Het Kasteel Wissekerkekan je vinden net buiten het dorpje Bazel (Kruibeke) niet ver van de oever van de Schelde. Als je in Hemiksem de veerboot neemt op het Kallebeek en je stapt ongeveer 3 km rechtdoor dan kom je er vanzelf.
Zaterdag 21 juni ging ik dus stappen bij de mannen van de Genie te Burcht. Het was bewolkt bij ons vertrek uit de kazerne maar de temperatuur was goed en men had beter weer voorspeld en hoop doet leven. Voor een eerste lus van 8 km trekken we eerst op men degenen die de 5 km stappen, na een tijd gaan zij in het dorp links en laten ons achter. We gaan verder voor een eerste keer op de Scheldedijk richting Zwijndrecht ( het goedkoopste dorp van België, je betaald hier namelijk geen cent gemeentebelasting, goed hé). We gaan even in het groen en door het dorp op weg naar de kazerne voor onze eerste controle, nu zijn er al wat meer bekende gezichten. Lees hier verder.
Hoe brengt iemand die juist op brugpensioen zijn dag door ? Wel , heel simpel, vroeger bracht men de krant aan huis, nu ga ik die s morgens zelf halen, zo is men al in staat om een frisse neus te halen, ontbijten en dan stapt men door de dag. Het vorig weekend was een weekend met menselijk wat wandelkilometers, vrijdag een wandeling van 15 km te Londerzeel, zaterdag 40 km te Burcht en zondag 21 km te Moerzeke. Je vraagt je af, wat doe je er mee, wel in de eerste plaats is het gezond, je komt overal je ziet wat en je ontmoet veel mensen wat altijd prettig is. Ik maak hier dan ook fotos van. Deze fotos bewerk ik met Photoshop voor ze op het blog komen, het copyright erop plaatsen en dan met het programma van Picasa op het net plaatsen. De teksten voorbereiden en schrijven van de gemaakte wandelingen die op mijn blog komen, met dit alles ben je al vlug 2 of 3 dagen bezig. In de loop van de week misschien nog een wandeling links of rechts, terug de fotos en de teksten in orde brengen en de week is om. Het is echt waar, een mens op pensioen heeft echt tijd te kort, geloof het maar van mij. En wat doen we vanavond, . Wel we gaan eens ergens onze voetjes onder tafel steken, we zijn vandaag namelijk 36 jaar gehuwd .vandaar. En zo vliegen de dagen voorbij. Hoe ik het tot hiertoe allemaal gedaan kreeg toen ik nog werkte, ik heb er geen flauw benul van.
Dit beeldje heb ik gevonden op een zijmuur van het Kasteel Van Wissekerke te Bazel, Oost Vlaanderen tijdens een prachtige wandeling van 40 kilometer op zaterdag 21-06-2008 ingericht door het "Marching Team 11de Bataljon Genie" welke is gekazerneerd te Burcht (O Vlaanderen).
Vrijdag 20juni 2008, wandeling te Londerzeel, ( Prov. Vlaams Brabant), 19de Namiddagwandeling 17de Herdenkingstocht Evi Van Bogaert ingericht door De Poolstappers Londerzeel Centrum ; verder is vermeld, Zeer rustig parcours met veldwegels, langs een bosje, dreven, molen, kasteel Drietorens, enz. Mooie boerderijen, plekjes waar Gerard Walschap zo graag vertoefde. Inschrijven van 14:00 20:00 uur, parcours 7 - 14 - 21 kilometer. Start; Chalet achterkant zwembad, Holle Eikstraat, Londerzeel. Op deze wandeling kies ik voor de 21 kilometer. Lees hier verder.
Dinsdagmorgen 17 juni is het stralende zon als we vertrekken vanuit het sportpark De Zeurt te Schoten voor een wandeling van 18 km, bestaande uit 3 lussen nl. 8 km, 6 km en tenslotte nog een ommetje van 4 km. Even een toertje door het sportpark en dan linksaf de dreef in waarvan we aan het einde rechtsaf gaan en de 4 km verlaten die hier rechtdoor trekt. We stappen voor de 8 km de autostrade over en gaan linksaf , eventjes een villawijk in en komen dan onmiddellijk in Het Peerdsbos. Het vervolg van de wandeling kan je hier lezen.
Vrijdag 13 juni 2008 was voor mij nu eens geen ongeluksdag, het was namelijk mijn laatste werkdag, alhoewel werkdag een beetje veel gezegd is. Het begon namelijk de dag ervoor, op donderdag, in de voormiddag hadden we met de ganse dienst (13 mensen) nog een vergadering, rond 13:30 uur gingen we dan genieten van een héél lekker diner als afscheid. Geschenken en herinneringen werden bovengehaald, en ook hoe het nu verder moest met 1 pion minder in het spel. Op vrijdag werd het dus afscheid nemen en vermits ik op verschillende plaatsen aan de slag was, werd het een beetje over en weer rijden om zo veel mogelijk mensen nog een laatste pootje te kunnen geven. Na de middag was het dan zo ver, het zat erop, na 40 jaar aan de slag te zijn geweest, waarvan 35 jaar bij dezelfde werkgever was het amen en uit, we draaiden deze bladzijde om en begonnen aan een nieuw hoofdstuk. Dit deel van het boek heeft als titel meegekregen Zoveel mogelijk genieten. Ik en mijn echtgenote zijn dan ook van plan om dit letterlijk te nemen. Vanaf nu is onze leuze Alles mag, niets moet. En als het enigszins mogelijk is, nog zo lang mogelijk ook. Wat gaan we nu doen, wel heel simpel, bezig zijn met de hobbys, wandelen, koken, fotografie en natuurlijk wat meer tijd spenderen aan mijn blogs, want die hadden er de laatste tijd wat onder te lijden. Tijdens slecht weer of de winterperiode zullen we de klussen aanpakken die werden uitgesteld tot het moment dat ik niet meer moest gaan werken. Ik veronderstel dat ook de kleinkinderen een beetje meer van de aandacht zullen beginnen op te eisen nu ze wat groter worden, bezigheid genoeg dus. Het woord Verveling zal in dit hoofdstuk dus zeker niet meer voorkomen. En voor de rest, we zullen wel zien hoe het ons vergaat en zoals Jo Leemans ooit zong Que sera, sera.
