We zijn gezond en wel terug van onze reis. Weliswaar missen we nog steeds de lekkere warme zon die 3 weken lang trouw op post was en is ons slaapritme nog niet echt aangepast.
Na ons laatste bericht zijn we met de nachttrein naar Mysore gereisd ... een heuse ervaring. Daar hebben we ons als goede toeristen gedragen en kregen we onderdak bij de Zusters. Er ontbrak ons nog een ervaring: na wagen en trein ... de bus. Die hebben we dan genomen om van Mysore terug naar Bangalore te reizen.
Daar hebben we trouwens ons laatste petekind ontmoet en Santosh, een oude bekende die we tijdens ons eerste verblijf ontmoet hebben. Na nog wat shopping en een gezellig avondmaal was het tijd om definitief afscheid te nemen en naar de luchthaven te vertrekken. Daar konden we meer dan anderhalfuur aanschuiven om door emigratie, security en douane te geraken.
Twee rimpeloze vluchten verder stonden we terug op vaderlandse bodem met al onze bagage en een overgewicht onvergetelijke herinneringen. Tijdens die 3 weken durende reis hebben we honderden kilometers afgelegd over goede en afschuwelijk slechte banen, hebben we tientallen dorpen bezocht, honderden kinderen en ouders ontmoet, ontelbare handen geschud en "Happy New Year" gewenst, de gastvrijheid van tientallen priesters en zusters genoten. Er waren indrukwekkende momenten, intens emotionele momenten, ingetogen en uitbundige momenten.
Wat ons bovenal bijblijft is de vriendelijkheid, de warme gastvrijheid en de bezorgdheid van alle mensen die we mochten ontmoeten. We hebben inderdaad arme mensen ontmoet maar heel weinig ongelukkige mensen ... wat een les!
Dit en nog veel meer zouden we jullie graag persoonlijk vertellen en daarom willen we jullie uitnodigen om op 23 maart in het Wilgenhof naar ons verhaal, met veel foto's en een video, te komen luisteren. Graag willen we jullie met ons relaas duidelijk maken hoe belangrijk de steun van Father Quadras is en waarom we dit beslist moeten verder zetten.
Hopelijk mogen we jullie talrijk begroeten. Details volgen nog!
January 23
We returned safe and sound from our trip. Of course we miss the sun who was present all along those three weeks and our sleep still needs to adjust.
After our last report we travelled to Mysore by night train ... quite an experience. There we behaved as good tourists and benefited from the hospitality of the Sisters. One experience was still missing: after car and train ... the bus. So we catched one to travel back from Mysore to Bangalore.
There we met our last sponsored child and Santosh, whom we had met during our first visit in 2011. After some shopping and a cosy dinner it was time to say definitely goodbye and leave for the airport. There it took us more than 90 minutes to get through emigration, security and customs.
After two flawless flights we stood again on our own ground with all our luggage and an overload of unforgetable memories. During those 3 weeks we have covered hundreds of kilometers over good and abominable roads, visited dozens of villages, met hundreds of children and parents, shook countless hands and wished "Happy New Year", enjoyed the hospitality of dozens of fathers and sisters. There were impressive moments, intensely emotional moments, sober and exuberant moments.
What remains above all is the friendship, the warm hospitality and the care of all the people we met. Indeed we met poor people, but very few unhappy people ... what a lesson!
This and so much more is what we would like to tell you personally and that is why we want to invite you on March 23 in the parish house Wilgenhof to come and listen to our story with many pictures and a video. It is our wish to be able to convince you through our story that the support Father Quadras is giving is so important and why this may not stop.
We hope to greet many of you. Details will follow.
Het is ons weer even gelukt om een computer te bemachtigen en dus kunnen we ons verhaal voortzetten. Het weer is hier schitterend: tussen de 30 en 35 graden.
In Manvi hebben we een oude bekende ontmoet: Father Anand Kumar die we in 2011 in Maski hebben leren kennen als assistent van Father Leo. De 10 petekinderen staan te wachten met hun ouders. Na de hernieuwde kennismaking en de gebruikelijke foto's gaan we allemaal het dorp in en bezoeken we een aantal families. Overal word je op dezelfde hartelijke manier ontvangen. Na een rustig avondmaal met Father Anand gaan we aan de overkant bij de Zusters overnachten. Het was weer een drukke dag met veel verplaatsing en dat vergt zijn tol.
Na een rustig ontbijt nu met Father Vincent, de parochiepriester, trekken we verder naar Sindhanur waar we Father Irudayaraj opnieuw ontmoeten en een aantal petekinderen. We bezoeken de plaatselijke school en na de lunch en een korte rust staat de wagen alweer klaar voor de rit naar Bellary waar we een paar dagen zullen blijven. De 90 km worden in 2 uur afgelegd en dan zijn we weer in een vertrouwde omgeving. Later op de avond komt Father Francis ook aan en kunnen we met hem en de andere priesters wat bijpraten.
De volgende morgen gaan we met gastheer Father Nathan bij de Zusters ontbijten en wonen daarna een indrukwekkende "General Assembly" met 2200 leerlingen bij. De bedoeling was dit discreet vanuit een galerij bij te wonen maar we worden 'gespot' en naar beneden geroepen om een woordje te zeggen. Ook hier bezoeken we een aantal klassen waaronder ook kleuterklassen waar ze al leren lezen en schrijven!
