Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
09-05-2008
Zovele vragen...
Telkens als je in je eigen denk het gaat mij niet meer verschijnt er een stralend licht dat je kracht en moed geeft om weer verder te gaan.
Waarom zijn er zovele vragen waarom is er zoveel pijn en al die dingen die niet te begrijpen zijn.
Niets is moeilijker dan die dingen te aanvaarden zoals ze zijn alles verstomd dan omdat er geen antwoord is.
Het leven is niet zonder zorgen niet zonder pijn maar denk aan morgen die dag zou mooi kunnen zijn.
Soms zit je alles tegen op deze harde wereld iedereen lijkt tegen je te zijn maar heus echt waar na een tijdje komt na regen weer zonneschijn... Hilda 08/10/2001
Een zwarte kraai zingt zijn slotlied en de grijze grauwe wolken hebben verdriet hun regendruppels tikken een melodie tegen mijn ruiten "een melodie van melancholie"
Treurwilgen huilen waaronder de klaprozen schuilen zijn druppels vormen tranen op hun gelaat tot plotseling krachtige zonnestralen die grijze grauwe sluier verjaagt verwonderd aanschouw ik dit prachtig schouwspel ach! laat maar ik huil morgen maar... Hilda 09/06/2001
't Verlaten tuintje staat vol bloemen vol rozen en vergeet-mij-nietjes en niemand die er aan komt rieken of mij 't kaboutertje beziet.
Mijn stenen baard is afgebroken mijn pinnemuts is zonder pin mijn jas verkleurd door de regen ik sta nog recht maar heeft het nog zin.
Hoe lang reeds leef ik in dit tuintje het meisje waarvoor ik ben gekocht is volwassen geworden en getrouwd zij heeft mij nooit meer bezocht.
Waar is de tijd dat zij hier speelde waar is de tijd dat zij hier zong ja alles gaat voorbij in 't leven een kabouter van steen blijft ook niet eeuwig jong... Hilda 19/09/1998
Ik was een tijdje alleen en maakte het redelijk goed maar er waren van die dagen nu ontbreekt het mij van moed.
De dag duurde dan zo lang en mijn hart werd dan een steen naar bed gaan hielp ook niet veel want daar was ik ook alleen.
Ik had graag met iemand gepraat maar ja iedereen was en is druk bezig daarom help altijd jezelf er bovenop ook al lijkt je ganse toekomst stuk.
Maar na een tijdje ik twijfel daar niet aan ben ik weer zoals voorheen dan is ook die eenzaamheid weer voorbij en voel ik mij weer opgewekt en blij... Hilda 05/07/1997
Zo in de ochtend uren nog half donker en slaapdronken zit ik te luisteren naar de vogels die fluiten hier in de bomen in de Limburgse buiten. Wat vertellen ze toch allemaal is het wat ze vertellen wel echt waar. of gebruiken zij soms ook een leugen om bestwil en zijn ze net als wij even stil. Om te begrijpen wat er wordt bedoeld zijn de argumenten op feiten of op gebakken lucht gestoeld. Vertellen ze elkaar ook over het leven of over wat ze zoal beleven om te komen in wie je bent. Zijn ze rijk of draaien ze elke cent met het vergaren van takjes en de rest voor hun knusse nest. Wie is de slimste en wie doet niet zijn best overleven zij net als wij op deze manier want wij verschillen niet veel van het dier kijken zij naar ons waartoe wij in staat zijn zo samen met mekaar... 28/05/1999
Op een mooie lentedag heb ik als toerist een zalige wandeling gemaakt langs de mooie haspengouwse route je kan haast de ogen niet geloven al die fruitboompjes ze staan net als tinnesoldaatjes netjes op een rij.
Het is er prachtig met al die kleuren en geuren de bijtjes geven je een gratis zoem concert van jewelste en op de erven worden fruitstallekes geplaatst daar wordt het vers geplukt fruit verkocht heerlijke rijpe kersen en roze frambozen maar ook de lekkere aardbeien zijn niet te versmaden. De terrassen worden weer klaar gestoomd voor de toeristen om een koel drankje te nuttigen en een babbeltje te slaan. Ook een lekker ijsje met verse aardbeitjes is niet te verslaan.
