|
1 januari 2014
Sylvester komt mij ophalen om naar de bank te gaan. Nog wat aankopen voor het huisje, ja , ik ben een echte bouwheer of beter bouwvrouw geworden hoor. Ik heb een bestekje van de nodige materialen, gek hoe ze dat hier doen... Bouwvergunning is hier wel niet nodige, en ook veel minder paperassen en administratie, enkel materialen en je kan beginnen bouwen...
Deze keer kon ik 3 maal 600 cedi afhalen van mijn sponsorgeld, en we konden weer wat extra materialen kopen. Morgen starten ze met de werken. Het huisje zou bestaan uit 3 kamers, hoewel je die niet moet voorstellen zoals bij ons hoor. Ze dienen enkel ter beschutting tijdens de slaap, voor de rest leven de Ghanezen buiten.
In de namiddag ben ik de stad ingetrokken en heb ik op de culturele markt mijn beeldjes gekocht. Leve mijn verzameling.
Daarna een avondje doorgebracht in mijn gastgezin. Een beetje me-time met de mooie muziek die Joke mij gegeven heeft bij mijn vertrek, en ja hoor Joke, nu en dan toch wel een traantje weggepinkt, zij het dan wel vreugdetraantjes van het besef hoe goed wij het hebben in ons comfortabel leventje en hoe goed ik het heb met zoveel dierbaren om mij heen...
Mijn gastmoeder kwam deze morgen mijn kamertje binnen, we wensten elkaar gelukkig nieuwjaar en ze begon te wenen. Ze moest het even kwijt, vertelde over haar leven, dat de man niet zorgt voor de kinderen, ze was blijkbaar niet zo happy... Of wilde ze mijn medelijden opwekken? Ik weet het niet, maar ik kan hier niet iedereen geld geven... soms is het moeilijk om keuzes te maken...
Donderdag ben ik opnieuw gaan werken op school, spelletjes spelen en liedjes zingen met de kinderen. 's Middags achterop de moto van Sylvester de bouwwerf gaan bezoeken. Ze waren stenen aan het maken, in totaal 500 stenen. Gemaakt uit een mengeling van cement, zand en water. Ze moeten drie à vier dagen drogen. Na de lunch nog wat geld afgehaald en met de mannen onderhandeld over de prijs. Hoe de Ghanezen kunnen onderhandelen en uitleggen, onvoorstelbaar. Maar Sylvester trad telkens op als tolk, hij deed dat heel correct en goed.
Daarna ben ik nog even met Sylvester naar het 'Education Service Center' geweest. Dat is een soort Ministerie van Onderwijs waar ze professionele teachers ter beschikking stellen van de scholen. De Kidz Active school heeft 500 leerlingen en had voordien amper 4 teachers. Nu krijgen ze er 6 bij, nog geen overbodige luxe hé. Zo zie je maar dat ze heel blij zijn als er vrijwilligers komen helpen, idem in het weeshuis.
' s Avonds hebben we met de vrijwilligers gekookt op kantoor. En dan vroeg naar bed want doodmoe...
De laatste werkdag is aangebroken. Ik heb niet zo goed geslapen wegens het verwerken van teveel indrukken... Ook de Iman deed opnieuw goed zijn best en werd ferm begeleid door de kraaiende haan. Op naar school. Vandaag liet ik de kinderen kleuren met stiftjes die ik had meegebracht, dan zij de milde schenkers uit België. Ze waren super enthousiast. Daarna wat leesvaardigheden oefenen en wat rekenen. Hoewel het vakantie is zijn ze toch steeds bereid om bij te leren, hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn. Zoiets geeft mij heel veel voldoening.
Omdat het mijn laatste dag was gingen we samen met alle vrijwilligers en Bash gaan lunchen. We reden daarna naar kantoor met een motoking, dat is een moto met drie wielen en een open kar. Hilarisch, heel leuk.
Daarna pikte Sylvester mij op (ja,ik begin het motorijden wel gewoon te worden) om opnieuw de bouwwerf te inspecteren. De funderingen waren gemaakt. Sylvester zal mij via mail en foto's op de hoogte houden van het vervolg van de werken. De familie was mij zeer dankbaar en ik dank dan ook al mijn sponsors voor hun milde steun.
Mijn dagen zijn hier goed gevuld geweest, ik had echt geen tijd over. Best wel vermoeiend, maar oh zo veel voldoening. Ik zal mijn avontuur in Ghana nooit vergeten.
En nu huiswaarts. Bash vertelde mij dat mijn domestic flight verlaat was. Ik vroeg hem hoe laat die dan precies vertrok maar daar kon hij niet met zekerheid op antwoorden, hij zei rond 13u30 maar wist het niet precies. Typisch Afrikaans? Op mijn ticket stond de vlucht om 8u45 gepland. Voor alle zekerheid ben ik dan maar eens gaan surfen op de vliegmaatschappij en dan bleek de vlucht om 12u20 te vertrekken. Ja, wat was het nu? Zo liet ik Bash nog vlug even weten dat hij op tijd een taxi moest voorzien. Hij beloofde mij om 11 uur op te pikken. Nu, van de hele vakantie geen stress gehad, maar nu wel even hoor. Ik wilde die vlucht in Tamale naar Accra zeker niet missen want dan zou ik mijn internationale vlucht naar Frankfurt missen. Zo, ik heb Bash een beetje opgejaagd, wat tegen alle Afrikaanse regels is, maar voor 1 keer mag dat wel hé...
Nu, we waren op tijd in de luchthaven en Bash had gelijk, de vlucht is maar om 13u40 vertrokken. Ja, je zou er een punthoofd van krijgen. Al bij al, een uurtje vliegen, aangekomen in Accra. De gate was nog niet open voor incheck en ik had nog Ghanese cedi te wisselen. Man met uniform (voelen zich altijd wel heel belangrijk met zo'n uniform aan) toonde mij waar ik geld kon wisselen, niet zonder fooi natuurlijk. Dan had ik nog tijd om te genieten van een tuna sandwich met een lekker biertje. Ja, ik geniet tot de laatste minuut.
Ik denk dat het nog wel even zal duren vooraleer ik hier alle indrukken zal verwerkt hebben. Positieven indrukken maar ook soms shockerende indrukken. Algemeen gevoel is toch wel dat de Ghanezen heel vriendelijke mensen zijn en ja, er is vooruitgang en ontwikkeling, bij mondjesmaat, op hun tempo. Ze werken rustig en zullen zich zeker niet laten opjagen, behalve on the road. Dan is het hurry hurry, run for your life.
Hier zit ik dan in de luchthaven van Accra. Mama Suweba belde mij om te horen of goed aangekomen was in Accra. Ze was bezorgd, ja, toch wel wat emoties...
Nu, terug naar de Westerse Europese wereld. Alles verliep tot nu toe perfect. De verrassing kwam pas, je zal het niet geloven, uit Europese hoek. Toen ik wilde inchecken bij Lufthansa, vertelden ze mij dat mijn vlucht gecancelled was, zomaar. Europese maatschappij... Even een shockeffect, wat nu, want ik wilde echt op maandag op mijn werk verschijnen. Dan hebben ze mij maar eventjes op een KLM vlucht geplaatst en vlieg ik nu via Amsterdam in plaats van via Frankfurt. Mij maakt het niet uit, flexibiliteit is een mooie deugd...
Tot in België
Hieronder een bestek van de kostprijs voor de bouw van het huisje...
Hier zijn de stenen...
06-01-2014 om 19:31
geschreven door Fabienne
|
