Door de vele problemen met de software van " Bloggen" werd deze nieuwe blog gecreëerd. Vroegere berichten kan men nog steeds terugvinden op "Mijn oude blog" in de rechter kolom onder "MIJN ANDERE BLOGS" !!!
21-01-2024
Spanje - 19 januari 2024 - Badlands-del-Puerto-de-la-Cadena
Spanje - Badlands-del-Puerto-de-la-Cadena – 19 januari 2024
Vandaag een wandeling van 13,5 km in een speciaal landschap, de “Badlands”. Fotografisch niet zo een ideale dag, het was zwaarbewolkt en de zon, die was niet te zien.
“Badlands” is de naam die wordt gegeven aan de zachte, kleiachtige bodems en die soms steile ravijnen vormen. In de regio Murcia zijn deze woestijnlandschappen bijna overal te vinden. Ze vallen op in Abanilla, Cieza, Fortuna, Librilla, Mula en wevinden ook badlands in de beroemde “Barrancos de Gebas” in de Sierra Espuña die sinds 1995 tot "beschermd landschap" zijn verklaard. De vorming van badlands begon miljoenen jaren geleden toen de territoria van de regio Murcia de zandbodem van de zee vormden. Om deze reden zijn er in de badlands zee fossielen te vinden die duizenden jaren oud zijn. De stortregens die op deze woestijnplaatsen voorkomen, dringen diep door in het terrein en creëren het landschap met zijn eigenaardige vormen dat wordt vergeleken met het maanoppervlak. De naam "slechte landen" is te danken aan hun hoofdformatie van gips, klei en andere ondoordringbare materialen. Om deze reden is het onmogelijk om deze landen te cultiveren, die op hun beurt erg gevaarlijk zijn na zware regenval. Maar desondanks komen in de "Badlands" planten die typisch zijn voor dit woestijnklimaat op het schiereiland voor zoals, houthaan, rozemarijn, populieren, liguster, kattenklauw, struikgewas en espartogras. Wat de fauna betreft, zijn er verschillende dieren die in deze moeilijke natuur leven. Houd er rekening mee dat dit terrein fantastisch is voor het graven van holen en nesten. Zo kunnen we typische soorten vinden die door de droge rivierbeddingen van de ramblas zwerven, zoals hagedis, ladderslang, vos, konijn, haas, egel en vele vogels zoals de bijeneter. (Vrij vertaalde tekst uit “Descubriendo Murcia)
Spanje - 01 december 2023 - Mirador El Puntarrón - Pico del Águila
Spanje – Mirador El Puntarrón – Pico del Águila – 01 december 2023
In september zijn we terug richting Spanje vertrokken en inmiddels vier maanden verder en het jaar 2023 dooft uit. Op de blog is het zeer stil geweest niettegenstaande het wandelen niet hoor, maar de meeste wandelingen staan reeds van vroeger al op mijn blog. Af en toe doen we een speciale, zoals deze nu, dus wordt het tijd dat ik die ook even voorstel. Er kwam af en toe wat klauterwerk aan te pas en is die wandeling niet voor iedereen geschikt. Geniet mee van de foto’s met de vele mooie landschappen.
Deze morgen lopen we met vijven vertraging op tussen Dendermonde en Brussel en starten dus een uur later in Spa dan de rest van de groep, geen probleem we hebben de track, korten de aanloop wat in en in de voormiddag vervoegen we nog de groep. Aan het kasteel van Franchimont kunnen we buiten op banken onze picknick verorberen en in Theux doen we een terrasje. Dalen af naar Pepinster en in een cafeetje nabij het station kunnen we ons vocht gehalte terug op peil brengen, al bij al toch een mooie geslaagde dag.
De wandeling starten we aan de waterval van Coo, steken de Amblève over en volgen die een heel eind stroomafwaarts. Klimmend verlaten we de vallei en dalend bereiken we het dorpje La Gleize waar we even een pauze houden nabij een Duitse tank uit de tweede wereldoorlog. In Stoumont kunnen we ons vooraf besteld broodje verorberen in een plaatselijke bakkerij met een terras! In de namiddag klimmen we naar een hoogte van bijna 500 meter, het bronnengebied van de Chefna, door de vele regens van de laatste weken is die rijkelijke gevuld met water. We volgen het onstuimig riviertje stroomafwaarts naar de vallei van de Amblève om onze wandeling aan de ingang van de Ninglinspo te eindigen en wat later nemen we de bus naar het station van Aywaille.
