Dit is een waargebeurd verhaal op een BA (Britsh Airways) vlucht van Johannesburg naar Londen.
Een staande ovatie voor dit cabine personeel....
Een Marokkaan van ongeveer 30 jaar oud, kwam te zitten naast een zwarte priester . Hij vond het erg vervelend en riep de stewardess. Stewardess; "waarmee kan ik u van dienst zijn?" Marokkaan: "Naar het schijnt ziet u het dus niet. U heeft mij Naast een zwarte priester geplaatst. Ik wil niet zitten naast iemand van zulk een weerzinwekkende geloofsafkomst. Zoek voor mij een andere plek. Stewardess: "Blijft u a.u.b kalm. Bijna alle plaatsen in het vliegtuig zijn bezet. Ik zal gaan kijken of er een andere plek beschikbaar is." De stewardess vertrok en kwam na een paar minuten terug.
Stewardess: "mijnheer, precies zoals ik reeds verwacht had, zijn er geen plaatsen meer beschikbaar in de economy class. Ik heb met de piloot gesproken en hij gaf aan dat er een plek vrij is in de business class. Ook hebben wij een plek vrij in de first class." Voordat de Marokkaan iets kon zeggen, vervolgde de stewardes: "Het is niet gebruikelijk in ons bedrijf om iemand van de economy class te plaatsen in de first class. Maar gezien de omstandigheden vindt de piloot het een schandelijk vertoon om een ander te laten zitten naast zulk een walgelijk persoon.
Ze richtte zich toen tot de priester en zei, "daarom, meneer, als u het zou willen, pakt u uw handbagage, er is een stoel vrij voor u in de first class."
Op dat moment, stonden alle passagiers die geschokt waren van hetgeen zij hadden gezien en gehoord op en applaudisseerden
Een Belgische toerist rijdt over een verlaten weggetje in het Spaanse binnenland. Opeens springt er een boer met een oud tweeloopsgeweer van achter de struiken en beveelt de toerist te stoppen. Naar waar moet jij, brult de boer. Naar Barcelona stamelt de man. Vooruit ! Broek af! roept de boer. De man kijkt wat verbaasd maar doet toch langzaam z`n broek naar beneden. En nu aftrekken ! zegt de boer ! De bange toerist begint voorzichtig aan z`n piemel te trekken... De boer brult al vloekend in het spaans . sneller! Na een paar minuten komt de man klaar en kijkt bang naar de boer. . Opnieuw zegt de boer. De man stamelt met z`n slap ding tussen z`n benen...maar dat gaat niet zo direct De boer richt z`n tweebucks tussen de toerist z`n ogen en roept met een rood aangelopen gezicht ... opnieuw ! De Belg begint opnieuw aan z`n piemel te trekken en slaagt er toch in om er weer leven in te krijgen. Hij komt weer klaar en de boer roept... nog een keer! Dat gaat zo nog zes keer door tot de man na de zevende keer hijgt... ik kan nie meer...schiet me maar neer..ik ben platzak. De boer kijkt tevreden en roept JUANITA ! Er komt een bloedmooi meisje van achter de struiken en de boer zegt tegen de uitgeputte toerist... Dit is m`n dochter...en ze moet een lift naar Barcelona.
Geen wandelingen , inderdaad, zoals de titel laat vermoeden heb ik even een adempauze ingelast. Verleden week zaterdag omdat het nogal ver rijden was om te stappen, en op zondag was het schoolfeest van kleinzoon T en daar werden we dan vergast op hetgeen we ongeveer 52 jaar geleden ook op die danspasjes deden.Vandaag 09/06/2007 voorspelde de weerberichten nu echt geen mooi weer en een onweer op mijn nek halen zegt mij echt niet zo veel. En dan morgen zondag, de tijd voor het nemen van wraak is aangebroken, we mogen gaan kiezen. Ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat sommige van die dikkenekken op zondagavond gaan wensen dat het beter geen verkiezingen hadden geweest, dan hadden ze zo geen rammeling of afstraffing gekregen.Goed ik hoor u hier al zeggen "dan komen er andere zakkenvullers", inderdaad, maar laat ze het dan maar eens proberen om het beter te doen (minder uit ons loonzakje pikken bedoel ik). Verandering van spijs doet eten.