In mei leggen alle vogels een ei, wel er zijn er al heel veel uitgekomen, tijdens de wandelingen van de maand mei zagen we alle jongelingen rondzwemmen dobberen en dartelen, ook waren er al pogingen tot vliegen bij, sommigen hadden nog geen brevet maar dat komt wel in een van de volgende dagen. Wat ons deze maand opviel was dat de natuur als het ware ontplofte toen de koude nachten verder naar het noorden trokken. En juist daarvan konden we in mei genieten tijdens onze tochten.
Wat heb ik gestapt in mei 2008: de afstanden zijn de afstanden gemeten door mijn GPS. Op 01-05-2008; te Poederlee 50,5 km. Gewoonweg 50 km puur genieten van de bossen. Op 03-05-2008; te Ramsdonk 28,0 km. Op 04-05-2008; te Sint-Katelijne-Waver 53,0 km. Dit was tijdens de open tuinbouwdag. Op 11-05-2008; te Stekene 53,0 km. Een wandeling die sterk is aan te bevelen. Op 18-05-2008; te Eppegem 27,0 km. Recht in het prachtige Pajottenland. Op 24-05-2008; te Zaffelare 46,0 km. Wie van de natuur wil genieten, hier is het te doen. Op 25-05-2008; te Sint-Amands 31,0 km. Een rustige wandeling door het Scheldeland.
Dit geeft voor mei 288.5 km, en een totaal van 1212,5 km in 2008 en in het totaal sinds 04-01-2006 geeft dit 5050,5 kilometer. We zijn hiermee over een mooie kaap.
Jammer is mei slecht geëindigd en juni slecht begonnen, door een operatie aan de voet enkele jaren geleden is er bij een dreiging van onweer steeds een ontsteking op de voet en zit ik dan stilletjes te wachten tot de pijn overgaat. Het is soms maar een dag of enkele dagen en dan stappen we er terug op los. Tot nogmaals.
De winter loopt op zijn laatste gammele pootjes ( hopelijk) en dat is dan ook het moment waarop we kunnen denken aan een beetje langere wandelingen. Hieraan was in april zeker ook geen gebrek en die kans mogen we dan ook zeker niet laten liggen, wat ik ook niet heb gedaan en dat heb ik mezelf ook zeker niet beklaagd. Wat heb ik gestapt in april 2008: de afstanden zijn de afstanden gemeten door mijn GPS. Lees hier verder.
Zaterdag en zondag ging de jaarlijkse tweedaagse door op 26 en 27 april, ditmaal reeds voor de 39ste keer, men had gehoopt om dit jaar de kaap van de 10.000 deelnemers te overschrijden maar met 9145 deelnemers had men er iets minder dan in 2007, nl. 9450. Zaterdag stapte ik de 42 km, vertrekkend vanuit de tent op de markt ging het via de jachthaven richting Wenduine waar we de vloedlijn volgden tot in Wenduine waar onze eerste controle is. Lees hier verder.
Op weg naar huis na een gedane dagtaak kunnen er altijd onverwachte dingen gebeuren. Het begon al op de R0, de Brusselse ring dus, het is me al héél veel overkomen maar het blijft je altijd verassen, je ziet het steentje komen en dat komt altijd als een kogel op je af om dan met een geluid als knets zijn baan verder te zetten op weg naar een volgend slachtoffer. Tot nu toe heb ik toch al 2 kleine wondjes in de ruit van vorige ontmoetingen. Ook nu zag ik het onding op de voorruit afkomen en er is niets dat je er kan aan doen. Ik nam de afslag naar de A 12 om mijn weg te vervolgen om voorbij de lichten te Londerzeel een doffe plof onderaan de auto te horen, ik dacht wat nu weer, en even later wist ik het al, de wagen ging een beetje aan het wobbelen en dat wil zeggen platten tuub. Gevarenpinkers aan en toch nog tot op de parking van dancing Carré te Willebroek gesukkeld, de band zag er niet meer uit, helemaal naar de kleurpotloden. Tussen 2 regenvlagen door het reservewiel gestoken en terug weg. Ongeveer een kilometer verder, je kan het geloven of niet, kwam er weer zo een onding in de richting van mijn ruit gevlogen, gevolgd door weer een knets. Gelukkig is er verder op mijn weg naar huis niets meer gebeurd, op een kleine zondvloed na dan toch.