Dan gaat het naar de volgende school met lunch bij de Zusters. Volgt een welkome rust en dan een rit met de "otto" naar Infant Jesu waar we onze jongste petekinderen ontmoeten. Later op de avond zijn we bij de bisschop uitgenodigd voor het avondmaal.
Het is ondertussen zaterdag en we bezoeken een indrukwekkend St. John's College (2600 leerlingen). Na de lunch vertrek naar Kamalapur waar we onlangs begonnen zijn en 2 petekinderen hebben. Daarna gaan we naar Toranagallu waar we bij Father Francis verblijven. De zondagsmis gaat nog in de huidige, veel te kleine, kerk door die in het niet verdwijnt naast de nieuwe kerk in aanbouw. Na de mis een parochieontbijt in open lucht, gesprekken met parochianen en in de namiddag terug naar Bellary. Volgt een avondmaal met de meisjes van een aangrenzende boarding.
Gisteren stond nog een bezoek aan een school voor de arme kinderen op het programma en dan het bijwonen van een zilveren priesterjubileum in T.B.Dam ... ongezien (de bisschop en 46 priesters en een 1000tal aanwezigen)!
Dit is zeer waarschijnlijk ons laatste bericht. Op ons programma staan nog een bezoek aan een school en een parochiefeest. Morgenavond gaan we met de trein naar Mysore - even een toeristisch intermezzo - en van daar naar Bangalore waar we in de nacht van zaterdag het vliegtuig nemen.
Nog onze dank aan allen die ons hebben gevolgd. We komen beslist met nog meer berichtgeving ... hou de blog in het oog!
Tot binnenkort.
Bellary, January 14
We had a new opportunity to use a computer and so we can continue our story. The weather is just great: between 30° and 35°.
In Manvi we met a familiar face: Father Anand who we remembered from Maski in 2011 where he was assisting Father Leo. Our 10 foster children are waiting with their parents. After meeting them all again and taking the unavoidable pictures, we all walk together to the village where we visit some families in their house. Everywhere we receive the same hearty welcome. After a quiet dinner with Father Anand we cross the road to spent the night in the Sister's convent. It has been a busy day with quite some travel and we feel the need for sleep.
After a good breakfast with both Fathers, parish priest Father Vincent returned from Bellary during the night, we get our luggage in the car and move onwards to Sindhanur where we meet Father Irudaya Raj who was in charge of Harapur in 2011. After visiting the Holy Family School and meeting some foster children, a good lunch and a welcome rest we get back in the car and travel to Bellary where we will stay a few days. It takes more than 2 hours to cover the 90 kms and arrive back in familiar surroundings. Later that evening Father Francis also arrives and we have a nice chat and dinner with the Fathers.
Next morning our host Father Nathan takes us to the Sisters for a good breakfast and a visit to the General Assembly of 2200 students in the school. The idea was to do this unnoticed from a mezzanine but we are spotted and invited to come down and address the students. Later we also visit some classes and the kindergarten classes where the children already learn to read and write.
Then we move to the next school where we follow mass with the students and are invited to lunch by the Sisters. Next comes a ride with an "otto" to the Infant Jesu parish where we meet the youngest foster children. In the evening we are invited for dinner by the bishop.
On Saturday and we visited an impressive St. John's College (2600 students). After lunch we travelled to Kamalapur, a new parish where we just started sponsoring (currently 2 children). Having met the children and parents and making the pictures we travelled to Toranagallu where we stayed with Father Francis. Sunday mass still is held in the existing small church who seems even smaller next to the new church which is nearing completion. After mass there was a parish breakfast, in open air of course, and we could chat with the parishioners. Later in the afternoon we traveled back to Bellary and had dinner with the girls of the neighbouring girls boarding.
Yesterday we visited a school for the poorest children and then travelled to T.B.Dam where we participated in the celebration of a Silver Priesthood Jubilee. Unseen ... the bishop, 46 priests and over 1000 participants!.
This is most probably our last report from India. We still have a visit to a school and a parish feast on our programme. Tomorrow night we are taking the night train to Mysore for a touristic intermezzo and on Saturday morning we take the bus back to Bangalore where we will board our plain at 4 am.
Many thanks to all who had the patience to wait for the English translation. It has been very hard this time to find sufficient time to report and translate. We were mostly on the road with the Fathers and back "home" they also needed their computer to do their work. We will certainly put more information on the site in the coming days, weeks ... so keep looking!
Na een intieme mis en een lekker ontbijt bij de 'Sisters' hebben we nog even tijd met de kinderen in Maski. Er is een 'general assembly', dit is een bijeenkomst met alle kinderen en leerkrachten en een mogelijkheid om hen nog even allemaal te danken voor hun vriendelijkheid. Nog een kort bezoek aan de school en de nieuwbouw en dan stappen we met al onze bagage in de wagen van Father Vincent. De nieuwe bestemming: Raichur waar Father Leo Michael nu verblijft.
Onderweg stoppen we even bij een oude bekende: Father Moras die ook ooit in Belgie was. Een deugddoende onderbreking van het geschud in de wagen. Tegen de middag bereiken we ons doel. Na de lunch nemen we afscheid van Father O.Vincent die doorreist naar Bellary en wij gaan op ontdekking met Father Leo. Een bezoek aan een 'rice mill', een nieuwe brug en een bezoek aan een tempel staan op het programma. Alles even indrukwekkend.
