Met 50 leden trok WSV Schelle zondag 28 juni per autocar naar Oostham in de provincie Limburg, een garantie voor een wandeling met het bos in de hoofdrol, en dat is uitgekomen. Na een uurtje rijden konden we dan inschrijven, ik koos voor de 24 km met 3 rustposten, ieder na 6 km, mooi verdeeld dus. In een lichte nevel trokken we even door het dorp waar het nog heel rustig was, even later gaan we linksaf en zitten meteen in het bos waar het heerlijk rustig is met enkel het gezang van de vogels. Zo komen we voorbij de OudePastorie, het is één van de merkwaardigste gebouwen in Oostham. Nog voor 1200 stond een zekere Willem, heer van Colmont, zijn bezittingen in Oostham af aan de abdij van Averbode. Arnold van Wesemael droeg rond dezelfde tijd zijn hoeve in Kwamol eveneens aan de abdij af. In 1239 werden die schenkingen door paus Gregorius bekrachtigd. Averbode kwam er zo tussen andere machtige grondheren in bezit van eigen goed. Lees hier verder.
De duinbossen werden oorspronkelijk aangelegd als schermbos, om de achterliggende vruchtbare poldergronden te beschermen tegen overstroming. De echte bebossingen in De Haan gebeurden reeds in 1838, maar met weinig resultaat. In 1922 werden ongeveer 150 ha aan het beheer van het toenmalige Waters en Bossen toevertrouwd. Nu zijn de bossen vooral bekend als wandelgebied voor toeristen en inwoners van De Haan.
Fauna en Flora.
In het duinbos is o.a. door het meevoeren van zandkorrels en zout, de belangrijkste beperkende factor voor de boomgroei. Andere beperkende factoren zijn voedsel en watergebrek. Dicht bij de zee groeit enkel een struikengordel met o.a. Duindoorn, Vlier, Meidoorn en Kardinaalsmuts. Zij vormen een windscherm voor de boomsoorten. Begin deze eeuw werden meer naaldboomsoorten geplant, zoals Corsikaanse -, Oostenrijkse en Zeeden. Nu plant men meer loofboomsoorten, zoals Zomereik, Es, Gewone esdoorn en Witte abeel, ikzelf vond er verscheidene Wilde Olijfbomen. In het bos huizen ook veel vogels, zoals Nachtegaal, Heggenmus, Zanglijster, Koekoek, Winterkonig en Mezensoorten. De aanwezige prooivogels zijn Ransuil, Sperwer en Torenvalk.
Mong De Vos was een legendarische strandjutter van de Vosseslag (Bredene).
Haha Mong, Jij sluwe vos.
Ik heb je bij de kraag gegrepen, Deze keer was er geen ontsnappen aan Want ik had het o zo goed begrepen Mong moest voor eeuwig aan de Vosseslag staan.
Het water, de duinen, het strand, Het was jouw leven, Het jutten aan zee, het stelen op land, Deden velen bibberen en beven.
Beetje bij beetje boetseerde ik. Uit mijn verbeelding ontstond een stoere bink Je kreeg een ruwe baard, een harde blik, Op je schouder een stevige stronk.
Hey !!! Daar stond ik dan, Geboetseerd en wankel op de benen. Sluwe vos, wat dacht je dan ? Dat ik de benen zou nemen ?
Neen, ik nam je mee . Terug naar het vuur, Deze keer naar kolkend brons. Neen, deze keer niet je laatste vuur, deze keer vereeuwigd voor ons.
De duinen van De Haan en Zeebrugge zijn relatief jong, ze kregen grotendeels vorm gedurende de Middeleeuwen. In de Romeinse periode lag de duinengordel ruim 3 kilometer in zee. Deze gordel werd vanaf het begin van de 3de eeuw geleidelijk opgeruimd door de zee. In de vroege middeleeuwen (8ste 10de eeuw) kwam iets voor de huidige kust een nieuwe open strandwal tot stand doorsneden met een aantal geulen. Het zijn de geul van Bredene, die uitmondt ter hoogte van de Vosseslag, de geul van Stalhille, die ten westen van Wenduine in zee kwam en ten slotte de geul van Blankenberge, die ten oosten van de stad in zee kwam. Op de zeezijde van de strandwal kwam een nieuwe duinengordel tot stand, die zich geleidelijk landinwaarts verplaatste en het ontstaan gaf aan de hoge brede duinenstrook van de binnenduinen van De Haan. De migrerende duinen sloten ook de geulen één voor een af, waardoor de achterliggende schorren tot een vruchtbare polder kon worden omgezet. Vanaf de 14de eeuw kwam de duinengordel door de talrijke stormvloeden onder druk te staan. Oostwaarts van Wenduine werden de duinen nagenoeg volledig opgeruimd en diende de mens in het begin van de 15de eeuw door middel van zeewerende dijken het achterliggende polderland te beschermen. De duinen westwaarts van Wenduine waren echter voldoende breed en hoog en hielden goed stand. Voor de dijken ontstond geleidelijk een nieuwe smalle duinengordel van met helmgras begroeide zeereepduinen, die fel afsteekt tegenover het vlakke achterliggende duinenlandschap.
