Voor allen van ons die getrouwd zijn, getrouwd geweest zijn, wensen dat ze getrouwd waren, of wensten niet getrouwd te zijn ..... het volgende is iets om over te glimlachen als je weer een fles wijn ziet...
Joseph reed terug naar huis van een van zijn zakenreisjes in Noord Arizona en zag een oude Navajo indiaan langs de kant van de weg lopen. Daar de trip lang en saai was , stopte hij de auto en vroeg aan de oude Navajo indiaan of hij een lift wou. Met een stille hoofdknik stapte de oude man in de auto. Verdergaand met de trip probeerde hij om een gesprek op gang te brengen .........
De oude man zat stil en zei niets, maar keek met intense aandacht naar ieder detail in de auto, totdat zijn aandacht getrokken werd door een bruine papieren zak op de zitting naast Joseph.
'Wat zit er in die zak?' vroeg de oude man. Joseph keek naar de bruine zak en zei : 'het is een fles wijn die ik gekregen heb voor mijn vrouw.'
De volgende keer dat je je handen wast, en je vindt de temperatuur van het water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toeging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500:
De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei, en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik van dat ook vandaag nog de bruid een bruidsboeket draagt.
Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon kwijtraken... Vandaar de uitdrukking 'de baby met het badwater weggooien'.
Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte.Het was de enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak. Vandaar het Engelse gezegde 'It's raining cats and dogs'.
Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming bood.Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken, en werden er ingrediënten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten, en weinig vlees. Men at deze stoofpot 's avonds, en liet het overschot in de ketel. Dit werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...
Soms konden ze varken krijgen, en dan voelden ze zich heel bijzonder. Als ze bezoekers over de vloer kregen, dan hingen ze hun stuk varken op om op te scheppen. Het was namelijk een teken van weelde als een man spek naar huis kon brengen. Ze sneden dan een stukje af om te delen met de gast, en kauwden gezellig samen op het vet.
Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar als giftig werden beschouwd.
Brood werd verdeeld volgens je sociale status. Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op de keukentafel gelegd,en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van de doodswake.
Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken.Bij het heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven.Van toen af werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden,dat omhoog leidde en verbonden was met een belletje boven de grond.Iemand moest dan heel de nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo werd er wel eens iemand 'gered door de bel'.
Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?
Vrijdag 04-07-2008 ging ik dan weer eens een 50 km stappen, maar nu gebeurde dat tijdens de nacht, zaterdagmorgen zou ik dan weer een wandelervaring rijker zijn. Bij mijn aankomst in de feesttent gelegen in de Hasselstraat te Bassevelde was er al een deel gekend volk en er kwamen er steeds bij. Stipt 20:00 uur gingen we dan op weg, vooraf gegaan door 7 ezels, maar dan wel echte, niet diegene die er achter stapten, 50 km stappen met de nacht, daar moet je wel een dikke ezel voor zijn, na een 200 tal meter gaan de echte ezels koppig opzij en kunnen we op eigen tempo doorgaan . Het zijn hier niet voor niets Ezelfeesten. Na een tweetal km gestapt te hebben kregen we een wagencontrole en ook een appel als appeltje voor de dorst. De zon liet het stilaan afweten als we onderweg zijn naar Oosteeklo voor een eerste controle, in het halfduister komen we aan een boerderij waar een verlichte ezel ons opwacht, deze verlichting zullen we iedere keer opmerken aan de controleposten, het is als een lichtbaken op een duistere zee, wel een heel origineel iets. Hier krijgen we een wafel en een flesje water, Ik stap hier onmiddellijk door. Lees hier verder.
Vrijdag 04 juli 2008, wandeling te Bassevelde, ( Prov. Oost Vlaanderen), 2de Ezeltocht rondom Bassevelde ingericht door VWV De Trekvogels Boekhoute ; verder is vermeld, Bassevelde, het Houtland met vernieuwde dorpskern en vele kerkwegels, Assenede met vele kreken, polders en dijken. Boekhoute, het vissersdorp met zijn alom bekende BOU8 en het Leopoldskanaal. Oosteeklo, met zijn bossen en eveneens vernieuwde dorpskern. Gratis bevoorrading op elke post + ontbijt, T-shirt bij aankomst voor de 50 kilometer stappers. Inschrijfgeld 10 . Inschrijven van 20:00-21:00 uur, parcours 25 - 50 kilometer. Start; Feesttent, Hasselstraat 20, Bassevelde. Op deze wandeling kies ik voor de 50 kilometer, dit word tevens mijn eerste nachtwandeling.
Zondag 06 juli 2008, wandeling te Brecht (Prov. Antwerpen) 23ste Mudaeustocht Brechtse Wandelmarathon, ingericht door Sint Michielstappers Brecht; verder is vermeld, "Prachtige natuurwandeling met een afwisseling van landerijen, bossen, heide en natuurdomein. Rustposten te midden van deze natuur. Ruime parking.. Inschrijven van 7:00 - 15:00 uur, parcours 4-8-13-18-22-26-32-42 kilometer. Start; De Kroon, Gemeenteplaats 27 Brecht. Op deze wandeling kies ik met mijn echtgenote voor de 26 km.
