motto waaronder vandaag een manifestatie doorgaat in Navarra, is:

"Fuero y libertad. Navarra no es negociable”

Fuero en vrijheid. Navarra is niet onderhandelbaar.

UPN-Unión del Pueblo Navarra (zusterpartij van de PP) en CDN-Convergencia de Demócratas de Navarra willen met de organisatie van die manifestatie een halt toeroepen aan zowel Batasuna, als aan de regering. De president van de Autonome Gemeenschap Navarra, Miguel Sanz Sesma, en de voorzitter van de CDN, Juan Cruz Alli, willen de identiteit van Navarra laten zoals ze is. De identiteit die ze zelf jaren geleden hebben vastgelegd (door het strot geduwd) op de rug van de inwoners (zie verder). Ze reageren hiermee op het nieuwe voorstel van Batasuna om van Euskadi en Navarra één autonoom gebied te maken. Ze reageren hiermee op de regering omdat die geen stelling inneemt en blijft zwijgen.

Miguel Sanz verklaart: “We vragen moed en verzet om de constitutionele en democratische orde te handhaven”. Weliswaar de constitutionele en democratische orde van hen zelf. Omdat ze niet zo zeker zijn van de opkomst hebben ze alle “politiekcorrecte” Spanjaarden uitgenodigd om aanwezig te zijn. Ook opperbroeder Mariano Rajoy van de PP is er niet gerust in en mobiliseert de PP-troepen om, samen met hem, op te stappen in de manifestatie. Maar wat denkt de bevolking daarvan? Ach ja, niet de perfectie telt, weet je nog, wel de opkomst.

Welnu, Pernando Barrena van Batasuna heeft uit de doeken gedaan dat, bij de luttele historische gelegenheden, het volk zich altijd heeft uitgesproken voor een gezamenlijk project samen met de andere Baskische provincies. De huidige identiteit is altijd opgelegd geweest, eerst met de verovering “manu militari” van Navarra in 1512, later met de Carlistenoorlogen, later met de fraude bij het Statuut van 1931 en een paar jaar terug met de “Amejoramiento de los Fueros”, een zogezegde verbetering van de Fueros, eigenlijk een doekje voor het bloeden, want vanaf nu zou het centralistisch gezag te Madrid beslissen. Hierbij werden de abertzales buiten spel gezet en van een referendum was in de verste verte geen sprake.

Ley de Amejoramiento Foral Art. 5.1. "A los efectos de la presente Ley Orgánica, ostentarán la condición política de navarros los españoles que, de acuerdo con las leyes generales del Estado, tengan la vecindad administrativa en cualquiera de los municipios de Navarra". “Als resultaat van de huidige Ley Orgánica, organieke wet, bepalen de Spanjaarden de politieke voorwaarden van de “navarros”, dit op basis van de algemene wetten van de Staat. De Spanjaarden beschikken over het administratieve nabuurschap van alle gemeenten in Navarra”. M.a.w. een “navarro” wordt simpelweg als Spanjaard beschouwd.

 
De Baskische regering is er van overtuigd dat de manifestatie te Iruñea een telegeleide manifestatie is vanuit Madrid opgelegd. De woordvoerster, Miren Azkarate, manifesteert dat de Executieve van Navarra schrik heeft van een democratisch antwoord van de bevolking, die zelf de toekomst wil bepalen en waarbij de machtwellustelingen van de PP, pardon de UPN, wel eens het onderspit zouden moeten delven. Het motto "Fuero y libertad. Navarra no es negociable” kan zonder meer vervangen worden door “Miedo a perder el poder. En Navarra no puede haber cambio”, Schrik om de macht te verliezen. In Navarra mag er geen verandering komen. Dit blijkt overduidelijk uit het feit dat de meest rechtse haviken van de PP aanwezig zullen zijn, zelfs Aznar. Sanz verliest de greep op zijn manifestatie, die meer en meer in het teken staat van de machtwellust van de PP. Hij beseft dit maar al te goed en dit gegeven doet hem meer kwaad, dan goed. Nog een opdoffer: gisteren, 16 maart 2007, hebben de ultra’s van Falange opgeroepen om deel te nemen aan de manifestatie.