De volgende morgen gaan we op bezoek in de plaatselijke school en stappen verschillende klassen binnen. Interessant is dat dit een 'English medium' school is en dat we gewoon met de leerlingen kunnen praten. Volgen nog een bezoek aan het hospitaal waar HIV-patienten, vooral kinderen, verzorgd worden en tenslotte de indrukwekkende Infant Jesu school waar we een zeer geslaagde sessie hebben met toekomstige leerkrachten.
Als afsluiting nemen we weer onze bagage en vetrekken naar Manvi voor ons volgend bezoek en overnachting.
Tot zover dit bericht. Hopelijk komen we vlug weer op internet om het vervolg te vertellen.
Internet is available ... so here is some more news.
After an intimate mass and a good breakfast offered by the Sisters we still have some time to spent with the children in Maski. There is a 'General Assembly', this means that all children are lined up and the whole staff is present ... an ideal occasion to address them and thank them for their warm welcome. After a short visit to the school and the new building we get our luggage in Father O. Vincent's car and are ready for our next destination: Raichur where Father Leo Michael is now residing.
On the way to Raichur we make a short stop at Father Moras place. He also visited us many years ago in Belgium. The stop is welcome after the intense shaking on the road. It is about noon when we reach our destination. After lunch we say goodbye to father O. Vincent who travels further to Bellary and we go sightseeing with Father Leo. The programme includes a visit to a fully automated rice mill, a new bridge and a temple. Each of those turned out to be quite impressive.
Next morning we visit the local school and stop in different classes. Interesting since it is an English medium school and so we can converse directly with the children. Next we visit an hospital where HIV children are treated and we close with an impressive visit to the Infant Jesu school where we have a very interesting meeting with the D.Ed students ... the next generation teachers.
The day ends with loading the luggage in the car and depart to Manvi for our next visit and overnight.
This concludes today report. We hope to have soon a new opportunity to give you more news from India.
Jawel, we leven nog! We zijn sinds vrijdag in Maski en hebben nog geen kans gehad om iets op de blog te zetten.
Het zit namelijk zo dat we in de aanloop naar ons bezoek hebben aangegeven dat we zoveel mogelijk kinderen en hun families wilden bezoeken ... en dat is ook wat gebeurd! Iedere dag zijn we op weg naar een aantal dorpen om er de ouders van de kinderen te ontmoeten en een beter idee te krijgen van de levensomstandigheden. Boeiend maar ook vermoeiend. Onze slechtste wegen zijn nog stukken beter dan de lokale wegen. Soms houden we ons hart vast na weer in een diepe put gereden te hebben ... zitten alle wielen er nog wel aan? Maar Father Vincent is een meester in slalom en slaagt er steeds weer in om ons veilig op onze bestemming te krijgen.
Vrijdag was speciaal want bij onze aankomst in Maski vormden de schoolkinderen een haag om ons te verwelkomen en er stond er een tussen met een nog grotere glimlach en twinkelende oogjes: Balaswamy, ons petekind. In de namiddag was het eerste dorp dat we bezochten Hancinal, het dorp waar ons petekind woont. Het weerzien met zijn ouders was best een emotioneel moment.
In alle dorpen zijn de mensen even blij dat we hen bezoeken. We komen van alles tegen: muren van gevlochten takken met een golfplaat als dak, stenen huizen met 1 of 2 ruimtes zonder meubilair en iets betere huizen met eenvoudig sanitair. De afwatering en de hygiene in de dorpen tart de verbeelding, mensen en dieren leven door mekaar, met alle gevolgen vandien.
Helaas moesten we al een paar keer vaststellen dat gesponsorde kinderen gestopt waren met hun studies, zij hebben hun kans op een betere toekomst niet willen grijpen. Anderzijds zijn er ook die schitterende resultaten bereiken en daar zijn we dan ook heel blij over. Meer uitleg komt na onze terugkeer.
Gisterenavond werden we vergast op een 'culturele avond' met dans, zang en voordracht door de kinderen. Daarbij ook veel Engels, er is een duidelijke vooruitgang.
Father roept ons, we moeten naar het volgende dorp. Vele warme (30 graden) groetjes uit India.
Yes we are still alive! We are in Maski since last Friday but haven't had an opportunity to put something on the site!
During the preparation of this trip we indicated that we wanted to meet as much children and their families as possible ... and that is exactly what is happening! Every day we have been on the road to villages meeting with the children and their parents so that we would get a better understanding of the living conditions. Fascinating but tiring! Our worst roads are still so much better than the local roads here. With moments we keep our breath, hoping that we still have 4 wheels after hitting one more big hole. But Father O. Vincent is a master in slalom and gets us every time safe and sound to our destination.
Friday was very special. Upon our arrival in Maski the schoolchildren were all standing in line to welcome us and among them one with a larger smile and twinkling eyes: our foster child Balaswamy. The first village we visited in the afternoon was Hancinal, Balaswamy's village. Meeting his parents again was quite an emotional moment.
In every village people are happy we come visit them. We see all kind of housing: walls of branches with a roof, brick houses with 1 or 2 rooms but no furniture and better houses with simple sanitary. The drainage and hygiene in the villages is dramatic, people and animals living in close contact with all consequences.
Unfortunately we found out in a few cases that sponsored children had stopped their studies, they were not interested in taking the opportunity to achieve a better future. On the other had some children have achieved very good results and that made us happy. More information will follow upon our return.
