My dream comes true...When you can dream it, you can do it.
19-11-2013
Ghana Benefiet Café
En dan... op zondag 17 november was het zover... Mijn cafeeke... Voor Ghana... Zenuwachtig opgestaan, alles moest nog klaar gezet worden, de zaal moest wat cosy gemaakt worden, de djembé groep moest afgehaald worden aan het station... Kortom, nog heel veel werk.. Maar wat een voldoening heb ik er aan over gehouden. Ik ben super tevreden. De opkomst was meer dan verwacht, mensen, vrienden, uit onverwachte hoeken, kwamen mijn cafeeke opzoeken. Er werd gedronken, gelachen, gebabbeld, gedanst, ... De djembé groep heeft gezorgd voor ambiance en sfeer... Het was zalig. Dank aan allen voor jullie aanwezigheid, en onder ons gezegd, de afwezigen hadden ongelijk hé.
En wat heeft mijn cafeeke nu opgebracht?
Totale omzet 1200,00 €. Kosten 500,00 €. Nettowinst 700,00 € om mee te nemen naar Ghana.
Bovenop mijn cafeeke is er ook al heel wat sponsorgeld binnengekomen van de verkoop van steunkaarten. Het resultaat daarvan krijgen jullie later nog te lezen op mijn blog.
Gisteren ben ik naar een spectaculair optreden gaan kijken van de djembé groep Teranga du Senegal in Brussel. Ze moesten optreden in het kader van een inburgeringsfeest voor vreemde nationaliteiten in de stad. De voorstelling was super en een ware apotheose van de avond. Morgen komen ze optreden in mijn Ghana benefiet cafeetje... als dat geen eer is...Ik kijk er al naar uit...
Hier zitten we nog even samen en bespreken de voorbereidingen voor mijn Ghana Benefiet Café
Dit is Ibou, hij is afkomstig uit Toubacouta, Senegal. Woont sedert augustus in België
Hieronder zie je Abdoulaye, ook afkomstig uit Toubacouta Senegal en tevens de oom van mijn goeie vriend Madi Diouf. Hij woont al enkele jaren in België
Gisteren ben ik opnieuw naar de Ghanese ambassade in Brussel geweest, tweede poging, met mijn nieuwe brief uit Ghana. Zoals jullie mij kennen, stipt op tijd, ondanks de files. De ambassade was nog niet open. Gelukkig stond daar een zwarte ambtenaar met zijn computertas, ook aan de deur te wachten. 'They soon will come', wist hij te zeggen. Nu 'soon' in 't Ghanees kan soms wel enkele uurtjes duren. Na een half uurtje wachten kwam het busje toe met Ghanese ambtenaren. De deur werd geopend en ik kon als eerste mijn wachtbriefje trekken. Intussen was een blanke man toegekomen, iemand van de douane, die vier ambassades moets aflopen voor visum voor handelaars. Die man vertelde mij dat ik mij niet mocht laten doen, en toen was het mijn beurt... De zeer strenge vrouw deed opnieuw moeilijk over mijn brief, hij was niet officieel. Blijkbaar was het hoofdding van de brief niet goed, hoewel men daar in Nederland geen problemen van maakt en iedere vrijwilliger met die brief een visum krijgt. Nu, ik gaf niet op, en ben blijven aandringen. Uiteindelijk stemde ze toe en heeft ze mijn visumaanvraag gevraagd. Nu nog afwachten of haar 'boss' die zal goedkeuren. Volgende week mag ik er om, zonder tegenbericht van hen, voor het geval het niet zou goedgekeurd zijn. Spannend, wordt vervolgd...
Vandaag hadden we in Dordrecht een vergadering voor alle vrijwilligers die naar Ghana zouden vertrekken tussen november en februari. Eerst kregen we een filmpje te zien over het werk in Ghana zelf en dan vertelde Eefje over haar ervaringen als vrijwilligster in Tamale. Het was leuk de andere vrijwilligers te ontmoeten. En na de film en de getuigenis van Eefje was ieder van mening, we willen meteen vertrekken. Tamale, here we come!
