Toch wel een uiterst dramatisch levenseinde voor Steve Stevaert. Gisterenochtend was er het ‘grote’ nieuws dat hij voor de rechter moest komen beschuldigd van verkrachting. Hoe kwam dat bericht ineens in de media? Vanuit de gerechtelijke wereld (met genoegen) gelekt? Beschuldigd van is nog niet veroordeeld voor, maar die waarheid wordt (tegenwoordig) vaak verkracht. Stevaert was ooit een succesvol politicus, maar hij speelde nu al jaren geen rol op het voorplan meer. Als je ooit toppoliticus geweest bent en dan naar de rechtbank moet, en ook nog eens beschuldigd van een seksueel misdrijf, dan ben je blijkbaar openbaar bezit, dan eigent zowat iedereen zich het recht toe zich met jou en je privé-leven te bemoeien en er een oordeel over te hebben en het in veel gevallen ook nog via de zogeheten sociale media uit te spreken.
´s Ochtends het nieuws over de rechtszaak, aan het einde van de dag het nieuws over de wanhoopsdaad. Hoe gaat dat in zijn werk? Is dat iets waar je vaker over hebt nagedacht? Heeft dat scenario zich eerder in je hoofd afgespeeld? En is er dan een moment dat je voelt: nu moet het, nu kan het niet anders meer? Is het een moment dat je knakt onder de druk van bepaalde feiten en hun gevolgen of hun mogelijke gevolgen, is er een onzichtbare, ondefinieerbare kracht die je dan naar dat fatale einde drijft, die je blind maakt voor een mogelijke reddingsboei? Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Dat is blijkbaar niet altijd waar, tenzij je de fatale sprong in het water en dus in de armen van de dood, als de redding ziet.

Het racisme van de Vlaming, de integratie van nieuwkomers en zelfs van hier geboren mensen met allochtone roots in Vlaanderen… Het zijn blijkbaar bijzonder lastige thema’s om er een discussie over te voeren. Eén ding is zeker: forse uitspraken ter zake in de media vergroten alleen maar de polarisatie. Eerst Liesbeth Homans, nu de grote leider van de N-VA himself voelden zich geroepen om weinig genuanceerde meningen te ventileren. De leider liet ook verstaan dat racisme relatief is en ging nog een stap verder dan zijn partijgenote en wees met een beschuldigende vinger naar de hier wonende Berbers (die veelal de Belgische nationaliteit hebben, neem ik aan). De verklaringen van het Antwerpse duo hebben het voordeel van de duidelijkheid: ze spreken uit wat men van hun partij kon vermoeden. Ze dienen in eerste instantie het belang, de macht van de partij. Enige bekommernis om een wat betere maatschappij waarin mensen met een soms zeer uiteenlopende culturele achtergrond wat toleranter met elkaar samenleven is hen vreemd. En van een politicus mag men toch verwachten dat hij/zij zich in eerste instantie inzet voor een samenleving die een aangename plek is voor iedereen? Er zijn bij ons heel zeker veel problemen in het samenleven van autochtonen en allochtonen, en die zijn niet alleen de schuld van de laatsten, laat staan van één groep binnen die laatsten. Maar problemen moeten aangepakt en verholpen kunnen worden en daarvoor moeten ze eerst bespreekbaar worden gemaakt. Krasse uitspraken die een bepaalde groep kwetsen helpen de zaak geen millimeter vooruit, integendeel.