Mijn requiem top-10:
Requiem Gabriel Fauré Ein deutsches Requiem Johannes Brahms Requiem for a friend Zbigniew Preisner Messe de requiem Joao Domingos Bomtempo Déploration sur la mort d'Ockeghem Josquin Desprez Requiem Wolfgang Amadeus Mozart Cadman requiem Gavin Bryars Requiem Peter Benoit Requiem Mikis Theodorakis Requiem Giuseppe Verdi
tijden hardlopen 15.09.06 start van s2r 25.02.07 midwinter run kiewit 10km 1.03' 10.06.07 m. mooiste maastricht 5km 28'37 12.10.08 dwars door hasselt 15km 1u48
Op mijn nachtkastje
Psychosynthese Roberto Assagioli
De mens en zijn symbolen Carl Jung
Een beknopte geschiedenis van alles Ken Wilber
Op zoek naar Shambhala Edwin Bernbaum
Psychosynthese en eeuwige wijsheid Ben Bos
Vipassana mediatatie William Hart
Een geschiedenis van God Karen Armstrong
Zeven wegen naar het zelf Piero Ferrucci
Meister Eckhart Meester van het niet-wetende weten Marcel Braekers
Het mysterie van de hersenstam Tjeu van den Berk
Je bent het zelf Ben Bos
Psychosynthese Will Parfitt
Wegen naar het paradijs Thomas Merton
Waarop wachten wij Notker Wolf
Ik ben de poort Bhagwan Shree Rajneesh
Laat heb ik je liefgehad Boris Todoroff
Levenswijsheid met een glimlach Lin Yutang
Mythen en bewustzijn Joseph Campbell
Het pad is het doel Chögyam Trungpa
Maria Magdalena Guido Kindt
Gij zult zijn als goden Erich Fromm
En naast mijn nachtkastje:
Jonathan Livingston Richard Bach
De alchemist Paulo Coelho
Zonder grenzen Ken Wilber
Het onbeschreven blad Steven Pinker
De schepping Franco Ferrucci
De kabbalist Geert Kimpen
Het numineuze Tjeu van den Berk Kluizenaars avonturen van eenzaamheid Freddy Derwahl
Zen, hier, nu Ruud van der Ham
Geheim India Paul Brunton
Zen therapie Davir Brazier
Vrede aanraken Thich Nhat Hanh
De schaduw van de wind Carlos Ruiz Zafón
Mystagogie inwijding in het symbolisch bewustzijn Tjeu van den Berk
De eenvoud van Zijn Ken Wilber
Ontmoeting met je schaduw Conny Zweig
Familieopstellingen Indra Torsten Preiss
Boek van levenskunst Anselm Grün
Het onzegbare en het onuitsprekelijke Ronald Commers
Over de wil Roberto Assagioli
Het directe pad Andrew Harvey
Wijsheid uit een leeg hoofd Jacob Liberman
Spirituele renaissance Victor Bulthuis
Vrouwelijke mystici Anne Bancroft
Oneindig dichtbij Matthieu Ricard & Trinh Xuan Thuan
Heel je leven Piero Ferrucci Sprekende stilte Han van den Boogaard
Variations sauvages Hélène Grimaud Oscar et la dame rose Eric-Emmanuel Schmitt
Hoe heb ik je lief Piet Weisfelt
Be as you are David Godman
Filosoferen over emoties Miriam van Reyen
Non-dualisme Philip Renard
Boeddhistische geesteshouding Alan Wallace
De ge-heel-de mens Raf Mertens
The eternal Pilgrim Ripley Webb
Awareness Osho Tau Teh Tsjing Lau-Tze
Et toi mon coeur pourquoi bats-tu? Jean d'Ormesson Zinvol toeval Frank Joseph
Het boeddhisme Edward Conze
Is God dood? Ulrich Libbrecht
Synchroniciteit Joseph Jaworski
Een ongewoon gesprek met God Neale Donald Walsch
Vita Pauli Hieronymus
Vipassana meditatie William Hart
Over levenskunst Joep Dohmen
De profeet Khalil Gibran
en naast het bed
Himalaya Michael Palin
De Transardense route Francoise Lempereur
Running with the mind of meditation Sakyong Mipham
Dakini's warm breath feminine principle in tibetan buddhism Judith Simmer-Brown
Nepal Dominicus
The rough Guide to Nepal
Insight Guide Nepal
Fietsparadijs Limburg
Adhishthana view and practice ngondro Mipham Rinpoche
Natural liberation Padmas teachings on the 6 bardos Gyatrul Rinpoche
Rebel Boeddha op weg naar vrijheid Dzogchen ponlop
Touching enlightenment finding realization in the body Regi Ray
Tantra the transformation of desire Lama Yeshe
Secret of the varja world tantric buddhism in tibet Reginald A. Ray
The perfect buddha Jeff Greenwald
Bevrijd je demonen Tsultrim Allione
Full catastrophe living Jon Kabat-Zinn
Wanneer de ijzeren arend vliegt Ayya Khema
Lady of the lotus-born Gyalwa Changchub
The wise heart Jack Kornfield
Meester over je eigen leven Sakyong Mipham
Stil de tijd Joke Hermsen
Zoeken in blog
jovo
een verkenning inspirerende, spirituele gedichten om rustig tegen de nacht aan te leunen...
