Ik ben Jean-Pierre Cornelis, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jepico.
Ik ben een man en woon in Zelzate (België) en mijn beroep is minder-valide( vroeger bedrijfsleider).
Ik ben geboren op 08/01/1951 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc's, muziek, romantiek, liefde enz..
ik geboren te Assenede op 08/01/1951 en dus een echte steenbok. Ik tracht op mijn blog een zo groot mogelijke diversiteit van alle onderwerpen te brengen.
ben zoals ik ben
carpe diem ut ameris ama
om bemind te worden moet je liefde kunnen geven
Cicely Mary Barker werd op 28 juni 1895 geboren in het Engelse West Croydon, vlakbij Londen. Haar leven lang was ze vaak ziek en als kind leed ze aan epilepsie. Ondanks haar slechte gezondheid waren Cicely's kinderjaren in de geborgenheid van haar hechte familie heel gelukkig. De familie Barker was zeer gelovig en Cicely zelf was een toegewijd christen, die haar geloof ook uitdroeg. Cicely's vader, die zelf een succesvol kunstenaar was, moedigde het artistieke talent van zijn dochter aan en schreef haar op dertienjarige leeftijd in bij de Croydonse kunstvereniging. Ook liet hij haar een correspondentiecursus volgen, waaraan ze tot 1919 deelnam. Cicely Mary Barker overleed in 1973.
Cicely Mary Barker was pas zestien toen haar eerste werk uitgegeven werd als een serie ansichtkaarten. Sindsdien wijdde ze zich geheel aan de schilderkunst. Ze werd sterk beïnvloed door de preraphaëlieten, en net als deze pleitte ze ervoor in de kunst trouw te blijven aan de natuur. Bij het maken van haar Bloemenkinderen-boekjes probeerde Cicely zo nauwkeurig en natuurgetrouw mogelijk te schilderen. Vaak zocht ze de hulp van de medewerkers van de Londense Kew Gardens bij het vinden en identificeren van plantensoorten. Voor de Bloemenkinderen zelf stonden de kinderen van haar zusters kleuterschool model. Cicely naaide de bloemenkostuumpjes die de kinderen droegen en maakte kleine elfenvleugeltjes van gaas en takjes voor ze. Als de aquarellen klaar waren, schreef ze er begeleidende gedichtjes bij
Het eerste boekje van De Bloemenkinderen, "De Bloemenkinderen van de Lente", verscheen in 1923 en werd enthousiast ontvangen. Het publiek was de oorlog beu en raakte gefascineerd en gecharmeerd door Cicely's onschuldige fantasiewezens. In het voorwoord van "De Bloemenkinderen van de Wegkant", het zevende boekje in de reeks, schreef Cicely: "Ik zal u eerlijk zeggen dat ik alle planten en bloemen in mijn boeken nauwkeurig heb getekend naar hun natuurlijke evenbeeld en dat alles wat ik over de bloemen geschreven heb zo accuraat mogelijk is. De Bloemenkinderen echter, heb ik nimmer in het echt gezien; zij bestaan slechts in mijn verbeelding." Het is deze unieke combinatie van fantasie en natuurgetrouwheid die de Bloemenkinderen-boekjes tot op de dag van vandaag zo geliefd maakt.
Het grote artistieke talent dat uit Cicely Mary Barkers werk spreekt, doet haar werk ook nu nog voortleven. De tijdloze schoonheid van de Bloemenkinderen blijft talloze lezers betoveren. jepico
You mean so much to me, In your sweet and special way. My love grows even stronger, Grows sweeter everyday.
You fill my days with gladness, In ways you know not of. Just thinking of you inspires me, Creates a higher resolve It's friends like you I feel, That makes all others strive, To do their best in every way, To be glad we're alive!
I'm so thankful to have found you, My dear sweet special friend. Friends we'll be forevermore, My love will never end
Liefde is iets raars De ene keer is ze pijnlijk De andere keer is ze onmisbaar Ze brengt véél verdriet Maar ook véél geluk En het best van al ... Ze bracht mij bij jou Ik hou van de liefde En nog méér van jou .