Waarom de PP-regering van Navarra uitgerekend die dag verkoos om te manifesteren, blijft een raadsel. Want het is een feit dat de nationalistische vakbond LAB-Langile Abertzaleen Batzordeak-Asociación de Trabajadores Patriotas al een tijd geleden op die dag een betoging gepland had onder het motto “Langileok autodeterminazioa. Euskal Herrian lan eta bizi. Berton erabaki” (Arbeiders voor autonomie. Leven en werken in Euskal Herria. Beslissen, hier!). Het kan natuurlijk ook louter toeval zijn dat de manifestatie van Sanz een half uur vroeger van start gaat dan die van LAB.

Ook de Catalanen laten van zich horen

Vanuit het presidentieel departement van de Catalaanse regering wordt opgeroepen om op de dag van de betoging van Sanz te protesteren voor de hoofdkwartieren van de PP. Berichten werden via e-post (e-mail) verstuurd over heel Spanje, waarin wordt opgeroepen om voor alle hoofdkwartieren van de PP in Spanje een “Cacerolada” (potten en pannen laten kletteren) te houden om zo te protesteren tegen de manipulatie en de leugens van de PP. Mariano Rajoy en zijn machiavellisten kunnen er niet om lachen.

De Spaanse regeringsleider reageert laconiek op de verwijten van Sanz i.v.m. zijn afwezigheid op de manifestatie: “Navarra zal alleen zijn wat de bevolking beslist”.

17-03-2007 om 17:52 geschreven door Natxo  

De Openbare Aanklager van de Audiencia Nacional in het proces “Sumario 8/97”, Vicente González-Mota, heeft vandaag 16 maart 2007 zijn eis tot strafmaat gemilderd. Hij is tot dat besluit gekomen omdat niet bewezen is dat de zogenoemde “Grupo Y” een verlengstuk van ETA zou zijn en ook omdat er van enige vorm van samenwerking niet het minste bewijs kon aangetoond worden. Een bezwarende omstandigheid is wel dat de jongeren gemaskerd waren.

Deze nieuwe kwalificatie zal de Openbare Aanklager op de volgende zitting op 20 maart 2007 verdedigen.

De strafreducties komen hier op neer:

Joseba Mirena Higuera (van 58 naar 13 jaar)
Alberto Río (43 naar 9)
Juan Pablo Montoya (56 naar 16)
Oscar Estébaniz (41 naar 16)
David Abarzuza en Carlos Xabier Montoya (10 naar 1)
María Arantza Rus Gabaldón (56 naar 19)
Koldo Barbería (9 naar 1)
Calos Iñigo Blasco (15 naar 1).

16-03-2007 om 19:43 geschreven door Natxo  

Bij een interview in “Gara” vorige vrijdag, 9 maart 2007, heeft Arnaldo Otegi (foto) van Batasuna bevestigt dat het mogelijk moet zijn om binnen enkele weken een akkoord te bereiken tussen de politieke partijen. Dit moet leiden naar een finaal democratisch scenario voor Baskenland.
Het uitgangspunt moet zijn de verklaring van Anaitasuna: een geïntegreerde autonomie tussen Euskadi en Navarra, met voorafgaande goedkeuring door de burgers van beide, nu nog, autonome gemeenschappen. Volgens Otegi is dit de definitieve oplossing voor het conflict en dat ligt dan ook op tafel.

Otegi bekritiseert zowel de PNV, als de PSOE, omdat zij nog geen uitspraak gedaan hebben over dat voorstel, dat al op 7 februari 2007 aan de pers werd voorgesteld. Zij hebben zelf de moeite niet getroost om een alternatief aan te bieden.

Wat de komende verkiezingen betreft, verzekert Otegi dat de linkse Abertzale aanwezig zal zijn, omdat het een formatie is die niet buiten de lijnen van de instellingen wil blijven staan. Precies daarom werd op zaterdag, 10 maart 2007, een “geheime” assemblee gehouden in de “Escuela Técnica Superior de Náutica y Máquinas Navales” te Santurtzi (Bizkaia). Een 300-tal aanwezigen, waaronder Otegi zelf en andere leden van de Mesa Nacional, hebben er gewerkt aan een strategie om de komende gemeenteraadsverkiezingen voor te bereiden. Er is evenwel één groot obstakel: “La Ley de Partidos” van 2002.