Last night we were invited for a cultural event in the Multi Purpose Hall. Dance, singing and declamation were presented by the sponsored children. A lot of English which confirms that there is a steady improvement.
Father just called, we have to leave to the next village. A lot of warm (30°) greetings from India.
Maandag zijn we dan begonnen met het ontmoeten van de kinderen en hun ouders. De opkomst was groot. Dusdanig zelfs dat we pas na 15 uur konden lunchen.
Daarna zijn we kinderen in hun dorp gaan bezoeken. Voor hen een complete verrassing want ze wisten niet dat we kwamen! Je kan je niet voorstellen hoe blij en hoe fier de mensen zijn dat je hen in hun dorp, in hun huis komt bezoeken. Alles gaat uiteraard gepaard met de nodige foto's.
Dan terug langs kleine banen in een diepe duisternis (maar met een prachtige en indrukwekkende sterrenhemel) tot we het rood verlichte kruis op de missiekerk zagen: teken dat het geschud snel zou stoppen!
Avondeten, een goede babbel en dan naar bed!
Dinsdag verliep de dag volgens hetzelfde stramien. Weer een aantal kinderen met trotse ouders. Gesprekken die een beter inzicht geven in de leefomstandigheden van het kind. Ook vandaag weer een overwacht bezoek in een paar dorpen en veel schudden op de barslechte banen.
's Avonds rustig aan tafel met Father voor een lang avondmaal verzorgd door de "cooks" van dienst. Van het eten niets dan goeds want we worden hier echt alle dagen verwend met lekkere gerechtjes. Toen was het middernacht en 2014. Hier beperkt lawaai een stevige handdruk en beste wensen! Helaas geen sms'jes: hier geen bereik voor de GSM.
Vanuit Harapur wensen Father Gnanaprakasam en wijzelf alle peetouders
GEZEGEND EN GELUKKIG NIEUWJAAR
Woensdag na het ontbijt weer bezoek van kinderen en ouders. Om 11 uur de Nieuwjaarsmis en na de late lunch op bezoek in Basapur, het eerste dorp dat we op onze vorige reis bezochten. Ook hier ervaren we weer de spontane en warme vriendschap van deze mensen. Tot slot werden we nog vergast op een dansoptreden.
Donderdag, onze laatste dag in Harapur. Iets rustiger maar niet minder interessant. In de voormiddag bezoeken we Deenasamudra, een dorp dat recent onder water stond. Gelukkig is de schade beprekt gebleven en vielen er geen slechtoffers.
Na weer een late lunch bezoeken we een tweede dorp. Omdat het hier snel donker is en er geen straatverlichting is worden we bijna gedragen opdat we toch niet zouden vallen. Telkens opnieuw eindigt dit in een samenscholing van een hele bende lachende kinderen ... zalig.
Nu nog ons avondeten, speciaal door onze gastheer voorbereid, en morgen gaan we naar Maski.
Tot het volgend bericht
Here we are again with some more news from India.
On Monday we started meeting the children and their parents. Many came to the missionpost, so many that we had lunch at 15:00.
Then we went to meet them in the villages. This was a surprise for them because they did not know that we would come! It is hard to imagine how happy and proud they are that you visit them in their village, in their house. And everything is of course subject for a picture.
Then we drove back to the missionpost in complete darkness (but with a marvellous and impressive sky full of stars). When we saw the red illuminated cross of the church we knew the shaking would soon stop!
Dinner, a good conversation and then ... to bed!
Tuesday was quite similar to the previous day with many children and their proud parents. Interesting coversations, some in English and others with translation, all giving us a better understanding of the environment of those children. Then, in the afternoon, again surprise visits to a number of villages and some more shaking on the terrible roads.
In the evening we enjoyed with Father a long dinner prepared by the cooks. The food is really excellent and we are spoiled every day again with delicious and varied food. Then it was midnight and 2014. Here very little noise, a warm handshake and best wishes. No sms to the outside world: there is no connection for our mobiles!
From Harapur Father Gnanaprakasam and ourselves wish all foster parents
A WONDERFUL AND HAPPY NEW YEAR
Wednesday we started again with meeting children and parents. At 11:00 the New Year mass and after a late lunch a visit to Basapur: the first village we visited during our first trip to India. Once again we experience the spontaneous and warm frienship of the people here. At the end of the visit some children perform some modern dances for us.
Thursday, our last full day in Harapur, we visited Deenasamudra, a village that was flooded earlier in 2013. Luckily the damage was limited and there were no victims.
After yet another late lunch we visited a second village. Because it gets very dark quite soon and since there is no street light we are almost carried over all possible obstacles. As in every village the visit always ends with all the children standing around the car, laughing and shaking hands ... fantastic.
Now we will have dinner, specially prepared by our host and tomorrow we move to Maski.
Nu zitten we in Harapur. Eerste halte in ons bezoek aan de missies. Onze reis is zaterdag begonnen toen we vanuit Brussel via Doha in Qatar naar Bangalore vlogen. Na een stipte landing om 2:35 hebben we meer dan een uur nodig gehad om door immigratie, security en bagage te geraken.
Gelukkig stond Father Gnanaprakasam ons op te wachten en na onze bagage in de wagen te hebben gepropt zijn we naar onze eerste verblijfplaats gereden. Daar werden we door een oude bekende opgewacht: Father Lourdusamy die nu in Bangalore werkt. Ook Father Francis verbleef daar en die hebben we heel kort gezien.