Vol goede moed, goed voorbereid en met de juiste documenten (allé, dat dacht ik toch), vertrek ik naar de ambassade van Ghana in Brussel om mijn visum aan te vragen. Dank zij mijn gps en de Ghanese vlag als herkenningsteken aan de gevel van de ambassade, heb ik vlot het gebouw gevonden. Een paar zwartjes in kostuum lieten me binnen, heel vriendelijk. Dan in de wachtzaal, briefje trekken en wachten tot mijn nummertje verscheen. Intussen een babbelke gedaan met het enige blanke meisje in de wachtzaal (voor degene die mij kennen, een babbelke is niet moeilijk.) Ik vertelde haar dat we precies zaten te wachten voor een mondelinge examen, we waren alle twee gestresseerd. Een zwarte vrouw voor mij had pech, afgekeurd (reden weet ik niet). Een zwarte man voor mij, ook afgekeurd, hij had het verkeerde formulier mee. En dan, mijn beurt. Ook gebuisd! Voor de eerste keer in mijn leven tweede zit. De reden, mijn uitnodigingsbrief uit Ghana was niet goedgekeurd. Ik moet een nieuwe brief aanvragen. Zo zie je maar, niet zo eenvoudig om Ghana binnen te geraken. Maar intussen heb ik van Bash uit Ghana een nieuwe brief ontvangen, en ga ik volgende week met nieuwe moed terug naar Brussel. Duimen maar!
Ik heb al heel wat spulletjes zoals ballonnen, balpennen, kleertjes, speeltjes, knuffeltjes enz. verzameld om mee te nemen... Dank je wel aan allen in naam van de zovele Ghanese kindjes, tieners, mama's... En ja hoor... ik heb nog plaats in mijn valiezen... laat maar komen...
Op 17 november nodig ik jullie allen uit naar mijn Ghana benefiet café met spectaculair Afrikaans djembé optreden. Gezelligheid troef met koffie, gebak, wijntjes, biertjes, versnaperingen... Activiteit voor de kindjes voorzien. Maak er een gezellige zondagmiddag uitstapje van met familie, vrienden, kennissen... en sponsor het goede doel. Ik hou jullie (als ervaren boekhoudster) op de hoogte van de opbrengsten en van wat er met het geld zal gebeuren. Ter plaatse in Tamale ben ik van plan een en ander aan te kopen in functie van de behoeften van mijn projecten.
Ik reken op jullie en vooral op jullie talrijke opkomst...
Ghana, officieel de Republiek Ghana, is een land aan de westkust van Afrika. Het grenst westelijk aan Ivoorkust, noordelijk aan Burkina Faso, oostelijk aan Togo en zuidelijk aan de Golf van Guinea. De hoofdstad van Ghana is Accra. Ghana heeft een oppervlakte van ongeveer 8 x België en telt ongeveer 25 miljoen inwoners. De officiële landstaal is Engels maar daarnaast bestaan verschillende inheemse talen zoals Dagbanli. 69% van de bevolking zijn Christenen, 16% moslims en 9% beleven een traditionele religie.
De plaats waar ik naar toe ga, heet Tamale, in het Noorden van Ghana.
Het basisonderwijs is gratis. Officieel gaat meer dan driekwart van de kinderen naar school maar veel leerlingen haken vroegtijdig af omdat ze thuis mee moeten werken om wat extra inkomen te verdienen, of ze kunnen niet naar school omdat hun ouders geen geld hebben om een schooluniform (verplicht), lesboeken, schriften of pennen te betalen.
Mijn eerste woordjes Dagbanli (plaatselijke taal in Tamale)
En hier zijn dan mijn eerste woordjes Dagbanli
Goedemorgen Deseba Goedemiddag Antere Goedenavond Anoela Hoe gaat het? Ti Dabaji? Het gaat goed met me Alaafjè bjenni Dank je N poenhira pam Morgen Bjani Vandaag Zoengo Blanke Salaminga Slaap wel/tot morgen Nawoen ti bjauwoe
Vandaag heb ik mijn ophaalservice en mijn busticket van Accra naar Tamale gereserveerd en betaald. Ik zal worden opgehaald in Accra door Toontje (een Belgische) en ik zal 1 nacht verblijven in haar gasthuis, ongeveer 30 minuten rijden vanaf de luchthaven. De volgende ochtend reis ik dan door met de busrit van 13 uur naar Tamale.
Beste familie, vrienden, collega's, lezers van mijn blog
Op 21december vertrek ik voor 2 weken naar Tamale in Ghana om er vrijwilligerswerk te doen.