De wandeling starten we aa 2023n de waterval van Coo, steken de Amblève over en volgen die een heel eind stroomafwaarts. Klimmend verlaten we de vallei en dalend bereiken we het dorpje La Gleize waar we even een pauze houden nabij een Duitse tank uit de tweede wereldoorlog. In Stoumont kunnen we ons vooraf besteld broodje verorberen in een plaatselijke bakkerij met een terras! In de namiddag klimmen we naar een hoogte van bijna 500 meter, het bronnengebied van de Chefna, door de vele regens van de laatste weken is die rijkelijke gevuld met water. We volgen het onstuimig riviertje stroomafwaarts naar de vallei van de Amblève om onze wandeling aan de ingang van de Ninglinspo te eindigen en wat later nemen we de bus naar het station van Aywaille.
Bressoux bevindt zich net iets ten noorden van Luik waar we vertrekken met als einddoel het kleine stadje Visé, een tocht van 23 km in het westelijk deel van “Het land van Herve”. Een licht golvend landschap met zijn vele groene weiden waar de koeien grazen en de melk leveren voor de gekende lekkere Herve kaas. In vroegere tijden werd er ook aan mijnbouw gedaan, zo hebben we onze middagstop op de oude mijn site van Blegny die nu te bezoeken is, de kolenmijn is erkend als UNESCO-werelderfgoed. Er werden buien voorspeld, in de voormiddag was het zwaarbewolkt maar in de namiddag kregen we zowaar de zon nog te zien en regen, die bleef gelukkig uit.
België - 15 juni 203 - Wervik - De Basse Ville - Geluveld
België – Wervik – De Basse Ville – Geluveld – 15 juni 2023
Voor de tiende keer organiseerde de Freddy een BBQ voor de wandelgroep van ’t spoor. Een wandeling vanaf het station in Wervik van ongeveer 19 km met onderweg tenhuize van de Freddy een uitstekende verzorgde BBQ. De wandeling eindigen we in Geluveld waar we de bus nemen richting station van Menen om dan zo naar huis te sporen, kort weg een zeer geslaagde dag.
Spanje - 31 maart 2023 - Rambla del Cañar - Peñas Blancas
Spanje – Rambla del Cañar – Peñas Blancas (625 m) – 31 maart 2023
De Peñas Blancas kan ik dagelijks bewonderen vanuit mijn luie zetel. Al verschillende keren naar toe geweest want men kan die beklimmen vanuit verschillende richtingen, eentje wordt zelden gedaan omdat die vrij steil is en er zit een vrij zware rotspartij in, deze staat vandaag op het programma. Een korte verplaatsing met de wagen en de wandeling starten we in de Rambla del Cañar, onder wandelaars beter gekend als de rietvallei. Ter hoogte van een waterbron verlaten we de rambla en beginnen aan de klim, eens boven en na een korte rustpauze dalen we aan de andere kant terug naar de rambla en lopen we naar de auto. Een vrij zware wandeling van 15 km en 700 hoogtemeters.
Spanje - 17 maart 2023 - El Berro - Collado del Buitre - El Berro
Spanje – El Berro – Collado del Buitre – El Berro – 17 maart 2023
Vandaag een vrij zware wandeling in de Sierra Espuña, 18 km en 965 hoogtemeters. De tocht starten we in het bergdorpje El Berro met een vrij lange langzame klim maar die op het einde veranderd in een steile klim over rotsblokken. Het tussen stuk van de wandeling loopt zacht op en neer over brede en smalle paden om na een korte klim Collado Blanco (1223 m) te bereiken, dan volgt een lange afdaling naar onze startplaats. Een mooie wandeling en het weer was fantastisch en met een lekker biertje en een pizza werd de dag afgesloten.
Spanje - 03 maart 2023 - Sierra de Mamellones - Pico del Aguila
Spanje – Sierra de Mamellones – Pico del Aguila – 03 maart 2023
Een mooie wandeling, het is voor de eerste maal dat ik die loop, een totaal ander landschap met een mooie vallei en kleine venijnige bergjes (Pico del Aguila), klauwteren op en af rotsblokken, 14 km lang en 750 hoogtemeters. In de vallei mooie in terrassen aangelegde boomgaarden van voornamelijk citroenen, ja de streek rond Murcia is ervoor gekend. Na de wandeling gaan we nog eerst op restaurant want de maag rammelt en Bert heeft een grote dorst!
Spanje – El Portus – La Muela – GR92 – 24 februari 2023
Deze wandeling enkele jaren terug eens gelopen, niet zo lang (9 km) maar met 850 hoogtemeters. Startplaats El Portus is een klein vissersdorpje met in de zomer een drukbezocht naturistencamping. Eerst volgen we een eind de kustroute (GR92) een grillig pad met enkele moeilijke passages, mijn Spaanse vriend gebruikt het woord “peligroso” (gevaarlijk). We verlaten de kustroute om na een zeer steile klim “La Muela” te bereiken, een bergplateau op 545 meter hoogte. Dan volgt de afdaling terug naar zee en de auto, zo is de cirkel rond en gaan we nog even nagenieten bij een “Menu del dia”.
