Wilde katten moeten weg uit Erasmuspark

De KULeuven wil het Erasmuspark helemaal 'kattenvrij' maken. Niet iedereen is daar zo tevreden mee.

Hilde Reekman uit Kessel-Lo komt de wilde beestjes regelmatig eten geven. "Ze willen de dieren vangen en met kooien naar Aarschot brengen. Uit goede bron weet ik dat ze daar een spuitje krijgen", klinkt het. "De katten zouden overlast veroorzaken. Ja, ze zitten wel eens op een wagen, maar in vergelijking met jaren geleden is de situatie een pak verbeterd."

De universiteit zelf schuift de verantwoordelijkheid door naar het Leuvense stadsbestuur. Schepen van Leefmilieu Mohamed Ridouani: "De KULeuven heeft bij de studentenpolitie melding gemaakt van krassen op wagens en van zieke katten. Daarop heeft de politie een onderzoek ingesteld en kattenkooien geplaatst. Daarmee willen we bekijken of er populatie is die zo groot is dat ze overlast veroorzaakt en of de katten ziek of niet gesteriliseerd zijn. Tot op vandaag zijn er nog geen katten gevangen."

Ridouani beweert ook dat enkel zieke beestjes een spuitje zullen krijgen.
bron; gva.be

'Nederland duizenden kilometers fietspad rijker'

(Novum) - Nederland telt zeker 29 duizend kilometer aan fietspaden. Dat is zo'n twaalfduizend kilometer meer dan werd aangenomen. Dat meldt de Fietsersbond donderdag op basis van een eigen analyse.

Leden van de bond verzamelden gegevens over fietspaden in zeven provincies. Volgens de bond is hiermee voor het eerst 'nauwgezet en uitputtend' in kaart gebracht op welke wegen fietsers mogen komen en om wat voor wegen het gaat. Op basis hiervan denkt de bond een 'betrouwbare schatting' te kunnen maken voor heel Nederland.

De bond wijst op cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), dat in 1996 nog 17.075 kilometer aan fietspad meldde. Daarnaast was volgens het CBS 1909 kilometer rijweg voorzien van fietsstroken. De Fietsersbond gaat inmiddels uit van minstens 4700 kilometer.

Nu er meer fietspaden blijken te zijn dan werd aangenomen, zal er ook meer onderhoud moeten worden gepleegd dan al werd gedacht, waarschuwt de bond. Gemeenten en provincies worden opgeroepen hiervoor geld vrij te maken.

De gegevens van de bond worden gebruikt voor een fietsrouteplanner. Momenteel is informatie verzameld uit Noord-Holland, Utrecht, Gelderland, Overijssel, Friesland, Drenthe en Flevoland. In 2010 moet de routeplanner heel Nederland bestrijken.
bron; trouw.nl

'De aarde gaat veel sneller heel warm worden'

 jbs (The Guardian)
bron;nieuwsblad

Wereldberoemde koala Sam lijdt aan dodelijke ziekte

De koala herstelde snel van haar verbrande pootjes, maar sukkelt nu met cystes op haar urinewegen en geslachtsorganen.

Reigers, de nieuwe duiven

Daar staan ze dan, met zijn vieren op een rij. Blauwe reigers. Kop ingetrokken, turend naar de drukke autoweg een paar meter verderop. Wegvliegen komt niet in ze op.

Ik ben opgegroeid in een dorp, waar je soms eentje zag zitten bij rustige slootjes. Als je te dichtbij kwam, spreidden ze hun imposante vleugels en vluchtten weg. Maar de huidge generatie reigers is brutaal genoeg om de goudwindes uit de vijver te plukken terwijl je op het terras een kopje koffie drinkt.

Het lijken er ook steeds meer te worden. Vooral in de stad zie ik ze zo vaak, dat het me eigenlijk niet meer opvalt. Waarom ze besloten hebben om stadsdieren te worden, is me een raadsel. En ze passen naar mijn idee ook niet echt in het rijtje van de stadsduif en rioolrat. Of toch?

