“Gerard” was uitgenodigd op de verjaardag receptie van de Koning ,  op 06 juni 2000 , in het paleis te Brussel. Het was voor mij een bijzonder iets en ik keek er naar uit. Na een korte plechtigheid aan de voorkant van het paleis , werden we met groot onthaal via het erehek naar de salons begeleid binnen in het paleis. Tijdens de receptie die trouwens juist geteld ,  maar dertig minuten mocht duren , kregen we twee koekjes en twee glazen drank aangeboden. Daarna mochten we het paleis verlaten langs de achterpoort , men moet daar niets achter zoeken , het is waarschijnlijk voor de veiligheid. Het was in ieder geval een mooie dag en een prachtige ervaring.

Gerard.

18-01-2011 om 15:33 geschreven door gerard

Anderhalf jaar na hun legerdienst werden mijn vrienden terug onder de wapens geroepen.

 Voor mij was het een blij weerzien. Een paar van hen namen de gelegenheid ten baat , om dienst te nemen als beroepsvrijwilliger . Opeens had ik er een paar oude vrienden bij in het 2 Bon Commando. Voor één van hen was de militaire loopbaan van korte duur. Hij had onder tussen de G.V.P. “Gespecialiseerde – Verkenners – Patrouille ” vervoegd in Duitsland. Tijdens een nacht oefening is hij in een rivier terecht gekomen en verdronken. Hij was afkomstig uit de Limburg , een sterke persoonlijkheid en een ijzeren moraal.

Tijdens de wederoproeping was er ook een dropping voorzien , in de Ardennen. Normaal geen probleem , maar onze uitrusting kwam uit een reserve depot. De uitrusting dragen we mee  in een een zak ”Chestbag” , die kort na de opening van de parachute van het lichaam verwijderd word. Met een lijn blijft de zak een paar meter onder de Parachutist hangen. De toestand van deze “Chestbags” was door de ouderdom zo slecht , dat ze open scheurden. Het was een schouwspel ongehoord , de lucht was vol met ondergoed ,kousen , schoenen , radioposten , enz. Diegene die reeds op de grond waren moesten rennen voor hun leven , ze waren immers het slachtoffers van een uitrusting bombardement.

Foto : Het doodsprentje van mijn vriend die is omgekomen in Duitsland. Wij waren te samen in Afrika in het zelfde peloton.

16-01-2011 om 09:09 geschreven door gerard

We waren op oefening in het Kamp van Elsenborn en op de stand ”Granaat werpen”. Toen sloeg het noodlot toe. Het granaat werpen was volop bezig en alles verliep normaal. De veiligheid van de mannen op de stand was een routine zaak er kon normaal niets gebeuren.

De werpstand bestaat normaal uit 3 (drie) delen. Een schuilplaats voor de  werpers in afwachting ,een lokaal waar de ontsteker op de granaat wordt geschroefd en de plaats waar de granaat wordt geworpen. Wanneer het granaat werpen begint , is de eerste werper met een kaderlid op de werpstand , klaar om de  granaat te werpen. De tweede werper is met een kaderlid , in het lokaal waar de granaat klaar gemaakt wordt. De rest van de mannen bevindt  zich in een schuilplaats. Wanneer de eerste granaat ontploft is , verlaat de eerste werper de werpplaats en begeeft zich naar de schuilplaats. De tweede werper begeeft zich naar de werpplaats met de klaar gemaakte granaat. De derde werper gaat van de schuilplaats naar het lokaal om zijn granaat klaar te maken. En zo gaat dat verder tot iedereen  zijn granaat geworpen heeft. Maar op die bepaalde dag liep het fout. Een granaat ontploft de werper begeeft zich  naar de werplaats en komt de vorige werper tegen , deze was hevig aan het bloeden en één hand was tot aan de pols volledig verdwenen. Plots grote paniek , men ging kijken naar de werpplaats om te zien wat er gebeurd was en vond de Luitenant zwaar gekwetst aan de hals en hevig bloedend. Beide gekwetste werden ter plaatse verzorgd en zo snel mogelijk afgevoerd naar het ziekenhuis. Maar helaas voor de luitenant kwam de hulp te laat , hij stierf op weg naar het ziekenhuis. Wat er op de werpstand gebeurd is, is voor ons een geheim gebleven.

Foto : Granaat werper op de werpstand in de werp houding.

Gerard..

15-01-2011 om 08:53 geschreven door gerard

14-01-2011 om 11:06 geschreven door gerard

11-01-2011 om 06:42 geschreven door gerard

Nu de Afrika periode voorbij was , werd er naar andere trainingsoorden gezocht en men vond de bergen in Corsica. Deze tocht in de bergen duurde één week. We werden per vliegtuig naar de luchthaven van Solenzara gebracht in Corsica , een wonder mooi eiland. Met een “Bergham” rugzak van ongeveer 30 kg en ons wapen , werden we de bergen ingestuurd voor een tocht van 5 dagen. Er waren geen wegen alleen paden en wegeltjes , soms door het struikgewas heen. Het enige wat we zagen was stenen en keien , met onze neus langs de grond de berg op. Het was ongeveer twee dagen klimmen en twee dagen dalen , wat bijna even moeilijk was. Het temperatuur verschil was ook een niet gekende moeilijkheid factor. Op de top van de berg was het – 15° en beneden in Solenzara + 20°. Er werd ook aan kaartlezen en kompas mars gedaan , maar veel valt er over de tocht niet te vertellen. Deze oefening kwam in vervanging van de raid op Bouillon tijdens het Commando Kamp. Er was geen vergelijk mogelijk , maar wie de twee gedaan heeft , zal het wel weten wat het zwaarste was.

