Genieten in een geurtuin

Willen we buiten relaxen terwijl geurwolken onze neusgaten strelen, dan moeten we voor een parfumbom zorgen. Maar welke planten gebruiken we daarvoor en in welke combinaties? Om inspiratie op te doen zijn we op een mooie dag gaan kijken én ruiken in de Jardin des Senteurs in Namen. Deze geurentuin is aangelegd bij het kasteel aan de Citadel. Sterk geurende planten zijn hier rond bepaalde thema's samengebracht, inclusief een rozentuin met 75 variëteiten.

Een tip voor uw bezoek: draag geen parfum of aftershave en let op de naam van de aangeplante variëteit, want de ene lavendelvariëteit - om maar één voorbeeld te noemen - is veel geuriger dan de andere!

De beste variëteiten om samen te planten

Lavendel + rozemarijn in een perk of een kuip. Kies voor lavendel zowel vroeger als later bloeiende soorten. Een ongewone lavendelvariëteit is de vlinderlavendel (Lavandula stoechas), die heeft bloempjes in de vorm van fijne lintjes die geuren naar dennenhout.

 

Een geurige klimplant tegen een muur + vaste planten aan de voet. Voor de klimplant kunt u kamperfoelie, jasmijn of Akebia quinata (zeer geurige, donkerrode bloemen in april) nemen. Voor de vaste planten: een mix van lupinen (suikergeur), Hemerocallis citrodora (citroen) en dropplanten (Agastache foeniculum). De laatstgenoemde bloeien rijk, hun bladeren ruiken naar drop en smaken naar anijs.

Een eucalyptusboom + aan de voet een brede waaier planten met een munt- en een citroengeur (prima voor onze luchtwegen!): pepermunt, kruizemunt, watermunt, violieren (Matthiola incana, rijke bloei), heliotropen, schildzaad (Alyssum), citroenmelisse, citroenkruid, boerenwormkruid en kattenkruid (liefst de variëteit Nepeta faassenii Six Hills Giant). Er bestaat zelfs een bodembedekker met een doordringende muntgeur, de Mentha requienii. In Namen zijn ze ook zeer te spreken over de citroenverbena (Lippia citriodora), een struik met een langdurige citroengeur en etherische oliën.

 

Klassieke keukenkruiden + geurplanten: rozemarijn, tijm, dragon, look, venkel en salie samen met kamille, valeriaan, lookkruid (Alliara petiolata), kerrieplant (Helichrysum italicum), alsem en tagetes.  Eén kruid, andere geuren: in Namen zagen we perken met meerdere variëteiten tijm, oregano en salie. Vooral bij salie vielen de geurverschillen op: als je bijvoorbeeld de blaadjes van de Salvia elegans Scarlet Pineapple kneust, ruik je ananas.

 

Een boog of pergola met een klimroos + geparfumeerde struikrozen . Wegens hun volle geur zijn de variëteiten Iceberg Climbing en Albertine aanraders voor de klimroos. Voor de struikrozen: Yves Piaget (pioenvormige roos), Graham Thomas, Gertrude Jekyll, Chartreuse de Parme, Remember me en Penelope.

De Jardin des Senteurs is elke dag vrij te bezoeken. Opentuindagen met geleid bezoek om 14 en 15.30 uur op de zondagen 14/6, 5/7, 2/8 en 6/9 (gratis). Info: www.nature-namur.be 

Auteur: Ludo Hugaerts
bron; plusmagazine.be

Wilde dieren Kenia slachtoffer droogte

De oehoe is hier inheems maar misschien ook wel niet

door Rob Berends

.

Reuzenuil oehoe. foto Gejo Wassink

Jonge oehoes, mannetje en vrouwtje. foto's Oehoe Werkgroep Nederland ;Gejo Wassink met een jonge oehoe.

Jonge oehoes, mannetje en vrouwtje. foto's Oehoe Werkgroep Nederland ;Gejo Wassink met een jonge oehoe.

Gejo Wassink, dé oehoedeskundige van Nederland, kan geen Harry Potterfan zijn. De populariteit van de tovenaarsleerling leidde in Nederland tot een veel grotere belangstelling voor uilen, de favoriete postbodes van de tovenaars uit de films. Het aantal uilen dat particulieren kopen, is sterk gegroeid.

Wassink: "Maar op een gegeven moment is de lol eraf en vaak ontsnappen dergelijke uilen. Tamme oehoes die in het wild rondvliegen, gedragen zich heel vreemd. In Eindhoven zit een oehoe die doet alsof de stad zijn territorium is. Hij gaat op balkons zitten als hij verliefd is en maakt kabaal. Helaas kun je via internet gewoon oehoes kopen voor een euro of vijfhonderd. Het is ook heel makkelijk om de officiële regels te omzeilen. Ik hoop dat de Europese wetgeving hierover scherper wordt."