Hoe lang gaat het duren voordat ik treur om de eerste reiger die ik heb aangereden op de fiets? Ik hoop toch dat ze een stukje intelligenter zijn dan de gemiddelde stadduif, die rustig op het fietspad blijven scharrelen totdat je op vijf centimeter genaderd bent. Zou ook een grotere rotzooi opleveren.

En zullen ze door het makkelijk te vinden stadsvoedsel ook last krijgen van overgewicht? Dat hun smalle lange poten vervaarlijk doorbuigen onder het gewicht van de reigerbuik, of ze moeilijk opvliegen door hun eigen gulzigheid? Ik zie het al helemaal voor me.

bron; trouwcommunities.nl

Pelikaan slikt gsm in

De Pyreneeën is een vlindertuin

Zomer is vlindertijd. In nederland is het al lang niet meer makkelijk om 10 of 15 soorten dagvlinders op een dag te zien. Hoe kan het dat we in de Pyreneeën in een paar uur tijd 34 vrolijk gekleurde vlinders konden bekijken?

24 juni 2009, Arguis. Bij sommige paadjes in de Spaanse Pyreneeën is het altijd raak, als je in de goede tijd van het jaar komt. Blauwe, rode, oranje, witte en bruine vleugels met of zonder stippen en vlekken en soms met een bijzondere glans er op. Honderden, nee duizenden vlinders fladderen hier blij om ons heen langs een paar kilometer bergpad. In de vlindertuin van Emmen is het niet beter. Echt niet! Hoe is dit mogelijk?

Het geheim zit niet een een grote variatie aan bloemen want de meeste vlinders vliegen hier op lavendel en braamstruiken. Maar deze twee bloemen zij wel heel aantrekkelijk en door het enorme hoogteverschil hier zijn er altijd voldoende in bloei. En hier worden er in geen velden of wegen insecticiden gebruikt. Want dát is het grootste probleem voor vlinders, door dit gif zijn ze in Nederland gedecimeerd. Arguis (Huesca) ligt aan de zuidrand van de Pyreneeën, op 1.100 meter hoogte en er is geen landbouw. Gelukkig.
bron; trouwcommunities.nl/

Do feed the birds!

Het Groene Hart is een rijk natuurgebied. In Alphen a/d Rijn kun je tropische vogels bewonderen in Avifauna. Ga in het park de wereld rond en ontdek de veelzijdige vogels. Voer de bontgekleurde lori?s (een soort papegaai) en leer alles over bijvoorbeeld roofvogels.

Kijk hoe grappig pinguïns zich gedragen als ze worden gevoerd. Half fladderend waggelen ze alle kanten op. In het Cubaanse brakwatermoeras kun je sierlijke flamingo?s van heel dichtbij bekijken. En wat dacht je van een ontdekkingsreis door de Filipijnse jungle. Ook de unieke vogeldemonstratie mag je niet missen. Roofvogels duiken op hun prooi, felgekleurde ara?s scheren over de vijver en ondertussen vertellen de verzorgers de leukste weetjes. De kinderen leven zich lekker uit in de reusachtige speeltuin met talloze speeltoestellen en attracties. Kortom er valt van alles te beleven, te lachen en te genieten.
Kijk voor meer informatie hier.
bron; ad.nl

Slapen op een ongerept Waddeneiland

Vogelwachter Koen van Dijken

„Een weldadige rust gaat van het eiland uit”

Puur natuur. Zuiderduin is het enige eiland in de Waddenzee dat totaal ongerept is. Er is nooit één schop de grond in gegaan. Af en toe komt er een vogelwachter vogels tellen. „Door de totale rust val ik hier vaak vanzelf in slaap.”

