Enkele jaren geleden kregen we een heel besmettelijke ziekte: de ,,fietsmicrobe''. Het begon allemaal na mijn oppensioenstelling en met een tripje langs de Moezel. De microbe had ons onmiddellijk te pakken. Het hoogtepunt van die reis was een ontmoeting met familie van het Belgische koningshuis. Sedertdien zijn we een paar onvergetelijke ervaringen rijker. Een drietal jaar geleden startte ik al een blog op, maar die ligt op apegapen door een zware ziekte. Nu ik volledig hersteld ben, betekent dit nieuwe blog een nieuwe start. Ik hoop dat menig wandelaar en fietser inspiratie vindt om de wandelschoenen aan te binden of om op de tweewieler te kruipen. Veel kijk-, lees-, wandel- en fietsgenot.
Op dag 4 verlaten we de Noordzeeroute en trekken het binnenland in. Bij het uittekenen van de route vreesden we het al: de route naar Utrecht was de minst aantrekkelijke. Het stukje dat we langs de Rijn konden fietsen, maakte veel goed. In Utrecht kwamen we in een echte bijenkorf terecht. We werden links en rechts door tientallen tweewielers voorbijgefietst. Rood, groen, oranje. Voor onze noorderburen was dat allemaal hetzelfde. In de stad zelf was het even zoeken naar ons overnachtingsadres. ,,Het moet ginder ergens zijn'', was de meest gehoorde richting. Na een klein uurtje rondgedoold te hebben, werden we uiteindelijk verwelkomd door onze gastvrouw. Tijdens het drinken van een ,,bakkie'' koffie, wist ze ons te vertellen dat er een muziekfestival was met gratis concerten aan de Utrechtse dom. Ze moest ons dat geen twee keer zeggen. We konden er genieten van een Italiaans koor. Af en toe werd het optreden onderbroken door een enorme plensbui maar dat kon de pret niet bederven.
Afstand: 106 km (inclusief rondrit park Hoge Veluwe) Route: Utrecht - Zeist - Amerongen - Veenendaal - Otterlo. Bron: ANWB-fietsatlas en knooppuntenkaart de Utrechtse Heuvelrug.
De langste dag
Op dag 5 beleefden we onze langste dag. Bij de start in Utrecht waren we er ons niet van bewust. Na wat zoeken vonden we de weg naar Zeist waar we op de Utrechtse heuvelrug het prachtige slot konden bewonderen. Het werd in de zeventiende eeuw gebouwd. Momenteel wordt het gebruikt voor allerlei luisterrijke feesten. In de buurt van Amerongen sprongen we een plaatselijk VVV-kantoor binnen waar we ons een knooppuntenkaart van de Utrechtse heuvelrug aanschaften. Onze route die we dan uitstippelden leidde ons door het prachtige bos van Amerongen naar Veenendaal en zo naar het Nationaal Park de Hoge Veluwe. We hadden toen zo 'n 76 km op de teller staan.
Een bezoek aan het Nationaal Park Hoge Veluwe stond hoog op onze agenda ingeschreven. Omdat de mensen van Vrienden op de Fiets volgeboekt waren, hadden we ons oog laten vallen op een bed & breakfast. We hebben het ons niet beklaagd. Het adres lag op zo 'n 800 meter van de ingang van het park. De vriendelijke gastvrouw vertelde ons dat we na 18 uur slechts halve prijs moesten betalen (3,50 i.p.v. 7 euro). We lieten ons dat geen twee keer zeggen. Na ons verfrist te hebben reden we naar het park en we hebben er geen spijt van gehad. Tot twee keer toe sprong een hertje op enkele meters van ons over de weg. Aan het keerpunt zagen we in de verte een hele kudde grazende dieren (herten, moeflons e.a.). Het is een plaats om zeker terug te keren en nu met een verrekijker.
