Vandaag, eindelijk, 21 december. Na een lange voorbereiding kan ik aan mijn droomreis beginnen.
Nog eens goed afscheid genomen van mijn thuisfront. Gisteren de 3 kindjes van Tim nog gezien op FaceTime... Zelfs een primeur gekregen van Pieter zijn nieuwjaarsbrief voor opa... Dan de nacht doorgebracht in Wakkerzeel, nog eventjes gespeeld en geknuffeld met Marcel en Jeanneke en dan vanmorgen naar de luchthaven gevoerd door mijn lieve dochter... Wat heb ik nog kunnen genieten van dat uurtje samenzijn, koffietje, ontbijtje, klapke,...en mooie muziek meegekregen van haar. Ik zal er in Ghana met heel veel plezier naar luisteren, wellicht al op het vliegtuig...dank je wel Joke...
ik besef heel goed wat voor een kans ik in mijn leven krijg, een droom die ik kan waarmaken. En ik beloof het beste thuisfront, ik zal voorzichtig zijn. Maar ik zal vooral proberen te genieten van de bevolking, de kindjes, de terracottakleurige zandbodem, de warme temperaturen...
Jullie kunnen altijd een berichtje sturen op mijn gmailadres fabvst@gmail.com
Een reactie op mijn blog of Facebook doet zeker en vast ook altijd deugd...
Ik zal ook proberen jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden, rekening houdend met de beperkte internetmogelijkheden van ginds...
Zoals beloofd, voor mijn vertrek, zou ik jullie nog laten weten hoeveel centjes ik verzameld heb om mee te nemen naar Ghana.
Tot op de cent geteld heb ik 1536,48 € verzameld.
In detail: 700,00 € zuivere opbrengst van de benefiet en 836,48 € opbrengst van verkoop van steunkaarten, geld in spaarpotje, geld in enveloppekes, geld op bankrekening enz...
Daarom heel heel veel dank aan allen voor jullie milde steun... en weet
Ieder centje tovert een glimlach op de vele gezichtjes van de vele kindjes...
En daarvoor doe ik het...
Wat ik met het geld zal doen, zullen jullie verder te weten komen op mijn blog...Blijven volgen dus...
Eenmaal leerkracht, altijd leerkracht... Vandaag heb ik mijn eerste lesje Engels voorbereid om aan de tienermoeders te geven... Het zal niet eenvoudig zijn, ze spreken vooral Dagbanli (hun moedertaal), dus uitleggen in het Engels zal al niet zo eenvoudig zijn, en voor mij spreken in hun moedertaal is al een even zware opgave... Maar... niet gaan bestaat niet en zoals het een goede leerkracht betaamt, ben ik nooit onvoorbereid naar een les geweest dus... Hier is mijn eerste lesje dan... Thema: My family.
Ik moest zeker en vast nog mijn binnenlandse terugvlucht boeken vanuit Tamale naar Accra zodat ik op 5 januari kan aankomen in België om op 6 januari aan mijn bureautje in Don Bosco te zitten (ja hoor, liefste collega's, jullie moeten zich geen zorgen maken, ik zal er zijn hoor). Gelukkig heb ik een goede ziel gevonden in Tamale, Bash, mijn lokale contactpersoon, die een ticket voor mijn terugvlucht geboekt heeft. Dank je wel Bash, ik ben je nu al heel erg dankbaar...See you in Tamale
Gisteren heb ik mijn noodzakelijke spuitjes gekregen, eentje in mijn rechterarm tegen buiktyfus en eentje in mijn linkerarm tegen polio, tetanos enz...De rest van de spuitjes had ik vroeger al gekregen en waren nog goed. Dus medische check up in orde. Nu nog wat vitamientjes slikken en we kunnen er tegenaan...
En dan... op zondag 17 november was het zover... Mijn cafeeke... Voor Ghana... Zenuwachtig opgestaan, alles moest nog klaar gezet worden, de zaal moest wat cosy gemaakt worden, de djembé groep moest afgehaald worden aan het station... Kortom, nog heel veel werk.. Maar wat een voldoening heb ik er aan over gehouden. Ik ben super tevreden. De opkomst was meer dan verwacht, mensen, vrienden, uit onverwachte hoeken, kwamen mijn cafeeke opzoeken. Er werd gedronken, gelachen, gebabbeld, gedanst, ... De djembé groep heeft gezorgd voor ambiance en sfeer... Het was zalig. Dank aan allen voor jullie aanwezigheid, en onder ons gezegd, de afwezigen hadden ongelijk hé.
En wat heeft mijn cafeeke nu opgebracht?
Totale omzet 1200,00 €. Kosten 500,00 €. Nettowinst 700,00 € om mee te nemen naar Ghana.