Te Wachtebeke worden we op 28 juni begroet door een miezerige regen voor mijn wandeling van 30 kilometer, na inschrijving stap ik door het dorp, ga rechtsaf en zit meteen midden in een groen decor, ik stap even op met een lotgenoot in de motregen, 2 km verder stopt het met regenen, de regenjas mag uit en gelukkig was dit voor de rest van de dag zo. Ik stap langs een spoorweg en ga rechtsaf het bos in, zelfs de vest mag in de rugzak en in T-shirt stap ik verder in het prachtig groene decor. Tussen de manshoge varens zoeken we ons een weg terug naar Wachtebeke waar we na 7.8 km aankomen in de plaatselijke voetbalkantine voor onze eerste kontrolestempel. Lees hier verder.
Wat was er bijzonder aan deze maand, wel, in het begin van deze maand was het voor mij uitkijken naar 13 juni. Dat was namelijk mijn laatste werkdag, vanaf nu was het van, het kan maar het moet niet, toch zeker niet van wanneer moet het klaar zijn?, o, gisteren was goed, neen vanaf nu doen we het kalmer aan. Dit alles maakt nu plaats voor dingen die we graag doen, stappen, fotografie, koken, wat meer tijd voor het bloggen enz. Ook klussen hoort in het rijtje thuis, liefst bij slecht weer of in de winterperiode. We zien wel wat op ons afkomt en nemen het leven zoals het is. Wat heb ik gestapt in juni 2008: de afstanden zijn de afstanden gemeten door mijn GPS. Op 07-06-2008; te St-Kruis (Brugge) 23,5 km. Mooie wandeling, jammer van het trieste weer. Op 08-06-2008; te Middelkerke 24,0 km. Een dijkwandeling met weinig inspiratie. Op 09-06-2008; te Wingene (Beernem) 13,0 km. Zeer mooie zonnige natuurwandeling. Op 14-06-2008; te Branst 20,0 km. Veel afwisselend in de wandeling, onweer op de laatste kilometer. Op 15-06-2008; te Pulderbos 51,5 km. Een K7 wandeling met maar liefst 2 onweders, gevolg, kloddernat . Op 17-06-2008; te Schoten 18,5 km. Wie van de natuur wil genieten, hier is het te doen en dan nog met stalende zon. Op 20-06-2008; te Londerzeel 15,0 km. Een beetje monotone wandeling door de velden, met mooi weer. Op 21-06-2008; te Burcht (Zwijndrecht) 40,0 km. Zeer puike organisatie, goede afwisseling en bloedheet weer. Op 22-06-2008; te Moerzeke 21,0 km. Goede wandeling in het Scheldeland, startplaats véél te klein. Op 28-06-2008; te Wachtebeke 29,0 km. Weinig baanwerk, héél veel bos, een voorbeeld hoe een wandeling moet zijn. Op 29-06-2008; te Terhagen 30 km. Zeer mooie natuurwandeling in onze eigen Rupelstreek.
Dit geeft voor juni 287,5 km, en een totaal van 1500,0 km in 2008 en in het totaal sinds 04-01-2006 geeft dit 5338,0 kilometer.
De kilometerteller tikt goed nu we in de week ook al eens een wandeling kunnen meepikken, en met juli en het verlof in het vooruitzicht breekt er een drukke tijd aan om te gaan stappen, dat kunnen we alleen maar toejuichen, en als de zon nu ook nog wat wil meewerken kan het niet meer mis.
Het Kasteel Wissekerkekan je vinden net buiten het dorpje Bazel (Kruibeke) niet ver van de oever van de Schelde. Als je in Hemiksem de veerboot neemt op het Kallebeek en je stapt ongeveer 3 km rechtdoor dan kom je er vanzelf.
Zaterdag 21 juni ging ik dus stappen bij de mannen van de Genie te Burcht. Het was bewolkt bij ons vertrek uit de kazerne maar de temperatuur was goed en men had beter weer voorspeld en hoop doet leven. Voor een eerste lus van 8 km trekken we eerst op men degenen die de 5 km stappen, na een tijd gaan zij in het dorp links en laten ons achter. We gaan verder voor een eerste keer op de Scheldedijk richting Zwijndrecht ( het goedkoopste dorp van België, je betaald hier namelijk geen cent gemeentebelasting, goed hé). We gaan even in het groen en door het dorp op weg naar de kazerne voor onze eerste controle, nu zijn er al wat meer bekende gezichten. Lees hier verder.