Afstand: 64 km Route: Otterlo - Wijk bij Duurstede - Buren - Geldermalsen
Naar Gelderland
Op dag 6 zakken we af naar Gelderland en rijden we de Betuwe binnen met zijn rivieren de Waal, Lek en Linge. Bij de start in Otterlo moet je wel uit je doppen kijken. Als je de knooppuntenroute volgt en je rijdt naar KP 82 dan zijn er twee routes. De eerste loopt door het Nationaal Park en dus betalend. Er is evenwel een alternatieve KP-route (82) voorzien. En deze is evenmin te versmaden. Je rijdt kilometers door een natuurgebied, ik vermoed dat het de Edese Heide is. Even voor Geldermalsen rij je het 600 jaar-oude Buren in. Het stadje mag zich met enige trots Oranjestad noemen. In 1551 trouwde Willem van Oranje er met de steenrijke Anna van Buren-Egmond. In 1986 kreeg het stadje wereldwijd enige bekendheid toen een jonge man aan de Elfstedentocht deelnam onder de naam W.A. van Buren. Later bleek het prins Willem-Alexander te zijn. In Geldermalsen vielen we opnieuw met ons ,,gat in de boter''. Onze gastheer bleek zelf een fervent fietser te zijn. 's Avonds werden heel wat ervaringen uitgewisseld. Lees verderdag 7: Geldermalsen-Oosterhout
Afstand: 64 km Route: aan het station van Geldermalsen volgden we de Linge tot in de omgeving van slot Loewestein. Dan ging het via knooppunten naar Oosterhout. 69 - 74 - 71 - 56 - 54 - 19 - 18 - 1 - 35 - 31 - 93 - 91Langs de Linge
Het grote voordeel van het overnachten bij Vrienden op de Fiets is dat je bij mensen terechtkomt die fietsminded zijn. In Geldermalsen hadden we het dan ook getroffen. De heer des huizes kende als RK-vrijwilliger de streek als zijn broekzak. Hij zette ons op weg naar Oosterhout. Het was een gouden raad. Tot in de omgeving van Vuren reden we langs de Linge. Een riviertje dat geschikt is voor pleziervaart. We fietsten langs de dijken en door schilderachtige dorpjes. Je moet wel opletten met het gebruik van superlatieven, maar het is wel een van de schilderachtigste riviertjes van Nederland. In de omgeving van slot Loewestein verlieten we de Linge om de Waal over te steken. Via Rijswijk, Almkerk, Hank waar we de Bergsche Maas overstaken kwamen we in de Katjeskelder in Oosterhout. In dit prachtig vakantieverblijf sloegen we drie nachten onze tenten op. We verbleven er samen met Nederlandse en Belgische gehandicapten (lees: leden van Snitt) waar we een fantastisch weekend beleefden met o.a. een gourmet-avond en een uitstap naar de Efteling.
Afstand: 22 km Route: Regiokaart Brabant aan de Biesbosch kp 35 - 1 - 18 - 14 - 20 - 19 - 18 - 1 - 35. Start: brug over Bergsche Maas in Raamsdonkveer.
Een mini-rondje Biesbosch
Omdat onze vrienden van de Snitt vandaag een tornooi hadden, brachten we een bezoek aan het Biesbosch. In het prachtig natuurgebied wordt niet alleen aan waterrekreatie gedaan, maar ook de wandelaar en fietser komt er aan zijn trekken. Op een steenworp van Breda vonden we een echte oase. Op de wateren is het een drukte van jewelste. Zover het oog reikt, zie je een groot natuurgebied. Beelden zeggen meer dan woorden. Kijk naar de diapresentatie en geniet.
Met de uitstap naar de Efteling werd zondag door de organisatoren het startschot gegeven van een onvergetelijke week voor de personen met een beperking. 's Morgens stond een autocar van de Stichting Rolernsuit op ons te wachten met een vrijwillige chauffeur die later ook een gedreven gids bleek te zijn. De bus was volledig uitgerust om rolstoelers te vervoeren. Wat in 1935 begon met het aanleggen van een sportpark ten zuiden van Kaatsheuvel groeide in driekwart eeuw uit tot een pretpark waar jong en oud zijn gading vindt. In 1950 werd een Stichting boven de doopvont gehouden waar o.a. Anton Pieck lid van was. In 1952 werd een Sprookjesbos aangelegd en meteen was de trein vertrokken. Onder leiding van onze chauffeur/gids Ardon werd het park verkend en beleefden we een prachtige zondag onder een stralende zon.
Op de voorlaatste dag van onze fietsvakantie rijden we opnieuw België binnen langs een prachtig natuurgebied. Onbekend is onbemind, wordt wel eens gezegd. Voor ons was dat gezegde zeker van toepassing. Na ongeveer 15 km toonde een vriendelijke Nederlander ons de weg naar de Markvallei. Een betere tip was niet mogelijk. Langs de kronkelende rivier die ontspringt in Merksplas reden we België binnen. Niet alleen wij hadden de waterloop ontdekt. Tientallen fietsers profiteerden van de zomerse temperaturen om de streek te verkennen. De omgeving staat in onze agenda in het rood aangekruist om bij gelegenheid nog eens te doorkruisen. Na in Kalmthout ons overnachtingsadres te hebben opgezocht, maakten we nog een klein tochtje naar dat andere prachtige natuurgebied: de Kalmthoutse heide. Spijtig genoeg hield een kevertje daar in het gebied lelijk huis met als gevolg dat de heide dot jaar niet purper zal kleuren, maar veeleer een vale bruine kleur zal hebben. Het diertje kan niet bestreden worden omdat het er zijn natuurlijke biotoop vindt.