Deze wandeling al meerdere malen gelopen maar op vijf dagen na is het precies vier jaar geleden dus tijd om hem nogmaals te doen. Vanwaar de naam “King Kong”, dit omdat een grootte rotsblok in een zeer grillige rotswand vanuit een bepaalde hoek en met wat verbeelding de vorm vertoond van een kop van een gorilla. Die rotswand is waarschijnlijk ontstaan door de opwaartse druk van een rotsplateau, vanuit de zuidelijke vlakte ligt oplopend tot enkele honderd meters hoog en die uiteindelijk eindigt met een steile wand. Het is een vrij lange wandeling van 17 km met heel wat hoogte meters, het weer viel best mee en na de wandeling gingen we nog eens samen op restaurant, een geslaagde dag.
Spanje - 10 februari 2023 - De Mijnen van Mazarrón
Bezoek aan de mijnen van Mazarrón, zwaarbewolkt maar gelukkig droog weer.
Sinds de Romeinse tijd is Mazarrón onherroepelijk verbonden met de mijnexploitatie in de bergen. Mazarrón was voor de Romeinen een zeer bewuste keuze omdat het grondgebied rijk was aan verschillende mineralen waaronder zink, ijzer, lood en zilver. Tevens heeft Mazarrón een strategische ligging vlak bij de zee wat ideaal is voor de export van goederen en het ligt ook nog eens dicht bij één van de belangrijkste steden uit die tijd, Carthago Nova, het huidige Cartagena. Het was dus voor de hand liggend dat de mijnbouw zich hier verder zou ontwikkelen en een grote economische groei betekende voor Mazarrón.
In de 15de eeuw kende de handel in de mineralen die in deze mijnen gedolven werden een groei door de ontdekking van aluin. Aluin werd onder andere gebruikt om kledingstukken te kleuren. Tegen het einde van de 16de eeuw begon de exploitatie van aluin te verminderen door de concurrentie en conflicten met andere landen. Een laatste heropleving van de mijnexploitatie kwam er aan het einde van de 19de eeuw met de exploitatie van ijzer en zilver. Omwille van de slechte werkomstandigheden en de dalende metaalprijzen werden de mijnen in het begin van de 20ste eeuw minder winstgevend. Dit leidde in de late jaren 60 tot een definitieve stopzetting van de mijnexploitatie.
Vandaag de dag liggen de mijnen er stil en verlaten bij. Een uitstap naar dit mijngebied laat je niet onberoerd. Bij het binnengaan van het mijngebied kom je in een totaal andere wereld terecht. Het eerste wat op je afkomt zijn de mijnbergen bestaande uit gele en rode tinten, te wijten aan de oxidatie van het mijnafval. Elke stap voorwaarts is een stap terug in de tijd. Het lijkt alsof je in een filmdecor terecht gekomen bent waar de verhalen van de mijnarbeiders weer tot leven komen. Het mijncomplex bestaat uit een hoofdgebouw, een laadgebied van materialen, de werkgebieden, overblijfselen van kantoren en huizen van de mijnwerkers, verlaten barakken, oude machines, hoge schoorstenen, mijnschachten, toegangen tot oude mijnputten en tunnels die de heuvels ingaan. Wanneer het geregend heeft trekken hier en daar plassen met rood water de aandacht. Deze intense kleur is te wijten aan de afvoer van de zuren die afkomstig zijn van de mijnen. Het landschap is adembenemend en onbeschrijflijk.
Voorzichtigheid Neem ruim de tijd om het terrein te verkennen. Doordat de activiteiten in de mijnbouw vooral ondergronds plaatsvonden, zijn hier nog vele putten en tunnels terug te vinden met diepten tot 500 meter. Het is belangrijk te weten dat deze putten niet afgebakend zijn. Enige voorzichtigheid is hier geboden en laat kleine kinderen niet zomaar vrij rondlopen. Tekst uit “kijkopspanje”.
Spanje – 03 februari 2023 - La Azohiá – Cala Serrada – La Azohiá
Spanje – La Azohiá – Cala Serrada – La Azohiá – 03 februari 2023
De wandeling vandaag kort samengevat: 10,5 km – 660 hoogtemeters, is een uitbreiding van een bestande wandeling die ik al meerdere malen gelopen heb. We hadden geluk, mooi zonnig weer maar toch niet te warm. Door de uitbreiding van de wandeling dalen we nu volledig af tot aan zee vandaar de vele hoogtemeters. Een mooie anekdote is het volgende, de foto met het autowrak, die ligt daar al meer dan 10 jaar, in het begin was die nog volledig intact maar iedere keer ik er voorbijkwam was er iets verdwenen tot die uiteindelijk volledig gestript was, zelfs de motor is er uitgehaald en hoe ze die naar boven hebben gekregen is me een raadsel!
