het is bepaald overdreven te denken
dat het gedicht een poging betekent
om iets verstaanbaar te maken, laat staan
een uiting van priesters die god zien.

een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen
wanneer men geen woorden meer heeft
in officiële gesprekken, een reling
bij zeeziekte in de salon.

07-05-2006 om 06:54 geschreven door jovo

ik weet het: het mooiste zou zijn
als ik onvindbaar was
en altijd naar mijzelf bleef zoeken.

hoe interessant zou dat niet zijn!
maar ik ben zo vindbaar...
zo voor het oprapen...

doe het licht uit, struikel over mij!

06-05-2006 om 00:00 geschreven door jovo

mijn woorden
maken een wandeling.
ongebonden slenteren ze

door dit beregende dorp
soms stoppen ze even,
zoals nu.

dan gaan ze weer verder
en praten wat met elkaar
ze zeggen niet veel
of eentje vertelt
een verhaal

en de anderen luisteren,
lachen licht of
wenen een beetje
achter de hand.

05-05-2006 om 22:33 geschreven door jovo

schitterend licht uit duizend
bewegingen water
wind over water prevelend
aanstormend opspattend water

zoals ik ziende de zon op het water
het eeuwige licht denk
zo, mijn ogen verdwalend
in waterlichtverte,
denk ik dat gij bestaat

die over donkere afgrond
licht heeft geroepen -
schittergedachte

schitterlichtverteverhaal.

04-05-2006 om 00:00 geschreven door jovo

ik ben niet ik.
ik ben zij,

die aan mijn zijde gaat, zonder dat ik haar zie,

die ik vaak bezoek,

en die ik vaak vergeet.

zij, die rustig zwijgt, als ik spreek,

die zachtmoedig vergeeft, als ik haat,

die rondzwerft, waar ik niet ben,

die recht op zal blijven staan, als ik sterf.

03-05-2006 om 09:29 geschreven door jovo

I knew a man by sight,
a blameless wight,
who, for a year or more,
had daily passed my door,
yet converse none had had with him.

i met him in a lane,
him and his cane,
about three miles from home,
where i had chanced to roam,
and volumes stared at him, and he at me.

in a more distant place
i glimpsed his face,
and bowed instinctively;
starting he bowed to me,
bowed simultaneously, and passed along.

next, in a foreign land
i grasped his hand,
and had a social chat,
about this thing and that,
as i had known him well a thousand years.

late in a wilderness
i shared his mess,
for he had hardships seen,
and i a wanderer been;
he was my bosom friend, and i was his.

and as, me thinks, shall all,
both great and small,
that ever lived on earth,
early or late their birth,
stranger and foe, one day each other know.

02-05-2006 om 22:52 geschreven door jovo

nada te turbe,

nada te espante,

todo se pasa,

dios no se muda,

la paciencia

todo lo alcanza;

quien a dios tiene

nada le falta:

sólo dios basta.

01-05-2006 om 21:50 geschreven door jovo

ik heb de liefde liefgehad
daarom wellicht heeft zij me niet bemind.

zo doet de mooie minnaar
met een zeer verliefde kind.

ik heb de zon te lief gehad
en beu van beedlen
aan de deuren van de dagen
ben ik geworden als een varenblad
dat liever in de lommer leeft
dan zon te dragen.

en daarom bouwt mijn kommer aan een huis
waar lamp- en zonnelicht
getemperd zijn voor de ogen
en waar de soobre lijn van een gelaat
en waar de vrede van een vriendschap staat

lijk schaduw van een boom
over mijn hoofd
gebogen.

30-04-2006 om 22:40 geschreven door jovo

misschien
is geluk wel
onvoorwaardelijk
aanvaarden

29-04-2006 om 14:37 geschreven door jovo

ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen

de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd wel een weg omheen

29-04-2006 om 00:27 geschreven door jovo

stilte is het antwoord,

woorden kunnen geen antwoord zijn.

waar woorden zijn is geen stilte,

waar woorden zijn is geen wijsheid,

waar woorden zijn is verwarring.

de ene vraag roept de andere op,

zo komt er geen antwoord.

denken biedt geen antwoord,

waar denken is kan alleen chaos zijn.

28-04-2006 om 00:00 geschreven door jovo

humor

is als een

periscoop

die me brede

horizonten laat

zien wanneer ik

ondergedompeld zit

in de zorgen

van het

leven

26-04-2006 om 11:10 geschreven door jovo

jij

materie van de aarde
en van de droom

ster zonder nacht
over mij ontfermd
als maan over duisternis

toegeworpen licht
als baken en boei

als hij in zee dreigt te verdrinken

de horizon

uit: 'de weg naar het tegenlicht'

25-04-2006 om 15:23 geschreven door jovo

ik moet op weg gegaan zijn, maar ik weet
niet meer, waarom ik ben gegaan en hoe
ik juist de richting koos naar 't oosten toe,
en of ik mij bewust was, wat ik deed.

ik volgde steeds een ster, die voor mij scheen,
ik vroeg geen weg, ik werd niet bang of moe.
in blijde zekerheid: hetgeen ik doe
dat moet ik doen, ging ik mijn weg alleen.

24-04-2006 om 22:23 geschreven door jovo

you say
love is a temple
love a higher law

you ask me to enter
but then you make me crawl
and I can't be holding on
to what you got
when all you got is hurt
one love
one blood
one life
you got to do what you should
one life
with each other
sisters
brothers
one life
but we're not the same
we get to
carry each other......

24-04-2006 om 12:48 geschreven door jovo

nooit had ik een mooiere en droeviger ochtend zien beginnen
denkend aan alle onverschillige landschappen die in het licht kwamen te staan
en die ik de vorige dag nog zo graag zou zijn gaan bezoeken,
kon ik een snik niet verdringen,
toen, als met een mechanisch offergebaar,
dat het verscheurende offer van alle vreugde leek te symboliseren
dat ik zelf elke ochtend zou moeten brengen,
mijn hele verdere leven lang,
waarbij mijn verdriet en het bloed van mijn wonde
telkens weer bij elke zonsopgang plechtig vernieuwd zouden worden,
toen zo het gouden ei van de zon
als voortgestuwd door een verbreken van het evenwicht dat op het moment van het dik worden
een wijziging in de samenhang met zich mee bracht,
omringd door kronkelende vlammetjes als op een schilderij,
toen dus die zon met een sprong van achter het gordijn te voorschijn kwam
waarachter je aanvoelde dat ze zich al een poosje trillend klaarmaakte om de scène te betreden,
daarbij van dat gordijn de geheimzinnige purperen voorhang wegvagend
in golven van licht.
toen hoorde ik mezelf huilen.

22-04-2006 om 19:03 geschreven door jovo

flow with what ever may happen
and let your mind be free
stay centered

that is the ultimate

18-04-2006 om 22:11 geschreven door jovo

17-04-2006 om 22:48 geschreven door jovo

hoe ik de bel het zwijgen opleg -
de dag buitensluit

hoe ik de kachel met vuur vul -
mijn mond met chocolade

hoe ik in kussens
mijn contouren verberg

hoe ik in schuim
van opwellende dromen verdrink

zo is dit slapen een orgelpunt
tussen heimwee en verlangen.

geur versterft, geluid verstomt.
genieten houdt op werkwoord te zijn.

16-04-2006 om 00:00 geschreven door jovo

15-04-2006 om 19:23 geschreven door jovo