Volgende week zaterdagnamiddag gaan we bij een collega van mij, ons even onderdompelen in de geneugten van een wijndegustatie, wie geïntresseerd is kan altijd zijn lichtje eens komen opsteken, op het webadres hier vind je meer inlichtingen hieromtrent, ik kan u deze wijnen ten zeerste aanbevelen, en voor de prijs moet je het zeker niet laten.
Vanaf volgende week gaan we dan de wandeldraad terug opnemen en gaan we een stapje wagen in De Klinge, wie mij lief heeft volge mij. Veel succes met uw kiesverplichting en dat de beste moge winnen, zolang ze maar uit ons zakken blijven.
BUITENAARDSE WEZENS STAAN OP HET PUNT ALLE KNAPPE EN SEXY MENSEN TE ONTVOEREN. JIJ BENT IN IEDER GEVAL VEILIG, MAAR IK STUUR JE NOG EEN LAATSTE KEER EEN BERICHTJE OM AFSCHEID TE NEMEN.
Nadat een pas getrouwd bruidspaar de bruidssuite van het hotel heeft betreden, doet de bruidegom zijn broek uit en geeft het aan zijn kersverse bruidje met de woorden: 'Trek deze broek van mij eens aan'.
Met een ietwat verbaasd gezicht doet ze wat hij zegt en merkt even later op:
'Zie je nou wel, die broek past mij toch niet!!!'
De bruidegom ziet dat tafereel geamuseerd aan en zegt dan heel doordringend:
'Heel goed, onthoud dus dat IK de broek draag en niet jij.'
Even later geeft het bruidje haar slipje aan haar bruidegom en zegt:
'Dan wil ik nu graag, dat jij ook even mijn slipje past'.
Hij gaat argeloos op haar verzoek in. Het komt echter niet verder dan zijn rechter bovenbeen en moet dan wel opmerken:
'Ik kom helemaal niet in je slipje.'
'Juist.',
zegt het bruidje,
'en als jouw houding niet verandert, dan blijft dat ook zo!'
Naar jaarlijkse gewoonte organiseerde wandelclub "De Smokkelaars" op Pinksterzondag hun jaarlijkse wandeling me verschillende afstanden, maar met als kers op de taart ook een omloop van 50 kilometer. Na een nacht hevige regen en onder de vroege morgen zelfs nog wat gerommel en geflits maak ik me klaar om naar Stekene te rijden. Gelukkig is het al gestopt met regenen want 50 km in de regen stappen is zeker geen leuk vooruitzicht. Eenmaal door de Kennedytunnel komt men in Oost-Vlaanderen en daar begon het zowaar terug te regenen, maar eens in Stekene is het terug gestopt. Op de parking van de sporthal, die als vertrekplaats dienst doet staan reeds heel wat wagens, zo een tocht van 50 doe je best met vroeg te vertrekken en 6 uur is een mooi uur, je hebt dan ruim de tijd om aan te komen en eventueel onderweg wat rustiger aan te doen op het laatste. We vertrekken via een straatje en trekken dan het veld in waar we direct een splitsing hebben en zonderen de wandelaars voor de 50 zich af van de rest. Even verder ontvangen we een aparte controlekaart die alle stempels zal moeten bevatten om recht te hebben op je gratis T-shirt. We trekken langs de "Gelaagvijver", ook hier dus een stille getuige van een gewezen baksteen nijverheid, het klaart een beetje uit en het wordt ook wat warmer als we in Sinaai aankomen in de eerste controlepost na 8,3 km op een boerderij. Wat eten en drinken en verder door het natuurgebied "De Bagaert" en verder door het bos op weg naar controlepost 2 te Klein Sinaai na 7,4 km. Nu gaat het richting Moerbeke voor een stuk van 8,7 km waar we door de mooi begroeide velden van koren, tarwe, suikerbiet en maïs en via de dijk belanden we langs grenspaal nr. 292 in Nederland. Na enkele km komen we terug op Belgische bodem via grenspaal 294 en op controlepost nr.3. Terug wat eten en drinken en in het zonnetje trekken we verder terug richting Nederland, weer een wipje over de grens en enkele km verder gaan we bij grenspaal nr. 283 terug België binnen, de geschiedenis van deze grenspaal kan