LEY DE PARTIDOS

De wet van de partijen

Artikel 11.1.

De regering en het Openbaar Ministerie van de Tribunal Supremo zijn gewettigd een verklaring van illegaliteit van een politieke partij, en als gevolg daarvan de ontbinding, te eisen. De Kamer van Volksvertegenwoordigers en de Senaat kunnen bij beide instanties om een verbod van een politieke partij vragen. (De uiteindelijke beslissing ligt bij de “Sala 61 van het Tribunal Supremo”.)

Additionele beschikking.

Als gevolg van de onwettig verklaring, de ontbinding of de opschorting van een politieke partij, kunnen personen van deze partij of personen van groeperingen die er bij aansluiten, in de plaats treden of op enige manier de taak willen voortzetten, geen kandidaat zijn voor verkiezingen.

Op 13 maart 2007 werd ‘s avonds in de Kamer van volksvertegenwoordigers een motie verworpen, die door de PP ingediend werd. De motie betrof:

1. het terugschroeven van het verzachtende gevangenisregime voor De Juana
2. de onwettig verklaring van de politieke partij EHAK (communisten die programmapunten van Batasuna hebben opgenomen)
3. het verbod voor Batasuna om, om het even onder welke naam, bij de verkiezingen op te komen (eigenaardige vraag, want Batasuna en de eventuele opvolger is al verboden)

Op 14 maart 2007 kwam er dan een eerste waarschuwing. Minister van Justitie, Mariano Fernández Bermejo, heeft instructies gegeven aan de “Abogacía del Estado”, staatsadvocatuur, om bijzonder oplettend te zijn bij de kandidatuurstelling voor de verkiezingen van 27 mei 2007. Er moet vooral nagezien worden of de kandidaten niet samen heulen (zijn woorden) met Batasuna en of er eventueel sprake zou kunnen zijn van opvolging van die partij. Bermejo weigert wel op te treden tegen de politieke partij EHAK.

16-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Euskal Herria krijgt het laatste woord

Gisteren, 14 maart 2007, was de laatste zittingsdag in het monsterproces 18/98. De beklaagden krijgen het laatste woord. Euskal Herria krijgt het laatste woord (zie verslag van de laatste incidentrijke dag: klik hier en ga onderaan de pagina kijken bij 14/03/07).

Aan het einde van het macroproces 18/98 willen we graag een eerste beschouwing ten beste geven. Het proces dat op 21 november 2005 gestart is en 16 maanden zal geduurd hebben, is het gevolg van een paar juridische spitsvondigheden begonnen in 1998. De bedoeling was een groot deel van de Baskische gemeenschap het zwijgen op te leggen, de linkse abertzales. Het was het proces tegen het Baskische nationalisme.

Een uitzonderingstoestand werd gecreëerd en het recht van vrijheid van mening, het recht op bijeenkomsten en vergaderingen, het recht op ondernemen, het recht op een eigen ideologie, het recht op dissidentie werden met de voeten getreden. Het recht op zelfbeschikking staat niet in het woordenboek van het staatsnationalisme.

