Gisteren heb ik een enig mooie wandeling van 23 km gemaakt te Tollembeek in het prachtige Pajottenland, vandaag spoor ik per trein naar Hasselt om er 19 km te gaan stappen bij WSV De Trotters.
Gisteren 18 juli ging ik stappen te Sijsele, vertrekkende vanuit de feesttent voor een eerste stuk van 7 km die er uiteindelijk 8 waren ging het richting het Kasteel Van Male, nu is het gebouw een abdij, dan gaat het verder langs St Kruis en vervolgens richting Moerkerke en Sijsele voor de eerste kontrole in het mooie zaaltje van de KLJ. Dan volgt er een mooie lus rond Sijsele van een goede 5 km om terug in het eerste zaaltje te komen. We maken nu een lus langs de andere kant om terug in de tent te komen voor onze derde kontrole, de tent is inmiddels goed gevuld. Ook is de zon nu ten tonele verschenen maar er is nog altijd een zeer strakke wind. We maken nu nog een laatste lus van 6,5 km door het domeinbos Ryckeveld met het gelijknamige kasteel en nog een stuk door het prachtige domein en dan terug naar de tent. Een zeer geslaagde wandeling die de verplaatsing zeker waard was.
Deze 2 vliegtuigloodsen zijn te vinden op het kleine vliegveld van Grimbergen, het vliegveldje is gelegen aan de Humbeeksesteenweg en de 2 loodsen kan men best zien, in een zijstraat hiervan nl. de Oyenbrugstraat, ongeveer 500 meter inde straat, wie over een gps beschikt zal dit zeer makkelijk vinden. Meer over deze loodsen kan je hier vinden.
Vrijdag 10 juli ging ik wandelen te Grimbergen met vertrek uit de voetbalkantine in het Prinsenbos, bestaande uit 2 lussen, een van 7,4 km en een tweede van 6,6 km, uiteindelijk was de wandeling 2 km langer maar dat is zeker niet erg in deze mooie omgeving. Ik doe eerste de langste lus die door het centrum van Grimbergen trekt, even later komen we plaatselijke namen tegen zoals, Kerkeveld en de Veldkant, hier gaan we door een steegje met links de tuinen van de bewoners en rechts de maïsvelden, halfweg op het pad vinden we De Veldkantkapel van 125 jaar oud, wel de moeite om er eens binnen te stappen als men er langs moest komen. Verder kom ik langs de Ooienbrugmolen, de Poddegemhoeve en de Tommenmolen, waarover ik reeds eerder heb geschreven, met zijn mooie terras van de aanwezige taverne, verder komen we nog naast de Maalbeek en langs de Hoeve Charleroi, de sterrenwacht Mira in het centrum en langs de abdijkerk om terug in de startzaal te komen voor de eerste kontrole. Lees hier verder.
Zulma: "Baziel, je kiek zo rare. Wa schilt er?"Baziel: " 'k Hen juuste e boekstje gelezen met e gheel triestig ende". Zulma: "En waffer boekstjie is da?" Baziel: "Ons spoarboekstjie".
Zulma was zwaar ziek en moest berecht worden. Vroeg de pastoor: "Baziel heb je geen kaars, een beetje wijwater en een palm?" "Een keirsse en wiewoter hemme", antwoordde Baziel, "mo gin Palm. Is e Jupiler ook goed?"
Hector vond Baziel in alle staten, tranen wenend met tuiten. " 't Is me voder die dood is" zei hij. Er werd getelefoneerd en na het gesprek kwam Baziel nog heviger wenend binnen. "Een oengeluk komt toch nooit ollene", zei hij, " 't Was men broere die belde, z'n voder is ook dood".
Zei de dokter: "Baziel, gij hebt gij zeker dikwijls dorst?" "Ba neen 'k meneere den dokteur", antwoordde hij, " 'k en loaten ik dat nooit zo verre kommen".
In de Arbeidsbemiddeling moest Baziel weer al eens een formulier invullen. Er stond een vraag: "Werkt uw echtgenote, zo ja: waar". Schreef Baziel: "Ja, op mijn zenuwen".
Een Frans madammeke kwam op Baziel zijn hofstede. "O = que ça pue ici" riep ze. En Baziel in zijn beste Frans: " Ca c'est niks madamtje, ce sont mes koei".
Baziel kwam thuis: een gat in de nacht en met een stuk in zijn kraag. Zonder sleutel, moest hij aanbellen. Zulma riep van achter de deur: "Is 't gie, Baziel?" En Baziel: "Hoe zoe dadde, kommen d'er hier nog andere ook dè?"