Onze rit door Nederland ligt bijna achter de rug. Nog 47 km scheiden ons van onze thuisstad. Vanaf Kalmthout rijden we eerst nog door enkele villawijken. Stilaan moet de rust en het groen wijken voor woningbouw en het lawaai van de auto's. Na ongeveer dertig km staan we voor de voetgangerstunnel. Zeventien kilometer verder en na een tocht van ongeveer 750 kilometer staan we opnieuw aan ons huis.
Na een verkwikkende nachtrust had onze gastvrouw bij het ontbijt nog een verrassing in petto: een zelfgebakken appelcake. Vandaag staat een tocht over enkele dammen op het programma. Met wind in de rug kregen we het Veerse Gatdam als eerste onder de wielen geschoven. Door de bouw ervan ontstond het Veerse meer, een paradijs voor watersporters. Van ver zien we al de Oosterscheldekering liggen. Het is het meest indrukwekkend bouwwerk van de Deltawerken en verbindt Noord-Beveland met Schouwen-Duiveland. We rijden nu naar het prachtige Schouwen-Duiveland met zijn kilometerslange duinen. Eerst maakte ik nog wel kennis met het asfalt na mij vastgereden te hebben in samengewaaid zand. Het eiland wordt tijdens de vakantie ingenomen door hele horden Duitsers. Vooral in Renesse wordt meer Duits dan Nederlands gesproken. Kilometers verder gaan we over de langste dam: de Brouwersdam. De wind in de rug blaast ons vooruit. Het ideale weer voor de kite-surfers die met tientallen hun kunsten vertonen op het water. Zo komen we in Goeree-Overflakkee en rijden we door Goedereede. In de middeleeuwen nam de bedrijvigheid er toe en kreeg het de naam Goede Reede, wat Veilige Haven betekende. Voor ons is het een geliefkoosde pleisterplek. Na een verpozing gaat het richting Tinte bij Brielle. De majestueuze toren van Brielle wenkt al in de verte. Op ons overnachtingsadres worden we hartelijk begroet door onze gastvrouw die prompt koffie of thee serveert.
Voor de derde keer in enkele jaren trokken we voor elf dagen door Nederland. Deels reden we langs bekende wegen, deels langs onbekende paden. Onze routes werden bepaald door de adressen van Vrienden op de Fiets. Dat zijn leden van een Stichting die hun huizen openstellen voor wandelaars en fietsers. Ook nu werd het een voltreffer. Overal werden we hartelijk ontvangen en volgde 's morgens een smakelijk ontbijt. Enige voorwaarde om er te overnachten is dat jezelf lid bent van de Stichting en per fiets of te voet komt. Meer inlichtingen op www.vriendenopdefiets.nl
In totaal legden we ongeveer 750 kilometers af. Elf dagen later stonden we terug in Sint-Niklaas met een koffer vol herinneringen. Hierna volgt in enkele afleveringen het verslag en een uitgebreide fotoreportage.
Voor we vertrokken werd nog vlug de buienradar geraadpleegd en die voorspelde weinig goeds. Veel wind en regen zou ons deel worden. Onder dreigende onweerswolken en met de wind tegen begonnen we aan onze tocht. Na ongeveer vier km vielen de eerste druppels uit de hemel en werd de regenkledij bovengehaald om ze twee km verder opnieuw uit te trekken. De wind bleef in kracht opsteken, maar gelukkig voor ons bleef het nagenoeg droog. Voor onze eerste fietsdag kon de afstand wel tellen. Na ongeveer 65 km bereikten we het veer in Breskens. Het geluk was hier aan onze kant. We hadden onze fiets nog niet gestald of de boot vertrok al richting Vlissingen. Achtentwintig kilometer verder bereikten we even buiten de dorpskern van Vrouwenpolder ons overnachtingsadres.
Bron: knooppuntenkaart Het Meetjesland. Afstand: 47 km.