De aanval was eigenlijk al begonnen in 1996 toen, na een furieuze en georkestreerde mediacampagne, de eerste verdachtmakingen gelanceerd werden tegen Herri Batasuna. De voltallige directie werd veroordeeld en opgesloten. Dit was zonder voorgaande in Europa. De PSOE, de socialisten, waren toen aan de macht. Een paar jaar later, toen de PP de macht overnam, werd de repressieve strategie agendapunt nummer 1 voor de regering. Ideeën, initiatieven, sociale en politieke activiteiten werden gecriminaliseerd. Onder impuls van magistraat Baltasar Garzón werd vanaf dit moment de filosofie van het “netwerk” uitgetekend. Personen en organisaties die hetzelfde doel nastreefden als ETA (zelfbeschikking) werden beschouwd als het “netwerk” van ETA. De finaliteit was al die personen en organisaties buiten de wet te stellen. Het motto “Todo es ETA”, ze zijn allemaal van ETA, moest juridische stappen en veroordelingen vergemakkelijken. De impuls van deze strategie was louter politiek: de sacrosancte eenheid van het grote Spanje vrijwaren. De processen die gevoerd werden, waren generaliserend: ze handelden niet over specifieke delicten, maar over algemeen vooringenomen stellingen die tot doel hadden een bepaalde socio-politieke gemeenschap te straffen. Als klap op de vuurpijl werden die processen gevoerd voor een uitzonderingsrechtbank, de Audiencia Nacional, opvolger van het “Tribunal de Orden Público” onder Franco. De Audiencia Nacional hanteerde eigen normen over de rechtstaat, en dit met goedkeuring van de uitvoerende macht. Verklaringen afgelegd onder de vreselijkste folteringen werden met de mantel van de macht bedekt en op de koop toe als wettelijk bewijsmateriaal aanvaard. Vreemde zaken zijn er in de rechtszaal gebeurd. Meerdere malen werd het recht op verdediging geschonden. Vanaf het begin werd een rechtsprocedure naar eigen goeddunken gehanteerd; de vooringenomenheid van het Hof lag er vingerdik op; personen die rechtstreeks met het onderzoek betrokken waren, werden onder hevig protest van de verdediging toch als “deskundigen” opgeroepen; bewijslast (vooral ten ontlaste) verdween; documenten waren onvolledig; 100.000 documenten, waarvan de verdediging niet in kennis werd gesteld, werden op de rol geplaatst; meermaals werd aan de beklaagden of aan de verdediging het woord ontnomen; de vertalingen van het Euskara naar het Castilliaans brachten totaal verkeerde interpretaties aan het licht; tegenstrijdige verklaringen waren schering en inslag; authentieke documenten die verdwenen waren, werden vervangen door al dan niet gemanipuleerde kopieën; vreselijke verhalen van folteringen, werden door het Hof als niet ter zake weggewuifd…

Aan het eind van dit monsterproces krijgen de beklaagden, de verdedigers van een Euskal Herria, het laatste woord. Ze staan niet alleen. Intussen hebben al meer dan 15.000 Basken zichzelf in beschuldiging gesteld voor gelijkaardige feiten. Feiten die in een democratie niet strafbaar zijn. Spanje is evenwel geen democratie, maar een democratuur: een dictatuur van een bepaald gedeelte van het volk, met heimwee naar het “España una, España grande, España libre” van Franco. Met heimwee naar de macht om de macht.

Wij komen hier later op terug, na de publicatie van het vonnis (dat kan enkele weken duren). Want ik denk dat dit niet het definitieve einde is van de lijdensweg.

15-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Sinds die verklaring is Oleguer (rode kaart in de match Barcelona-Real Madrid van vorige zaterdag, 10.03.2007) het mikpunt van allerlei aanvallen. Hij kreeg de hele meute van rechts Spanje over zich heen omwille van zijn separatistische ideeën en zijn aanvallen op het staatssysteem. De rechtse media “COPE”, “Libertad Digital” en "El Mundo” namen hierbij het voortouw.

Nu heeft F.C. Barcelona een klacht ingediend bij de Spaanse voetbalbond “RFEF-Comité de Competición de la Federación Española de Fútbol”, tegen de voorhoedespeler van Levante, Salvador Ballesta Vialcho, “Salva”. Voor de radio had “Salva” verklaard dat hij meer respect had voor "una caca de perro", een hondendrol, dan voor Oleguer. F.C. Barcelona wil dat “Salva” gesanctioneerd wordt omdat hij op die manier aanzet tot geweld. Uit de hoek van de rechtse meute is nu alleen de spreekwoordelijke stilte te horen.