je hier lezen en na 8.3 km komen we bij controlepostpost 4 te Moerbeke, ditmaal bij een tomatenkwekerij. Nu op weg voor 5,1 km voor een stukje naar Stekene waar controlepostpost 4 in een parochiezaaltje gelegen is, een hap en een cola of 2 verder doen we een lus van 6,3 km met onderweg een geheime controlepost, kwestie om de foefelaars er uit te zeven. Door bos en veld komen we terug in het zaaltje en met een volle kaart nu op weg naar de finish die 5,5 km verder ligt op een plaats ergens aan de andere kant van Stekene, de buit is binnen, de 50 km mooie wandeling zit erop. Het was mooi. Het T-shirt ontvangen in ruil voor de volle kaart, het wandelboekje laten afstempelen, nog wat drinken en een beetje napraten en dan huiswaarts voor een oververdiende douche.
Afgelegde afstand; 50 km.
Jaartotaal 2007 afgelegd; 1081,5 km.
Totaal afgelegd (sinds 04-01-2006); 2720 km.
Aantal wandelingen 2007; 42.
Totaal aantal wandelingen (sinds 04-01-2006); 120.
De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei, en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik van dat ook vandaag nog de bruid een bruidsboeket draagt. Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatste aan de beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon kwijtraken... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".
Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte. Het was de enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak. Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".
Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming bood. Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken, en werden er ingrediënten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten, en weinig vlees. Men at deze stoofpot 's avonds, en liet het overschot in de ketel. Dit werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten... Soms konden ze varken krijgen, en dan voelden ze zich heel bijzonder. Als ze bezoekers over de vloer kregen, dan hingen ze hun stuk varken op om op te scheppen. Het was namelijk een teken van weelde als een man spek naar huis kon brengen. Ze sneden dan een stukje af om te delen met de gast, en kauwden gezellig samen op het vet.
Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende ± 400 jaar als giftig werden beschouwd. Brood werd verdeeld volgens je sociale status. Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op de keukentafel gelegd,en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van de doodswake.
Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken. Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden, dat omhoog leidde en verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo werd er wel eens iemand "gered door de bel".
Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?
Gisteren 23 mei 2007 bracht men ons rond de middag op de hoogte dat er een slechtvalk op het dak van een auto zat, van iemand die op de firma aanwezig was als onderaannemer. Ik wist onmiddellijk dat dit één van de jongeren moest zijn die men verleden week in het nest gewogen en geringd had. De vogel zat er rustig bij en scheen in het geheel niet in paniek te zijn, het was alsof hij dit al meermaals had meegemaakt, hij was dan ook niet van plan om zijn uitkijkpost te verlaten, hier had hij zicht op alles. Voor zo een jong dier is het van op de hoge koeltoren geen moeite om te beginnen vliegen, hij laat zich vallen en weg is hij, maar hier van op de begane wereld is dat een heel ander paar mouwen. Eerst moesten we natuurlijk trachten om die klepper te pakken te krijgen, zo een slechtvalk is geen vogel om zonder héél goede handschoenen aan te