Maandag 1 juni hebben we te Eksaarde een wandeling gemaakt die georganiseerd was door De Doetjes om geld in te zamelen voor Oxfam, deze organisatie richt de zware Oxfam Trail Walk in die doorgaat in de Hoge Venen. Het was een prachtige wandeling met veel zon en veel warmte, vanuit de startplaats vertrokken we voor 21 km puur wandelgenot, dit bracht ons door de Lokerse Moervaart - Meersen waar we volop konden genieten van de natuur die nu echt goed op gang is. Na de eerste controle aan de Kruiskapel gaat het verder de rustige natuur in langs De Linie. Lees hier verder.
Tijdens onze wandeling van zondag ll. in Eksaarde hadden we een controlepost aan de Kruiskapel te Eksaarde, de kapel was bij uitzondering geopend, ik had hier reeds meermaals voorbij gestapt maar had nog nooit de kans gehad om ze binnenin te bekijken. Een buitenkansje dus. Ik raakte aan de praat met de koster over fotografie en hij wilde me iets heel speciaal tonen, het was een houten kruisje met een metalen Christusfiguur. Het bijzondere aan dit crucifix was dat de figuur van Jezus met de handen boven het hoofd was genageld en niet zijwaarts zoals anders. De koster bevestigde dat dit wel een uniek beeldje was, het zou minstens duizend jaar oud zijn en in de hele wereld zouden er maar een goede 10 beeldjes van bestaan. Het was dus zeker de moeite om de kapel eens te bezichtigen, met dank aan deze vriendelijke man dat ik er ook een foto mocht van nemen, hij was er zelfs heel blij mee.
Op Pinkstermaandag was er een wandeling te Eksaarde georganiseerd door De Doetjes om geld bijeen te sprokkelen voor deelname aan de Oxfam Trail Walk. De deelnemers hieraan bestaat uit een team van 4 personen welke in de Hoge Venen een tocht zullen maken van 100 km. Voor deelname aan deze helse zware tocht moet elk team 1500 doorstorten aan Oxfam, meer hierover vindt je hier. Men kon in Eksaarde inschrijven voor deelname voor de prijs van 4 , hiervoor had men de prachtige wandeling en 2 consumaties. Hiervoor kwamen 142 wandelaars opdagen, waaronder heel veel wandelbloggers die elkaar nu ook eens in levende lijve konden ontmoeten, als dat dan ook nog niet was gebeurd ergens ten lande op een wandeling. Er waren natuurlijk Guy als mede organisator, deWalking Bears, hun verslag kan je hier vinden, verder ontmoete we na de wandeling nog Dirk, zijn verlag vindt je hier. Verder waren er nog Aartje en Rob uit Nederland, hun verlag kan je hier vinden. Gelieve niet op de pianist te schieten indien ik iemand vergeten ben, dat was dan zeker niet de bedoeling, maar het was zeker een prachtige dag, natuurlijk is het wel een beetje jammer voor al de gedane moeite dat er niet meer wandelaars aanwezig waren, maar alle begin is moeilijk. Nu het verhaal. Lees hier verder.
Zondag 24 mei vertrokken we vanuit de startzaal te Oosthoven (Oud Turnhout) voor een tocht van 30 km door de zonnige en warme Kempen, we kunnen van in de vroege morgen reeds vertrekken in T-shirt en dat maakt het wel gezelliger. Het gaat even door het dorp richting Schuurhoven en tussen de velden richting Oud Turnhout, vooral aardappelen, en maïs maar ook heel grote velden met erwten staan hier groot te worden. Na 4,2 km bereiken we de eerste controlepost in het infocentrum van Natuurpunt, gelegen aan de rand van het uitgestrekte natuurgebied De Liereman. Een lekkere kippen aspergesoep met een boterham en we kunnen er weer tegen voor een stuk. Lees hier verder.
Tijdens onze wandeling van zondag 24 mei te Oud Turnhout ontdekten we deze typische Kempense stal die er verdoken in het groen stond. De Kempense stal is een schuur zoals die eeuwenlang in deze streken gebouwd werd. Hij heeft een stevige eikenhouten constructie en de muren zijn gemaakt van gevlochten takken die ingestreken werden met een mengsel van klei, leem, kalk, stro en urine van koeien. Het dak bestaat uit riet en lisdodde, en aan de zijkant is een opening waarin een uil zijn nest kan maken.