Immers, “Salva” staat bekend als een ultra, als een fervent aanhanger van het meest ranzige Spaans staatsnationalisme. Hij pronkt op zijn voetbalschoenen met de nationale vlag en hanteert de militaire groet als hij toegejuicht wordt. Hij gaat er prat op tussen te komen en hulp te bieden aan de extreemrechtse webstek infonacional.com.
Op deze webstek staat een interview (S.B. is Salva) met hem waarin hij hevig verlangt om kolonel Tejero (van de staatsgreep) te ontmoeten, waarin staat dat hij de Spaanse democratie een ramp, een verschrikking vindt, en waarin volgens hem “de gewapende strijdkrachten worden gedevalueerd, zodanig dat het opperbevel nu maar eens met de hakken tegen elkaar moeten slaan (ingrijpen) en hun mandaat moeten aanwenden voor een politieke terugkeer”. Laat de nieuwe “Caudillo” nu opstaan. Intriest, maar met zo een zootje ongeregelden mag u zich aan alles verwachten.

Intussen heeft de voetbalbond de klacht verworpen, wegens "onbevoegd".

14-03-2007 om 09:25 geschreven door Natxo  

Angel Berrueta
+13 maart 2004

Meteen na de moordende aanslag door Moslimterroristen in Madrid op 11 maart 2004, schoof de regerende PP de leugenachtige schuld in de schoenen van ETA, en bleef daar tegen beter weten in, op alle mogelijke manieren, op doordrammen.

Aanhangers kregen als het ware een vrijgeleide.

In Pamplona eist, op 13 maart, een vrouw, Pilar Rubio, in een bakkerswinkel dat de uitbaterbuurman, Angel Berrueta, een affiche "ETA NO" ophangt. Als hij dat weigert, gaat ze naar huis en komt even later met haar echtgenoot (de Guardia Civil, Valeriano de la Peña) en haar zoon (Juan, Manuel) terug en beiden vallen de man aan. De zoon van 19, met een mes. De echtgenoot schiet de winkelier met 4 kogels dood en hij krijgt een messteek van de zoon. Hij was lid van "Gurasoak", "De Ouders", een vereniging die opgericht werd om de klachten te bundelen tegen de willekeurige aanhoudingen van Baskische jongeren. Twee (van hun vier) kinderen werden ooit opgepakt voor Kale Borroka ("straatgeweld") en de moeder was ooit woordvoerster van de organisatie Gurasoak..

Als later vrienden en familieleden voor de bakkerswinkel samenkomen, chargeert de politie tegen hen. De politieman was de persoonlijke lijfwacht en chauffeur van de rechtse, Franquistische politicus en kandidaat voor de PP uit Navarra, Jaime Ignacio del Burgo.

13-03-2007 om 08:53 geschreven door Natxo  

“LAS 19 PUERTAS”
De 19 deuren

Felipe González: “Vera heeft, meer dan wie ook, de zwaarste prijs betaald voor de heksenjacht die tegen mij gericht was”.

Vorige week, op 8 maart 2007, werd de autobiografische novelle “Las 19 puertas”, geschreven door Rafael Vera, voorgesteld te Madrid. Op de foto kan u Vera zien naast Felipe González.
Rafael Vera was staatssecretaris voor veiligheid tussen 1986 en 1994 in de PSOE-regering González. Op de voorstelling, in het hotel Wellington, waren o.a. zijn oude vriendjes ex-president Felipe González, president van Extremadura Juan Carlos Rodríguez Ibarra en ex-minister Binnenlandse Zaken José Barrionuevo (ook veroordeeld, net als Vera ) aanwezig. Van de huidige directie van de PSOE was niemand aanwezig. Vera is nog altijd veroordeeld, maar dan in een regime van de “derde graad” (mag thuis blijven) wegens zijn medeplichtigheid in de “vuile oorlog”, wegens ontvoering en wegens misbruik van overheidsgelden.
Tijdens de voorstelling hadden Felipe González en Rafael Vera zich verbaasd getoond over de hardnekkigheid van de PP over het thema van de “vuile oorlog”.Zij herinnerden er aan dat de PP zelf een onderzoekscommissie geëist had over dat thema om “tot op het bot” te gaan. Toen de PSOE daarmee akkoord ging, op voorwaarde dat ook de jaren ervoor zouden onderzocht worden op misdaden tegen ETA, haakte de PP onmiddellijk af.
In de huidige context van grote spanning tussen PSOE en PP goot de “socialistische baron” en president van Extremadura, Juan Carlos Rodríguez Ibarra, nog wat olie op het vuur. Met sarcasme en ironie sprak hij over het verwijt dat de PP nu richt aan de PSOE: “chantage” en “toegeving”. Maar toegevingen en chantage bestaan al sedert het begin van “La Transición”, overgang dictatuur naar zogenoemde democratie.