Baziel werd ingeschreven als werkzoekende. Vroeg de ambtenaar: "En wat is je beroep?" Baziel: "Ik jagen ip everzwijns in Brugge". De ambtenaar: "Maar er zijn toch geen everzwijns in Brugge!" Baziel: "En worom peis je wel da'k moeten gon doppen?"
Toen Baziel thuis kwam vroeg Zulma: "Hoeveel heb je d'er nu weer gedronken?" Baziel: "Zulma, 'k gon ik ip café vor e pientje te drinken en nie vo te leren tellen".
Baziel zag een pastoor met een 'col romain'. "Wa wil da zeggen, zo'n averechtse col?" vroeg hij. "Dit wil zeggen dat ik Vader ben" antwoordde de priester. " 'k Zien ik ook voder", zei Baziel, "mo'k dragen ik mien kol nie averechts." "Ja maar", lachte de pastoor, "ik ben Vader van duizenden". Zei Baziel: "Zoe je ton nie beter je broek averechts andoen?"
Baziel kwam weer een gat in de nacht thuis. Zei hij tegen Zulma: "Ieder ki dat er e kalant weggieng begosten d'andere kwood te klappen over zien vrouwe. 'k Zoen nie willen da ze van joen kwood klappen Zulma, zo 'k zien gebleven toe den latsten".
Dergelijke gietijzeren rosmolens worden vanaf ongeveer 1850 gebruikt op de boerderij. Na de Tweede Wereldoorlog raken ze in onbruik. De rosmolen (ros = paard) wordt aangedreven door één of twee paarden en is geschikt voor het lichter werk op de boerderij. Je kan er landbouwmachines mee aandrijven zoals de dorsmachine, de pletmolen en dergelijke meer.
Zondag 5 juli reden we naar Eksel (Limburg), een 105 km van huis om er een wandeling van 22 km te maken te Locht, een gehucht van Eksel en we hebben ons deze verre verplaatsing zeker niet beklaagd. We schrijven in, in de ruime startplaats, het Buurthuis De Locht is hier zeker voor geschikt. Dan kunnen we onder een stralende zon vertrekken, die nu reeds om 9:00 als een loden bol aanvoelt, dat beloofd voor straks op de zandgronden. Gelukkig zijn we onmiddellijk in het bos waar het goed toeven is, je ruikt er de natuur tenminste nog zoals het altijd zou moeten zijn. Na een goede 2,5 km komen we aan de eerste kontrolepost, een tent en wat banken er rond in de lommer van de aanwezige bomen en meer moet dat niet zijn. We gaan hier toch eerst iets drinken, je weet maar nooit. Lees hier verder.
Vrijdag 3 juli om 20:00 uur stipt vertrekken we vanuit de feesttent in de Hasselstraat te Bassevelde in groep achter een groep (echte) ezels voor een tocht van 50 km rondom Bassevelde, na een 100 tal meter houden de (echte) ezels het voor gezien en kunnen de wandelaars op eigen tempo beginnen aan de wandeling die de ganse nacht zal duren. De eerste 5.6 km brengt ons door de velden naar Oosteeklo waar we in een garage onze kontrole hebben, geladen met een ½ liter water en een wafel gaan we onmiddellijk verder. Het gaat langs de Molenhoek en de Heide naar de 2de kontrole na 7,4 km ook nog steeds in Oosteeklo, hier eten we lekkere rijstpap. Nu verder voor 6,2 km door het Bijsterveld, intussen is het pikdonker geworden en worden de zaklampen bovengehaald, op weg naar de 3de kontrole in Oosteeklo terug in een garage, hier is er water, cola en fruit om op krachten te komen. Dan een stuk van 5,8 km dat ons langs het Isabellakanaal en over de Gaverwatergang en de Kloosterbeek naar Assenede brengt, in een zaaltje is het nu tijd voor koffie met broodjes. Lees hier verder.
Tijdens de "Ezelstocht" te Bassevelde van 50 km die ik verleden week op vrijdagnacht wandelde, werd deze lekkernij geschonken. Het bier wordt gebrouwen te Ertvelde en is sterk aan te bevelen maar niet vergeten, het is een tamelijk straf biertje maar uitermate lekker.