pakken, ik kan jullie vertellen dat zo een jonge slechtvalk over een mooi assortiment wapens beschikt, anders zou het geen roofvogel zijn. De bek gekromd, de nageltjes lopen gekromd uit op mooie puntjes waar menige deerne jaloers zou op zijn. Die ogen kijken je aan alsof hij of zij wou zeggen kom manneke, probeer me maar eens te pakken als je durft, zo een koppel franke kijkers dat er in die kop staan, niets ontgaat die beesten, trouwens hebben ze onder de roofvogels het scherpste zicht van allemaal, kan je nagaan. Vermits we over geen schepnet beschikten hebben we hem dan maar gevangen met er een vest over te gooien en zo in een ruime kartonnen doos te stoppen. Nu nog de juiste mensen verwittigen en klaar was kees. In de centrale van Kallo hebben we een personeelslid die als hobby valkenier is, beter kan je het als testpiloot niet treffen, de man zou op donderdagmorgen naar Drogenbos komen om de mislukte piloot op weg te helpen. Deze morgen donderdag 24-05-2007 was de man reeds om 6:30 uur aanwezig, hij heeft de brokkenpiloot meegenomen naar het dak van de centrale, de slechtvalk keek eerst eens onderzoekend rond, kreeg de koeltoren in het vizier en wist waar hij moest zijn. Hij gaf enkele waarschuwende kreten ten beste als wou hij zeggen moeder, staat het eten klaar, ik kom eraan, zijn moeder beantwoorde de kreten op haar eigenste manier als wou zij zeggen maak maar dat je thuis bent en zonder eten naar bed. Men liet hem los en weg was hij, recht naar de nestbak waar hij veilig aankwam en onmiddellijk in de bak verdween met luid gekrijs van de andere bewoners tot gevolg. Zijn tweede vlucht als testpiloot eindigde dus op een goede manier en met een goede landing op de koop toe. Eind goed al goed.
De drie directeurs van Maes, Heineken en Duvel nemen elke morgen om 10 over 7 samen de trein naar het werk. Op zekere morgen is er een serieuze vertraging en ze besluiten daarom iets te gaan drinken. Ze stappen een café binnen waar ze meer dan 120 verschillende biersoorten hebben.
De directeur van Maes roept : 'Patron, drie Maeskes alstublieft.' Nadat hun glas leeg is, roept de directeur van Heineken : Hallo, barman, kan jij ons nog effe drie Heinekens serveren asjeblief !' Nadat deze uit zijn, is het de beurt aan de directeur van Duvel : 'Patron, breng jij nog eens 't zelfde als 't kan !' De directeurs van Maes en Heineken schrikken zich een hoedje en kijken elkaar verwonderd aan. Plots zegt die van Heineken: 'Man, hoe kan dat nou,.. jij bent directeur van Duvel en jij bestelt drie Heinekens ? 'Wel, ja,' zegt de directeur van Duvel, op zijn uurwerk kijkend, 't Is nog wat vroeg om bier te drinken hé..!.'
Zaterdag 12 mei 2007 ging ik met Ludo een wandeling maken van 32 kilometer te Watermael-Bosvoorde, georganiseerd door de Brusselse politie, veiliger konden we niet zijn. We reden op de R 0 te Brussel om aan het 4 armen kruispunt rechtsaf te slaan naar de vertrekplaats, de weergoden zagen ons waarschijnlijk niet graag komen want opeens werd het terug aardedonker en het was nog maar juist licht aan het worden. Met bakken water goten ze de auto onder, ruitenwissers op grootste snelheid en traag naar de start. Toen stopte het zoals het begonnen was. Inschrijven en op weg naar het Zoniënwoud want daar was het te doen, en dat het geen makkie zou zijn dat wist ik al want ik had in deze streek reeds verschillende tochten gemaakt, voor Ludo was het zijn eerste ervaring in het Brusselse en dat het geen meter vlak was wist hij onmiddellijk toen we vertrokken. We trokken richting Zoniënwoud en na 3,5 km een eerste controle, op straat werd een krabbel op je kaart gezet en dat was het. Via Ukkel