Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
19-09-2012
Evolutie tot nu toe
Sedert mijn broer opgenomen geweest is in het Lokerse ziekenhuis met de problemen met de prostaat,is er al het een en ander geevolueerd.Er werd uiteindelijk beslist door de specialist dat er een catheter moest geplaatst worden in de linkerkant van mijn broer zijn borstkas.Met een kleine verdoving was dit snel opgelost zei hij mij.Maar uit eindelijk moest ook de doorgang van de plasbuis verwijd worden,en dat werd dus chirurgisch gedaan onder verdoving.Na een dag recuperatie kon hij terug goed plassen,en was er veel opgelost.Nu moest hij wel een chemokuur volgen een zestal keer om de maand ongeveer,binnenkomen in de kliniek de 's morgens en rond de middag was dan die sessie gedaan.De eerste malen was hij wel onwel en begon hij ook met het haarverlies.Hij loste dat naderhand goed op en liet zich een "brosse" snijden,lijk in onze jongenstijd.Daarna is ook zijn PSA-waarden beginnen dalen,zijn top bij de aanvang was bijna 15,wat uiteraard teveel is,normaal mogen wij ongeveer volgens onze ouderdom rond de 3 of 4 draaien.Wij wachten nu tot zijn 6de chemokuur gedaan is om uiteindelijk de afloop te kunnen bekijken.In tussentijd was hij ook al 10kg afgevallen,mede door het onregelmatige leven,de stresstoestand van de ziekte en het slechtere evolueren van zijn vrouw,en zeker door het herhaaldelijk nachtelijk moeten opstaan,dat hij geen voldoende nachtrust had.Maar om veel te verbeteren moesten er wel oplossingen voor gevonden worden.En dan moet ik toch een grote pluim toeschrijven aan de beide dochters,zowel Katy als Els hebben voor de meest dringende noodzakelijkheden alles gedaan wat ze konden om hun papa en de mama uit hun benaarde possitie te helpen.Meer daarover een volgende maal.
geschreven joe 19 sept 2012
