Ik was moe en dacht na
ik had zorgen
en wilde dood voor de morgen
en sloot mijn ogen
weet je wie ik nu zag
het was te mooi om waar te zijn
mijn hart deed ineens geen pijn
als een wolk ging ik voort
mijn lippen vormden een woord
hij zong een lied voor mij
en was opeens weer blij
zacht gingen mijn ogen weer open
en al mijn leed was weer weg gekropen
opeens voelde ik me goed
wat een liedje van hem al niet doet
als ik nog eens verdrietig ben
dan denk ik gewoon aan hem
ik zet me dan meer en sluit mijn ogen
en denk aan al de kleuren van de regenbogen
ik zou graag bij hem willen zijn
want hij doet mij tenminste geen pijn
hij geeft me troost en steun dat is heerlijk
die liedjes van hem zijn hartelijk
en ze doen me goed
ze geven mij weer moed...
Hilda 17/08/1998
 

09-06-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Mijn gevoelens verdrinken
in tranen van verdriet
die ik nog niet heb gehuild
want ik heb alleen nog maar hoop
in deze wereld vol met duister.

Mijn gedachten gezonken
en mijn gekwelde ziel
op de achtergrond gedrukt
opdat ik mij niet laat kennen
in tijden van genegenheid en troost.

Mijn wereld staat even stil
alles heb ik verloren
elke keer weer worden we
bedrogen door het leven
maar ik heb alleen dat beetje hoop...
Hilda 19/03/1998
  

06-06-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Tranen stromen over mijn wangen
zonder een aanleiding of doel
en zonder enig gevoel.

Plotseling verschijnen ze in mijn ooghoeken
en dan beginnen ze te rollen heel traag
op zoek naar een doel.

Opeens stromen ze sneller en sneller naar beneden
en spatten dan uiteen op de kille vloer
maar dat interesseert me niet.

Ze blijven maar lopen over mijn wangen
en kan ze maar niet stoppen
ze zijn sterker
veel sterker dan mijzelf...
Hilda 25/09/1993 
  

03-06-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Uit de hoeken van mijn ogen
rolt een traan van pijn en verdriet
en dit alles gebeurt stiekem
zodat niemand het ziet.

Het vormt een baan over mijn wangen
tot onderaan mijn kin
ik probeer er tegen  te vechten
maar het heeft geen zin.

Het loopt nu over mijn lippen
en proef het zout in mijn mond
het drupt op mijn beider handen
en valt dan te pletter tegen de grond.

Uit de hoeken van mijn ogen
rolt tastbaar verdriet
dit alles had ik willen delen
maar op dit moment lukt het mij niet..
Hilda  05/01/1991
  

30-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Als men dood is
kan men dan
nog voelen aan die kinder gelaatjes 
met hun zotte praatjes.
Kan men dan
de vogels nog horen fluiten
in de bomen daar buiten.
Kan men dan
nog geloven in de goede dingen
die nog komen gaan.
Kan men dan
de zon nog zien schijnen
terwijl grijze wolken verdwijnen.
Kan men dan
nog praten
of moet men voor eeuwig zwijgen.
Is er dan
nog hoop dat alles goed komt
tussen de mensen.
Ik vraag mij af
of er dan nog liefde genoeg zal zijn
en men ons niet vergeet...
Hilda 26/05/2009

26-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Harde ketens
scheiden de eenzame
de verstotelingen
van deze aarde
'kinderen'
van de rekening
hoor hun stemmen
hoor hun klagen.

Al wat zij
ons vragen is
'vergeet ons niet'
en laat ons
niet in de
'koude'
staan...

Realiteit :

Vaak lijken de mensen en de dingen
mooier te zijn dan het in realiteit is
 maar pas later
wordt je wakker met een kater
en dan denk je
oh! hemel
wat bezorgt mij dat toch
weer zo'n pijn... 
Hilda 17/05/2000

23-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Een nieuw leven
dat werd ingegeven
door het mooie voorjaar
het begin is al daar.

De dagen verlengen
het zonnetje gaat al meer warmte brengen
en de vogels beginnen vrolijk te fluiten
en alles gaat opnieuw ontspruiten.

Kleine sprietjes groen
die zich van de aarde ontdoen
Ontspruiten uit de grond
wat eens uit een zaadje bestond.

Kleurrijke krokussen
en schetterende mussen
De voorjaarsbloemen ontluiken stilletjes uit hun schulp
zoals de hyacint, narcis en maar ook de tulp.