De titel van het boek “Las 19 puertas” verwijst naar het aantal deuren in de gevangenis die Vera scheidden van de straat. Hij beschrijft een decade van strijd tegen ETA, maar ook van zijn verblijf in de gevangenissen van Guadalajara en Segovia, waar hij, met tussenpozen, meer dan 2 jaar verbleef. Hij verdedigt met klem het staatsterrorisme van GAL, dat in zijn ogen een goede zaak was.

Vera is ook bereid de “volledige waarheid” over de doodseskaders van GAL te vertellen, maar alleen op het moment dat ETA verdwenen is, niet meer bestaat.

12-03-2007 om 09:00 geschreven door Natxo  

11-M

Het is intussen exact 3 jaar geleden dat het bloedbad, door Moslimterroristen in Madrid op 11 maart 2004, heeft plaatsgehad. Er bleven 191 reizigers dood en er raakten er 1.824 gewond.
Op 15 februari 2007 is te Madrid, voor de Audiencia Nacional, het proces van start gegaan.

De aanslagen gebeurden op 3 dagen voor de verkiezingen, waarin de PP volgens alle opiniepeilingen een ruime overwinning zou behalen, weliswaar net niet de volstrekte meerderheid. Als de aanslagen konden  toegeschreven worden aan ETA, dan zou de PP een ruime volstrekte meerderheid behalen.

Het regime Aznar probeerde de verkiezingen, van drie dagen later, te manipuleren door de aanslag in de schoenen van ETA te schuiven, met het oog op electorale winst. De bewijzen die het regime hiervoor aanhaalde waren:

1. Men had ETA-gevangenen tijdens het luchten zien praten met Moslimgevangenen.
2. Er waren resten van producten gevonden die ook ooit door ETA gebruikt werd bij de vervaardiging van springstof!

De aanslag was natuurlijk een wraakoefening van radicale Moslims op de Spaanse deelname aan de oorlog in Irak, maar als de PP de goegemeente zou kunnen doen geloven dat het daarentegen een wraak van de radicale Basken was omwille van de harde repressie tegen het Baskische Nationalisme dan kon de partij in de slachtofferrol kruipen en de zilverlingen opstrijken. (Mariano Rajoy zou in opvolging van Aznar de nieuwe premier worden. Dat was zo afgesproken. Begrijpt u nu de houding van Rajoy t.o.v. de PSOE-regering?)
In een radio-interview op Herri Irratia verklaarde Arnaldo Otegi om 9:00 u. ’s morgens al dat ETA zeker niet de dader was.  De PP bleef op een schandalige wijze ETA met de vinger wijzen. De Spaanse ambassades werden door de PP-Regering verplicht verklaringen aan journalisten in die zin af te leggen! Een nooit geziene machinatie kwam op gang, die nooit werd onderzocht. Le Monde kwam dan ook met een karikatuur van Aznar, bevriend staatshoofd, met een Pinocchio-neus!
Maar ook de Baskische Lehendakari, Ibarretxe, sprak vóór zijn beurt en sprak schande over “de beesten” van ETA. Toen om 13:15 u. een verlaten bestelwagen met ontstekers én audiocassettes  met verzen uit de Koran werd ontdekt, begon de puzzel in elkaar te passen. Ibarretxe wachtte wel nog 25 uren om zijn te verklaringen te herroepen.  De PP bleef verder liegen en dat doen ze vandaag nog steeds! De spreekbuis van de leugen, de manipulatie en de verwarring is tegenwoordig de krant “El Mundo” (raakt nog niet tot aan de enkels van “Le Monde”). Lijnrecht tegenover de bevindingen van het 3 jaren durende onderzoek van gespecialiseerde onderzoeksrechters, beweert “El Mundo” dat er bewijzen zijn van deelname van ETA. Merkwaardig is dat die bewijzen nooit uit de doeken gedaan worden. Ze gaan zelfs zover dat ze er de Spaanse inlichtingendienst bij sleuren die, samen met ETA en met de moslimterroristen, een complot zouden beraamd hebben om de regering-Aznar te doen vallen.