Aard van parcours: goed berijdbare landelijke wegen. Op het einde van de route heb je wel een stukje zanderige weg. Start: provinciaal domein Het Leen, Gentsesteenweg 80, Eeklo.. Nuttige info • Arboretum Het Leen: heel het jaar open. Vrije toegang van 9 uur tot 16.30 uur.
Deze route leidt ons naar het noorden van het Meetjesland. Waar die plaatsnaam vandaan komt is niet geheel duidelijk. In het noorden paalt het gebied aan Zeeuws-Vlaanderen. In het westen aan de provincie West-Vlaanderen. We gaan van start in het provinciaal domein Het Leen in Eeklo. Het gebied is 262 ha groot en bestaat hoofdzakelijk uit bos. Tijdens de tweede wereldoorlog werd het gebruikt als munitieopslagplaats. In 1973 verkocht het ministerie van Landsverdediging het domein aan de provincie Oost-Vlaanderen. Het is het uitverkoren terrein voor wandelaars die er 18 kilometer verharde wandelwegen vinden. Het arboretum is een bezoekje meer dan waard. Na het centrum van Eeklo te zijn doorkruist, komen we na 9 kilometer aan de Kleemkapel in Kaprijke uit 1874. De legende wil dat een broederpaar een Mariabeeldje vond in het veld. Ze hingen het in een boom aan de Wulfshoekstraat. Nadien werd het beeldje meermaals verplaatst, maar kwam op een onverklaarbare manier steeds terug. Men wilde het later in de kerk plaatssen, maar zelfs daar wilde het beeldje niet blijven. Toen werd besloten om op de plek waar het altijd naar toekwam een kapel te bouwen. Na ons bezoek aan het bedevaartsoord doorkruisen we de Meetjeslandse polder en komen al vlug in het krekengebied. Vanaf de 12de eeuw drong de zee hier regelmatig binnen. Daarbij werd vruchtbare klei afgezet en werden geulen uitgeschuurd in het landschap. Zo ontstonden de kreken die meestal gevuld zijn met zout water. Aan knooppunt 89 is er enige verwarring mogelijk. We gaan links over de brug van het Leopoldkanaal en negeren de bordjes die de andere richting uitwijzen. We volgen de knooppuntenbordjes die ons langs het Godshuis in Sint-Laureins brengen. Met de bouw ervan werd begonnen in 1843 in opdracht van de gefortuneerde Antonia Van Damme. Volgens de overlevering wou ze zo haar zielerust afkopen voor het door haar vader opgebouwde familiefortuin dat deels vergaard werd met de verkoop van kerkgoederen. De kreken liggen nu grotendeels achter de rug en al vlug staan we terug in Eeklo. Niet zonder eens gestopt te zijn aan De Koetshoeve. Een absolute aanrader. Voor we huiswaarts keren brengen we eerst nog een bezoek aan het arboretum. Als je ooit in Eeklo bent, moet je deze plantentuin beslist eens bezoeken. Het loont de moeite.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes ,,Tibeertroute''. Zeer goede bewegwijzering. Af en toe uit de doppen kijken. De bordjes zitten soms verstopt achter het groen. Afstand: 49 km (55 km volgens de bordjes) Aard van parcours: goed berijdbare wegen met af en toe verharde landwegen of pittige kasseistroken. Onze start: Damstraat in Sint-Niklaas. Officieel start de route aan het Pastoor Verwilghenplein in Beveren. Nuttige info • Kasteel Cortewalle: van mei tot september is er de eerste en derde zondag om 15 uur een gratis rondleiding met gids. Hij wacht u op aan de ingang van het kasteel. • Kasteel Wissekerke: gratis toegankelijk elke weekdag van 8.30 u. tot 17 u., op vrijdag tot 13 u. Van 1 april tot 1 november elke zondag van 14 tot 17 u. (gratis gidsbeurt elke 2 weken)