Lachende toeristen komen uitgeput aan iedereen heeft zijn eigen verhaal ze vertellen hoe hun dag is vergaan in deze mooie haspengouwse fruitstreek zelfs het weer viel best mee wij hadden allemaal een geslaagde dag een dag die nog wel een vervolg hebben mag... Hilda 01/05/2009
Als jij er niet was om mee te leven en om mee te delen dan spon ik een dichte web rond mij heen om te dromen dat ik alleen kon zijn om hetzelfde leven te delen en om hetzelfde te denken. Als jij niet bij mij bent om hetzelfde te bezitten en om hetzelfde te missen dan maakte ik een gat diep in die harde kern met mijn rug naar het leven ... Hilda 15/05/1999
Via internet .....heb ik je leren kennen en al gauw begon ik te wennen jij zat daar en ik zat hier het werd al gauw een belevenis vol vreugde en vertier. Het lot heeft ons samen gebracht na twee jaar via de pc te hebben gechat leerde wij mekaar irl kennen. Nu denk ik aan jou dag en nacht neen ik heb er geen spijt van omdat ik toen heb gereageerd op jou bericht. Daarom speciaal voor jou dit klein gedicht! Jij begreep wat er met echte liefde word bedoeld ik heb me nog nooit met iemand zo gevoeld. Het is een beetje vreemd mijn gevoelens op deze manier te verkondigen. Maar onze chats gaven me buiten gewoon echt veel plezier. Het leekt toen erop dat mijn gebeden voor wat geluk wel uit zou gaan komen. Maar nu zijn mijn dromen uitgekomen en zal nu verder dromen over onzer beide toekomst. Nu hebben wij een liefde zonder verdriet en pijn "Dit echt een mooi begin van nog geen einde"... Dit gedichtje is speciaal voor mijn ventje ... Hilda 25/10/2000
Ik kijk in de spiegel en zie in de verte een kind staan het is een meisje van een jaar of zeven. Triestig kijkt zij mij aan met haar ogen vol verdriet en eenzaamheid van woede en pijn blijdschap kent zij niet. Haar kleine mond vormen twee strakke lijnen op haar gelaat ze zijn gesloten omdat zij nooit de liefde kreeg waar zij recht op heeft. Zij heeft een onzekere en verlegen houding van al het leed wat haar werd aangedaan Het is de schuld van het verdriet en eenzaamheid wat zij in haar leven nooit vergeet. Maar heel diep verborgen in dat donker hartje zit nog een klein wit stipje licht. Achter dat masker van woede en pijn zit een lief en vrolijk gezichtje. Het is nu juist wachten op wat geluk en op wat liefde wat zij nooit kreeg. Maar als ik heel goed kijk dan zie ik mijn eigen spiegelbeeld van toen ik nog een klein meisje was... Hilda 14/12/1997
Waarom gebeurden er zoveel dingen dingen die wij absoluut niet wilden die wij echt verachten omdat die pijn voortbrachten.
Waarom wisten wij niet wat gedaan toen de problemen in de weg bleven staan om dichter naar mekaar te groeien zonder zich te moeten moeien.
Waarom is vriendschap als een roos des levens rozen met doornen zorgen wel voor pijn maar de rozen geuren ook heerlijk fijn rozen in bloei kunnen zo vertederend zijn.
Waarom zullen we ons steeds blijven afvragen doen de mensen zo tegen mekaar gelukkig nog kan het schrijven van gedichten voor sommige die pijn gedeeltelijk verlichten ... Hilda 17/05/1997
"Liefde op oudere leeftijd is net zo vol van passie voor elkaar als op jongere leeftijd "
Onze liefde is geboren een liefde Oh! zo mooi zo heerlijk maar ook zo kwetsbaar.