kwamen we bergop en bergaf door het woud in Linkebeek terecht, nu tussen de aardappelvelden waar de planten hun kopjes bovenstaken, door de vorige regen was het hier een slijkboel van jewelste. We gingen terug het bos in op weg naar Sint-Genesius-Rode, nu en dan schijnt het zonnetje in het prachtige woud maar ook nu en dan wat hemelwater, gelukkig hoeven we de pijlen maar te volgen want als je hier moest verdwalen ben je nog niet aan de nieuwe aardappelen toe. Hier is het echt klimwerk, en op die vettige grond is dat geen kinderspel om boven te geraken, de fysiek moet hier wel een beetje in orde zijn. We hebben hier dan een controlepost na 8 km in een tuinprieeltje van een verlaten kasteel dat er hopeloos verwaarloosd bijligt. Eer we daar waren was het nogmaals hijgen en puffen naar boven. We trekken door het plaatselijke park en zien hier een vlucht van wel 100 zwaluwen, en dat in een grootstad, maar eerlijk gezegd, hier is ontzettend veel groen door de vele parken en het Zoniënwoud. Verder richting Overijse waar de serres plaats hebben gemaakt voor tarwe en aardappelen, jammer. Zo komen we na weer 8 km in Jezus-Eik, even rusten doet deugd, en een hapje en een drankje is meer dan welkom. Nu gaan we door het woud op weg naar Oudergem, het mag wel vermeld worden dat overal waar we kwamen, kasten van villas neergepoot waren, ja die bewoners boerden goed, hier kwam je met een blauwe kilt aan je kont zeker niet wonen. Verder trekken we door het Zoniënwoud langs de rand van Tervuren terug naar het vertrek in Watermael-Bosvoorde. Beiden tevreden over de bijzondere natuur die hier te zien is, menig eekhoorn is voor ons in de bomen gevlucht, je zou haast gedacht hebben dat we ergens in het Zwarte Woud aan het stappen waren, maar zeker nier niet in Brussel. Houden zo.
Dans une caserne de Gendarmerie, le Capitaine croise un jeune gendarme fraîchement débarqué de l'école de Gendarmerie. - Comment vous appelez-vous, mon garçon ?
- Jean-François , et vous ? Le capitaine, furieux, s' écrie : - Mon petit bonhomme, je ne sais pas d' où vous arrivez, mais sachez que je suis le Capitaine et que je m' appelle "Mon CAPITAINE".
De même, dans ma compagnie , j' appelle les gens par leur nom de famille. Si vous vous appelez Jean-François Tartenpion, je vous appellerai "Tartenpion", mais pas Jean-François.
Me suis-je bien fait comprendre ? - Oui, mon capitaine. - Alors, c' est quoi votre nom de famille?
- "Montcherry". - Très bien, Jean-François, au travail.
"Met de gemeente"."Ja, hallo. Ik wil melding maken van een gat welke zojuist spontaan in de straat is ontstaan". "Wij sturen maandag wel een mannetje langs". "Ehm .. Kan het echt niet eerder?"
Zaterdag 12 mei 2007, wandeling te Watermael - Bosvoorde (Brussel), "34 ste wandeltocht van de Brusselse Politie" ingericht door " Police de Bruxelles Section Marche" ;verder is vermeld, "Omloop doorheen het Zoniënwoud, de natuur in t holleken, Jezus Eik, Beersel, Linkebeek en Hoeilaart. ".Inschrijven van 7:00 - 15:00 uur, parcours; 7-12-20-30-42-50 kilometer. Start; Koninklijk Atheneum, Watermael Bosvoorde, rue du Pinson, Brussel. Zondag 13 mei 2007, wandeling te Baasrode (Oost Vlaanderen), "31 ste Scheldemars" ingericht door "WSV Baasrode"; verder is vermeld, "Alle afstanden gaan naar het pittoreske schildersdorpje Vlassenbroek. De lange afstanden doorkruisen de randgemeenten van Baarsode. Uiteindelijk komt iedereen in de huisbrouwerij De Landtsheer waar iedereen wordt vergast op een gratis Malheur, ook de moeders worden wederom niet vergeten."Inschrijven van 7:00 - 15:00 uur, parcours 6-10-15-21-30 kilometer.Start; Gemeenteschool, Molenberg, Baasrode.