Zwaar verboden toegang is het eilandje ten zuiden van Rottumeroog. „Hier komen per jaar hooguit vijftien verschillende mensen”, vertelt vogelwachter Koen van Dijken. Bij hoge uitzondering mag een verslaggever een kijkje nemen op Zuiderduin. „Je hebt geluk: het broedseizoen is voorbij en het is laagwater. Anders zou dit bezoek absoluut niet mogelijk zijn.”

Wadlopers die vanaf de Groningse kust het eiland naderen, zien een bordje ”Rottum; Kwetsbaar gebied, geen toegang”. Het bordje doelt daarbij niet op het eiland Rottumeroog of Rottumerplaat, maar het zo’n 500 meter verderop liggende Zuiderduin. Van Dijken: „Over het algemeen houden wadlopers zich wel aan het verbod en komen ze niet aan land. Slechts een enkele keer moeten wij mensen van het eiland sturen.”

De twee vogelwachters die van april tot augustus op Rottumeroog bivakkeren, moeten ook Zuiderduin in de gaten houden. „Onze taak is het bewaken van de rust op beide eilanden en het tellen van de planten- en vogelsoorten.” Wadlopers die te dicht bij de eilanden komen, krijgen van Van Dijken en zijn collega wel vaak uitleg waarom de eilanden verboden gebied zijn. „We nemen dan een telescoop mee en laten de mensen de lepelaars en aalscholvers zien. De nesten liggen gewoon op de grond, dus als iemand daar rondloopt, is de kans groot dat er eieren worden vertrapt. Op deze manier kweek je begrip en dat is belangrijk.”

Op Zuiderduin broeden 187 paar aalscholvers, 46 paar lepelaars en 3 à 4 paar kleine zilverreigers. Eenmaal per veertien dagen gaat een van de vogelwachters bij hoogwater naar Zuiderduin om daar de vogels te tellen. Dat kan alleen bij vloed, omdat de wadvogels dan op de droge plekken hun toevlucht zoeken. Van Dijken vindt het heerlijk om helemaal alleen zes uur lang op het eiland te vertoeven. „Na een anderhalf uur ben ik wel klaar met tellen. Maar ik moet dan nog vierenhalf uur wachten tot het wad weer droog is. Ik zoek dan een droog plekje op en val meestal vanzelf in slaap.”

Er gaat inderdaad een weldadige rust van het eiland uit. De ziltige lucht van de Waddenzee voegt zich bij het geluid van de meeuwenkolonie op Zuiderduin. De aalscholvers en de lepelaars laten zich wel zien, maar niet horen. De wetenschap dat de dichtstbijzijnde beschaving minstens 10 kilometer verder op het Duitse Waddeneiland Borkum is te vinden, doet een mens gapen. „Een oase van stilte” en „een van de mooiste plekjes van Nederland” prijst ook Van Dijken het eiland met een diameter van 500 meter. „Zuiderduin is voor wetenschappers een soort nulmeting. Hier kunnen ze zien wat er gebeurt als je niets aan een Waddeneiland doet.”

Van Dijken vindt het dan ook een goed besluit dat er sinds 1997 op eilanden zoals Rottumeroog geen natuurbeheer meer plaatsvindt. „Sinds die tijd is bijvoorbeeld de populatie eidereenden gigantisch gegroeid. Die vogels zijn zeer gebaat bij een rustige omgeving, omdat ze tijdens het ruien niet goed kunnen vliegen. Als er hier arbeiders met grote machines bezig zijn, blijven ze weg.”

Het is helaas weer tijd om terug te keren naar Rottumeroog. Nog een laatste blik op de lage duintjes van Zuiderduin en dan gaat het richting het baken op Rottumeroog. De kans is groot dat de beide eilanden over enkele tientallen jaren aan elkaar zijn gegroeid. Het zand dat aan de noordkant van Rottumeroog wordt weggeslagen door de Noordzee bezinkt weer in het gebied tussen Rottumeroog en Zuiderduin. Van Dijken: „Dat is het toppunt van de natuur haar gang laten gaan.”  
 Gerco Verdouw

bron; refdag.nl