Door de vele problemen met de software van " Bloggen" werd deze nieuwe blog gecreëerd. Vroegere berichten kan men nog steeds terugvinden op "Mijn oude blog" in de rechter kolom onder "MIJN ANDERE BLOGS" !!!
25-04-2017
GR-bustocht 23 april 2017 & Frévent - Hesdin
GR-bustocht 23 april & Frévent - Hesdin
De GR-bustocht van zondag 23 april tussen Frévent en Hesdin op de GR 121 was een topper, fris maar droog weer met af en toe een streepje zon. We stapten langs de vele kleine dorpjes in de vallei van de Canche: Ligny, Boubers, Monchel, Conchy, Hametz, Fillièves... om via Vieil-Hesdin de Place d' Armes te bereiken in Hesdin. Het koolzaad stond in volle bloei op de velden, voegt daar een golven landschap bij, meer moet dat niet zijn om een pracht van een wandeling te zijn.
Met enkele Belgische vrienden ben ik voor twee wandelingen richting “Parque Natural Sierra de Cazorla, Segura y las Villas” getrokken, het grootste natuurgebied van Spanje. Na een rit van 200 km maken we een korte wandeling van 12 km in Castril en rijden dan verder door naar Cazorla. Op dag twee staat de klim naar de “Gilillo” 1846m op het programma, goed voor 24 km en een klim van 1110m. We hebben genoten van het goede weer, maar vooral van de prachtige natuur!
Dit is een kleine bergketen op ongeveer 40 km, dus goed bereikbaar. Die wordt middendoor gesneden door de snelweg A30 Cartagena – Murcia, komende van het zuiden links van de autostrade de “Carrascoy”, rechts “El Valle”. Vrijdag 10 februari een verkenning gemaakt in het gebied van El Valle, een wandeling van 12 km, totaal 460m dalen en stijgen. Een zeer mooie wandeling, eentje die mogelijk past in het wandelschema van onze vriend Ludo! Spijtig, bij de verkenning was het wel goed wandelweer, maar niet ideaal voor de fotografie, te nevelig! Toch een kleine foto indruk van het gebied op volgende link.
Zoals voorzien zijn we op woensdag 16 en donderdag 17 november richting Antequera getrokken, dit ligt net iets boven Malaga (Andalucia). Op woensdag lopen we de Caminito del Rey, was vroeger een van de gevaarlijkste paden die er bestonden, dit door de staat van verval ervan, nu door de her aanleg, een van de meest veiligste. Het ongeveer 8 km lange pad kan men opdelen in 5 stukken - een aanloopstrook - een eerste kloof - een tussenstuk - een tweede kloof en een sluitstuk. Vooral de kloven zijn fantastisch, het pad hangt letterlijk aan de rotswand, is totaal nieuw en is boven het oude pad gebouwd zodat er veel delen nog intact zijn en zo kan men zien in welke staat het was. Op donderdag bezoeken we El Torcal, een uitzonderlijk rots landschap gevormd door de grillen van de natuur. Het uitgezette wandelpad is net geen 3 km lang maar reken minstens 2 uur om het te doen, dit door de staat van het terrein, rotsblokken op – af - tussendoor, smalle kloven enz. maar de moeite om het te doen! Hopelijk kunnen de foto’s dit alles iets duidelijker maken.
Op de eerste vrijdag van de maand november stond een nieuwe wandeling op het programma, via Pino Gardo naar de Barancos de Gebas. Eentje om in te kaderen !!!
NB: Volgende week staan er twee speciale wandelingen op programma, onder andere de bekende Caminito Del Rey. Dus volgt er nog een tweede fotoverslag deze maand!
Onmiddellijk drie wandelingen in een verslag, om het mij niet moeilijk te maken! De eerste vrijdag trokken we naar ons zo vertrouwde natuurgebied de Sierra Espuña, het blijft altijd verrassend mooi! Op zondag iets speciaals “De Pepertjeswandeling”, we trekken de campo in op zoek naar velden waar de paprika (zachte) geteeld wordt en zien we hoe de mensen die nog op ambachtelijke wijze na de pluk drogen in open lucht. In het dorpje El Pareton bezoeken we een moderne installatie alwaar ze machinaal in de oven gedroogd worden. De derde wandeling op dinsdag trokken we een klein natuurgebied in dat we voor de eerste maal bezochten, de Sierra de Las Moreras. Zie fotolink voor een kort verslag, veel kijkplezier.
Een extra wandeling met de mannen van het "spoor", tussen de stations van Opwijk en Malderen. Onderweg op ons pad enkele kleine natuurgebieden en als finale een fijne mosselfestijn.