Ik heb deze molen, net als de Liermolen (zie hier)nog eens gevonden tijdens onze wandeling van zondag 17 mei, deze molens waren mij niet onbekend omdat ik reeds vele wandelingen in de omgeving heb gemaakt en ook omdat ik in het verleden hier in de streek tewerk gesteld was.
De molen die nu Tommenmolen heet, werd oorspronkelijk Liermolen genoemd, omstreeks 1400 kreeg hij de naam Tommenmolen naar de familie Van den Tommelen, die er meer dan een eeuw (reeds in 1382) in het bezit van was. Mogelijk werd de Tommenmolen gebouwd nadat de eerste Liermolen aan de abdij werd geschonken Het uitwendige drijfwerk, een onderslag watermolen werd in 1930 vernieuwd. De molen bleef in werking tot in de jaren 1960. De gemeente Grimbergen kocht de molen aan in 1967, in 1971 is er een grondige restauratie uitgevoerd. De Tommenmolen ligt net als de Liermolen op de Maallbeek en je kan hem vinden in de Tommenmolenstraat 18, 1850 Grimbergen, in het inwendige is nu een restaurant gevestigd met een gezellig terras waar het met zonnig weer heerlijk toeven is. Het was oorspronkelijk een korenmolen die nog altijd maalvaardig is. De molenaars van nu zijn de Leden van het Museum voor Oudere Technieken.
De Liermolen is een beschermd monument, de watermolen ligt op de Maalbeek en is genoemd naar de plaatselijke heren de Lire. In 1341 verkocht is hij verkocht aan de abdij. Ten oosten het bevind zich het molenaarshuis uit de 17de eeuw met 5 oorspronkelijke kloosterkozijnen, 1 venstertje, rondboogdeur en druiplijst. Het betreft hier een behouden waterrad en de nog werkende moleninstallatie binnenin. Het molengedeelte is gerestaureerd in 1759 o.a. 2 zandstenen steekboogdeuren. De westelijke puntgevel uit 1762 is afgewerkt met onder andere vlechtingen. De bijgebouwen en schuur zijn uit de 19de eeuw.
Mooi zonnig weer op zondag 10 mei als we vanuit de gemeenteschool te Baasrode vertrekken voor een wandeling van 30 km, WSV Baasrode staat garant voor mooie natuurwandelingen en dat zal later vandaag ook zo blijken te zijn. Enkele straten in de gemeente doorlopen en even later zijn we op de Scheldedijk weg van het drukke leven, hier vind je enkel wandelaars en fietstoeristen. Na een poosje gaan we linksaf de dijk naar beneden en duiken in de Vlassenbroekse polder, prachtig van natuur , overal groen en wilde planten, vooral smeerwortel, duizendblad maar ook brandnetels, en van die laatste moet ik het in short niet zo hebben. We volgen nu even de Uiterdijk en gaan dan terug de natuur in door de Krabbendijkse polder. Even later volgen we de Scheldedijk en komen aan De Kleine Notelaar een gezellige taverne met een mooi terras in het groen te Vlassenbroek na 6,4 km, hier is onze eerste controle, wat eten en drinken en dan verder. Lees hier verder.
De coniferen in de tuin zijn stillaan aan een ruim onderhoud toe, nu het weer nog een beetje droog is kunnen we er eens goed de schaar inzetten zodat de buren ook terug een beetje meer licht in de tuin hebben. Dus vandaag zal het hier wat rustig zijn.
Wandelclub De Spuiters was aan de beurt om hun wandeling in te richten, we vertrokken vanuit hun clublokaaltje, ik koos voor de maximum van 20 km, hiervoor gingen we onmiddellijk rechtsaf, de andere afstanden links. Het ging richting Kontich centrum maar we gingen nog hiervoor linksaf richting Edegem. Aan de Romeins Put ging het rechtsaf en tussen de villas door kwamen we door het plaatselijk mooi verzorgde park. Bij het verlaten hiervan gaat het richting Hove waar we na 5,9 km aan de kerk in café Olymp onze eerste controle hebben, ik stempel hier en ga verder door. Na even zoeken vind ik de pijltjes om me verder op weg te helpen, er zit weinig volk op de omloop, ik ben hier alleen en heb vier ogen nodig want de afpijling is bij momenten een echte ramp. Door het centrum en over de spoorweg gaan we naar de groene oase van fort 4, deze fortengordel moest einde de jaren 1800 zorgen voor de verdediging van de stad Antwerpen. Lees hier verder.