Het Waasland telt heel wat routes die verwijzen naar het Reinaertepos. De Tibeertroute genoemd naar de kater uit het verhaal is volgens ons een van de mooiste routes. Het leidt de fietser langs heel wat kastelen, bolle akkers en natuurschoon. We pikken de route op in de Damstraat in Sint-Niklaas. Officieel start de route aan het Pastoor Verwilghenplein in Beveren. Na enkele kilometers komen we in de buurt van De Ster en krijgen we een eerste kasseistrook van 1700 meter onder de wielen geschoven. Een tiental kilometer en een hobbelig zandweggetje verder komen we aan het Fort van Haasdonk. Het werd begin de 20ste eeuw gebouwd en maakte deel uit van de fortengordel rond Antwerpen. Voorbij het fort krijgen we een tweede kasseistrook te verteren. Gelukkig kunnen we onze heil zoeken in een smalle verharde strook naast de rijbaan. Enkele kilometers verder komen we aan de Beverse kastelen. Via een majestueuze dreef belanden we aan het Hof ter Saksen. Het domein heeft een Engelse tuin en telt een tweetal bomen die tot de oudste van België worden gerekend. Al in de Middeleeuwen was er sprake van ,,Het Schaek''. Na verscheidene naamsveranderingen werd het uiteindelijk Hof ter Saksen. Het goed kwam in 1920 in handen van textielbaron Edmond Meert. Momenteel behoort het toe aan de gemeente Beveren. Even verder staan we voor de inrijpoort van Hof ter Welle. Voor het ontstaan moeten we teruggaan tot de 15de eeuw. In 1723 komt het in handen van jonkvrouw Anne-François Piers die er haar school voor weeskinderen en arme kinderen in onderbracht. Momenteel zijn de diensten voor Bijzondere Jeugdzorg er in ondergebracht. Na een bezoekje aan de Beverse markt komen we aan in het park van Kasteel Cortewalle. Deze prachtige waterburcht ligt in een park van 10 ha. Het oudste deel dateert uit begin 15de eeuw. De mooie gerestaureerde kamers en de huiskapel zijn een bezoekje meer dan waard. Op de zolder vind je het gerestaureerde Aubustapijt dat in een geklimatiseerde box worden bewaard. Na het bezoek aan het park rijden we door het landelijke Beveren en Melsele naar een ander pareltje van de route het Kasteel Wissekerke. Al in de 10de eeuw stond op de plaats van het huidig kasteel een waterburcht. De prachtig gerestaureerde kamers zijn echte pareltjes. Woorden schieten hier te kort. We hebben de mooiste beelden dan ook opgenomen in onze diapresentatie. Na ons bezoekje rijden we naar die andere Kruibeekse deelgemeente: Rupelmonde waar Mercator het levenslicht zag. Voor het zover is moeten we eerst nog over een derde kasseistrook die in Parijs-Roubaix niet zou misstaan. In deze helleklassieker zou die strook in het roadbook zeker drie of vier sterren meekrijgen. We laten de graventoren links van ons liggen en rijden via de Scheldedijk en Temse naar Tielrode. Met links van ons het overstromingsgebied rijden we naar de laatste hindernis van de dag: een korte maar steile klim in het centrum van Tielrode. Bovengekomen slaan we linksaf naar het provinciaal domein Roomacker. Nu gaat het in gestrekte vaart naar ons eindpunt.
Bewegwijzering: zeshoekige bordjes ,,Leieroute''. Zeer goede bewegwijzering. Af en toe uit de doppen kijken. De bordjes zitten soms verstopt achter het groen. Afstand: 53 km (55 km volgens de bordjes) Aard van parcours: goed berijdbare wegen met af en toe verharde landwegen. Start: Topsportschool Vlaanderen aan de Watersportbaan.
De route brengt de recreatieve fietser langs de meest idyllische plekjes tussen Gent en Deinze. De Leie was en is voor talloze kunstenaars een onuitputtelijke bron van inspiratie. Langs de Golden River, zoals de Leie soms wordt genoemd, vind je heel wat pittoreske plekjes. Astene, Bachte-Maria-Leerne, het kunstenaarsdorp Sint-Martens-Latem, het kasteel van Ooidonk en het veer in Afsnee liggen allemaal op de route. Sint-Martens-Latem was de thuishaven van de Latemse school. Eind de 19de eeuw kwam een eerste kolonie kunstenaars er zich vestigen, zoals beeldhouwer Georges Minne, Valerius de Saedeleer en Gustaaf Van de Woestijne. Hun werk was vooral religieus geïnspireerd. Begin vorige eeuw volgde een tweede golf van kunstenaars. Constant Permeke, Albert Servaes en Leon en Gustaaf De Smet zijn namen als klokken. Het loont beslist de moeite om even binnen te lopen in een van de talrijke musea langs de route. Je hoort het al, beste lezer, de Leie bekoorde niet alleen de kunstenaars maar heeft ook ons bekoord.