GR – West-Vlaanderen & Trektocht 2016 in de Pyrénées Catalanes, Réserve Nationale de Faune Sauvage d’Orlu, Andorra, Pyrénées Ariégeoises & GR 10, GR 11, GR 36, GR 7, GR 107C, GRP tour de Capcir, GRP tour de Cerdagne, GRT (transfrontalier), GRP (pays), HRP/ARP (Haute Route Pyrénéenne / Alta Ruta Pyrenean).
Van 04 juli tot 18 juli & Vernet-les-Bains – Goulier, een tocht over magische bergtoppen (cols), landschappen en die je alle mogelijke vegetaties laat ontdekken en bewonderen.
Op onderstaande link een fotoreportage die een poging is je de tocht te laten meebeleven, veel kijkgenot.
Ja beste blogbezoekers, het is voor het ogenblik vrij stil op mijn wandelblog! Er komt verandering, morgen vertrek ik met GR-West richting Pyreneeën voor een 13-daagse trektocht, dus in de tweede helft van de maand juli mag je uitvoerig verslag (foto’) verwachten. Wat geduld!!!!!!!!!!!!!!!!!
Een wandeling met mijn buurman Gerard van 20 km. Een eerste na een hele periode van inactiviteit door wat gezondheidsproblemen maar die zijn nu gelukkig achter de rug. Net op tijd want binnen een kleine vier weken vertrekken we richting Pyreneeën voor een 13-daagse trektocht. Nog wat trainen en alles komt in orde.
GR - Midweek & Escalles (Fr) - Côte d’Opale – 07 april 2016.
GR-Midweek & Escalles - Côte d’Opale – 07 april 2016.
Escalles, het liefelijke dorpje aan de voet van de ‘Blanc-Nez’ is het begin- en eindpunt van de wandeling: de uitersten op de tijdslijn. Deze op de hoogtelijn zijn van een heel ander kaliber. Falaises wisselen af met diepe valleien, duinen, duinbosjes en een stevig stuk strand. Dé ideale plek om een eerste, frisse lenteneus op te halen. Meteen na de koffie gaat het stijl de hoogte in. Wit-rood verraadt een langeafstandswandelpad. De tegenligger zou weleens een pelgrim kunnen zijn. We lopen langs de GR 145 ‘la Via Francigena’: de oude pelgrimsroute van Canterbury naar Rome. Eens boven (151 m) en na volle genotsteugen van het zicht op Dover en de Engelse ‘krijtlijn’ dalen we, zoals gebruikelijk helemaal af naar Sangatte. Op nog geen 200 m van de plek waar de tunnel onderdoor gaat veranderen we van koers. De Cap BlancNez ligt aan ons voeten. Een mooie beklimming volgt langs de falaise, het oorspronkelijk tracé van de GR 120. Het pad is nog altijd toegankelijk, bewegwijzerd en benoemd als verbindingsweg tussen de Cap en Sangatte. Toch even opletten geblazen. De F.F.R.P.: de federatie die instaat voor de bewegwijzering en beschrijving heeft dit tracé, om veiligheidsredenen verlaten. De nodige omzichtigheid is geboden en we lopen netjes in indianenpas achter elkaar en zeker niet aan de rand van de falaise. We genieten ten volle van de ‘Koning der Cap’s’. Een nieuw pad, op grote afstand van de rand daalt nadien zigzaggend tot aan de Cran d ’Escalles. Van hieruit kan je het strand volgen tot in Wissant, tenminste als de zee dit toelaat. Net nu, begin april is het hoogtij rond 12.00 u en valt dit idee letterlijk in het water. Het alternatief, de GR 120 daalt nu langzaam tot op het ‘wit zand’ van Wissant. Alleen de ‘Petit BlancNez laat ons nog heel even hoogte winnen. Het dorpspleintje, netjes getooid met een pas gerestaureerd kerkje en de Mairie ligt er rustig bij. De klok wijst 13.30u. De teller staat op 14.0 km. We bivakkeren in de omgeving: ‘chez Nicole’. Omdat het ook in Frankrijk Paasvakantie is kan het druk zijn maar vermoedelijk kan de gelagzaal en het terras volstaan. (Je kan er ook, voor 10 euro lekkere mosseltjes met een bakje friet eten.) In het weekend hoor je hier meer ‘Vlaams’ dan ‘Frans’. Het St.-Niklaaskerkje, met ‘de maagd met baard’ is een bezoekje waard. Een uur later trekken we ons op gang langs ‘ruisseau d’Herlen in de richting van de zee. De vernieuwde zeedijk brengt ons tot aan ‘la dune d’Aval’ waar we landinwaarts kiezen. Voorbij de Motte du Bourg: een tumulus uit de tijd van Julius Caesar, kruisen we de D940. Een geelbloeiende haag van gaspeldoorn siert langs weerskanten het klimmend graspad in de site Naturel ‘le Phare’. Een paar veldwegen verder kleuren de bordjes geelrood en wit-rood. We lopen langs de streek-GR ‘Boulonnais’ en de GR 128. Vanuit een heel andere kant beklimmen we de Mont de Sombre, de laatste bult voor deze namiddag. Met een schitterend zicht op ‘de Manche’, de Cap Blanc Nez en Escalles daalt ons pad nu heel langzaam tot op het kerkplein. (Tekst: GR-West)
Gisteren zondag pas thuis van zes maanden Spanje en vandaag al op pad, ik kon het niet laten want vermoede dat het een mooie en interessante wandeling ging worden in “De Hel van het Noorden”. Ja, volgende zondag is Paris – Roubaix en we gingen ook enkele kasseistroken van de befaamde klassieker verkennen. In Espléchin, net voor de Franse grens vertrokken we met wat regen maar al vlug klaarde het op en konden we bij vrij goed weer genieten van wat ons voorgeschoteld werd. Enkele gekende kasseistroken stonden op het programma zoals die van Camphin en Pévèlle en Carrefour de L’Arbre, maar klik op de fotolink en geniet mee bij enkele beelden.