Na een paar uren rust en een eerste Indisch ontbijt zijn we de stad ingtrokken om de Basilica te gaan bezichtigen. Een ervaring op zich omdat de beleving heel anders en intenser is dan bij ons. Na de lunch kregen we een paar uren rust en daarna hadden we onze eerste ontmoeting met een petekind. Na een rustig maar lekker avondmaal was het al vroeg bedtijd want we zouden vandaag vroeg opstaan.
Om 6 uur deze morgen vertrokken we naar Harapur.
Een tussenstop in Bellary voor de lunch bij Father Nathan. we waren blij hem in goede gezondheid te zien en gelukkig had hij niet teveel problemen meer na zijn ongeval!
Kort na 15.00 uur verder naar Harapur. We wilden graag voor het donker aankomen en de laatste 10 kilometer is de baan heel om niet te zeggen verschrikkelijk slecht. Nog grotere gaten en putten dan de vorige keer!
Morgen beginnen we aan de bezoeken, maar nu weten vele mensen dat hier alles opperbest gaat! We willen jullie niet jaloers maken, maar hier is het zalig warm weer!
We melden ons zo vlug mogelijk terug.
PS1 Voor foto's vragen we geduld want van hieruit is dit echt niet doenbaar.
A word of apology to our English readers. Our time schedule has been extremely full and did not always coincide with the availability of a computer. It is the working tool of the priests and their work must go on. We will translate all reports as soon as possible. Here is the first one.
As promised some news out of India.
We have arrived in Harapur, our first stop in our visit to the missions. Our trip started Saturday when we flew from Brussels via Doha to Bangalore. After landing punctually at 2:35 it took us more than an hour to get through immigration and security. Luckily Father Gnanaprakasam was waiting for us to bring us to a place for some rest. Father Lourdusamy was already expecting us. Father Francis was also there en we very briefly met him.
After a short rest we had our first Indian breakfast and then when into town to visit the Basilica. Quite an experience since the intensive way in which people express their belief is very different from our reserved Western way. Then we had again some rest and met the first fosterchild. Followed a quiet diner and sleep because we had to get up early to leave Bangalore in time before morning rush hour.
It was 6 am when we left this morning to travel to Harapur.
We briefly stopped in Bellary to lunch with Father Nathan. We were glad to find him in good health and without too many pain after his accident.
Shortly after 3 pm we moved on to Harapur because we wanted to arrive before dark. The last 10 km must be the worst piece of road in India. The wholes only increased and multiplied since our previous visit.
Tomorrow we will start our visits but now many people know that we are doing fine. We don't want to make anybody jealous, but the weather is just marvellous here.
We will report again as soon as possible.
PS1 Please have some patience for pictures but it takes too much time to add them right now.
Zoals reeds eerder aangekondigd vertrekken binnenkort twee peetouders naar India. Tijdens deze reis zullen zij in de missieposten van Harapur en Maski verblijven en daar zoveel mogelijk kinderen en hun families ontmoeten.
Net als in 2011 zal onze blog gebruikt worden om deze reis mee te beleven. Natuurlijk is dit op voorwaarde dat zij toegang hebben tot internet.
Wil je weten hoe zij vijf uur eerder dan wij het nieuwe jaar inzetten, hoe de ontmoeting met de kinderen, hun families en de priesters verloopt? Wil je wat meer te weten komen over het dagdagelijkse leven op het Indische platteland, dan heb je vanaf 30 december een afspraak op deze blog om het allemaal mee te maken. Veel leesplezier.
Noteer alvast: op 23 maart 2014 zal in het Wilgenhof uitgebreid verslag uitgebracht worden over deze reis met foto's en film. Alvast in de agenda noteren. Details volgen later.
As already indicated some time ago, two foster parents will soon leave for India. During their trip they will stay at the missions in Harapur and Maski and meet as many children and families as possible.
Like in 2011 they will use our site to share their experience with us. This of course providing the availability of internet.
Are you interested in knowing how they will start the new year five hours ahead of us, how the meeting with the children, their families and the priests went? Do you want to know more about the daily life on the Indian countryside, then you will check this site daily as of December 30th.
Please note: on March 23, 2014 there will be a detailed presentation of the trip with pictures and movie. More details will follow.
10 november 2013 - op deze regenachtige zondag stonden een aantal "talentvolle" peetouders klaar om te laten zien of horen wat zij kunnen en ook het publiek was er klaar voor. Na de verwelkoming door de voorzitter en wat inleidend nieuws vanuit India konden de artiesten aan de slag. Er werd piano, melodica en accordeon gespeeld, er werd voorgedragen en gezongen (zelfs gejodeld) en het publiek vond dat het goed was! Naast de podium optredens waren er ook zelfgemaakte glasjuweeltjes, poppetjes en caligrafie te zien. Het werd een fijne en gezellige namiddag met gevarieerd entertainment, lekkere taart en ruime gelegenheid voor een goede babbel. Met dank aan alle artiesten, aan alle medewerkers, aan alle sponsors en aan alle aanwezige peetouders. Hieronder een aantal foto's van deze geslaagde peetouderdag (in 2 berichten).
November 10, 2013 - on this rainy day a number of talented foster parents were ready to show what they could do and the public was also in the mood. After a few welcoming words by the chairman and some introductory news from India the stage was for the 'artists'. There was piano, melodicon and accordion, poetry and songs and the public was enthusiastic. Besides the acts on the stage there were also handmade juwelry, puppets and caligraphy. It was a fine and pleasant afternoon with good entertainment, delicious pastry and ample opportunity to have a good conversation. Thank you to all the artists, all the helping hands, the sponsors and the foster parents. Below some pictures of this successful foster parent day (spread over 2 articles).
