une amitié c'est souvent mieux qu'un amour

c'est un regard qui voit
jusqu'au plus profond de votre âme
sans jamais se faire juge

c'est un coeur qui s'ouvre
et jamais ne se referme...
comme un refuge

07-06-2006 om 21:03 geschreven door jovo

i will not remember
the hand that shut my mouth

i will not remember
the silence as if the clock was ticking backwards

i will not remember
the ice circling in the glass

i will not remember
the eyes that passed through mine

i will not remember
the bread & water & bones

i will not remember
the shining dark outside the window

i will not remember
the ladder that could have been toppled

i will not remember
how i wanted to eat my own eyeballs

i will not remember
the corner of my room where i couldn't hide

i will not remember
how i learned not to cry

i will not remember
what i have almost forgotten

06-06-2006 om 23:06 geschreven door jovo

door dwaallicht
en door zijn eigen spiegelbeeld verblind
dwaalt de mens in ijle leegte

waar is de bron
die helder water biedt
de waarheid, de weg?

05-06-2006 om 22:21 geschreven door jovo

schmerzlich gewahre ich
die konturen meines körpers
begrenzen meine einsamkeit
zum nächsten ein raum
von unüberwindlicher distanz
verbohre ich die hände in
meine hosentaschen um mich
eng zu halten in der eigenen
haut

05-06-2006 om 08:45 geschreven door jovo

wat nu de saul van
rembrandt betreft,
mij ontbreekt het wel eens
aan een tulband en iemand
die harp of harpsichord
voor mij speelt,
aan een scepter en
 een bescheiden gordijn
waarmee ik tranen kan drogen.

03-06-2006 om 10:39 geschreven door jovo

er zijn van die dagen dat het leven zich in al zijn heerlijkheid laat zien

deze ochtend de eerste behoedzame vleugelslagjes van de jonge pimpelmeesjes bewonderd, onder de waakzame blikken van mama en papa pimpel - wat een schattig, zorgzame vogeltjes

deze avond een school van zeker 45 speldekopvisjes in de vijver.... het is me nog niet duidelijk of het goudvisjes of goudwindes zijn.....   mijn blauwe reiger zal volgende winter geen honger lijden!

31-05-2006 om 19:03 geschreven door jovo

als
je zwakheden hebt,
betekent het niet
dat je zwak bent

maar dat je compleet bent

31-05-2006 om 08:28 geschreven door jovo

alsof het een harp was die
in zijn hart paste, een droom
van een ding dat mooi was
als een voetstap in het zand

zo gevoelig als gras, zo goed
van vorm als een ei, geheimzinnig
als een spinnewiel of wimper-
kruller, luchtig als turf

vreemd als een sneeuwvlok
lekker als een teruglopende
wekker, zacht als de
luchtbel in een waterplas

helaas: zo gevaarlijk als een vliegenvanger

30-05-2006 om 06:28 geschreven door jovo

Ik tracht
meer en meer 
mezelf te zijn,

vrijwel onverschillig
of men dat
goedkeurt of niet.

29-05-2006 om 23:06 geschreven door jovo

mijn beter ik en ik

streden erop of eronder


mijn beter ik bezweek

nu ben ik, goddank, zonder.

28-05-2006 om 22:06 geschreven door jovo

afstand

zolang er verbondenheid is
speelt afstand geen rol

waartegen is verbondenheid bestand?
hoelang houdt verbondenheid stand?

tijd eet verbondenheid
creëert afstand

28-05-2006 om 08:05 geschreven door jovo

voorbij de bocht in de weg
ligt misschien een plas, en misschien een kasteel,
en misschien alleen de voortzetting van de weg.

ik weet het niet en vraag het niet.
zolang ik op de weg loop en voor de bocht
kijk ik naar de weg slechts voor de bocht,
want ik kan niets anders zien dan de weg voor de bocht.

ik zou er niets aan hebben naar een andere kant te kijken
en naar dat wat ik niet zie.
laten we ons houden bij de plaats waar we zijn.
er is schoonheid genoeg in hier zijn en niet ergens anders.
als er mensen zijn voorbij de bocht in de weg,
laten die zich dan maar bemoeien met
wat er is voorbij de bocht in de weg.

die weg is voor hen de weg.
mochten wij daar ooit komen,
dan zien we wel als we daar komen.
voorlopig weten we alleen dat we daar niet zijn.
hier is slechts de weg voor de bocht, en voor de bocht
is er de weg zonder enige bocht.

27-05-2006 om 20:18 geschreven door jovo

Wat ik in ieder geval niet doe,
is me verdiepen
in de notulen van de waan van de dag.

want de geschiedenis mag af en toe ophouden,
de poëzie begint elke dag opnieuw

26-05-2006 om 23:55 geschreven door jovo

de woorden
ze verdampen

maar als stoom
toch even zichtbaar

de echo van stilte

voor jou

26-05-2006 om 07:03 geschreven door jovo

als
ik berust
in iets waar ik
niets meer aan kan veranderen

dan valt het lot me
er ook niet meer mee lastig

25-05-2006 om 21:05 geschreven door jovo

ik wil je vergezellen in je slaap

jou niet delen met de droom

waarin jij mij verlaat en

niets resteert van wat ons bond.

24-05-2006 om 21:09 geschreven door jovo

das glück des lebens zu spühren
den moment im lachen versprühen
mit sich und dem leben eins sein
auf einem berg stehen
die hände zum himmel strecken
sich im kreise drehen
mit nackten füssen tanzen

"el condor pasa"
den wind im gesicht

die freude mit liebe teilen
bei einfachen menschen verweilen
den moment in blicken geniessen
die spuren des lebens akzeptieren
werte im moment des lebens sehen
die sonne auf der haut

"el condor pasa"
den wind im gesicht

23-05-2006 om 22:59 geschreven door jovo

du bist wie eine blume
so hold und schön und rein;
ich schau' dich an,
und wehmut schleicht mir ins herz hinein.

mir ist, als ob ich die hände
aufs haupt dir legen sollt',
betend, daß gott dich erhalte
so rein und schön und hold.

23-05-2006 om 18:36 geschreven door jovo

het lijkt alsof je heim’lijk om me lacht
plezier beleeft aan een hardvochtig spelen
een minnaar die je nooit zal mogen strelen
en die zo kansloos op een teken wacht

je schepper is een kunstenaar geweest
op zijn palet begon jouw eeuwig leven
zijn hand werd kalm bewogen door de heer

als meester van z’n artistieke geest
hij heeft je zoveel schoonheid meegegeven
mijn teer beminde meisje van vermeer

22-05-2006 om 17:42 geschreven door jovo

de blauwe vrouw verplaatst          
zich uit het doek,          
het lege beeld blijft          
achter als een wit          
en ongeschreven          
hoofdstuk in een boek.         

de vrouw, licht gebogen alsof zij bidt,
ontvouwt vertraagd haar sierlijk slanke benen
uit de vereeuwiging waarin zij zit.

de blauwe vrouw, bewegend als een stenen
beeld dat uit een roerloze slaap ontwaakt,
is uit het witte droomgebied verdwenen.

in mijn verbeelding groeit zij als een naakt
en willend wezen in een zijden doek;
ik heb haar blauwe dijen aangeraakt.

een vrouw, een blauwe vlek, een vorm die leeft.
zij is de heks die in mijn dromen zweeft.

22-05-2006 om 07:07 geschreven door jovo