Eind februari maakten we een 2-daagse wandeling in de Sierra de Ricote en de vallei van de Rio Segura, een prachtig gebied op ongeveer 130 km van ons hier vandaan (Puerto de Mazarron). Op de onderstaande link een korte impressie van dit alles. Ja, nog enkele weken resten ons hier want op 03 april in zijn we terug. Tot dan!!!!!!!!!
Wij hadden de mogelijkheid om met drie Belgen op pad te gaan met een Spaanse wandelclub uit Totana, een 2-daagse busreis naar El Torcal en de Caminito del Rey, deze laatste is bij vele wandelaars gekend door de vele filmpjes op YouTube.
Wat een mooie wandelervaring moest worden, werd door de slechte weergoden een grote ontgoocheling! Op zaterdag maakte de mist en nevel het ons onmogelijk te genieten van het speciale rots landschap van El Torcal en op zondag speelde de hevige wind(stoten) ons parten op Caminito del Rey (gesloten), om maar te zwijgen over de zeer zwakke organisatie, met andere woorden, voor herhaling niet vatbaar want ik ben iets anders gewoon, zoals bij de Grote Routepaden waar alles tot in de puntjes is geregeld en voorbereid. Toch een korte fotoreeks van het weekend op onderstaande link.
Het is al lang stil op mijn blog, maar stilzitten doe ik niet hoor, wekelijks mijn wandelingen op dinsdag en vrijdag met de vrienden staan nog steeds op het programma, maar binnenkort komt er een specialeken op mijn programma te staan! Op 13 & 14 februari gaan we met drie Belgen mee met een Spaanse wandelgroep uit Totana voor de Caminito del Rey te lopen.
Volgende tekst komt uit Wikipedia: “El Caminito del Rey (Het Koningspad) is een wandelpad dat loopt van Álora in Málaga (Spanje) naar Campillos door de El Chorro-kloof. De naam wordt vaak afgekort tot El Camino del Rey. In 1901 werd duidelijk dat men een pad nodig zou hebben om spullen tussen de Chorowatervallen en de Gaitanejowatervallen te transporteren. Na vier jaar bouwen werd in 1905 het pad geopend. In 1921 gebruikte Alfons XIII van Spanje het pad om de dam Conde del Guadalhorce te openen, waarna het pad bekend werd onder zijn huidige naam. In de 20ste eeuw raakte het pad in verval, waardoor veel delen in gevaarlijke staat verkeren. Het pad is 3 kilometer lang, maximum een meter breed en bevindt zich 100 meter boven de naastgelegen rivier. Op vrijwel geen enkele plaats bevinden zich leuningen. Op sommige plaatsen bestaat het pad slechts uit een smalle metalen balk. In 1992 werd het pad officieel gesloten, om te voorkomen dat mensen het pad nog steeds betreden is het eerste stuk van het pad gesloopt. Desondanks weten avonturiers de weg naar het pad nog steeds te vinden. Vier mensen overleden in twee ongelukken in 1999 en 2000, in februari 2010 is er een 24-jarige Zwitserse bergbeklimmer overleden na een val. In 2006 sprak de regionale overheid van Andalusië over een restauratieplan. De kosten werden toen geraamd op 7 miljoen euro. In 2014 zijn de restauratiewerken toch aangevat. In maart 2015 werd het pad na renovering heropend. Dat kostenplaatje bedroeg 2,5 miljoen euro en werd gefinancierd door de stad Malaga en de autonome overheid van Andalusië. De renovatiewerken bestonden voornamelijk uit het repareren van de brug en het diep verankeren van stalen bouten in de rotsen voor de veiligheidslijnen.”