Voor mijn eerste project ga ik werken in Judah Mahama Vocational Centre. Dit is een opvangtehuis voor tienermeisjes (tussen de 12 en 21 jaar) die in Tamale van de straat zijn geplukt. Ze zijn ooit, heel jong door omstandigheden, op straat beland en hebben daar zwaar werk gedaan als bv straatverkoopster. Sommige meisjes hebben al kinderen. De meisjes leren een vak zoals naaister, kapster enz. Er wonen ongeveer 30 meisjes tegelijk in het Centrum, zij krijgen een paar keer per week hun lessen, maar leven daarnaast hun eigen leven. Ik zal hen basis Engels en rekenen geven.. Er is ook kinderopvang voor de kinderen van de jonge meisjes.
Voor mijn tweede project ga ik helpen in weeshuis Nyohini. Het is een weeshuis dat gerund wordt door de regering. Er zijn voornamelijk babies en een paar kinderen onder de 6 jaar. Er is ook een school bij het weeshuis. Op deze school zitten zowel de weeskinderen als de kinderen uit de buurt. Kidz Active heeft hen gesponserd door één van de gebouwen te laten renoveren en ook door middel van donatie van kleding, speelgoed enz. Mijn werk als vrijwilligster bestaat uit de keuze tussen werken op de school of de kinderen in het weeshuis 'moederliefde' geven, het verzorgen van de babies, het voeden en wassen, maar vooral ook het geven van aandacht. Ik kan ook bijles geven aan kinderen met een leerachterstand.
Jullie zullen zich wellicht afvragen welke mijn drijfveer is om dergelijke stappen te ondernemen. Ik heb gedurende mijn reizen heel veel armoede, analfabetisme en sociale problemen gezien. En ik weet, het is een druppel op een hete plaat, maar ik voel een innerlijke drang om toch iets te ondernemen. Ik vind dat ieder kind, waar ook ter wereld, recht heeft op liefde, aandacht, onderwijs... Ik wil geloven in een mooie toekomst voor ieder kind.Vandaar...
Als jullie mijn voorafgaande reisgeschiedenis willen zien, dan moeten jullie maar even door mijn blog wandelen, veel fotootjes, want dat is mijn hobby.
Ik hou jullie verder op de hoogte van mijn Ghana project.
Veel blog-leesplezier, en alle feedback is welkom.
In het jaar 2004 kreeg ik op een dag een email van onze goeie vriend Paul met de vraag of we wilden meegaan met een groepsreis naar Indonesië. Ik moest geen tweemaal nadenken, ik was meteen overtuigd. Het kostte mij een kleine moeite om ook Werner te overtuigen, en deze onvergetelijke reis was meteen de start van een groot aantal ongelooflijke reiservaringen. Hier zijn enkele fotootjes van onze reis naar Java, Sulawesi en Bali.
Onze Indonesiëreis was zo goed meegevallen, we droomden meteen al van een volgende reis. En ja, onze droom (of meer eigenlijk mijn droom) werd opnieuw werkelijkheid. Samen, opnieuw met onze goede vrienden Ann en Paul, trokken we op 17 juli 2005 voor drie weken op rondreis naar Kenia en Tanzania. Het was een eerste kennismaking met 'zwart' Afrika. Die reis heeft een ongelooflijke indruk nagelaten. Mijn 'hart voor Afrika' was geboren.
Hakuna Matata
Aan de evenaar
Adembenemend... een kudde olifanten die de rivier oversteken... daar word je stil van hoor
En ja, we hadden de reismicrobe te pakken. Op 13 juli 2006 vertrokken we voor een rondreis door Thailand. Thailand dankt zijn bijnaam 'land van de glimlach' aan de vriendelijkheid en de legendarische gastvrijheid van zijn inwoners. Iedere streek van dit prachtige land heeft zijn bijzonderheden : de talrijke kleurrijke tempels, zowel in het noorden als in het zuiden, de drijvende markten, het leven in Bangkok, de giraffevrouwen van Mae Hong Son, enz. We eindigden de reis met twee dagen strand. Zalig...
Hier zijn enkele fotootjes
Trein rijdt doorheen de markt, opgepast, allen achteruit...
Ghana Benefiet café 17 november 2013
Onze Indonesiëreis was zo goed meegevallen, we droomden meteen al van een volgende reis. En ja, onze droom (of meer eigenlijk mijn droom) werd opnieuw werkelijkheid. Samen, opnieuw met onze goede vrienden Ann en Paul, trokken we op 17 juli 2005 voor drie weken op rondreis naar Kenia en Tanzania. Het was een eerste kennismaking met 'zwart' Afrika. Die reis heeft een ongelooflijke indruk nagelaten. Mijn 'hart voor Afrika' was geboren.