GASTRONOMEE? IN DELLE JAA, MO IN DEN EIMEL: OCHERME
Van ons Jeske van Weizembeik emme me guud da Sinte-Pieter ouver 't lest uuk uile (en zaain!) paroche in Weizembeik nog is bezocht eit. En gelak as altaaid eit em dèn ewa neus te vertelle. Deize ki goenk et ouver de Lomme, de Susse en de Lowee, draa fassaadeklasjers dee nen bilding on 't schildere woêre en dui ne fausse manoeuvre alle draa gelaaik van de stellink no baneie gedonderd zaain, dodui uuk alle draa mollekes woêre en nateurlaaik uuk alle draa gelaaik on d'eimelpout stontege. Peitrus leet ze binne en reep z'ien vui ien ba em.
"Zeg ma ne ki Lowee: oo dikkes edde ga in a leive nëffes de pot gepist?" De Lowee paast is noê, konkludeit dat gien avans es van te leegen en antwout: "Ik zaain ni altaaid aleive braaf geweist, Sinte-Pieter, 't es toch ien of twie kiere vuigevalle." "Awel, dèn muigde ga naa no de purgatoire goên," es et verdikt van de sluiterdroêger van den eimel.
Dèn est on den toor van de Susse: "Ze moeste mo zoe schuun en zuu leef ni zaain, de vraave, en ik kan t er ni oên doon dak er ni kost van afblaave, 'k em man aaigezëlve ni gemokt!" "Gaa, gaa got nonde...(Sinte-Pieter aa van errazje bekanst gevloekt!) recht no d'elle!"
"En oo zit da mè aa, oo dikkes zedde gaa a vooten op n ander goên werme?" vroêgt onzen aailegen on de Lomme. "Nuut ni, menier Pierre, enfin ik wil emme, menier den aailege. Ik zaa d'ailleurs ni getust emme. Ik tust er zëlfs nog allinsj ni on paaze". "Allei, toch iene dee em geveugd eit," paast Sinte-Pieter en steut de Lomme nateurlaaik derekt no den eimel.
Naa es et zuu dat er iene ki par joêr ee bouve nen barbekjoe gaave wëd woê dat alleman, dei van den eimel, dei van de purgatoire en dei van d'elle, muigen eine komme. Da doot da de Lomme, de Susse en de Lowee malkandere noê ne langen taaid vanèr is weizeen en is kunne diskuteiren ouver uilen eksperjenses.
De Susse: "In d'elle est nateurlaaik terreebel iet, mo da deranzjei ma neet, want vreuger goenk ek toch altaaid in de zoumer op vakansen in Spoinge. Wa dat er wel formidoêbel good es, es 't eite: ge zoit paaze da g'eederen dag in nen draa stère van de Michelin zit".
De Lowee: "Ba ons in de purgatoire muige men uuk ni kloêgen ouver 't eite en de wermte es er nog droêgelaaik".
De Lomme: "In den eimel es de temperateur ideoêl, mo par contre: vè 't eiten em ek nog niks annes gat as rè legume". Op daane moment passeit Sinte-Pieter do zjust en Lomme interpelleit em: "Seg, mo oo komt da da dei van de purgatoire en dei van d'elle vuil beiter eite kraaige as ekik"?
"Oemdat et ni de mooiten es vè eederen dag werm eite te moêke vè iene man, tiens", es 't antwout!
Dood hout is heel belangrijk voor het bosecosysteem. Tal van levende wezens zijn voor hun voortbestaan direct afhankelijk van dood hout als bron van voedsel of schuilplaats. Elk stuk dood hout, een tak of een stam, liggend of rechtopstaand doorloopt verschillende verteringsstadia en wordt in de humuslaag opgenomen. De voedingsstoffen worden opnieuw vrijgegeven en opgenomen door de plantenwortels. In het bos wordt heel wat dood hout gereserveerd door bij dunning dode en kwijnende bomen te laten staan. Anderzijds blijven na een storm of andere catastrofes soms beschadigde en dode bomen liggen. Bij vele boseigenaars en bosbezoekers leeft het idee dat het bos geholpen wordt door stelselmatig alle kwijnende of afgestorven bomen op te ruimen. Bovendien staat de hoge arbeidskost van het verzagen en afvoeren ervan niet in verhouding tot de lage prijzen voor brand- en pulphout. Ook het bezwaar dat dode bomen broeinesten zijn van schadelijke schimmels en insecten is grotendeels onjuist. Echte epidemieën zijn immers uiterst zeldzaam in Vlaanderen. Het gezondste bos is een gevarieerd bos met daarin een zeker aandeel (4 % is het streefdoel) dood hout.
Vrijdagavond starte ik om 20:00 uur met een 200 tal wandelaars in de feestent in de Hasselstraat te Bassevelde voor de tweede maal op rij voor een nachtelijke wandeling van 50 km rondom Bassevelde.