Neen, neen, niet wat jullie denken, dit gaat wel over een drieling maar we gaan het wel bij de diertjes houden, jullie moeten nu ook niet overdrijven nietwaar. Het begon allemaal deze voormiddag toen ik op de koeltoren in Drogenbos een man met een buidel naar boven zag klauteren, jawadde, mij zouden ze er niet opkrijgen, ik heb al hoogtevrees als ik dikke sokken draag. Dat ding is 105 meter hoog, dus mij niet gezien, onderweg zijn er verschillende platformen gemaakt waarop men even op adem kan komen, zon klim doe je toch maar lekker niet in één beurt, dus die man deed het ook rustig aan. Op het voorlaatste platform, op een hoogte van ongeveer 90 meter boven de aardkloot staat daar een houten bak geplaatst en dit is reeds vele jaren de huisvesting van een koppel slechtvalken. Deze dieren houden van zulks een hoge behuizing, ze zitten er veilig en hebben er een goed uitzicht op alles en nog wat, en als er iets voorbij hun tafel vliegt is deze meteen opgediend. Ze hebben op het menu een voorliefde voor duif en eend, niet van het minste natuurlijk, sterk voedsel moet ik toegeven. Ze hebben een ongelooflijk goed zicht en zijn de snelste jagers ter wereld, ze storten zich in duikvlucht met een snelheid van 300 km/h op hun slachtoffer dat hiermee onmiddellijk wordt gedood. Simpel en snel. Toen de man bij het nest aankwam was dat een kabaal van jewelste daarboven, de ouders deden verwoede pogingen om het nest te verdedigen maar bleven toch een eindje van de man weg, gekrijs alom. De bedoeling is om te weten of er jong zijn op het nest en zo ja, het aantal, gewicht en geslacht vast te stellen. Na een half uurtje kwam de man terug beneden en kon ik uit eerste bron vernemen hoe het gesteld was met onze beschermelingen, want onze firma doet er alles aan om deze dieren te kunnen huisvesten en te beschermen. En ja, goed geraden, het was een drieling, twee mannetjes en één vrouwtje, ze zaten goed in het vet zij hij, ze wogen ongeveer rond de 900 gram. Als je weet dat een volwassen mannetje evenveel gewicht heeft, dus 900 gram, dan zijn dat kloeke beestjes. Een volwassen vrouwtje kan tot 30 % meer wegen dan haar partner, nou moe, moet er nog zand zijn. Je kan wel denken dat ze goed gevoederd worden, alle dagen een duifje op Brusselse wijze en als tussendoortje een canard, laat maar komen Grietje. De man liet zijn handen zien en hij was er niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen, die kereltjes hadden zich niet laten doen, ja, met zulke wapens als hun bek en klauwen. Hij wist te zeggen dat ze een vijftal weken oud waren en dus volgende week al konden uitvliegen, "ik was juist op tijd" verklaarde hij. Toen ik vroeg waarom hij geen handschoenen droeg verklaarde hij, " dan heb ik geen gevoel in mijn handen en knijp ik ze misschien naar de eeuwige jachtvelden". Hij vertelde dat hij ervandoor moest want hij moest nog naar de VRT toren, en dan naar de Sint Goedele kathedraal en dan nog naar de Sint Michiels kathedraal, want daar huisden ook al vele jaren van deze jagers en met veel succes. Bij ons is het reeds het tweede jaar op rij dat er 3 jongen zijn, slecht nieuws voor de wilde duiven in de omtrek dus. Maar dat zal de slechtvalken duivenworst wezen. Na een half uurtje was de rust in het huishouden terug gekeerd en was alles terug rustig. Geen gekrijs meer en iedereen kon terug zijn ding doen, mooi toch, de natuur.