Vrijdag 8 mei had wandelclub De Cracks hun lentewandeling georganiseerd te Imde, na het inschrijven kon ik in de zon vertrekken voor ongeveer 20 km. Het eerste straatje door en we gingen onmiddellijk op een onverhard wegeltje de velden in. We kwamen naast de zendmasten van de VRT, wel een indrukwekkend zicht, jarenlang ik had ik ze opgemerkt vanop de A12 maar nu ik er naast stapte was dat wel een enorme installatie. Tussen de aardappelvelden in wording kwam ik uit de velden in het natuurgebied van De Wolvertemse Beemden, het was hier enorm mooi en vooral rustig en stil, enkel de vogels die floten, heerlijk. Ik kom dan in Wolvertem aan en stap door de stoffige opengebroken straten op weg naar de eerste controle na 5,6 km, het lijkt hier wel één grote bouwwerf. Ik stempel af in het heel kleine zaaltje en besluit dan maar ineens door te stappen. Lees hier verder.
40 STE INTERNATIONALE TWEEDAAGSE VAN VLAANDEREN TE BLANKENBERGE (DAG 2).
Zondagvoormiddag vertrekken we iets later voor het tweede deel van de tweedaagse om de meeste drukte te vermijden en dat blijkt een goed idee, we komen op de markt om 10:30 uur en 2 minuten later zijn we ingescand en al op weg. Een goed idee voor de volgende keer, een mens leert altijd wel iets bij. Het gaat nu de andere kant op tegenover zaterdag en onder een donker grijze hemel stappen we langs de jachthaven waar de 6 km reeds linksaf gaat en dat zijn er heel wat, is dat door het weer of de komende drukte vanavond op de snelweg, wie zal het zeggen. We lopen langs het staketsel naar de vloedlijn, gelukkig is het water aflopende zodat het wat makkelijker stappen is op het hardere zand richting Wenduine. Daar volgen we de dijk om aan het zwembad De Spioenkop te beklimmen en de andere kant af te dalen, wie kent het torentje met zijn rood hoedje niet uit zijn kindertijd ? We lopen nu verder richting De Haan waar onze eerste controlepost is. We steken de grote baan over en gaan op weg naar het mooie natuurgebied Het Duinbos, even later komen we in de polders terecht en de zon gaat het terug waarmaken, helaas geen T-shirtenweer vandaag door de strakke wind die vanuit de zee blaast maar de zon is er dan toch weer. Lees hier verder.
40 STE INTERNATIONALE TWEEDAAGSE VAN VLAANDEREN TE BLANKENBERGE (DAG 1).
Het is bijna 10 minuten voor 10 als we toekomen op de markt te Blankenberge op zaterdag 2 mei, een massa volk, zoals steeds en het zonnetje schijnt. We waren al ingeschreven en dat maakt het een stuk makkelijker. De groepstart is om 10:00 uur maar het is 20 minuten later als wij eindelijk zijn ingescand. Dit jaar is Taiwan het gastland en we worden door hen uitgewuifd in hun kleurrijke originele kledij. Door de straten gaat het richting zeedijk naar de pier waar we een eerste controle hebben, de 6 km afstand verlaat ons hier als we de duinen instappen richting Zeebrugge. Halverwege gaan we rechtsaf en steken de drukke baan over geholpen door de politie, zo gaan we het natuurgebied in. We trekken dan de polder in en even laat de zon het afweten. Richting Lissewegen komen we terug aan een splitsing en ditmaal verlaat de 14 km ons rechtsaf. Wij trekken verder naar het prachtige dorpje waar de O. L. Vrouwekerk vanuit de verte goed te herkennen is, men heeft er ongeveer 30 jaar aan gewerkt, helaas is de kerk zonder toren gebleven, was het geld op ?, wie zal het zeggen. Lees hier verder.
Prachtig zonnig weer op vrijdag 1 mei waar we 25 km gaan stappen te Koekelare, een klein dorpje in de buurt van Torhout. Na de inschrijving in de ruime startzaal kunnen we er aan beginnen. Langs de kerk en de plaatselijke brouwerij gaan we door het Oosthofpark, er schijnt vroeger nog een kasteel gestaan te hebben maar is na 1500 in verval gegaan, dus einde werken. Tussen de velden nu maken we een ommetje van ongeveer 5 km naar onze eerste controlepost in een school voor bijzonder onderwijs, ondanks de vele deelnemers is het hier rustig en heerlijk fris. Na wat drinken en eten terug verder. We stappen nu richting Ichtegem waar het stilaan heuvelachtig begint te worden, soms is het af en toe wel een goede klim maar dat komt alleen ten goede aan de uitzichten. Na een lange afdaling door de velden en het plaatselijke park komen we terug in de startzaal die nu even dienst doet als controlepost. Ook hier is het erg rustig, er is intussen een wat oudere organist komen postvatten in de zaal, maar jammer genoeg had ik de indruk dat zijn stem reeds van voor de eerste wereldoorlog was, misschien daarom dat het hier zo rustig was, de meeste wandelaars verkozen om buiten te zitten, kwestie van de trommelvliezen in goede staat te houden. Lees hier verder.
+%5B1024x768%5D.jpg)
+%5B1024x768%5D.jpg)
+%5B1024x768%5D.jpg)
