Mijn levens... Bomen komen mekaar niet tegen,maar mensen wel.
21-10-2013
Overlijden van .........
Na een reeks zeer droevige en ellendige dagen door de verdere evolutie van broer Staf in de negatieve richting,wordt mijn broer uiteindelijk op genomen in de kliniek St Lucas in Gent. Daar stelt men vast door een scanner dat er verslechtering is met de prostaatkanker. De uroloog DeGraeve stelt vast dat er uitzaaingen zijn in de lever,de nieren en het bot. Mijn broer ondergaat er verschillende bewerkingen:krijgt daarbij ook nog eens af en toe bloed toegevoegd,doordat zijn bloedwaarden aan de lage kant zijn.Komt voor de eerste maal naar huis,om wat aan te sterken,maar uiteindelijk weten de behandelende docters meer.Na een bloeding wordt hij weer opgenomen om de bloeding dicht te schroeien. Na een paar dagen mag hij weer naar huis,om zogezegd aan te sterken.Ik blijf dan bij hem thuis.Ik heb dit ook de eerste maal gedaan in de maand augustus.Maar nu in september is het verergerd. Hij is zo zwak,vraagt mij om toch nog hem regelmatig trekbouillon te maken en karnemelkpap,zijn geliefde etentjes.Maar bij al de andere medicatie en versterkingsmiddelen,gaat hij zienderogen achteruit.'s Nachts waak ik bij hem ,zelfs soms op dezelfde slaapkamer van hem,om hem te helpen bij het minste mankement.
Iedere morgen komt de verpleegster hem wassen en verzorgen.Dagelijks heeft hij telefoon van zijn vriend dr Huybrechts,om de evolutie te volgen,qua gewicht,temperatuur en urinneverlies.
Ik vertrek op aanraden van hem op 12 sept naar mijn gepland
verlof,richting frankrijk.Mijn taak wordt overgenomen om beurten door de beide dochters,Katy en Els.En op vrijdag 13 september in de nammidag krijg ik telefoon van Katy: PAPA is OVERLEDEN......
Het is alsof voor mij de wereld vergaat,ik kan het met moeite geloven,maar niks is minder waar.Wij keren onmiddellijk terug richting Belgie. geschreven joe 21 sept 2013