Routebeschrijving: we volgen gedurende 'n 16-tal km het fietsknooppuntennetwerk West Noord via de nummers 8 - 7 - 6 - 5 - 68 - 2 - 1. In Adinkerke volgen we vanaf het monument met de strandzeilers de Cobergheroute. Afstand: 75 km. Start: Sas Nieuwpoort.
Met het kanaal Nieuwpoort-Diksmuide aan onze linkerkant gaat het in gestrekte vaart naar de historische stad Veurne, zo 'n 10 kilometer verder. Via de knooppunten 2 en 1 staan we vijf kilometer verder in Adinkerke. Aan de overzijde van het kruispunt volgen we links de Cobergheroute die enkele kilometers samenloopt met KP 10. Als we ongeveer 22 km op de teller hebben staan, rijden we de streek binnen waar de blauwers en commiezen het in de jaren vijftig voor het zeggen hadden. Eerstgenoemden smokkelden sterke drank, tabak en koffie om in het dagelijks levensonderhoud te voorzien. De commiezen waren de douaniers die op de loer lagen om de smokkelaars bij de lurven te vatten. Op het kruispunt Moeresteenweg-Noordmoerstraat in De Moeren worden we verwelkomd door een douanier in zijn ,,Commiezenkotje''. Het gebouw werd kort na de tweede wereldoorlog opgetrokken door enkele douaniers en is het laatst overgebleven schuilhuisje. Vanuit het gebouw konden ze de streek goed observeren. Even verder steken we de grens over en komen we in het zacht glooiend Frans-Vlaanderen. Met een stevige wind op kop, belanden we in Hondschoote. In de zestiende eeuw was het een van de welvarendste steden van Europa. Getuige ervan zijn het stadhuis en de kerk. Op het grondgebied van de Fransvlaamse gemeente staat ook de oudste staakmolen van Europa, de Noordmeulen. We zijn nu ongeveer halverwege onze fietstocht en dat voelen we goed. Met de wind in de rug worden de kilometers afgemaald. Voor we het goed en wel beseffen staan we in Ghyvelde, de laatste gemeente voor we België opnieuw binnenrijden. Voorbij de kerk van Ghyvelde gaan we naar links en rijden door het mooiste traject van de route, le dune fossile de Ghyvelde. Het gebied herbergt de oudste duinen van de kust. Ze zouden 5000 jaar oud zijn. Gejaagd door de wind staan we enkele kilometers verder terug in Adinkerke. Aan de beeldengroep ,,Den blauwer en den grensarbeider'' rijden we rechtdoor en staan we opnieuw aan ons vertrekpunt, waar we de knooppunten terug oppikken.
Traject: Ettelbrück-Echternach-Ettelbrück. Afstand: 70 km. Bewegwijzering: zeer goed. Aard van parcours: goedlopende fietspaden.
Onze fietstocht gaat nu naar Echternach, het oudste stadje van Luxemburg. Het plaatsje kreeg bij ons niet alleen bekendheid door zijn toeristische troeven, maar ook door zijn processie. De process!e van Echternach zegt men bij ons als iets niet goed vooruitgaat. Vroeger deden de processiegangers drie stappen voorwaarts, twee stappen achterwaarts. Omwille van de chaos is dat sinds enkele jaren veranderd en worden de processiegangers aan elkaar ,,vastgeketend" met witte zakdoeken en springen ze achtereenvolgens op de linker- en rechtervoet.
We gaan van start aan de brug in Ettelbrück. Het is aan te raden uw wagen te parkeren aan de rand van de stad. In het centrum zijn alle parkeerplaatsen betalend.
We volgen de bordjes Route Cyclable de la Sûre Moyenne. Even voorbij Bettendorf verandert dat in Route Cyclable les Trois Rivières en rijden we Klein Zwitserland binnen. We volgen nu verder de Sûre die zich snel stromend een weg baant naar de Moezel. Ongeveer 35 km verder staan we in Echternach. Het stadje werd in het jaar 698 na Christus opgericht door de Ierse monnik Willibrord. Her en der zijn nog sporen terug te vinden van de oude stadsmuren. Na het gezellige centrum bezocht te hebben, keren we terug.
Deze fietsroute behoort tot onze favorieten. Je fietst steeds op een vrijliggend fietspad door het mooie landschap.
In het noorden van het Groothertogdom Luxemburg ligt, verscholen tussen de heuvels, het pittoreske Clervaux. Clerf, zoals het plaatsje in het Letzenburgs heet, is het ideale plekje voor een korte vakantie. Liefhebbers van schitterende wandelingen zullen er zeker hun gading vinden.