Maar wat met de Baskische slachtoffers van PP-manipulatie die volgde op de aanslagen?

Hun namen staan niet op de slachtofferlijst!

Naar aanleiding van de beschuldiging door de PP dat ETA de aanslag had gepleegd kwamen de nuttige idioten weer overal op straat om te manifesteren tegen de Organisatie. In Iruñea-Pamplona wilde, twee dagen na de aanslag, de vrouw van een Spaans politieman de bakker uit haar wijk (Donibane) verplichten een A4tje tegen ETA (“ETA no!”) aan zijn vitrine te hangen. Toen de bakker (Angel Berrueta) dat weigerde haalde ze haar man en zoon. De zoon stak de bakker met een machete dood, terwijl de vader hem op hetzelfde ogenblik met zijn dienstwapen doodschoot. De politieman en zijn zoon zitten in de gevangenis. De echtgenote-aanstichtster kwam snel vrij. In Hernani werd de volgende dag (14.03.04) bij een protest  tegen deze doodslag door de Baskische politie gechargeerd. Hierbij overleed Kontxi Sanchiz (58 jaar) aan een hartinfarct.

Monument voor de slachtoffers van 11-M

11-03-2007 om 15:39 geschreven door Natxo  

Onder het motto “Voor burgerlijke en politieke rechten” werd door meerdere duizenden geprotesteerd tegen het macroproces 18/98. Alle strekkingen waren vertegenwoordigd (PP uiteraard niet).

De secretaris-generaal van de vakbond ELA, Rafael Larreina, kon het niet beter uitdrukken:

“Het proces 18/98 is overduidelijk politiek, zonder enige juridische basis en de rechtsgang vertegenwoordigt het verleden. Dat verleden is nu aan het manifesteren in Madrid”.

11-03-2007 om 10:20 geschreven door Natxo  

Het gegoochel met cijfers is lachwekkend:

1. De Autonome Gemeenschap van Madrid spreekt van 2.125.000 betogers

2. Een delegatie van de regering spreekt van 342.655

3. De kranten spreken, variërend volgens sympathie, van 500.000 tot 900.000

11-03-2007 om 00:00 geschreven door Natxo  

Om 17:00 u is de betoging van start gegaan en om 18:30 u was het eindpunt al bereikt. De politiek van de agitatie was baas op straat. Hier en daar was “Cara al Sol“, het lijflied van de fascistische Falange te horen. Terug werden enkele preconstitutionele vlaggen opgemerkt. Zapatero was de kop van jut. Hij werd uitgekreten voor verrader en zijn ontslag werd geëist. Het telraampje van de PP zelf gaf als opkomst 1,6 tot 2 miljoen betogers. Merkwaardig dat maar één krant dit cijfer vermeldt: “Libertad Digital”. Vrienden onder elkaar nietwaar.

Afgaande op de commentaren in alle kranten, waarbij niet de minste euforie te bespeuren valt, moet dat cijfer met een heel grote korrel zout genomen worden.

Op het moment dat de betoging zich op gang trok, gebeurde een niet alledaags feit in Barcelona: de “CACEROLADA”. In  verscheidene wijken, zoals Sants, Poble Sec en l''Eixample, op de Diagonal, op de Ramblas, kwamen mensen op hun balkon of op straat. Gedurende een kwartier was een hels lawaai te horen door slagwerk van potten en pannen. Dit als protest tegen de hypocrisie en de manipulatie van de PP.

Foto's

10-03-2007 om 20:31 geschreven door Natxo