Vanaf 14:00 uur tot ongeveer 17:00 uur word je verwacht in het vertrouwde Wilgenhof, Moeshofstraat 136 in Merksem.
Kinderen, jongeren en ouderen (5 - 80+) laten hun talenten horen en zien!
Kan je schilderen, tekenen, kalligraferen, juwelen maken, handwerken, breien of nog iets anders laat ons dan mee genieten van je talent. Wil je meedoen dan zo vlug mogelijk een seintje via secretariat@fatherqaudras.be of 03/646.09.93
U komt toch ook mee genieten? Inkom gratis! Iedereen welkom!
November 10 is the day!
Foster parents are expected from 14:00 till 17:00 hours in the well-known parish hall Wilgenhof in Merksem.
Children, youth and elderlies (5 - 80+) will show their talents. Except music and singing there will be place for exhibiting other talents like drawing, painting, calligraphy, knitting and so on. We are expecting as much talent as possible.
De St. John's Higher Primary School heeft een totaal van 330 leerlingen en een lerarenkorps van 8 leden. We hebben een goed lerarenkorps die de leerlingen altijd aanmoedigen en bijstaan in ieder aspect van hun jonge leven. Onze school omvat het eerste tot en met het zevende jaar voor jongens en meisjes. In het internaat verblijven 180 kinderen. Alle kinderen in het internaat komen vanuit verschillende dorpen. Het is echt een prachtige plaats en een ware vreugde om met deze kinderen bezig te zijn. Ze leren allemaal heel goed en zijn bovendien ook heel sportief. Wij dragen zorg voor hun intellectuele, spirituele en fysieke opvoeding opdat zij zouden opgroeien tot een volwaardig individu in de maatschappij. De kinderen genieten van hun verblijf in goede gezondheid. Ik maak gebruik van deze gelegenheid om al diegenen die rechtstreeks of onrechtstreeks onze kinderen financieel of spiritueel steunen te bedanken. Met een speciale dank ook aan Father Francis B die altijd klaar staat om ons in woord en daad bij te staan. Moge de Heer allen overvloedig zegenen. Getekend: Father Anand Kumar. >> Foto's onderaan.
St. John's Higher Primary School has altogether 330 students with eight staff members. We have a good staff, always they support and encourage our students in every aspect of their life. Our school consists from first standard to 7th standard for both boys and girls. As far as the boarding is concerned we have 180 children. All our boarding children are from different villages. It is really a wonderful place and also a joy to be with those kids. They all are doing well in studies and also good in sports too. We cater for their intellectual, spiritual and physical education which really makes them to grow someone in the society. Our children are enjoying good health. I take this opportunity to thank all those who directly or indirectly support our children, financially and spiritually. May the good Lord bless their hard work in hundred fold. Here I also remember and thank dear father Francis B who is always there for our support and guide in our work. I say thank you father. Signed: Father Anand Kumar
1-2 Eerste steenlegging met de bisschop / foundation stone ceremony with the Bishop 3-4 Begin van de werken / construction works starts 5-6 Werken in uitvoering / construction work in progress 7 Fr. O. Vincent houdt toezicht / Fr. O. Vincent monitors the works 8 Werken in uitvoering / construction work in progress
We willen graag hier een bericht doorgeven dat we van Father Anand Kumar ontvingen. In dit bericht geeft hij ons een zeer kort overzicht van de geschiedenis van Bellary, de stad waar de bisschop verblijft.
Bellary is een historische stad in de staat Karnataka, India. Ze heeft verschillende historische namen zoals Kuntala Desha, Sindavadi en Nolambavadi Nadu. Het is een van de oudste steden. Sommige van de gebeurtenissen van Ramayana worden aan deze stad gerelateerd. Er wordt gezegd dat Rama, op zoek naar zijn vrouw Sita, Sugriva en Hanuman ontmoette in de buurt van Hampi, de hoofdstad van het Vijayanagar Keizerrijk. Het is een mooie plaats met veel monumenten en is nu een historische plaats die veel pelgrims en bezoekers uit India en de ganse wereld aantrekt. In 1901 was Bellary de zevende grootste stad in het "Madras Presidency" en de voornaamste militaire basis in het zuidelijk deel van India waar Britse en inheemse Indiase troepen gelegerd waren. De stad bezat een burgerlijk spoorwegstation in het oosten van Bellary Fort en in het westen: Cantonment met zijn spoorwegstation. Voorts waren er een kleine distilleerderij en twee stoommolens voor katoen. De stad was tevens het hoofdkwartier van de Rooms Katholieke Missie en de London Missie. Op 1 oktober 1953 werd het Bellary District van de Staat Madras verdeeld op basis van de taal. Gebieden met een aanzienlijke Kannada sprekende bevolking werden getransfereerd naar de Staat Mysore, de latere Staat Karnataka. Gebieden met een voornamelijk Telugu sprekende bevolking fuseerden met districten van het latere Andhra Pradesh. Bellary zelf, met grote aantallen Kannada en Telugu sprekende bewoners werd deel van de Staat Mysore. In 2004 werd Bellary City Municipal opgewaardeerd tot City Corporation. >> Kijk onderaan het bericht voor de uitleg van sommige termen en foto's van Bellary Fort <<