We vertrokken voor onze wandeling op de marktplaats van Clervaux niet zonder eerst een blik geworpen te hebben op het middeleeuws kasteel links van ons. We keren de parochiekerk uit begin de jaren 1900 met zijn twee imposante torens de rug toe. We wandelen de verkeersvrije winkelstraat uit. Op het einde van de winkelstraat steken we rechts de parkeerplaats over en we gaan richting hotel dat tegen de heuvels lijkt geplakt. Er volgt nu een fikse klim en volgen de bepijlde wandeling met de letter C. Het is wel uitkijken geblazen. De wandeling staat niet overal klaar en duidelijk aangegeven, vooral bij wegsplitsingen is het niet altijd zonneklaar welke richting je uitmoet. De toeristische dienst moet zeker eens ten rade gaan in Vlaanderen en Nederland voor het duidelijk uitzetten van de wandelingen.
Tijdens de klim vergeet zeker niet een blik te werpen op Clervaux. Je volgt nu verder de letter C en na ongeveer 8 km sta je terug in het centrum van Clervaux. Vergeet vooral niet wat drank mee te nemen voor onderweg, want de rustplaatsen zijn dun gezaaid.
Start: oude spoorwegbedding in De Klinge. Aan achterzijde café-restaurant De Rotonde. Afstand: 6,5 km. Aard van parcours: verharde boswegen. Niet geschikt voor rolstoelers en buggy's. Aangepast schoeisel is aan te raden.
Hoe te bereiken?: Je neemt de provinciale baan N403 Sint-Niklaas-Hulst. Even voor de grensovergang (aan de verkeerslichten) ga je naar rechts. Na een 500-tal meter kom je aan de oude spoorwegbedding. Aan je linkerkant ligt de parking.
In het noorden van het Waasland ligt het prachtige Stropersbos, verspreid over de gemeenten Stekene en Sint-Gillis. Met zijn 250 ha is het op één na grootste bosgebied van Oost-Vlaanderen. De wandeling start aan de oude spoorwegbedding van de lijn 54. De spoorlijn verbond Mechelen met Terneuzen. Vanaf Sint-Niklaas is de lijn volledig opgedoekt op enkele meters in De Klinge na. Het is nu een veel gebruikt fietspad.
Het hele gebied is doorweven met grachten die als grote aders het bosgebied in grote delen snijdt. De grachten werden gebruikt om het hele gebied te ontwateren zodat er interessante bomen konden groeien. Momenteel worden de uitheemse bomen geveld en vervangen door inheemse, zoals els en vogelkers. Op de waterrijke gronden groeien zeldzame planten, zoals waterviolier.
Start: Waasland Shopping Centrum. Er is een grote parking. Je slaat twee vliegen in één klap: een ontspannende fietstocht en daarna shoppen in het mooiste winkelcentrum van het Waasland. Afstand: 34 km. Aard van parcours: verharde wegen.
Van een windstille en droge voorjaarsdag profiteerden we om onze eerste fietstocht van het seizoen te maken. De tocht voer ons langs de Schelde en Durme en is een mix van eigen inbreng met enkele fietsknooppunten. We verlaten de parking van het Waasland Shopping Centerum langs de Kapelstraat. We rijden naar rechts tot aan de Dendermondsesteenweg. Aan het kapelletje gaat het naar links. We volgen de Dendermondsesteenweg over zo 'n 1700 meter. In de scherpe bocht naar rechts, gaan we schuin links de Hogenakkerstraat in. We negeren alle zijstraatjes en volgen de Hogenakkerstraat zo 'n 2600 meter. Tot aan een drukke baan. Daar gaan we naar links en na zo 'n 150 meter gaan we rechts de Durmestraat in.
Na een paar honderden meters gaan we tussen de paaltjes rechtdoor. Aan het beeld van de veerman gaan we naar rechts en volgen het fietsknooppunt 78. Het gebied aan je linkerzijde werd eind 2008 volledig onder water gezet voor de langspeelfilm ,,De Storm''. De prent schetst de overstromingsramp die in 1953 Zeeland trof. Tijdens die rampzalige januarinacht lieten 1800 mensen het leven. De Nederlandse productie is eind 2009 te zien in onze bioskoopzalen. We blijven steeds kp 75 volgen en rijden zo rond het overstromingsgebied van de Durme. Na een stevige klim kruisen we een baan en rijden door een stukje archeologische scheepsgeschiedenis. Hier en daar zie je nog de kranen van de teloorgegane Boelwerf. We komen nu in het centrum van Temse. Een uitstekende plaats om aan de Scheldeboorden te genieten van een fris glas of de innerlijke mens te versterken.
