Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
09-04-2013
Terug van weggeweest...
Het is nu toch wederom een tijdje geleden,sinds januari.Zoals de vorige keren komt mijn broer Gustaaf en Georgette nog iedere zondag naar ons toe aan de zee.Wij stellen ook vast dat de band nauwer tot elkaar toegetrokken wordt.Het zal ook wel iets te maken hebben met de ouderdom.Zoals zovelen van die ouderen denk men meer na over het leven en het verdere verloop.
Ook zijn er de kleinere en grotere ziekteverschijnsels die men meer en meer begint te ondervinden,en dan heeft men toch meer troost en gezelschap nodig.En van wie kan men die beter krijgen als van de naaste familie.Ook op die jaren geniet men al meer en meer van het leven,voor zover het nog allemaal kan.
Na verloop van tijd is de kwaal van onze Staf zijn prostaat wederom in die mate weer verergerd,dat hij opnieuw een chemokuur moet ondergaan,en dat in Gent,in de St Lukaskliniek.De eerste keren zijn de dochters om beurt meegereden,maar nu de laatste maal vorige donderdag,is hij aleen gereden.Hij voelt zich bij terugkomst wel moe en slapjes,en is aan rust toe.
maar hoe verwonderlijk het ook mag klinken,hij voelt zich zeer goed,sinds hij die Paardenmelk iedere dag inneemt.Bij het tersprake komen van ons verlof voor dit jaar,is het zelfs zover al gekomen dat wij samen zullen gaan als alles goed verloopt. Het is wel voor de periode in september, maar er zijn al zoveel plannen besproken,dat het niet rap genoeg september kan zijn.Natuurlijk alles hangt af ook van de verdere evolutie van de ziekte van zijn vrouw Georgette.Maar volgens ons zijn er perioden dat wij denken dat het zich wat stagneert,en het niet zo snel verder verergert.Intussen genieten wij samen van ons gezellig samenzijn op zondag,na het eten en den babbel,nog wat voetbal zien op de TV,en is hij weer goed gezind om terug naar huis in Lokeren te rijden.
geschreven joe 09 april 2013