Wassink, die spreekt namens de pas opgerichte Stichting Oehoewerkgroep Nederland, zou graag zien dat de majestueuze vogels met spanwijdtes rond 1,60 meter, meer in Nederland voorkomen. Maar dan wel op een natuurlijke manier en niet als ontsnapt huisdier.

Of de oehoe een echt inheemse vogel is voor Nederland, is moeilijk te zeggen. De soort is de afgelopen eeuwen af en toe in Nederland waargenomen. Uit opgravingen is gebleken dat ze in de prehistorie al wel in Nederland voorkwamen, en ook in de Romeinse tijd en de middeleeuwen.

Maar lange tijd waren ze daarna afwezig in Nederland. In 1997 werd voor het eerst sinds lange tijd weer een broedend paartje aangetroffen, in Limburg. Wassink was toen nog geen oehoedeskundige en werd dat bij toeval. Hij was actief in de roofvogelwereld en werd door een vriend gewezen op een groot uilennest, ergens in de Achterhoek. Toen hij ter plekke ging kijken, ontdekte hij dat de bewoners geen ransuilen waren zoals werd aangenomen, maar oehoes. Sindsdien houdt Wassink zich bijna elke dag wel met de oehoe bezig.

Eigenlijk is Nederland geen land voor oehoes. De vogel is een bergbewoner en gedijt het beste in gebieden met steile berghellingen. Duitsland telde nog niet zolang geleden alleen maar oehoes in bergachtige streken, nadat de soort door de mens zo goed als uitgeroeid was. Maar het tij keerde en de Duitsers startten daarna een herintroductieprogramma. Oehoes werden grootgebracht in grote volières en in het wild uitgezet. Sindsdien blijken ze zich wonderwel te handhaven, ook in vlakke gebieden in Duitsland. De oehoes die in Nederland gezien worden, komen waarschijnlijk zonder uitzondering uit Duitsland.

Of het dier zich in Nederland net zo makkelijk aanpast, is maar de vraag. In Duitsland hebben de vogels een voorkeur voor steen- en zandgroeves, die er in Nederland amper zijn. Daarnaast gedijen ze goed in gebieden waar graan verbouwd wordt. Graan trekt houtduiven aan, het favoriete voedsel van de oehoe. Nederland heeft veel minder graanvelden dan Duitsland.

"We hebben nog een ander probleem. Oehoes eten graag ratten. Maar in Nederland vergiftigen veel boeren ratten op hun bedrijf. Niets vreemds, want ratten kunnen ziektes overbrengen. Een oehoe die een vergiftigde rat eet, kan niet veel gebeuren. En twee kan hij misschien ook wel hebben. Maar als het meer wordt, kan hij eraan doodgaan."

Als de oehoe op wat grotere schaal in Nederland terugkeert, wil Wassink waken voor kamsalamanderachtige taferelen. "Het laatste wat ik wil, zijn krantenkoppen als 'Oehoe houdt industrieterrein tegen'. Dat vind ik zulke slechte reclame. Een oehoe zit graag in de buurt van industrie. Maar als hij daar ontwikkelingen blokkeert, hang ik het liefst nestkisten wat verderop neer, om hem daarheen te lokken. Industrie blij, natuurbeschermer blij, oehoe blij."

Wassink en andere oehoe-enthousiastelingen hebben in de afgelopen jaren jonge oehoes uitgerust met zendertjes. Via gps zijn de vogels te volgen. Op dit moment vliegen er drie oehoes rond met een satellietzender op de rug. Belangrijkste vraag is: hoe verspreiden ze zich. Gaan ze op zoek naar zandgroeves of passen ze zich aan? Blijven ze in gebieden met hellingen of zoeken ze een plek in de periferie van de stad?"

Hoewel het nog wachten is op de uitkomsten van het onderzoek, verwacht Wassink uiteindelijk wel dat de uilen in Nederland terugkeren, vooral in de grensstreek. "Als je me vraagt in de toekomst te kijken, zeg ik dat er over 25 jaar zomaar dertig paartjes oehoes in Nederland kunnen zitten: tien in Limburg, tien in Brabant en Gelderland, een aantal in Twente. Dat zou moeten kunnen."

Op dit moment telt Nederland al zeven territoria.

- De jonge oehoes met zender zijn te volgen op http://oehoe.web-log.nl.

bron; gelderlander.nl

 

Hond bijt vier banden van politiewagen stuk

Eerste hond blafte in China

 

Met ezels door Limburg

De afgelopen dagen trok een opmerkelijk duo met twee ezels door Limburg. Luc Bertrands (46), oorspronkelijk afkomstig uit Leopoldsburg, en zijn Nederlandse vrouw Helene Marchel (50) maakten een tocht van 90 kilometer, als oefening voor hun reis van twee jaar door Europa.