De ,,Kaailopers'' van Valeer Peirsman staren ons aan vanop de kaai. Voorbij de beeldengroep gaan we naar links en volgen kp 03.
Over de Temsebrug gaat het naar rechts en gaan we richting kp 05. We volgen nu de majestueuse Schelde. Aan kp 06 gaan we naar rechts en nemen we de gratis veerboot of het pontje, volgens onze Nederlandse vrienden, naar Driegoten. Er zijn afvaarten op het uur en het halfuur. Aan restaurant Scheldeoord gaat het naar rechts. Na een kleine afdaling gaat het onmiddellijk opnieuw naar rechts en blijven we de Schelde volgen. Aan de samenvloeiing van de Durme en de Schelde herinnert een beeld van ,,De Jonkvrouw en de Veerman'' ons aan boeken van de Vlaamsgezinde schrijver Filip de Pillecijn die in Hamme geboren werd.
We volgen nu de Durmeboorden. Al vlug krijgen we de Mirabrug in het vizier. Het kunstwerk kreeg naambekendheid in de film ,,De teleurgang van de Waterhoek'' naar het boek van Stijn Streuvels. De Nederlandse Willeke Van Amelrooy shockeerde het preutse Vlaanderen door het tonen van haar borsten. We rijden over de Mirabrug en gaan naar links, richting kp 47. Daarna volgen we kp 37. na een verraderlijke vals plat kruisen we twee wegen. Op de T-splitsing gaan we naar rechts. De hongerigen en dorstigen kunnen ook naar links. Na een 300-tal meter kom je dan op de heide. Daarna moet je wel terugkeren en kom je op de baan naar Waasmunster-centrum. Daar ga je naar links en in gestrekte vaart, na eerst het gevaarlijke kruispunt met de N41 gedwarst te hebben, kom je terug aan je vertrekplaats.
Op 17 februari 1882 werd een wet gestemd tot het bouwen van het Fort van Steendorp. Het was het laatste fort dat opgetrokken werd in bakstenen. Het volledig domein is 23 ha groot en maakt deel uit van de Antwerpse verdedigingsgordel. Onder leiding van Henri-Alexis de Brialmont (Brialmontlei!) werd een verdedigingsplan opgesteld, maar al spoedig bleek dat de gordel onvoldoende was, daarom werd besloten een extra gordel aan te leggen. De verantwoordelijken lieten hun oog vallen op Steendorp omwille van de goede ligging. Het gebied ligt vrij hoog en bestaat uit voornamelijk landbouwgrond. Met de bouw werd begonnen in 1883. De arbeiders kwamen van heinde en verre. Een metselaar verdiende toen 2,5 frank. In die tijd was het het duurste bouwwerk in België. Het kostte 2 miljoen goudfrank. Tijdens de eerste wereldoorlog wordt het fort onverdedigbaar . De bevelhebber beslist het fort te verlaten. Wapens en communicatiemiddelen worden vernietigd. Door het ontploffen van de munitie wordt grote schade toegebracht aan het fort. Na de oorlog wordt het fort een tweetal jaar gebruikt als kazerne. Eind 1928 wordt er een militaire fabriek voor de productie van oorlogsgassen in ondergebracht. Later worden er gasmaskers en -filters gemaakt. In de tweede wereldoorlog bezetten de Duitsers het fort en gebruiken het als munitie-opslagplaats. Bij hun aftocht in '44 brengen ze de resterende munitie tot ontploffing. Later werd het fort ook gebruikt als schuilplaats tegen de V1- en V2-bombardementen. Het fort is door de vele vernielingen ongeschikt voor bewoning en wordt door de genietroepen gebruikt als oefenterrein voor explosieven. In 1995 wordt het fort beschermd als landschap en in 1997 als monument. In 1999 wordt het onteigend en als natuurreservaat geklasseerd. Momenteel overwinteren er honderden vleermuizen. Wandeling: rond het fort is een wandeling van 'n viertal km uitgetekend. De toegang tot het fort is zonder begeleiding verboden. Bezoek: de eerste zaterdag van iedere maand kan het fort onder begeleiding van een gids worden bezocht. In februari en maart is er geen rondleiding om de vleermuizen niet te storen tijdens hun in winterslaap. Meer info: dienst toerisme Temse.