Lieveling we zijn er voor elkaar jij en ik wij willen niets liever delen dan de liefde die er groeit tussen jou en mij.
Die eerlijke liefde het is een wonder wat wij samen voelen we zijn net twee bakvissen bij elkaar niet alleen jong kan zo van elkaar houden maar onze liefde die houd ons jong.
Al mag niet iedereen het weten wij zelf zijn heel gelukkig zo samen en wij laten niemand iets weten dat we elkaar zowat opeten vol van verlangen naar elkaar zijn wij een heel gelukkig paar liefste wat houden wij toch ontzettend veel van elkaar Hilda 25/04/2000
Door heldere donkere of blauwe lucht neemt elke vogel zijn eigen vlucht op hun eigen kracht of door de zachte wind gedragen. als ik zelf kon vliegen en niet bang was om te vallen maar dit alles overwon ook in al die donkere dagen. Dan voelde ik mij zacht gedragen en wilde ik op mijn eigen kracht jou om hulp komen vragen om lichter te worden in al die donkere dagen ... Hilda 16/06/1998
Alleen daar sta je dan in een woestijn van verlangen met tranen van eindeloos verdriet. Kon ik je maar omarmen maar mijn liefste dat wil je niet.
Alleen daar sta ik dan een gedachte van hoop de angst van niet loslaten. Daar gaan mijn vlinders weg is mijn droom jij en ik nooit samen voor altijd en eeuwig alleen... Hilda 11/12/1997
Er zijn geen woorden voor deze vreselijke zieke waarvan je weet uw maatje redt het misschien niet. Je denkt in uw eigen waarom heeft zij zoveel angst waarom moet zij toch zoveel lijden waarom moet deze vreselijke ziekte er zijn. Maar toch ben je in je eigen blij en dankbaar voor haar einde dat er na zoveel moedig strijden kwam En ging zij moedig naar het land zonder adem. Dat niet alleen haar leven maar ook haar lijden overnam...
Ik wilde zo graag de wereld verfraaien en de allermooiste vergeet-mij-nietjes zaaien ook het klavertjes vier voor veel geluk en plezier en dat ieder die plukken mag.
Ik wilde graag een regen van sterren zodat iedereen zijn hartje kan verwarmen zowel gij, hij of zij want wij zijn allemaal maar mensen met allen dezelfde wensen.
Ik wilde graag een dromenvanger zijn om haat en verdriet te vervangen in een liefdevol leven dit wilde ik heel graag bereiken maar! ik hou het maar met dit gedicht...
" Wie weet........ lukt het mij later misschien " Hilda 13/05/1998
Dit gedichtje draag ik speciaal op aan mijn overleden echtgenoot die op 25/09 jarig is.
Telkens als ik naar de sterren kijk weet jij dan dat mijn gedachten nog steeds bij jou zijn. Want elke ster is een gedachte van mij aan jou. Dat zijn dan duizenden sterren voor duizenden gedachten vergeten ben je niet want je zal voor altijd in mijn hart verblijven... Hilda 05/01/1995
Als ik de zon was zou er altijd warmte zijn. Als ik een vogel was zouden mijn gedachten je bereiken. Als ik een bloem was konden heerlijke geuren je hart vullen. Als ik de maan was kwamen mooie dromen je geest binnen.
Als ik de zee was. zouden zilte tranen je reinigen. Als ik de lucht was kom je tussen mijn wolken zweven. Als ik een boom was had je een schuilplaats voor al je mijmeringen.
Als ik een engel was kon alles gedaan worden wat echt nodig is. Als ik liefde was werd alles gekleurd met je eigen gevoelens. Als ik de kracht was kom ik je sterken om door te gaan in het leven.
Ben echter een mens en niet volmaakt met talloze gebreken vol met twijfels en onzekerheden maar ook vol optimisme omdat ik gewoon en mens ben van vlees en bloed en niet zonder fouten zit... Hilda 01/07/1999
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
