Zaterdag en zondag ging de jaarlijkse tweedaagse door op 26 en 27 april, ditmaal reeds voor de 39ste keer, men had gehoopt om dit jaar de kaap van de 10.000 deelnemers te overschrijden maar met 9145 deelnemers had men er iets minder dan in 2007, nl. 9450.
Zaterdag stapte ik de 42 km, vertrekkend vanuit de tent op de markt ging het via de jachthaven richting Wenduine waar we de vloedlijn volgden tot in Wenduine waar onze eerste controle is. Lees hier verder.

Op weg naar huis na een gedane dagtaak kunnen er altijd onverwachte dingen gebeuren. Het begon al op de R0, de Brusselse ring dus, het is me al héél veel overkomen maar het blijft je altijd verassen, je ziet het steentje komen en dat komt altijd als een kogel op je af om dan met een geluid als “knets” zijn baan verder te zetten op weg naar een volgend slachtoffer. Tot nu toe heb ik toch al 2 kleine wondjes in de ruit van vorige ontmoetingen.
Ook nu zag ik het onding op de voorruit afkomen en er is niets dat je er kan aan doen. Ik nam de afslag naar de A 12 om mijn weg te vervolgen om voorbij de lichten te Londerzeel een doffe “plof” onderaan de auto te horen, ik dacht “wat nu weer”, en even later wist ik het al, de wagen ging een beetje aan het wobbelen en dat wil zeggen “platten tuub”. Gevarenpinkers aan en toch nog tot op de parking van dancing Carré te Willebroek gesukkeld, de band zag er niet meer uit, helemaal naar de kleurpotloden.
Tussen 2 regenvlagen door het reservewiel gestoken en terug weg. Ongeveer een kilometer verder, je kan het geloven of niet, kwam er weer zo een onding in de richting van mijn ruit gevlogen, gevolgd door weer een “knets”. Gelukkig is er verder op mijn weg naar huis niets meer gebeurd, op een kleine zondvloed na dan toch.

Voor wandelclub WSV Schelle was deze wandeling een superster en dit wil zeggen, gratis deelname, een gratis sticker en één gratis consumptie en dat laten ze zich geen 2 maal zeggen dus allen daarheen. Bij aankomst in de zaal is het al een drukte van jewelste, die ene autobus na de andere komt binnenvallen, voor de organisatie een meevaller van jewelste, en dit dan nog met een druilerige regen.
We doen onze administratieve taak en maken dat we wegkomen uit de overvolle zaal. Lees hier verder. 

Het is 6:30 uur als ik zaterdagmorgen 8 maart in het donker de startzaal achter me laat voor een tocht van 50 kilometer door het golvende Pajottenland. Een zaklamp doet goed dienst in de eerste kilometer want we trekken onmiddellijk achter de tuintjes door, in mijn zog sleur ik enkele moedigen mee die niet over een toverlamp beschikken.
Een 15 minuten later begint het wat lichter te worden en kan de lamp een dutje doen voor de rest van de dag. Tegen de tijd dat het volledig licht is ben ik al in Dilbeek, ik merk nu pas dat het koud is, het gras is er wit van. Door het groen en nu en dan een vijver kom ik na 12.2 km aan mijn eerste rustpost in de Don Bosco school aan de rand van Groot Bijgaarden. Deze streek is me goed bekend omdat ik op de R0 hier alle dagen door rijd om mijn boterham te gaan verdienen tegen de taalgrens. Een stempel en een soepje en terug op weg. Om verder te lezen kijk hier.

Om een beetje te ontspannen trekken we voor een weekendje van vrijdag tot zondag naar onze schuilplaats op een boerderij te Nieuwmunster (Wenduine). Natuurlijk kunnen we dan van de gelegenheid gebruik maken om in de omgeving aan 2 wandelingen deel te nemen, net als vorig jaar trouwens. We gingen toen stappen in Damme en Torhout en dat zal nu ook zo zijn. (Lees hier verder).

Een nieuwe startplaats en een volledig nieuw parcours te Hemiksem was het menu voor de wandeling op 10 februari die parcoursmeester en voorzitter André van WSV Schelle ons zondag heeft voorgeschoteld. Een prachtige zonnige dag met weinig wind, en meer moet dat niet zijn om veel wandelaars te krijgen. Ik stap vandaag de 28 km.
Bij het verlaten van de start gaan we onmiddellijk achter de huizen door naast de spoorweg om langs de vroegere St. Annaschool op de Vlietdijk naast de Vliet naar de St. Bernardusabdij te stappen, onderweg doe ik een klapje met een bekend persoon nl. Manu Verreth alias Jomme Dockx. De abdij ligt er in de ochtendzon prachtig bij. Door de tuin gaan we naar de Schelde waar we een stuk blijven stappen om aan Callebeek veer rechtsaf te gaan en door het bos de vroegere kleiput van Hemiksem te bereiken waar nu de vissers het hoge lied zingen. Een halve ronde er rond en dan via de plaatselijke industrie met een ommetje en na 7.9 km de eerste controle te vinden in zaal “Het Welzijn”. Iets drinken en eten en dan ontmoet ik Guy van wandelclub “De Kwartels” die hier ook zijn stapje komt doen, verleden week was ik welkom bij hun wandeling te Oosteeklo. Hij vertrekt op 14 maart vanuit Frankrijk naar Santiago, langs deze weg, Guy, ik wens je een fantastische tocht en gezond terug in België.
We stappen nu een eindje door Hemiksem en komen langs kasteel “Cleydael” en gaan linksaf langs het golfterrein door de “Groenen Hoek” een villawijk op weg naar Wilrijk en Hoboken, onderweg hadden we een controle op Fort 8 na 8.3 km.
Verder op onze weg komen we in het privé terrein van “Kasteel Klaverblad” maar voor de wandelaars gingen de poorten open, waarvoor dank aan de bewoners. Langs het bos te Hoboken komen we terug in Hemiksem en na een lus van 8.7 km voor onze derde controle in zaal “Het Welzijn”, het is hier nu “vollen bak” zoals wij dat zeggen. Een goede pint want het is toch lekker warm buiten, zeker als men een beetje doorstapt.
Terug op weg gaan we via “Het Zinkval” met een ommetje terug naar de startzaal na nog eens 3 km. Ook hier zit het nokvol, maar de zaal is meer dan groot genoeg om de 1426 deelnemers op een rustige manier te laten napraten over deze prachtige wandeling. Aan iedereen bedankt, het was een toffe dag.

Mijn foto’s kan je hier vinden.