|
Hier eindelijk wat nieuws na 1 weekje Ghana, meer specifiek Tamale...Al zoveel indrukken opgedaan...
Nu even vertellen van bij het begin. De vliegreis is heel vlot verlopen, in Brussel wel met wat vertraging, maar in Frankfurt netjes op tijd. In het vliegtuig had ik gezelschap van, wat zou je willen, twee zwartjes... We hebben wat gebabbeld...
Toen ik aankwam in Accra stond Malcom mij op te wachten. Ze moesten nog wachten op een mama van een vrijwilligster, die zou landen met KLM. Het duurde wel een uur...Dan nog een halfuurtje naar ons guesthouse. Ik kreeg een kamer, te delen met Tessa, die s morgens was toegekomen. Het was bijna middernacht en Tessa lag te slapen. Heel vreemd in het bed kruipen naast iemand die je nog niet kent... Maar het lukte wel... Ik was moe genoeg en we moesten er al om 4u30 uit om de bus te nemen naar Tamale.
Toontje, vrouw van guesthouse, gaf ons een lekkere kop koffie en een lunchpakketje. Aangekomen aan het busstation herkende ik meteen de typisch Afrikaanse toestanden... Behulpzame zwartjes kwamen onze bagage halen om te wegen, en verwezen ons naar stoeltjes waar het wachten kon beginnen...Een drukte van jewelste, overvolle bagages, alles moest in die busen wonder boven wonder, na een uurtje wachten konden we vertrekken. Een busrit van 12 uur richting Tamale. Het was een heel comfortabele bus. Drie tussenstops later kwamen we rond 8 u aan in Tamale en daar stond Bash ons op te wachten. Bash is onze lokale contactpersoon die werkt voor de organisatie en die vooral zorgt voor het wel en wee van de vrijwilligers. Hij bracht ons naar het kantoortje van de organisatie waar we zouden overnachten. Hij hielp ons ook nog even met het ophangen van onze klamboe en na een spelletje rumnikub konden we heel moe eindelijk gaan slapen.
De volgende morgen, met de kippen zakker...Mijn eerste koude douche ervaring, letterlijk dan...Viel al bij al nog mee, de buitentemperaturen zijn heerlijk warm... Ontbijt ,broodje ei, en dan introductiegesprek. Bash vertelde over het kantoor, over de gastgezinnen, over de projecten, over Tamale... Wijze dingen geleerd, zo legde hij uit dat voor de menstruatie ze in Ghana geen tampons gebruiken, hij noemde een tampon "something like a finger", t is maar hoe je het wilt noemen he, we begrepen het...
Daarna zijn we de stad ingetrokken. Superdruk. Bash legde ons alles goed uit en was zeer behulpzaam. We waren met z"n vieren, Tessa, ik, een mama en zus van een vrijwilligster. Rond 14 uur hadden ze lunch met alle vrijwilligers. Jonge Hollandse tiernermeiden, is nog meer wennen dan aan Afrikanen, amai...
Dinsdagmorgen ben ik dan uiteindelijk, achterop de moto van Bash, naar Judah Mahama Vocational Center geweest. Dat is het project waar ik voor gekozen heb, een opvanghuis voor tienermeisjes. Er waren een aantal meisjes aanwezig, maar velen waren naar huis voor de kerstdagen. Na een uurtje kennismaking en babbelen, terug op de moto van Bash, boodschappen gedaan in de stad. Superdrukke stad, maar k had mijn prive gids mee, gelukkig maar. Ook nog even mijn mobiel internet geregeld en dan was ik klaar om naar mijn gastgezin te vertrekken. Het bevond zich op 15 minuten stappen van kantoor. Ik kreeg ook een fiets om mij gemakkelijker te kunnen verplaatsen. Nu gemakkelijk is veel gezegd want fietsen in Ghane is niet zo evident. Even kennisgemaakt met mama Suweba, de moeder van de familie. Ze heeft drie zonen en 1 dochter maar in het huis is het een komen en gaan van heel wat mensen, al dan niet familie. Intussen was het kerstavond, maar gezien mijn familie Moslim is werd dat niet gevierd. De mama was bezig met het stampen van fufu, een heuse karwei hoor. Ik dacht als kerstavondmaal te mogen proeven van fufu, maar niet dus, ik kreeg noodles met een gekookt ei, nog nooit gegeten op kerstavond. Ze durven de vrijwilligers niet meteen confronteren met hun eigen Afrikaanse keuken, dat was de reden. Dan even mijn kamertje opgezocht en het gezellig gemaakt met Joke"s reizigerskaarsje...
Op kerstmis zelf kreeg ik ontbijt in mijn kamertje (stuk stokbrood, wel lekker vers, en thee). Beleg op het brood bestaat hier niet, of is niet te betalen voor de plaatselijke bevolking. Ook geen boter, maar voor mij is dat niet zo erg.
Na het ontbijt ben ik dan voor het eerst met mijn fietske de stad ingetrokken en meteen ook voor de eerste keer verloren gelopen... Heel zorgvuldig mijn fiets geparkeerd aan de moskee (extra bescherming, dacht ik) en dan op naar de markt, eerst de culturele markt, waar ik een tas gekocht heb en dan de oude markt. Ik zou stof kopen voor een kleedje, want de zus van mama Suwabe is naaister. Niet direct mijn goesting gevonden en dan de markt verlaten, langs een andere uitgang en ik wist bij God niet meer waar ik was laat staan waar ik mij fiets geparkeerd had. Gelukkig belde Tessa en we zouden eerst samen nog iets gaan drinken bij Sparkles. Ze heeft mij gevonden en na de lunch heeft ze mij op zeg gezet om mijn fiets terug te vinden. Dus goed afgelopen.
Omdat het kerstmis was, trakteerde de organisatie alle vrijwilligers op een kerstdiner. We moesten om 5u in de Kidz Active lodge zijn, ik met mijn fietske opnieuw. Nu moet je weten, Tamale is nogal heuvelachtig, dus voor mij was dat echt puffen geblazen, zonder dan nog te spreken van de chaotische verkeersdrukte. Hoe rustig de Ghanezen ook zijn in hun dagdagelijkse doen, des te drukker zijn ze in het verkeer, het is van "hurry hurry" en ze stoppen voor niets of niemand, behalve voor een overstekende geit of koe. Maar ik ben er geraakt. Het diner was lekker en werd gevolgd door een djembe optreden met dansers. Op de terugweg, pikkedonker, is Bash meegereden zodat ik niet alleen door die duisternis die lange fietstocht moest doen. Ja, Bash is een goeie ziel hoor, hij zorgt voor zijn vrijwilligers...
En dan, uiteindelijk, donderdag voor het eerst echt aan het werk. Eerst een helse fietstocht, door zandwegen, nu en dan afstappen, omdag je door het zand niet meer kon rijden, het was erg lastig. Loes, een andere vrijwilligster, 19 jaar, reed mee, wel op een scooter, en ik 56 jaar, ocharme met mijn fietske ploeteren. Maar ook deze keer ben ik er geraakt...Goed voor de conditie.
Wordt vervolgd...
Jullie reacties zijn natuurlijk super welkom...Groetjes
|