De wandel tweedaagsevan Blankenberge op 5 en 6 mei 2007 was een echte meevaller van formaat, goed weer, het regende niet, dus hadden we daar al geluk mee. Het was wel tamelijk zwaar bewolkt met een ferme zeewind maar men had zon voorspeld in de loop van de dag en die voorspelling is dan ook waarheid geworden, ze kunnen het wel, als ze maar willen. Door onze voorinschrijving ging het tamelijk vlot om de start te kunnen nemen en hierdoor hadden we ook nog een vermindering van 2 euro per persoon, en zoiets is toch meegenomen. Een massa volk op de markt te Blankenberge en de sfeer zat er meteen in. Internationaal gezelschap te koop, een greep van wat ik heb gezien, Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Schotten (zonder kilt, in broek dus), Spanjaarden, Portugezen, Japanners, Thai, Denen, Noren, Zweden, Oostenrijkers, Indonesiërs, Zwitsers, en bij toeval waren er zelfs Belgen vertegenwoordigd. Het is best mogelijk dat er nog meerdere landen aanwezig waren die ik niet vermeld heb. Onder de deelnemers ook vele militairen, Nederlanders, Duitsers en de Belgische Militaire School voor Onderofficieren was vertegenwoordigd met 5 pelotons, dus mogen we met fierheid zeggen dat het leger waakte. Onder hen waren er ook bij van de medische dienst en ik heb die militairen meermaals puik werk zien doen bij deelnemers die in het sukkelstraatje terecht waren gekomen, en dat waren er echt niet weinigen. Volgens mij, meestal mensen die echt niet gewoon zijn om vele kilometers te stappen en niet weten aan welk avontuur ze beginnen. Toch moesten, jammer genoeg ook de ziekenwagens regelmatig uitrukken met veel geloei, maar meestal veel het nog wel mee. Een pluim voor de organisatie, want die was tot in de puntjes geregeld.
Vandaag een wandeling gemaakt te Herselt van 30 kilometer, prachtige streek daar. Morgenvroeg 04-05-2007 vertrekken we naar zee tot maandag. We gaan er deelnemen aan de tweedaagse van Blankenberge, dit wil zeggen dat ik één van de meer dan 8000 deelnemers zal zijn. Probeer me er maar eens uit te pikken.
Onze wandeling van zondag 29-04-2007 bracht ons naar Werchter, een Brabants dorp, gelegen aan de samenvloeiing van de Dijle en de Demer. Beter bekend om zijn rockfestival en jammer genoeg minder bekend om zijn aspergeteelt die met het goede weer hoogdagen beleven. Voor onze wandeling van 21 kilometer verlaten we de startplaats en gaan even door het dorp om dan langs de festivalweide verder te trekken, naast de plaats waar het immense podium zijn plaats vindt is het nu ontzettend stil, maar wel zo warm en stoffig als in de zomer wanneer het hier groot feest is met de duizenden muziekliefhebbers. Een veldwegel brengt ons langs de Craeneveldhoeve, deze werd gebouwd in de 15 eeuw maar is nu volledig vervallen. In de jaren 90 werd deze hoeve op de lijst van beschermde monumenten geplaatst en rond 2001 is men begonnen met de restauratie van het poortgebouw. In deze lus van 6,8 km trekken we verder richting Haacht voor onze eerste controlepost, buiten wat eten en drinken want binnen in de zaal is het veel te druk en te warm, dus even verpozen onder het klokkengelui van de kerk die zijn bezoekers verwacht voor de mis van 10 uur. We trekken nu verder voor een volgende lus van 6,5 km richting Wakkerzeel. Hiervoor blijven we voor enkele kilometer het natuurgebied langs de Anti-tankgracht volgen, in mijn verslag van gisteren heb ik hierover reeds geschreven, voor diegenen die het niet gelezen hebben, meer kan je er hier over vinden. In Wakkerzeel wandelen we voorbij de geklasseerde pastorie en de mooie kerk van St Hubertus, gebouwd rond 1742. De controle vinden we even verder in de kantine van de plaatselijke voetbalclub, stoelen en tafels buiten nodigen ons uit om hier even te verpozen. Na wat drinken en eten maken we nu een lus Wakkerzeel Wakkerzeel van 4,9 km. Even het dorp verkennen en dan de velden in, daar is hier geen enkel gebrek aan, de wuivende halmenvan het koren staan hier reeds prachtig te groeien, verder stappend krijgen we een afwisseling van bos en velden en fruitgaarden, vele velden staan te wachten tot de asperges hun kopje boven steken. Zo komen we terug in de voetbalkantine en het is deugdelijk warm op de middag, dus even wat schaduw opzoeken of ons biertje kookt over. Nu trekken we nog een lus van 3,5 kilometer die ons terug naar Werchter zal brengen, maar vooraleer we naar de aankomst stappen komen we op de brug waar de Dijle en Demer samenvloeien, mooi gezicht, nu nog linksaf en de tocht zit er op, het was zeker de moeite waard om hier eens te komen stappen.