We want to share with you a document that was sent by Father Anand Kumar. In this document he gives us a very brief overview of the history of Bellary, the city where the Bishop's House is located. Bellary is an historic city in Karnataka State India. Itr has many historical names such as "Kuntala Desha", "Sindavadi" and "Nolambavadi Nadu". It is one of the ancient cities. Some of the events of Ramayana are related to this place. It is said that Rama, while searching for his wife Sita Devi met Sugriva and Hanuman at a place near Hampi, the capital of the Vijayanagar Empire. It is a beautiful place with many monuments and today Hampi is a historical place which attracts pilgrims and visitors from India and abroad. In the year 1901 Bellary was the seventh largest town in Madras Presidency and was one of the chief military base stations of the Southern part of India garrisoned by British and native Indian troops. The town included a civil Railway station at the east of Bellary Fort and Cantonment and its Railway station to the west. The industries in the the town included a small distillery and two steam cotton mills. The town was also headquarters for the Roman Catholic Mission and London Mission. On October 1, 1953 Bellary District was separated from Madras State on linguistic basis. The area where most of the people were speaking Kannada as their mother tongue were separated and transferred with "significant Kannada speaking population" to Mysore State, later to become Karnataka State. The Northern part of Bellary belonged to Andhra Pradesh State. Before this most of the people in Bellary were speaking Telugu. In 2004 Bellary City Municipal was upgraded into a City Corporation. >> Look below for the explanation of some terms and pictures of Bellary Fort <<<
Ramayana: het grote epos uit India, is het verhaal over Prins Rama, zijn broer Lakshmana en zijn vrouw Sita / one of the great epics of India and tells the story of Rama, his brother Lakshmana and his wife Sita.
Rama: is de heldhaftige persoonlijkheid wiens levensloop beschreven wordt in het Ramayana. Rama wordt beschouwd als de zevende avatara (goddelijke incarnatie) van Vishnoe / Rama is the heroic personality whose life is told in the Ramayana. Rama is considered as the seventh avatar (incarnation) of Vishnu.
Sugriva: jongere broer van Vali, de heerser van de Vanara of het apen koninkrijk Kishkindha / younger brother of Vali, ruler of the vanara or monkey kingdom Kishkindha.
Hanuman: Hindoe godheid en een vurige aanbidder van Rama / Hindu deity and ardent devotee of Rama.
Madras Presidency: administratieve onderverdeling van Brits India / administrative subdivision of British India.
Kannada: dravidische taal die in allerlei dialecten door een 3 miljoen mensen als moedertaal wordt gesproken in de Staat Karnataka / dravidian language spoken in various dialects as mother tongue by 3 million people in the State Karnataka.
Telugu: dravidische taal en tevens de officiële taal in de Staat Andhra Pradesh / dravidian language used as official language in the State Andhra pradesh.
Dravidische taal: taalfamilie met een 25-tal talen die voornamelijk in het zuidelijk en oostelijk deel van het India worden gesproken / language family of about 25 languages mainly spoken in the south and east parts of India.
Toen wij in 2011 terugkwamen van onze reis in India hadden wij van Father L. Michael een verzoek meegekregen om fondsen te zoeken voor de dringende renovatie van het dak van de Multi Purpose Hall (zie ook bericht "SOS Maski" van 22.11.2011). Ons verzoek kreeg een gul antwoord en wij konden de nodige fondsen overmaken voor deze renovatie. Toen Father Vincent in 2012 het roer overnam van Father Michael besloot hij om in de hal een herdenkingssteen te voorzien om de gulle sponsors te gedenken. Wij kregen zopas de onderstaande foto's van deze granieten steen.
When we came back from India in 2011 we had a request from Father L. Michael to find some funds needed to renovate the roof of the Multi Purpose Hall (see also the article "SOS Maski" from 22.11.2011). Our appeal for support was generously received and we could transfer the funds required to perform the renovation. When Father Vincent took over from Father Michael, he decided to have a stone in the Hall to remember the generous sponsors of the new roof. We just received the following pictures of the granite stone.
"Koffie met ... een kwinkslag" lokte een 100-tal peetouders en sympathisanten op zondag 25 november naar het Wilgenhof in Merksem. De bedoeling was eenvoudig: een gezellige namiddag doorbrengen met een tas koffie en een lekker stukje taart of cake, genieten van een aantal sketches en meer nieuws vernemen over het reilen en zeilen van onze petekinderen in India. Wat deze benefiet speciaal maakte was het groot aantal mensen dat een zelfgebakken taart of cake meebracht. Het aanbod overtrof alle verwachtingen, zowel in kwantiteit als in kwaliteit. Het werd een gezellige namiddag en 4 kinderen kregen nieuwe peetouders. Er waren ook veel nieuwe en zeer recente foto's uit India. Onze welgemeende dank aan allen die deze namiddag tot een succes maakten door hun aanwezigheid, hun bakprestaties, hun hulp en hun steun aan ons project. Hieronder een paar foto's van deze namiddag: foto 1 en 2: een greep uit het ruim aanbod taarten en cakes; foto 3: onze artiesten aan het werk tijdens een van de sketches; foto 4: zicht op de zaal; foto 5 en 6: beoordeling van de taarten en de winnende taart (rechts onderaan); foto 7: klaar om de taarten aan te snijden; foto 8: aanschuiven voor een stukje taart; foto 9: zicht op de zaal.
