"Faranji, Faranji! One birr, one birr!" (vreemdeling, geef mij wat geld...)

Met deze woorden werden we door tientallen kindjes verwelkomd...Ze glimlachen van oor tot oor, (helaas niet allemaal hoor), maar zien er nogal beroerd uit. Ze zijn slecht gekleed en wat vies en vuil. Dat is helaas de realiteit. Dat beeld tonen de gidsen niet graag van het mooie Ethiopië.

Wie door Ethiopië reist wordt vaak met de neus op de feiten gedrukt : dit is een van de armste landen ter wereld, daar kunnen we niet omheen. Het massatoerisme heeft Ethiopië nog niet bereikt, dus die schaarse westerlingen die af en toe langskomen worden door de straatkinderen van Addis Abeba en de overal opduikende plattelandskinderen elders in Ethiopië aangesproken op hun geweten. Je kan ze geen ongelijk geven.

Maar al bij al is Ethiopië een prachtig land om te verkennen, tot onze verbazing, groener dan verwacht. Na de hongersnoodcrisis in de jaren 70-80 hebben ze leren hun water anders beheren en met terrasvorming zijn ze er in geslaagd heel veel plantages en gewassen in stand te houden.

Ze hebben een ongelooflijke cultuur, met kleurrijke bevolking, lekkere koffieceremonies, vele markten met allerhande koopwaar, ...

Wie per jeep op weg is van Arba Minch naar Turmi, rijdt langzaam de 'andere wereld van Ethiopië' in. Hier regeert de Omo rivier die de basis is voor het leven van meer dan 45 verschillende in stamverband levende groepen zoals de Konso, Hamar, Mursi... Al deze stammen onderscheiden zich van elkaar door middel van hun taal, rituelen en wijze waarop ze hun lichamen versieren.

03-05-2014 om 12:06 geschreven door Fabienne