Een fantastische organisatie bracht ons ook te Oosteeklo, Assenede en Boekhoute terug naar Bassevelde waar ik om 7:00 uur kon afstempelen en mijn gratis T-Shirt mocht ontvangen, ook nog een ontbijt van spek met eieren werd ons in het pakket aangeboden. Volgend jaar zal ik er zeker en vast terug bij zijn. Hopelijk is het dan terug zo een nacht met helder en zacht weer.
Vakantie is stappen in het mulle zand van de duinen, dromend de late vlucht nagaan van zeemeeuwen langs het strand, de purperen heide verkennen, ons door het kreupelhout heen werken om er bosbessen te plukken, waarvan we de goede smaak nog moeilijk vergeten.
Met 50 leden trok WSV Schelle zondag 28 juni per autocar naar Oostham in de provincie Limburg, een garantie voor een wandeling met het bos in de hoofdrol, en dat is uitgekomen. Na een uurtje rijden konden we dan inschrijven, ik koos voor de 24 km met 3 rustposten, ieder na 6 km, mooi verdeeld dus. In een lichte nevel trokken we even door het dorp waar het nog heel rustig was, even later gaan we linksaf en zitten meteen in het bos waar het heerlijk rustig is met enkel het gezang van de vogels. Zo komen we voorbij de OudePastorie, het is één van de merkwaardigste gebouwen in Oostham. Nog voor 1200 stond een zekere Willem, heer van Colmont, zijn bezittingen in Oostham af aan de abdij van Averbode. Arnold van Wesemael droeg rond dezelfde tijd zijn hoeve in Kwamol eveneens aan de abdij af. In 1239 werden die schenkingen door paus Gregorius bekrachtigd. Averbode kwam er zo tussen andere machtige grondheren in bezit van eigen goed. Lees hier verder.
De duinbossen werden oorspronkelijk aangelegd als schermbos, om de achterliggende vruchtbare poldergronden te beschermen tegen overstroming. De echte bebossingen in De Haan gebeurden reeds in 1838, maar met weinig resultaat. In 1922 werden ongeveer 150 ha aan het beheer van het toenmalige Waters en Bossen toevertrouwd. Nu zijn de bossen vooral bekend als wandelgebied voor toeristen en inwoners van De Haan.
Fauna en Flora.
In het duinbos is o.a. door het meevoeren van zandkorrels en zout, de belangrijkste beperkende factor voor de boomgroei. Andere beperkende factoren zijn voedsel en watergebrek. Dicht bij de zee groeit enkel een struikengordel met o.a. Duindoorn, Vlier, Meidoorn en Kardinaalsmuts. Zij vormen een windscherm voor de boomsoorten. Begin deze eeuw werden meer naaldboomsoorten geplant, zoals Corsikaanse -, Oostenrijkse en Zeeden. Nu plant men meer loofboomsoorten, zoals Zomereik, Es, Gewone esdoorn en Witte abeel, ikzelf vond er verscheidene Wilde Olijfbomen. In het bos huizen ook veel vogels, zoals Nachtegaal, Heggenmus, Zanglijster, Koekoek, Winterkonig en Mezensoorten. De aanwezige prooivogels zijn Ransuil, Sperwer en Torenvalk.
Mong De Vos was een legendarische strandjutter van de Vosseslag (Bredene).
Haha Mong, Jij sluwe vos.
Ik heb je bij de kraag gegrepen, Deze keer was er geen ontsnappen aan Want ik had het o zo goed begrepen Mong moest voor eeuwig aan de Vosseslag staan.
Het water, de duinen, het strand, Het was jouw leven, Het jutten aan zee, het stelen op land, Deden velen bibberen en beven.
Beetje bij beetje boetseerde ik. Uit mijn verbeelding ontstond een stoere bink Je kreeg een ruwe baard, een harde blik, Op je schouder een stevige stronk.
Hey !!! Daar stond ik dan, Geboetseerd en wankel op de benen. Sluwe vos, wat dacht je dan ? Dat ik de benen zou nemen ?
Neen, ik nam je mee . Terug naar het vuur, Deze keer naar kolkend brons. Neen, deze keer niet je laatste vuur, deze keer vereeuwigd voor ons.