30-08-2005
erik menkveld
ik voel me zo verantwoordelijk vandaag. die duif bij voorbeeld, in de dakgoot van het huis hier tegenover, kijkt me telkens vragend aan. ik waarschuw hem: nu moet je gaan, dan kom je niet te laat. en goddank, inderdaad, hij slaat zijn vleugels uit. als ik er toch niet was. maar nu de bomen nog. die halen het nooit.
kruip wat dichter bij elkaar geef elkaar een pakkerd als opeens van binnen uit de liefde volop flakkert en vind je niet de woorden om van alles uit te leggen geen nood, het lijf kan af en toe de mooiste zinnen zeggen
alles wat in de ruimte is, ís de ruimte en niet.
dus noem mij: schermutseling, versierde galg. noem mij grap in de oorlog, en witte magnolia. noem mij lichaam, scheiding, of molecule in de muur. ik ben het en niet.
wijs dan met de vinger ergens : naar de wandelende tak, de verborgen agenda. naar de zee die haar krullen imiteert, het geurspoor, de galop, de lach. en hoor hoe de stilte de vervoeging van grenzen reciteert:
betracht niet-doen werk aan niet-werken geniet aan het niet-genieten uw groot zij als klein uw veel als weinig vergeld kwaad met deugd
ontwerp het moeilijke als het nog licht is doe het grote als het nog klein is het moeilijke onder de hemel komt voort uit het lichte het grote onder de hemel komt voort uit het kleine
daarom: de wijze doet nimmer groot daardoor vermag hij het grote te doen
als je verlangt naar bevrijding mijn kind, vermijd dan de zintuiglijke dingen alsof ze vergif waren en kies voor tolerantie, ernst, tevredenheid en waarheidsliefde alsof ze nectar waren.
in je hoofd kun je alles fietsen naar de maan op de wolken staan strelen met je handen los lopen door een donker bos vechten als een tijger dansen met een elf afscheid nemen zonder tranen alles gaat vanzelf
tussen ergens en nergens liggen jaren vind daar maar iets of iemand in terug wat voorbij is hoogt zich op, je kan er boven gaan staan en overschouwen, on-
sterfelijk uitzicht bouwen, meestal tuimel je van herinneringen af, wordt het zelfbeeld verschoven. je ontgon gezichtsvelden, haalde de regenboog op je hals: hoe moet je
dat eerlijk verdelen tussen water en vuur? met de avond komt het verdwijnen. geel laat je het eerst in de steek en je hoort hulpgeroep aan het einde van de wereld.
de nacht doet een laatste bod op wie nog wakker is. je opent de spaarpot met zoe- nen, meert bij de geliefde aan, langszij, geeft je van daad tot dood nogmaals bloot.
van verre steden, bezocht met jouw ogen, verzamel ik postzegels, verhalen, hertshooi en bittere geur van klimop, haastig haastig, een groene troost voor jarenlang afscheid.
als de deur donker zicht opent op het glazen huis van de nacht spinnen mijn angsten zich een weg langs wateren waar sirenen zingen,
langs boulevards, tot in kleurloze voorsteden. rijd ik in de ondergrondse het eindstation voorbij en loop tegen de ochtend voorgoed verloren. ik had ons eiland nooit mogen verlaten.
de hemel hangt vol blauw en weerloos wit broos en waterbleek als opgespaard verlangen
weemoedzacht valt af en toe wat regen het waterschuwe vogelvolk houdt dan de stemmen stil en kijkt verwonderd naar mijn roekeloos gemoed dat met zijn zeilen van papier het anker heeft gelicht.
je zegt dat ik keihard ben maar mijn schoot is zacht. kneed en
smeed me, zo hou ik stand. zie je die brug daar, lief? op handen uit
één stuk draag ik je naar de overkant.
wil je een huis, stevig en licht, dan
til ik je omhoog tot aan de hemelpoort. hoor je de blinkende trompetten?
soms zwicht ik, terrasgewijs gestrekt, voor de cascade die kirrend alle
lagen van mijn buik bespeelt.
wat ik nog meer kan? vraag je. voor je 't weet strijk ik neer op een geschikte plek en sta je oog in oog met mijn pinguinoog - nee, geen droom. een droomvogel. beton.
in de weiden grazen de vreedzame dieren; de reigers zeilen over blinkende meren, de roerdompen staan bij een donkere plas; en in de uiterwaarden galoppeeren de paarden met golvende staarten over golvend gras.
er ligt in deze tuin een weggegooide steen. als je hem met je hand aanraakt voelt hij koud aan. maar als de ondergaande zon erop schijnt, doordrenkt en kleurt hem het rode licht.
je opende de openslaande deuren: het leek of met de rozen rond het gras het paradijs teruggewonnen was, alleen met nog meer kleuren en meer geuren.
wie dit gekend heeft moet maar niet meer zeuren. de dagen van de rozen zijn zo ras vervlogen dat ik ze na jaren pas weer dromen kan in geuren en in kleuren.
door rozegeur word ik met open ogen nog mooier dan door maneschijn bedrogen, en snuif ik diep en doe mijn ogen dicht dan gaat mijn neus, ontsnapt uit mijn gezicht, de hortus op en wandelt door de tijd een weg terug die over rozen leidt.