Is dit het begin
van het nieuwe gewin
en een nieuwe groei
met een onuitputtelijke bloei...
Hilda 15/03/2001

20-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Dit kleine meisje
was weerloos
en kon er niet tussen uit.
Jammer dat kleine kinderen vaak
worden misbruikt
voor een tweestrijd
tussen
beide ouders
met de
dood als gevolg
't is een droevig eind.
Dit werd haar aangedaan
door
haar eigen vader
hij sleurde zijn jongste
mee die
kille dood in.
Nooit zullen we weten
wat er
echt scheelde
wat hem bezielde
een onschuldig
kind van het leven te beroven.
ze was amper 5 jaar
en had nog
een heel leventje voor haar...
Hilda 20/05/2005

20-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Langzaam gaat de zon onder
de wolken kleuren geel en rood
donder en bliksem begeleiden mekaar
met een machtig tafereel.

Over de grote stad
waakt nu de volle ronde maan
vergezeld door al mijn mooie dromen
die als sterren schitteren gaan.

Als dat prachtig tafereel is gedaan
dan valt de duisternis in
alles wordt dan zwart gekleurd
vol ongeduld wacht de morgen op...
Hilda 25/ 09/2000
 

14-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

11-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Telkens als je in je eigen denk
het gaat mij niet meer
verschijnt er een stralend licht
dat je kracht en moed geeft
om weer verder te gaan.

Waarom zijn er zovele vragen
waarom is er zoveel pijn
en al die dingen
die niet te begrijpen zijn.

Niets is moeilijker
dan die dingen
te aanvaarden zoals ze zijn
alles verstomd dan
omdat er geen antwoord is.

Het leven is niet zonder zorgen
niet zonder pijn
maar denk aan morgen
die dag zou mooi kunnen zijn.

Soms zit je alles tegen
op deze harde wereld
iedereen lijkt tegen je te zijn
maar heus echt waar
na een tijdje
komt na regen weer zonneschijn...
Hilda 08/10/2001
 

09-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Een zwarte kraai zingt zijn slotlied
en de grijze grauwe wolken hebben verdriet
hun regendruppels tikken een melodie
tegen mijn ruiten
"een melodie van melancholie"

Treurwilgen huilen
waaronder de klaprozen schuilen
zijn druppels vormen tranen op hun gelaat
tot plotseling
krachtige zonnestralen die grijze grauwe sluier verjaagt
verwonderd aanschouw ik dit prachtig schouwspel
ach! laat maar
ik huil morgen maar...
Hilda 09/06/2001

07-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

't Verlaten tuintje staat vol bloemen
vol rozen en vergeet-mij-nietjes
en niemand die er aan komt rieken
of mij 't kaboutertje beziet.

Mijn stenen baard is afgebroken
mijn pinnemuts is zonder pin
mijn jas verkleurd door de regen
ik sta nog recht maar heeft het nog zin.

Hoe lang reeds leef ik in dit tuintje
het meisje waarvoor ik ben gekocht
is volwassen geworden en getrouwd
zij heeft mij nooit meer bezocht.

Waar is de tijd dat zij hier speelde
waar is de tijd dat zij hier zong
ja alles gaat voorbij in 't leven
een kabouter van steen blijft ook niet eeuwig jong...
Hilda 19/09/1998
 

06-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Ik was een tijdje alleen
en maakte het redelijk goed
maar er waren van die dagen
nu ontbreekt het mij van moed.

De dag duurde dan zo lang
en mijn hart werd dan een steen
naar bed gaan hielp ook niet veel
want daar was ik ook alleen.

Ik had graag met iemand gepraat
maar ja iedereen was en is druk bezig
daarom help altijd jezelf er bovenop
ook al lijkt je ganse toekomst stuk.

Maar na een tijdje ik twijfel daar niet aan 
ben ik weer zoals voorheen
dan is ook die eenzaamheid weer voorbij
en voel ik mij weer opgewekt en blij...
Hilda 05/07/1997
 

05-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Zo in de ochtend uren
nog half donker en slaapdronken
zit ik te luisteren naar de vogels die fluiten
hier in de bomen in de Limburgse buiten.
Wat vertellen ze toch allemaal
is het wat ze vertellen wel echt waar.
of gebruiken zij soms ook een leugen om bestwil
en zijn ze net als wij even stil.
Om te begrijpen wat er wordt bedoeld
zijn de argumenten op feiten
of op gebakken lucht gestoeld.
Vertellen ze elkaar ook over het leven
of over wat ze zoal beleven
om te komen in wie je bent.
Zijn ze rijk of draaien ze elke cent
met het vergaren van takjes en de rest
voor hun knusse nest.
Wie is de slimste en wie doet niet zijn best
overleven zij net als wij op deze manier
want wij verschillen niet veel van het dier
kijken zij naar ons
waartoe wij in staat zijn
zo samen met mekaar...
28/05/1999

04-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Op een
mooie lentedag
heb ik als toerist
een zalige wandeling gemaakt
langs de mooie haspengouwse route
je kan haast de ogen niet geloven
al die fruitboompjes
ze staan net als tinnesoldaatjes netjes op een rij.

