Het krabbelaartje. Gedichten schrijven is voor mij een uitlaatklep een vorm van communiceren naar de buitenwereld toe zonder te moeten praten.
Over de dagdagelijkse dingen van wat ik zie, hoor, meemaak en meegemaakt heb, in het leven
Daarom druk ik mijn gedachtes en gevoelens uit in mijn gedichten zonder iemand anders lastig te vallen...
12-04-2008
Ik spiegel mij...
Ik spiegel mij in het raam en zie het verleden van mijn leven een verhaal waar al enkele bladzijdes van geschreven kan worden.
Over het ouder worden met al haar gebreken maar ook de levenswijsheid die ik in al de jaren opdeed.
De tijd van een nadere afscheid dat al vaag in het web van mijn bestaan is verweven.
Ik spiegel mij in het raam en zie het kind uit mijn jeugdjaren.
Zoekend naar de vrouw die deze dingen reeds wist.
Dingen waar ik toen als kind nog niet aan denken zou... Hilda 30/08/1998
Alleen daar sta je dan in een woestijn van verlangen met tranen van eindeloos verdriet. Kon ik je maar omarmen maar mijn liefste dat wil je niet.
Alleen daar sta ik dan een gedachte van hoop de angst van niet loslaten. Daar gaan mijn vlinders weg is mijn droom jij en ik nooit samen voor altijd en eeuwig alleen... Hilda 11/12/1997
Er zijn geen woorden voor deze vreselijke zieke waarvan je weet uw maatje redt het misschien niet. Je denkt in uw eigen waarom heeft zij zoveel angst waarom moet zij toch zoveel lijden waarom moet deze vreselijke ziekte er zijn. Maar toch ben je in je eigen blij en dankbaar voor haar einde dat er na zoveel moedig strijden kwam En ging zij moedig naar het land zonder adem. Dat niet alleen haar leven maar ook haar lijden overnam...
Ik wilde zo graag de wereld verfraaien en de allermooiste vergeet-mij-nietjes zaaien ook het klavertjes vier voor veel geluk en plezier en dat ieder die plukken mag.
Ik wilde graag een regen van sterren zodat iedereen zijn hartje kan verwarmen zowel gij, hij of zij want wij zijn allemaal maar mensen met allen dezelfde wensen.
Ik wilde graag een dromenvanger zijn om haat en verdriet te vervangen in een liefdevol leven dit wilde ik heel graag bereiken maar! ik hou het maar met dit gedicht...
" Wie weet........ lukt het mij later misschien " Hilda 13/05/1998
Dit gedichtje draag ik speciaal op aan mijn overleden echtgenoot die op 25/09 jarig is.
Telkens als ik naar de sterren kijk weet jij dan dat mijn gedachten nog steeds bij jou zijn. Want elke ster is een gedachte van mij aan jou. Dat zijn dan duizenden sterren voor duizenden gedachten vergeten ben je niet want je zal voor altijd in mijn hart verblijven... Hilda 05/01/1995
Als ik de zon was zou er altijd warmte zijn. Als ik een vogel was zouden mijn gedachten je bereiken. Als ik een bloem was konden heerlijke geuren je hart vullen. Als ik de maan was kwamen mooie dromen je geest binnen.
Als ik de zee was. zouden zilte tranen je reinigen. Als ik de lucht was kom je tussen mijn wolken zweven. Als ik een boom was had je een schuilplaats voor al je mijmeringen.
Als ik een engel was kon alles gedaan worden wat echt nodig is. Als ik liefde was werd alles gekleurd met je eigen gevoelens. Als ik de kracht was kom ik je sterken om door te gaan in het leven.
Ben echter een mens en niet volmaakt met talloze gebreken vol met twijfels en onzekerheden maar ook vol optimisme omdat ik gewoon en mens ben van vlees en bloed en niet zonder fouten zit... Hilda 01/07/1999
Groene ogen kijken me aan in de spiegel niet boos maar verdrietig is een beter woord er is niemand die het snapt de tranen stromen traag maar echt over de wangen van die persoon in de spiegel haar ogen kijken triest je ziet de pijn maar welke pijn je kan het niet zien een pijn van een verliezer maar toch ook weer anders je kijkt nog eens goed naar die persoon in de spiegel en dan zie je heel even maar een moment een dromerige vrolijkheid van een winnaar in die hele grote strijd een winnaar een verliezer ik ben ze allebei maar de winnaar dat ben jij... Hilda 16/01/1999
Tussen het nog vochtige gras groeien krokusjes in alle kleuren gestaag als een bonte kleurentapijt.
In mijn ogen hebben al deze prachtige dingen nu een plaatsje gekregen in mijn leven.
Er is weer vreugde in mij om al dat moois dingen die ik vroeger allemaal niet zag ik hou van die bonte krokusjes en ik die zou willen dansen op deze bonte kleurenpracht... Hilda 27/03/2009
Mensen en hun meningen waarom denkt iedereen zoveel iedereen heeft wel eens een gedachte zelfs over de gekste dingen waarom kijken we niet naar het geheel.