Vandaag zijn we een tocht gaan voorbereiden voor de komende vierdaagse van het “’t spoor” in Charleroi. In voormiddag hadden we gelukkig droog weer maar in de namiddag af en toe een buitje. Charleroi is en blijft onvermijdelijk verbonden met de mijnstreek wat ook zeer duidelijk werd tijdens de wandeling. De foto’s zijn niet van een goede kwaliteit door het slechte somber weer maar hopelijk geven ze toch een duidelijk beeld van een economisch verloederd gebied.
We starten uiteraard aan het station van Edingen en trekken eerst het prachtige kasteelpark in, een vrij groot domein met het kasteel gebouwd door de familie Empain maar is nu eigendom van de stad Edingen. Het centrum van het stadje is niet zo groot, dus belanden we vrij vlug in de open natuur. De wandeling volgt voor het grootste deel de vallei van de Mark, een prachtig golvend landschap, het dorpje Herne ligt in de voormiddag op onze route. Tollembeek bereiken we rond middag en in de taverne “Amen en Uit” zijn we welkom voor de picknick. In de namiddag zetten we de wandeling verder langs de Mark, klimmen naar de Congoberg om dan Galmaarden te bereiken. Het station bevindt zich wel een eind buiten het centrum, na nog een kort café bezoek rijden we tevreden huiswaarts.
Onverwacht zijn we terug in Belgenland maar normaal rijden we op 08 januari terug naar warmere oorden! Naar warmere oorden dat zeker want het is zeer koud (vriestemperaturen), niettegenstaande de koude kunnen we het wandelen niet laten en trekken we richting naar het “Land van Herve”. Een verkenningsronde vanuit Eupen richting drielandenpunt van Vaals om te eindigen in Welkenraedt, goed voor zomaar eventjes 30 km. Men zegt soms het venijn zit hem in de staart, ditmaal niet in de wandeling maar wel in de NMBS! Terwijl we bij een biertje nagenieten van de wandeling vernemen we het probleem op het “Spoor”, ergens voorbij Verviers is de bovenleiding stuk, na wat omzwerving kom ik rond 22h00’ thuis, oef!!!
Het is al een hele tijd rustig op de blog maar niet in het wandelen hoor! In september/oktober heb ik het sluitstuk gestapt van mijn derde pelgrimsroute, Cartagena – Santiago de Compostela. Het werd een 17-daagse want eens aangekomen in Santiago ben ik nog doorgelopen naar Cabo Fisterra of het zogezegde “einde van de wereld”. Wie geïnteresseerd is moet maar eens gaan kijken op mijn blog http://blog.seniorennet.be/cartagene_santiago/ scrol naar beneden naar stap dag 43 want daar start het laatste deel, veel lees en kijkplezier.
Een wandeling van 23 km in lijn tussen de stations van Genly en Saint-Ghislain of met andere woorden in de “Borinage”. Een streek die sinds de sluiting van de kolenmijnen een zeer achtergesteld gebied geworden is met gebrek aan enige economische activiteit, met vrij veel bos en wat landbouw, maar een mooi wandelgebied! Eugies is een van die armtierige dorpen, dan volgt het bos van Eugies met de terril de Sauwartin, in Dour hebben we onze middagstop. Dan volgen we een stuk van de GR412 (Sentier Des Terrils) met o.a. de terril en mijn “Marcasse” in Wasmes. Deze kwam in het nieuws in 1953 door de mijnramp waarbij 23 mijnwerkers het leven lieten, maar die is ook ontegensprekelijk verbonden met de grote Nederlandse kunstschilder Vincent van Gogh. In de jaren 1870 kwam hij er wonen in Petit-Wasmes als jong predikant, daalde zelf eens af in de mijn en bij het zien van de verschrikkelijke werkomstandigheden en het leven van de mijnwerkers zwoor hij het predicaat af om zich terug te trekken in Nederland en zich ten volle te wijden aan het schilderen. We beklimmen de terril “nr.6” en in Saint-Ghislain bezoeken we nog de “Cité de Grand Hornu” alwaar er ook een permanente tentoonstelling bevindt over het mijngebeuren.
Met het “spoor” doen we de verplaatsingen uiteraard met de trein maar vandaag wordt dit gecombineerd met de bus van “DE LIJN”. Met de bus vanuit Halle rijden we naar Leerbeek waar de wandeling start, achtereen volgens stappen we door het Gooikeveld, bezoeken het bezoekerscentrum “Paddenbroek” en de Kesterheide. In Gooik-Strijland in het café ’t Pandoeken zijn we welkom op het terras voor de middagstop. In namiddag staat het Neigembos nog op het programma, laten we het centrum van Meerbeke rechts liggen, om te eindigen in Ninove stad aan de Dender.