Inmiddels is die volledig gerenoveerd en beveiligd, er worden maar een beperkte groep per dag toegelaten, daarom moet men vooraf inschrijven en is er een lange wachtlijst, wij hebben natuurlijk geluk dat we met die wandelclub meekunnen. Dus de week nadien mogen jullie een verslag verwachten met de nodige foto’s! Op de volgende link een video van hoe hij er voordien uitzag. https://www.youtube.com/watch?v=ZmDhRvvs5Xw
Inmiddels is er heel wat tijd verstreken sinds mijn laatste berichtje verschijn en is er intussen al heel wat gewandeld! Zoals beloofd de link naar mijn blog van de Camino Cartagena – Santiago de Compostela waar ik begin november terug een 8-tal dagen opstap ben geweest: http://blog.seniorennet.be/cartagene_santiago/
Inmiddels zijn we al meer dan een maand hier in het zuiden en heb ik al heel wat afgewandeld, tijd dus om eens wat op mijn blog te plaatsen! Gisteren met de vertrouwde groep gewandeld in, waar anders, dan in het prachtig natuurgebied “Sierra Espuña”, ditmaal in het noordoostelijk deel, vanuit El Berro. Een natuurwandeling die we starten met een vrij steile klim en te eindigen via een smalle rambla (droge rivierbedding), zie fotolink. Vorige week ben ik acht dagen opstap geweest op de Camino del Azahar en Levante richting Compostela, binnenkort het verslag op de bijhorende blog, maar ik hou je op de hoogte als die klaar is!
Een korte reeks foto’s van mijn eerste twee korte wandelingen in onze tweede thuis – Zuid-Spanje. Begin november stap ik verder op de Camino del Azahar en Levante richting Compostela waarmee ik vorig jaar mee begonnen ben. Voor wie het zich interesseert surf dan even naar de blog die ik bijhou. http://blog.seniorennet.be/cartagene_santiago/
Op verkenning in een stukje Waals- en Frans-Vlaanderen.
We starten aan Café La Bascule en trekken over de Leibrug Frankrijk binnen. We verlaten dus Waals-Vlaanderen dat we kwijtspeelden in 1963 bij de vastlegging van de taalgrens en belanden in Frans-Vlaanderen dat verloren ging in 1713 met de Vrede van Utrecht. We volgen de Leie stroomopwaarts tot waar de gekanaliseerde Deûle in de Golden River uitmondt. Op de Belgische oever rechts van ons passeren we de enorme fabriek van Clarebout, de grootste frietfabrikant van Europa met hoofdzetel in Nieuwkerke. Het gaat nu richting Quesnoy-sur-Deûle maar vóór dit dorp maken we rechtsomkeer om langs de oever terug te keren naar Deûlemont. In de friterie van de port de plaisance (het jachthaventje) mogen we onze boterhammen opeten. De bazin zorgt voor soep. Via een mooi aardewegje bereiken we de D949 die we – jammer genoeg – over 400 m moeten volgen (oppassen dus!). Landelijke wegen in open landschap voeren ons naar Frélinghien. Hier verlaten we de GR 121B (die blijft in Frankrijk). We steken de grens over en wandelen tussen de volgelopen oude kleiputten van de steenbakkerij van Ploegsteert, nu een heel belangrijk vogelreservaat. In snel tempo herovert de natuur hier wat de mens afpakte. Direct daarna passeren we langs de ‘speedway’. Dit is een piste waar liefhebbers hun agressie kwijt kunnen door voor de lol mekaars oude auto’s en caravans kapot te rijden. Toch nog altijd beter dan het gebruik van de bommengordel… Een aardewegje links en we komen op de oude spoorbedding van de trein Komen-Ploegsteert-Armentiers die we volgen tot voorbij Waasten. We komen nog langs het monument voor Maori-soldaten die hier meevochten in de Groote oorlog. Maori’s zijn de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland, de andere inwoners zijn allochtonen. We wandelen in een wijde boog rond de kerk van Waasten die de Walen hoogdravend ‘Cathédrale de la Lys’ doopten. Hier stond vroeger een abdij maar er rest alleen een stuk omheiningsmuur. We passeren nog het brouwerijmuseum (alleen open op aanvraag) maar 100 m verder ontvangt bazin Anita van de Bascule ons met open armen… Santé! (tekst Bernard Goos)