Luc Bertrands: “We vertrokken met onze ezels in onze woonplaats Maastricht en kwamen dit weekend aan in Leopoldsburg. Daar had ik een reünie met vroegere scoutsleiders. Volgend jaar willen we - we zijn allebei verplegers - onze droom waarmaken en met de dieren twee jaar door Europa trekken. De ezels worden tijdens de tocht uitsluitend gebruikt als lastdieren, om de bagage te dragen dus.
“We stappen op een dag hoogstens 20 km met de dieren. We hebben zelfs schoentjes voor hen laten maken, anders zouden ze na een lange tocht geen hoeven meer over houden.” De dieren komen trouwens uit een ezelopvangcentrum. Helene en Luc waren overigens onder de indruk van de gastvrijheid hier. “Onvoorstelbaar hoe bereid de mensen hier waren om ons onderdak voor de nacht te bieden.”

GVB
bron; hbvl.be

 

Achter de groene heuvels...

Fietsen door het land van Maas en Waal

door Bertus Raats

Het is waar. Achter de groene heuvels, ligt het Land van Maas en Waal. En er voor natuurlijk. De prachtige onzintekst van Lennaert Nijgh, lang geleden onnavolgbaar vertolkt door Boudewijn de Groot, intrigeerde ons al heel lang.

Klik hier voor een routekaartje (klik met rechts en 'bewaar als')

Wij fietsten daar niet onder een purperen hemel met een bruine zon, maar onder een blauwe hemel met een gouden zon. Het harmonieorkest speelde ook niet in een regenton… maar een groepje ouderen zat, de fietsen in slagorde gestald, op een bank vrolijk Boudewijns lied te kwelen. Noem het maar toeval toen wij ze passeerden op ons tochtje door het Land van Maas en Waal.

Opgestapt na een vroeg bezoek aan de Tuinen van Appeltern. Het kan ook vanaf het NS-station in Wijchen op knooppunt 64. Die Tuinen zijn trouwens heel bijzonder en ze doen daar tot het komend weekeind aan ‘Zomercapriolen’ ofwel voor tuinliefhebbers grappige ideeën en zotheden. Het houdt dus niet op bij de zotheden in de tekst van Nijgh.

Wij fietsten de Walstraat terug naar Appeltern en volgden de Maasdijk naar links richting Batenburg om op knooppunt 56 de route te beginnen. Onder Horssen door. Een klein dorp met liefst drie kerken op een rijtje. Bijna logisch dat er liefst vijf koren actief zijn.

Al snel verandert het landschap en fietsen we over de Galgenberg. Daarna zorgen de rivierduinen en bossen, beschermd door Het Gelders Landschap, rond Bergharen voor een uniek landschap. Op weg naar punt 94 komen we door De Groene Heuvels. Een veel bezocht recreatiegebied. Ze bestaan dus echt; de groene heuvels van Boudewijn.

Met de wind in de rug door afwisselend landschap komen we in de Leurse Bossen. Fietsers die in Wijchen opstappen, pakken hier de route op. Dan zien we op een steenworp afstand van de route een kerktorentje in het groen. Toch maar even een kijkje nemen. Het gehucht Leur, waar we verrassend lekker de benen konden strekken op het terras van De Leurse Hof. En natuurlijk de droge keel smeerden.

Daarna weer terug, want we wilden naar Hernen. Daarbij maakten we even een ommetje langs de prachtige molen. In het dorp zelf, op een hoger gelegen rivierduin, komen we langs het kasteel. Een middeleeuws juweeltje, prachtig!

Na Hernen gaat het in zuidelijke richting naar punt 87. Waar de route naar links langs de A50 gaat, fietsten wij rechtdoor de Ruffelseweg af en komen op de Maasdijk. De Maas is niet breed, maar imponeert toch. Verderop zien we de toren van Batenburg met een kasteel dat op het einde van de 18e eeuw in de fik vloog. Nu dus een fraaie fotogenieke ruïne.