Het is er prachtig met al die kleuren en geuren
de bijtjes geven je een gratis zoem concert van jewelste
en op de erven worden fruitstallekes geplaatst
daar wordt het vers geplukt fruit verkocht               
heerlijke rijpe kersen en roze frambozen
maar ook de lekkere aardbeien zijn niet te versmaden.
De terrassen worden weer klaar gestoomd voor de toeristen
om een koel drankje te nuttigen en een babbeltje te slaan.
Ook een lekker ijsje met verse aardbeitjes is niet te verslaan.

Lachende toeristen komen uitgeput aan
iedereen heeft zijn eigen verhaal
ze vertellen hoe hun dag is vergaan
in deze mooie haspengouwse fruitstreek
zelfs het weer viel best mee
wij hadden allemaal een geslaagde dag
een dag die nog wel een vervolg hebben mag...
Hilda 01/05/2009

01-05-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Als jij er niet was
om mee te leven
en om mee te delen
dan spon ik een dichte web
rond mij heen
om te dromen
dat ik alleen kon zijn
om hetzelfde leven te delen
en om hetzelfde te denken.
Als jij niet bij mij bent
om hetzelfde
te bezitten
en om hetzelfde te missen
dan maakte ik een gat
diep in die harde kern
met mijn rug naar het leven ...
Hilda 15/05/1999
 

29-04-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Via internet .....heb ik je leren kennen
en al gauw begon ik te wennen
jij zat daar 
en ik zat hier
het werd al gauw een belevenis
vol vreugde en vertier.
Het lot heeft ons samen gebracht
na twee jaar via de pc te hebben gechat
leerde wij mekaar irl kennen.
Nu denk ik aan jou
dag en nacht
neen ik heb er geen spijt van
omdat ik toen heb gereageerd op jou bericht.
Daarom speciaal voor jou dit klein gedicht!
Jij begreep wat er met echte liefde
word bedoeld
ik heb me nog nooit met iemand zo gevoeld.
Het is een beetje vreemd 
mijn gevoelens
op deze manier te verkondigen.
Maar onze chats gaven me buiten gewoon
echt veel plezier.
Het leekt toen erop dat mijn gebeden voor
wat geluk wel uit zou gaan komen.
Maar nu zijn mijn dromen uitgekomen
en zal nu verder dromen over onzer beide toekomst.
Nu hebben wij een liefde zonder verdriet en pijn
"Dit echt een mooi begin van nog geen einde"...
Dit gedichtje is speciaal voor mijn ventje ...
Hilda 25/10/2000

24-04-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Ik kijk in de spiegel
en zie in de verte een kind staan
het is een meisje
van een jaar of zeven.
Triestig kijkt zij mij aan
met haar ogen vol verdriet en eenzaamheid
van woede en pijn
blijdschap kent zij niet.
Haar kleine mond
vormen twee strakke lijnen op haar gelaat
ze zijn gesloten
omdat zij nooit de liefde kreeg
waar zij recht op heeft.
Zij heeft een onzekere en verlegen houding
van al het leed wat haar werd aangedaan
Het is de schuld van het verdriet en eenzaamheid
wat zij in haar leven nooit vergeet.
Maar heel diep verborgen in dat donker hartje
zit nog een klein wit stipje licht.
Achter dat masker van woede en pijn
zit een lief en vrolijk gezichtje.
Het is nu juist wachten op wat geluk
en op wat liefde wat zij nooit kreeg.
Maar als ik heel goed kijk
dan zie ik
mijn eigen spiegelbeeld
van toen ik nog een klein meisje was...
Hilda 14/12/1997

23-04-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.

Waarom gebeurden er zoveel dingen
dingen die wij absoluut niet wilden
die wij echt verachten
omdat die pijn voortbrachten.

Waarom wisten wij niet wat gedaan
toen de problemen in de weg bleven staan
om dichter naar mekaar te groeien
zonder zich te moeten moeien.

Waarom is vriendschap als een roos des levens
rozen met doornen zorgen wel voor pijn
maar de rozen geuren ook heerlijk fijn
rozen in bloei kunnen zo vertederend zijn.

Waarom zullen we ons steeds blijven afvragen
doen de mensen zo tegen mekaar
gelukkig nog kan het schrijven van gedichten
voor sommige die pijn gedeeltelijk verlichten ...
Hilda 17/05/1997

17-04-2008 om 00:00 geschreven door Hilda.V.A.V.