Afgelegde afstand; 21 km.
Jaartotaal 2007 afgelegd; 828,5 km.
Totaal afgelegd (sinds 04-01-2006); 2477 km.
Aantal wandelingen 2007; 34.
Totaal aantal wandelingen (sinds 04-01-2006); 112.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
mee. Het was wel tamelijk zwaar bewolkt met een ferme zeewind maar men had zon voorspeld in de loop van de dag en die voorspelling is dan ook waarheid geworden, ze kunnen het wel, als ze maar willen..jpg)
Internationaal gezelschap te koop, een greep van wat ik heb gezien, Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Schotten (zonder kilt, in broek dus), Spanjaarden, Portugezen, Japanners, Thai, Denen, Noren, Zweden, Oostenrijkers, Indonesiërs, Zwitsers, en bij toeval waren er zelfs Belgen vertegenwoordigd..jpg)
Onderofficieren was vertegenwoordigd met 5 pelotons, dus mogen we met fierheid zeggen dat het leger waakte. Onder hen waren er ook bij van de medische dienst en ik heb die militairen meermaals puik werk zien doen bij deelnemers die in het sukkelstraatje terecht waren gekomen, en dat waren er echt niet weinigen. Volgens mij, meestal mensen die echt niet gewoon zijn om vele kilometers te stappen en niet weten aan welk avontuur ze beginnen. Toch moesten, jammer genoeg ook de ziekenwagens regelmatig uitrukken met veel geloei, maar meestal veel het nog wel mee. Een pluim voor de organisatie, want die was tot in de puntjes geregeld. .jpg)
mee. Het was wel tamelijk zwaar bewolkt met een ferme zeewind maar men had zon voorspeld in de loop van de dag en die voorspelling is dan ook waarheid geworden, ze kunnen het wel, als ze maar willen..jpg)
Internationaal gezelschap te koop, een greep van wat ik heb gezien, Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Schotten (zonder kilt, in broek dus), Spanjaarden, Portugezen, Japanners, Thai, Denen, Noren, Zweden, Oostenrijkers, Indonesiërs, Zwitsers, en bij toeval waren er zelfs Belgen vertegenwoordigd..jpg)
Onderofficieren was vertegenwoordigd met 5 pelotons, dus mogen we met fierheid zeggen dat het leger waakte. Onder hen waren er ook bij van de medische dienst en ik heb die militairen meermaals puik werk zien doen bij deelnemers die in het sukkelstraatje terecht waren gekomen, en dat waren er echt niet weinigen. Volgens mij, meestal mensen die echt niet gewoon zijn om vele kilometers te stappen en niet weten aan welk avontuur ze beginnen. Toch moesten, jammer genoeg ook de ziekenwagens regelmatig uitrukken met veel geloei, maar meestal veel het nog wel mee. Een pluim voor de organisatie, want die was tot in de puntjes geregeld. .jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
