Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
10-06-2008
Einde oorlogsjaren
Langzamerhand zagen wij vader soms op de landkaart,die op de muur was geprikt;speldekens steken,en altijd met een ander kleurken. Soms hoorden wij vader ook luisteren naar den engelse post op de radio;met veel geruis en in een moeilijk te verstane taal. Hij wist natuurlijk beter,maar het was ook gevaarlijker van dag tot dag voor hem,want hij werd ook gezocht voor een overval die hij samen met de witte brigade gedaan had op een munitiedepot van de duitsers. Daarna hadden ze een overval gedaan in Moerbeke ergens op een bureel, waar de borderrellen met eetzegels bewaard werden,om later aan de mensen te kunnen uitdelen. Dus het einde van de oorlog naderde.De duitsers trokken af richting Antwerpen.Er kwam nog wel een nieuwsje binnen,dat op de Oude Bruglaan een duitse tank terug Lokeren wilde binnenrijden.Maar uiteidelijk is dan toch alles gedaan gemaakt.En Lokeren werd bevrijd . Het volke stroomde toe op de grote markt en verwelkomde de bevrijders.Er ging 's avonds een stoet uit,met lampions, en aan de hand van moeder gingen wij mee. Er werd naar de huizen gegaan van degenen die mee met de duitsers geheuld hadden.Sommige ruiten bij die mensen dan uitgeworpen,en baldadigheden ook uitgevoerd door sommige heethoofden. Een nieuwe periode in ons leven zou aanvangen. Wij werden ook naar een andere school gestuurd.Naar de Rijksschool in de Groendreef. Ik belandde in het 6de studiejaar, bij meester COOMAN, de meester met het regeltje.Mijn broer Gustaaf zat denk ik in de 4de klas bij meester MAEGHERMAN. Dit was voor ons het nieuwe begin,en de basis van ons later beroepsleven. 10/06/08