Hoe brengt iemand die juist op brugpensioen zijn dag door ? Wel , heel simpel, vroeger bracht men de krant aan huis, nu ga ik die s morgens zelf halen, zo is men al in staat om een frisse neus te halen, ontbijten en dan stapt men door de dag. Het vorig weekend was een weekend met menselijk wat wandelkilometers, vrijdag een wandeling van 15 km te Londerzeel, zaterdag 40 km te Burcht en zondag 21 km te Moerzeke. Je vraagt je af, wat doe je er mee, wel in de eerste plaats is het gezond, je komt overal je ziet wat en je ontmoet veel mensen wat altijd prettig is. Ik maak hier dan ook fotos van. Deze fotos bewerk ik met Photoshop voor ze op het blog komen, het copyright erop plaatsen en dan met het programma van Picasa op het net plaatsen. De teksten voorbereiden en schrijven van de gemaakte wandelingen die op mijn blog komen, met dit alles ben je al vlug 2 of 3 dagen bezig. In de loop van de week misschien nog een wandeling links of rechts, terug de fotos en de teksten in orde brengen en de week is om. Het is echt waar, een mens op pensioen heeft echt tijd te kort, geloof het maar van mij. En wat doen we vanavond, . Wel we gaan eens ergens onze voetjes onder tafel steken, we zijn vandaag namelijk 36 jaar gehuwd .vandaar. En zo vliegen de dagen voorbij. Hoe ik het tot hiertoe allemaal gedaan kreeg toen ik nog werkte, ik heb er geen flauw benul van.
Dit beeldje heb ik gevonden op een zijmuur van het Kasteel Van Wissekerke te Bazel, Oost Vlaanderen tijdens een prachtige wandeling van 40 kilometer op zaterdag 21-06-2008 ingericht door het "Marching Team 11de Bataljon Genie" welke is gekazerneerd te Burcht (O Vlaanderen).
Vrijdag 20juni 2008, wandeling te Londerzeel, ( Prov. Vlaams Brabant), 19de Namiddagwandeling 17de Herdenkingstocht Evi Van Bogaert ingericht door De Poolstappers Londerzeel Centrum ; verder is vermeld, Zeer rustig parcours met veldwegels, langs een bosje, dreven, molen, kasteel Drietorens, enz. Mooie boerderijen, plekjes waar Gerard Walschap zo graag vertoefde. Inschrijven van 14:00 20:00 uur, parcours 7 - 14 - 21 kilometer. Start; Chalet achterkant zwembad, Holle Eikstraat, Londerzeel. Op deze wandeling kies ik voor de 21 kilometer. Lees hier verder.
Dinsdagmorgen 17 juni is het stralende zon als we vertrekken vanuit het sportpark De Zeurt te Schoten voor een wandeling van 18 km, bestaande uit 3 lussen nl. 8 km, 6 km en tenslotte nog een ommetje van 4 km. Even een toertje door het sportpark en dan linksaf de dreef in waarvan we aan het einde rechtsaf gaan en de 4 km verlaten die hier rechtdoor trekt. We stappen voor de 8 km de autostrade over en gaan linksaf , eventjes een villawijk in en komen dan onmiddellijk in Het Peerdsbos. Het vervolg van de wandeling kan je hier lezen.
Vrijdag 13 juni 2008 was voor mij nu eens geen ongeluksdag, het was namelijk mijn laatste werkdag, alhoewel werkdag een beetje veel gezegd is. Het begon namelijk de dag ervoor, op donderdag, in de voormiddag hadden we met de ganse dienst (13 mensen) nog een vergadering, rond 13:30 uur gingen we dan genieten van een héél lekker diner als afscheid. Geschenken en herinneringen werden bovengehaald, en ook hoe het nu verder moest met 1 pion minder in het spel. Op vrijdag werd het dus afscheid nemen en vermits ik op verschillende plaatsen aan de slag was, werd het een beetje over en weer rijden om zo veel mogelijk mensen nog een laatste pootje te kunnen geven. Na de middag was het dan zo ver, het zat erop, na 40 jaar aan de slag te zijn geweest, waarvan 35 jaar bij dezelfde werkgever was het amen en uit, we draaiden deze bladzijde om en begonnen aan een nieuw hoofdstuk. Dit deel van het boek heeft als titel meegekregen Zoveel mogelijk genieten. Ik en mijn echtgenote zijn dan ook van plan om dit letterlijk te nemen. Vanaf nu is onze leuze Alles mag, niets moet. En als het enigszins mogelijk is, nog zo lang mogelijk ook. Wat gaan we nu doen, wel heel simpel, bezig zijn met de hobbys, wandelen, koken, fotografie en natuurlijk wat meer tijd spenderen aan mijn blogs, want die hadden er de laatste tijd wat onder te lijden. Tijdens slecht weer of de winterperiode zullen we de klussen aanpakken die werden uitgesteld tot het moment dat ik niet meer moest gaan werken. Ik veronderstel dat ook de kleinkinderen een beetje meer van de aandacht zullen beginnen op te eisen nu ze wat groter worden, bezigheid genoeg dus. Het woord Verveling zal in dit hoofdstuk dus zeker niet meer voorkomen. En voor de rest, we zullen wel zien hoe het ons vergaat en zoals Jo Leemans ooit zong Que sera, sera.
.jpg)