Zonder de waarheid te weten heeft iedereen al zijn idee de namen hoeven zij niet eens te weten hun mening telt alleen mee.
Waarom reageren we zo fel wanneer zullen we anders denken waarom maken we iemands leven tot een hel denk na voordat je andere mensen hun ziel gaat krenken.
Stop met denken en ga leven hou op met veroordelen wees met iets goeds zo gedreven en zie van de mens zijn voordelen.
Niets is zo makkelijk als een aanname (veronderstelling) maar wie ben jij om zo iets te zeggen het is zo makkelijk zo voor uw computer scherm denk na voordat je meningen gaat vastleggen... Hilda 08/03/1999
Als je een ander het gunt om zichzelf te zijn ook al heeft die een andere smaak of een andere mening dan kan er pas sprake zijn van respect hebben.
Voelbaar tastbaar en zichtbaar in geluk en verdriet dan laat je een ander toe in iets wat een ander niet ziet.
Wees niet bang om je bloot te geven als mens van vlees en bloed want juist die openheid ontroert en voelt echt aan en dat gevoel doet goed... Hilda 26/06/1995
Lente in het mooie 'Haspengouw' als het zonnetje heerlijk schijnt en de jonge dieren lopen in de wei de eerste lentebloesems ontluiken en vogels naar hartenlust beginnen te fluiten dan is de lente weer in het land heel de streek staat dan weer in pracht en praal.
Ik kijk dan aandachtig om me heen maar al dat moois een prachtig tafereel hoe alles zachtjes wordt gekleurd met roze en wit van de bloesems en naar het geel van de paardenbloemen in het nog prille groene gras.
Het zonnetje begint dan heerlijk te schijnen terwijl al de hartjes verblijden gaan de eerst zonnestralen de nevels vangen die door mijn adem is achter gelaten en terwijl ik droom van mijn grote liefde tel ik de dagen af dan is het weer lente in 't land ... Hilda 16/03/2000
Plots heel onverwacht moet ik huilen al heb ik een glimlach op mijn mond.
Dan stromen de tranen recht uit mijn hart als een waterval gewoon over mijn wangen.
Er was er een tijd dat ik niet huilen kon met die muur van steen om mij heen die door niets of niemand te slopen was en voelde mij toen vaak alleen.
Maar huilen heb intussen wel geleerd en ben ik vreselijk opgelucht het is een teken van breekbaarheid en het maakt een mens van mij... Hilda 23/06/1998
Een appel viel niet ver van de boom waarin de jonge piepten en de ouderen zongen hij bonsde wat maakte twee drie sprongen dan lag hij daar in het hoge gras wormstekelig droef en loom.
Ik ben verloren dacht hij ik weet het ik word nooit tot blinkens toe geboend men zal mij ook nooit verkopen om een kinderhand te vullen.
Mijn leventje als vrucht was vruchteloos ik was eens een appel maar nu een platte vijg en lig te wachten tot de appel bazen die mij te gooien voor het vee dan word ik toch nog met smaak opgeëten... Hilda 05/08/1996
Het was de eerste keer sinds ik jou ken een zondag in de lente zonder jou natuurlijk was er wel verse koffie gezet met croissants, sandwiches en beleg.
Maar nu is alles wel anders dan voeger de tijd als mijn man nog leefde en de kids nog klein waren ik was toen nooit alleen er was altijd een gezellig ontbijt maar dat is allemaal verleden tijd.
Eenzame lentezondag ontbijt ik mis toch wel die gezelligheid en probeer die leegte wat op te vullen maar het lukt mij natuurlijk niet zelfs niet met het muziek wat uit de radio klinkt.
Ondanks het lenteweer ben ik toch triest een ding houdt mij nog op de been op deze lentezondag met de gedachte van! volgende week zondag ben ik niet alleen dan kan ik samen ontbijten met jou natuurlijk met verse koffie croissants, sandwiches en beleg op een gezellige lentezondag Hilda 02/05/2000
Kijk eens in de spiegel kijk eens goed naar dat beeld want daar staat jij jijzelf in tweeën gedeeld weerspiegel jezelf en denkt dan wie ben ik ik ben uniek maar wie zijt gij dan bedenk dan terwijl je kijkt dat dit internet kanaal aan verdeeldheid bezwijkt aan iedereen die kijkt en hetzelfde ziet.
Accepteer al de verschillen al zijn ze soms zo raar laat ons genieten vooral van mekaar weerkaats dan het licht van al de spiegels in de zon en verander dit internet kanaal weer in een warmtebron een bron die weerspiegelt kijk vooral naar jezelf want onverdraagzaamheid dat accepteer je toch niet... Hilda 27/03/2000
Ik ben Vanloffelt Hilde
Ik ben een vrouw en woon in In a little house with a garden (Belgie) en mijn beroep is staatsbediende.
Ik ben geboren op 11/12/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Pc & muziek .
Ben geboren Limburger.
en woon na 9 jaar terug in Limburg namelijk de oudste stad van Belgiê te Tongeren waar wij een huis hebben gekocht...
Ik ben Vanloffelt Hilde