In Batenburg zoeken we vanwege de warmte de koele schaduw van het terras van De Viersprong op voordat wij met het bekende deuntje in ons hoofd de laatste kilometers naar Appeltern afleggen. Door het Land van Maas en Waal, net als de lange stoet van het circus Jeroen Bosch…

bron; telegraaf.nl

'Oudste hond ter wereld' (147) overleden

 

 

Nederlander met gestolen vogeltjes betrapt op toilet

 

Kanarie veroorzaakt busongeval

 

Gewonde beer valt jager aan in Zweden

 

Witte poedel krijgt acht zwarte pups in Engeland

De Romeinen gingen met deze slang in bad

Op het moment dat ik hem stil op het pad zag liggen, dacht ik het direct. Dít moet hem zijn, eindelijk, na zo veel jaren een ontmoeting met de geelgroene toornslang. Aux Choud betekent warm water en hier in de Franse Pyreneeën is al sinds mensenheugenis een kuuroord. De Romeinen introduceerde deze slang.

7 juli 2009. Ruim een meter lang lag hij doodstil in de zon. Coluber viridiflavus is letterlijk vertaald de geelgroene slang en zo ziet hij er ook uit. Voorzichtig het fototoestel pakken, langzaam bewegen en hopen dat hij me niet ziet. Na de eerste foto was hij direct weg, in een keer schoot hij het bos in. Jammer, maar deze ontmoeting gaf vooral tevredenheid.

Dat de Romeinen rare jongens waren weten we allemaal en een van hun vreemde gewoontes was baden tussen de slangen. Ze namen speciaal deze geelgroene toornslang mee naar nieuw veroverde gebieden omdat hij zo rustig in het warme water rondzwemt. Dat de geelgroene toornslang absoluut niet giftig is zal ook hebben meegespeeld. Volgens de overlevering trekt deze slang zich niets aan van die mensen om zich heen. Dat baden tussen de slangen moet erg leuk zijn geweest.

Er zijn tientallen warmwaterbronnen in de Pyreneeën, vooral aan de Franse kant, en ze nemen weer toe in populariteit. De beheerders proberen deze slangen er uit weg te houden want dat schrikt de hedendaagse badgasten af. Zij begrijpen de Romeinen niet. Dankzij deze Romeinen leven er nu prachtige slangen op veel plaatsen waar ze tweeduizend jaar geleden niet waren. En ze zijn niet van plan om daar weg te gaan. Geelgroene toornslangen zijn alleen schuwer geworden want die moderne mensen laten ze niet meer rustig rondzwemmen. Zelfs een voorzichtige fotograaf vertrouwen ze niet meer.

Kees Woutersen – www.aragonnatuur.com -
bron; trouwcommunities.nl

 

Deze ijsbeer zal sterven

Natuurdocumentaires geven mij altijd de schuld van alle problemen. Behalve Planet Earth.

Elk jaar worden ze mooier: natuurfilms en documentaires. Niet alleen door verbeterde techniek; de druk om iets mooiers en beters te maken dan eerder wordt steeds groter.

Veel recente documentaires zetten de gevolgen van de klimaatverandering centraal. Kijk eens hoe erg het al is, welke dieren er al bijna uitgestorven zijn! Met vaak die belerende toon: "en dat is allemaal uw schuld!"

Dat verpest het kijkgenot zo, dat ik niet eens meer verder kijk en snel wegzap naar een gemoedelijke comedy of ander lichtvoetig vermaak.

Het kan ook anders. De documentairereeks Planet Earth van de BBC heeft precies de juiste toon te pakken. Commentator, en natuurfilmgoeroe David Attenborough geeft mij nooit de schuld. Maar hij laat wél zien wat er op dit moment gebeurt.

En ik kan vervolgens mijn kennis over het klimaat gemakkelijk verbinden met de scene die ik te zien krijg. Een soort beangstigende dreiging gaat er op deze manier van uit. Veel effectiever dan het belerende vingertje van de meeste andere documentaires.

Het meest indrukwekkende moment van de serie is die van de mannetjesijsbeer die door het smelten van het ijs, naar de zeerobben heeft moeten zwemmen. Hij is daardoor zo verzwakt dat hij zijn prooi niet meer kan aanvallen. Uiteindelijk geef hij het op. En je weet: die ijsbeer zal simpelweg verhongeren.

bron; trouwcommunities.nl

 

Chimpansee geeft poemajong de fles

In het TIGERS-instituut in het Amerikaanse South-Carolina, hebben verzorgers een chimpansee geleerd een poemawelp te verzorgen.

Chimpansee Anjana helpt de verzorgers van het 'Institute of Greatly Endangered and Rare Species', zoals TIGERS voluit heet, met allerhande taakjes. Zo geeft ze poema Sierra zelfs de fles.

"Chimpansees leren snel en imiteren gedrag, dus duurde het niet lang voor ze het juiste gedrag om met kittens om te gaan, ontwikkeld had", zegt Bhagavan Antle, directeur van het park.

Brit wacht twee jaar op oever voor foto van springende zalm

 

Nieuw-Zeelandse stranden leeg door giftige blaasvis