Ik heb meerdere malen deze oefening meegemaakt , maar één zal mij bij blijven. Het was de dag van de terugreis naar België , op een vrijdag. De vliegtuigen  die ons naar België moesten brengen waren de C119 , wij van het kader , zouden laatst vertrekken. Eén voor één stegen de C119 op over de zee , richting Frankrijk. Op een gegeven moment zagen we een C119 in de verte rechts om keer maken. De C119 heeft twee motoren en 1 motor was stop gezet; hij kwam laag over het  water naar de landingsbaan. De landing zelf was brutaal maar volgens het boekje , de Para Commando’s aan boord hadden hun zwemvesten aan , maar zagen toch wat bleekles , je zou voor minder. Er werd een poging gedaan om het euvel te verhelpen , maar na een test vlucht zonder passagiers , werd door de bemanning besloten het toestel achter te laten. Ze namen hun tas en jas en stegen bij ons in het vliegtuig , richting België , het was immers W.E. Hoe het met de mannen verlopen is die achter gebleven zijn , weet ik niet , maar ik denk dat ze hun W.E. niet meer gehaald hebben.

Foto : Een C119 en “Gerard” klaar voor het vertrek naar Corsica.

Gerard..

10-01-2011 om 11:49 geschreven door gerard

In de winter  was er een wederoproeping van het 4 Bon Commando in het Kamp van Elsenborn en wij namen deel aan deze oefening met het peloton 4’2.

Het was volop winter de wegen glad en zeer gevaarlijk. Het vroor bij nacht  tot –23 graden. De weder opgeroepen hadden geen aangepaste uitrusting voor deze slechte weer omstandigheden. Vele hadden vervroren voeten en werden ziek , de dokter werd er bij gehaald en de oefening werd stop gezet. Een aantal opgeroepen die zich op het terrein bevonden , waren al op eigen initiatief  , terug naar het kamp gekomen , ze wilden  in die omstandigheden niet meer meespelen.

Korte tijd nadien werd ik overgeplaatst naar de Staf Compagnie met als job “Chauffeur – Monitor”.

Foto : Let op de specifieke houding van de schutter , na de granaat in de loop te plaatsen van de mortier , moet hij de handen langs de loop naar onder brengen  en zich dan van het stuk weg draaien.

Wordt vervolgd.

Gerard

09-01-2011 om 08:42 geschreven door gerard

07-01-2011 om 13:59 geschreven door gerard

De mortier ploeg bestond uit een Stukoverste , richter , lader , chauffeur , en bevoorraders. Het peloton 4’2 bestond uit  4 ploegen en een schietbureel.

Voor de schietoefeningen gingen we naar het kamp van Elsenborn , daar oefenden we alle soorten schieten en met verschillende munitie. Het in stelling brengen van de mortier werd ook constant geoefend. De mortier bestond uit 3 delen de loop , de steun met richt instrumenten ,en de basis plaat die woog 75 kg.

06-01-2011 om 11:49 geschreven door gerard

05-01-2011 om 04:50 geschreven door gerard

Onze mortieren werden vervoerd met “Doodge Camionette” 4x4 en aanhangwagen van 1ton.Vroeger had ik als fuselier alles te voet moeten doe en nu werden we vervoerd dat was een groot verschil. De voertuigen waren nog van de WOII maar in goede staat en op het terrein waren ze met hun 4x4 systeem goed te gebruiken.

Foto : Een “Doodge Camionette” zoals door ons gebruikt.

04-01-2011 om 11:40 geschreven door gerard

Het was dagelijks oefenen , alles was nieuw en de job in het peloton mortieren was een spannend en boeiend verhaal. Het kader was  jong en had weinig ervaring , de wapens en de manier van werken  was onbekend voor ons. .We keken uit naar onze eerste schietoefeningen om de resultaten te zien van onze training.

03-01-2011 om 14:58 geschreven door gerard

31-12-2010 om 07:03 geschreven door gerard

30-12-2010 om 07:48 geschreven door gerard

25-12-2010 om 08:11 geschreven door gerard

Opeens werd er beslist om het Bataljon te versterken met een peloton “Mortieren 4”2 en een compagnie “A.T.K. – Anti Tank”. Ik werd aangeduid voor het peloton “Mortieren 4”2” als stuk overste.

Gerard.

Foto: mortier 4”2 opgesteld.

Wordt vervolgd.

24-12-2010 om 07:42 geschreven door gerard

23-12-2010 om 06:34 geschreven door gerard

Vervolg het verhaal van “Gerard”. Beroepsloopbaan.

Na mijn terug komst uit Afrika kreeg ik 12 dagen verlof en moest dan mijn éénheid terug vervoegen , namelijk het 2 Bon Commando in Flawinne. Ik was de enige van mijn vorige compagnie die kon bijtekenen . Mijn nieuwe Functie werd “Chauffeur” en ik moest zo snel mogelijk mijn rij brevet halen , om aan de slag te gaan. En zoals het bijna altijd was  “chauffeurs” te kort. We konden mee moeite stoppen en terug vertrekken en we mochten al mee met een Landrover en aanhangwagen op oefening. Een oefenning van twee weken in de Ardennen , bergop , bergaf , door alle terrein en we moesten onze plan trekken , wat we ook deden. Eens de oefening doorstaan waren volleerde “chauffeurs en konden alle opdrachten aan. Later kregen we ook het brevet van + 3.5 Ton.

Foto : “Gerard” met de jeep Landrover “Minerva”.

Gerard.

Wordt vervolgd.

21-12-2010 om 09:11 geschreven door gerard

20-12-2010 om 07:42 geschreven door gerard

16-12-2010 om 07:30 geschreven door gerard