Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
je bent mooi Maar zelf zie je het niet Vaak vertel ik je hoe mooi je wel niet bent Ik houd dan een spiegel voor je gezicht Maar jij houd dan jouw ogen dicht
Als jij jouw ogen zou openen En goed zou kijken Dan zou je snappen waarom ik je Al die tijd op jouw schoonheid in die spiegel heb laten wijzen Toch kan je het zelf niet zien Ik zal het je het net zo vaak zeggen totdat je mij zult geloven En dat jij jouw ogen in de spiegel zult openen
Wat je doet en zegt is fout volgens jouw Misschien ligt het aan mij Maar als ik je aankijk Zie ik iemand voorover ik loop te dromen Ik wacht nog al die tijd Dat het vertrouwen in jezelf Naar jouw toe gaat komen
Je bent mooi Maar zelf zie je het niet Vanbinnen breek je af en toe Daardoor voel jij je zo moe Maar hoe moe je ook bent Je moet weten Dat jij bent een geschenk En dat jij meer mensen dan je denkt Geluk brengt
Ik ben 1 van al die mensen die niet zonder jouw zou kunnen Sinds jij er bent is elke dag een dag waarin ik zoveel plezier beleef Jij geeft mij een gevoel waardoor ik zweef Je wilt het misschien niet weten Maar je bent zo mooi Ik zou zo graag willen dat je mijn woorden Zou gaan geloven Want het is de waarheid en niet iets wat is gelogen
Ik was een oude zwervershond Die nergens nog een baasje vond Ik was in 't asiel verdwenen Maar eindelijk op een goede dag Toen ik het bijna niet meer zag Is toch voor mij een baas verschenen
Hij nam mij in zijn auto mee Naar een kleine plaats vlakbij de zee Ik zat als een riet te beven Maar ik kreeg een kamer en een mand En ik likte trouw aan iedere hand Dat was pas een hondenleven
Nu speel ik hier voor huisgenoot En ik zit goed tot aan mijn dood Mijn toekomst is gebakken Soms ben ik wel een beetje ziek Met hoesten en met reumatiek En andere ongemakken
Dan wordt er snel een arts gehaald Ik zie hij wordt contant betaald Ze barsten van de centen En ik ben spoedig weer gezond En dans weer als een jonge hond Met al mijn mankementen.
Soms denk ik nog aan oude Klaas Hij was mijn allerlaatste baas Met hem ben ik de wereld rond gezworven Die in een ijzig koude nacht Voor mij volslagen onverwacht Zo langs de weg, zo smartelijk is gestorven
Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
- 