Bovenop mijn cafeeke is er ook al heel wat sponsorgeld binnengekomen van de verkoop van steunkaarten. Het resultaat daarvan krijgen jullie later nog te lezen op mijn blog.
Gisteren ben ik naar een spectaculair optreden gaan kijken van de djembé groep Teranga du Senegal in Brussel. Ze moesten optreden in het kader van een inburgeringsfeest voor vreemde nationaliteiten in de stad. De voorstelling was super en een ware apotheose van de avond. Morgen komen ze optreden in mijn Ghana benefiet cafeetje... als dat geen eer is...Ik kijk er al naar uit...
Hier zitten we nog even samen en bespreken de voorbereidingen voor mijn Ghana Benefiet Café
Dit is Ibou, hij is afkomstig uit Toubacouta, Senegal. Woont sedert augustus in België
Hieronder zie je Abdoulaye, ook afkomstig uit Toubacouta Senegal en tevens de oom van mijn goeie vriend Madi Diouf. Hij woont al enkele jaren in België
Gisteren ben ik opnieuw naar de Ghanese ambassade in Brussel geweest, tweede poging, met mijn nieuwe brief uit Ghana. Zoals jullie mij kennen, stipt op tijd, ondanks de files. De ambassade was nog niet open. Gelukkig stond daar een zwarte ambtenaar met zijn computertas, ook aan de deur te wachten. 'They soon will come', wist hij te zeggen. Nu 'soon' in 't Ghanees kan soms wel enkele uurtjes duren. Na een half uurtje wachten kwam het busje toe met Ghanese ambtenaren. De deur werd geopend en ik kon als eerste mijn wachtbriefje trekken. Intussen was een blanke man toegekomen, iemand van de douane, die vier ambassades moets aflopen voor visum voor handelaars. Die man vertelde mij dat ik mij niet mocht laten doen, en toen was het mijn beurt... De zeer strenge vrouw deed opnieuw moeilijk over mijn brief, hij was niet officieel. Blijkbaar was het hoofdding van de brief niet goed, hoewel men daar in Nederland geen problemen van maakt en iedere vrijwilliger met die brief een visum krijgt. Nu, ik gaf niet op, en ben blijven aandringen. Uiteindelijk stemde ze toe en heeft ze mijn visumaanvraag gevraagd. Nu nog afwachten of haar 'boss' die zal goedkeuren. Volgende week mag ik er om, zonder tegenbericht van hen, voor het geval het niet zou goedgekeurd zijn. Spannend, wordt vervolgd...
Vandaag hadden we in Dordrecht een vergadering voor alle vrijwilligers die naar Ghana zouden vertrekken tussen november en februari. Eerst kregen we een filmpje te zien over het werk in Ghana zelf en dan vertelde Eefje over haar ervaringen als vrijwilligster in Tamale. Het was leuk de andere vrijwilligers te ontmoeten. En na de film en de getuigenis van Eefje was ieder van mening, we willen meteen vertrekken. Tamale, here we come!
Vol goede moed, goed voorbereid en met de juiste documenten (allé, dat dacht ik toch), vertrek ik naar de ambassade van Ghana in Brussel om mijn visum aan te vragen. Dank zij mijn gps en de Ghanese vlag als herkenningsteken aan de gevel van de ambassade, heb ik vlot het gebouw gevonden. Een paar zwartjes in kostuum lieten me binnen, heel vriendelijk. Dan in de wachtzaal, briefje trekken en wachten tot mijn nummertje verscheen. Intussen een babbelke gedaan met het enige blanke meisje in de wachtzaal (voor degene die mij kennen, een babbelke is niet moeilijk.) Ik vertelde haar dat we precies zaten te wachten voor een mondelinge examen, we waren alle twee gestresseerd. Een zwarte vrouw voor mij had pech, afgekeurd (reden weet ik niet). Een zwarte man voor mij, ook afgekeurd, hij had het verkeerde formulier mee. En dan, mijn beurt. Ook gebuisd! Voor de eerste keer in mijn leven tweede zit. De reden, mijn uitnodigingsbrief uit Ghana was niet goedgekeurd. Ik moet een nieuwe brief aanvragen. Zo zie je maar, niet zo eenvoudig om Ghana binnen te geraken. Maar intussen heb ik van Bash uit Ghana een nieuwe brief ontvangen, en ga ik volgende week met nieuwe moed terug naar Brussel. Duimen maar!
Ik heb al heel wat spulletjes zoals ballonnen, balpennen, kleertjes, speeltjes, knuffeltjes enz. verzameld om mee te nemen... Dank je wel aan allen in naam van de zovele Ghanese kindjes, tieners, mama's... En ja hoor... ik heb nog plaats in mijn valiezen... laat maar komen...