"Koffie met ... een kwinkslag" meaning as miuch as "Coffee with ... a joke" attracted some 100 foster parents and friends on Sunday November 25 in Wilgenhof in Merksem. The purpose was quite simple: relax with a nice afternoon with a cup of coffee (or thea) and a piece of cake, enjoy some sketches and receive more news about the daily activities of our foster children in India. What made this afternoon special was the great number of persons bringing a home-made cake to the gathering. It surpassed our expectations as well in quantity as in quality. It turned out to be a very pleasant afternoon and 4 children got new foster parents. There also was a great number of new and very recent pictures from India. Our gratitude goes to all those who made this afternoon into a success with their presence, their baking, their help nd their support to our project. Below some pictures of the gathering: picture 1 and 2: some of the many home-made cakes; picture 3: our artists performing one of their sketches; picture 4: view of the audience; picture 5 and 6: evaluating the cakes and the winning cake (under right); picture 7: ready to cut the cakes; picture 8: lining up for a pierce of cake; picture 9: view of the location.
Vereniging met als doel, kleinschalig, maar zeer efficiënt, enkele van de armste kinderen in India een financiële ondersteuning te bieden, om via een normaal onderwijsprogramma ook betere levenskansen te krijgen.
Wat is Father Quadras India vzw ?
Onder impuls van de Indische priester Father Santan Quadras komt in 1989 in Merksem een initiatief op gang om kansarme Indische kinderen financieel te helpen.
Vanuit zeer arme dorpen in het zuiden van India waar men, naar onze normen, nog middeleeuws leeft, worden kinderen tijdens tien maanden in de missieposten Maski en Harapur opgenomen om er een normaal leerprogramma te volgen. Ze krijgen er naast onderwijs, ook logies en eten.
Na het tragisch overlijden van Father Quadras in 1998 worden er door het plaatselijke bisdom twee jonge priesters aangeduid om zijn werk voort te zetten. Er wordt dan inderdaad hard verder gewerkt en de lijst van behoeftige kinderen blijkt onuitputtelijk.
Nu sponsort onze vereniging ongeveer driehonderd kinderen. De gelden van de schenkers, sponsors, peetouders worden integraal doorgezonden naar India, via het officiële kanaal van het plaatselijke bisdom dat de werking tevens superviseert. De nood blijft echter zeer groot. Er blijven meer en meer kinderen smeken om hulp en steun.
Ook de verantwoordelijken van de missieposten vragen voortdurend meer hulp voor huisvesting en lesmateriaal voor de kinderen die ze opvangen.
Hoe helpt Father Quadras India vzw ?
De klassieke formule:
U sponsort een gedeelte van het leerplan van uw petekind van 6 tot en met 11 jaar. U stort daarvoor éénmaal per jaar 55,- (Bedrag vastgesteld voor het schooljaar 2011-2012).
U wordt op de hoogte gehouden van de evolutie van de kinderen via de jaarlijkse infobrieven van onze vzw en vanaf nu ook via deze site. Uw petekind zal u, via de missiepriester, schrijven met Kerstmis en vertellen over haar of zijn schooljaar, misschien over de toestand van het gezin, waarover u, bij de inschrijving tevens een summiere toelichting ontvangt.
Vervolgens nemen wij aan dat, als uw petekind 12 jaar wordt, u bereid bent haar of hem te volgen in zijn verdere studies, waarvoor dan ook een hogere tussenkomst noodzakelijk wordt. U stort daarvoor éénmaal per jaar 105,- (Bedrag vastgesteld voor het schooljaar 2011-2012).
Ook nu wordt u zeker op de hoogte gehouden van welke richting uw petekind zal inslaan eens hij of zij aan een beroeps- of hogere studie toe is. Verschillende kinderen zijn al geslaagd als advocaat, ingenieur, verpleegster, leerkracht, kleermaker, naaister, enz.
Aanvullende formule:
Soms wordt beroep gedaan op een van de peetouders om volledig vrijwillig een uitzonderlijke bijdrage te storten als er bijvoorbeeld een dringende medische ingreep voor het kind of een van de ouders noodzakelijk is. Zulks zal dan vaak blijken als er een intense correspondentie ontstaan is tussen de peetouders en het kind. Dergelijke tussenkomsten ontstaan spontaan en zijn louter facultatief en nooit verplicht.
Alternatieve formule:
Laat ons duidelijk zijn dat elke gift in dank wordt aanvaard, ongeacht het bedrag. Niemand is verplicht een petekind te sponsoren. De gelden die ons toekomen voor de werking alsmede de gelden die we zelf opsparen na enkele initiatieven zoals ontmoetingsdagen, theater- of koorvoorstellingen, worden via het plaatselijke bisdom ter beschikking gesteld van beide missieposten, waar de infrastructuur van de internaten en scholen voortdurend dient aangepast te worden.
Elk bedrag moet overgeschreven worden op het bankrekening nummer van de vzw: BIC GEBABEBB/IBAN BE32 2200 3125 0002 met vermelding van uw naam, deze van het gesponsorde kind of de andere bedoeling van uw storting.
Op deze site vindt u slechts een summiere weergave van onze werking. Wenst u meer in detail ingelicht te worden, dan neemt u best contact op met een van onze medewerkers. Zij zullen met veel plezier en overgave uw vragen beantwoorden.