De duinen van De Haan en Zeebrugge zijn relatief jong, ze kregen grotendeels vorm gedurende de Middeleeuwen. In de Romeinse periode lag de duinengordel ruim 3 kilometer in zee. Deze gordel werd vanaf het begin van de 3de eeuw geleidelijk opgeruimd door de zee. In de vroege middeleeuwen (8ste 10de eeuw) kwam iets voor de huidige kust een nieuwe open strandwal tot stand doorsneden met een aantal geulen. Het zijn de geul van Bredene, die uitmondt ter hoogte van de Vosseslag, de geul van Stalhille, die ten westen van Wenduine in zee kwam en ten slotte de geul van Blankenberge, die ten oosten van de stad in zee kwam. Op de zeezijde van de strandwal kwam een nieuwe duinengordel tot stand, die zich geleidelijk landinwaarts verplaatste en het ontstaan gaf aan de hoge brede duinenstrook van de binnenduinen van De Haan. De migrerende duinen sloten ook de geulen één voor een af, waardoor de achterliggende schorren tot een vruchtbare polder kon worden omgezet. Vanaf de 14de eeuw kwam de duinengordel door de talrijke stormvloeden onder druk te staan. Oostwaarts van Wenduine werden de duinen nagenoeg volledig opgeruimd en diende de mens in het begin van de 15de eeuw door middel van zeewerende dijken het achterliggende polderland te beschermen. De duinen westwaarts van Wenduine waren echter voldoende breed en hoog en hielden goed stand. Voor de dijken ontstond geleidelijk een nieuwe smalle duinengordel van met helmgras begroeide zeereepduinen, die fel afsteekt tegenover het vlakke achterliggende duinenlandschap.
Maandag 1 juni hebben we te Eksaarde een wandeling gemaakt die georganiseerd was door De Doetjes om geld in te zamelen voor Oxfam, deze organisatie richt de zware Oxfam Trail Walk in die doorgaat in de Hoge Venen. Het was een prachtige wandeling met veel zon en veel warmte, vanuit de startplaats vertrokken we voor 21 km puur wandelgenot, dit bracht ons door de Lokerse Moervaart - Meersen waar we volop konden genieten van de natuur die nu echt goed op gang is. Na de eerste controle aan de Kruiskapel gaat het verder de rustige natuur in langs De Linie. Lees hier verder.
Tijdens onze wandeling van zondag ll. in Eksaarde hadden we een controlepost aan de Kruiskapel te Eksaarde, de kapel was bij uitzondering geopend, ik had hier reeds meermaals voorbij gestapt maar had nog nooit de kans gehad om ze binnenin te bekijken. Een buitenkansje dus. Ik raakte aan de praat met de koster over fotografie en hij wilde me iets heel speciaal tonen, het was een houten kruisje met een metalen Christusfiguur. Het bijzondere aan dit crucifix was dat de figuur van Jezus met de handen boven het hoofd was genageld en niet zijwaarts zoals anders. De koster bevestigde dat dit wel een uniek beeldje was, het zou minstens duizend jaar oud zijn en in de hele wereld zouden er maar een goede 10 beeldjes van bestaan. Het was dus zeker de moeite om de kapel eens te bezichtigen, met dank aan deze vriendelijke man dat ik er ook een foto mocht van nemen, hij was er zelfs heel blij mee.
Op Pinkstermaandag was er een wandeling te Eksaarde georganiseerd door De Doetjes om geld bijeen te sprokkelen voor deelname aan de Oxfam Trail Walk. De deelnemers hieraan bestaat uit een team van 4 personen welke in de Hoge Venen een tocht zullen maken van 100 km. Voor deelname aan deze helse zware tocht moet elk team 1500 doorstorten aan Oxfam, meer hierover vindt je hier. Men kon in Eksaarde inschrijven voor deelname voor de prijs van 4 , hiervoor had men de prachtige wandeling en 2 consumaties. Hiervoor kwamen 142 wandelaars opdagen, waaronder heel veel wandelbloggers die elkaar nu ook eens in levende lijve konden ontmoeten, als dat dan ook nog niet was gebeurd ergens ten lande op een wandeling. Er waren natuurlijk Guy als mede organisator, deWalking Bears, hun verslag kan je hier vinden, verder ontmoete we na de wandeling nog Dirk, zijn verlag vindt je hier. Verder waren er nog Aartje en Rob uit Nederland, hun verlag kan je hier vinden. Gelieve niet op de pianist te schieten indien ik iemand vergeten ben, dat was dan zeker niet de bedoeling, maar het was zeker een prachtige dag, natuurlijk is het wel een beetje jammer voor al de gedane moeite dat er niet meer wandelaars aanwezig waren, maar alle begin is moeilijk. Nu het verhaal. Lees hier verder.
+%5B1024x768%5D.jpg)
+%5B1024x768%5D.jpg)
+%5B1024x768%5D.jpg)
