het was een onbekende weg
die ik heb afgelegd
na het licht
op zoek naar het donker

15-06-2005 om 21:57 geschreven door jovo

niet altijd hoef ik
naar de kerk
soms is een bezoek
aan een ander mens
als een onderdompeling
in heiligheid

waaruit ik proestend
spiritueel sprankelend
kletsnat kom
bovendrijven

even wentel ik rond
op de stroom van
jouw getijden

mijn ziel geraakt
vloeit uit en mengt
zich met de jouwe

weer op de kant
van mijn bestaan
kijk ik om en
schud mijn druppels
van dank over
je uit

niet alleen mijn mond
maar mijn hele wezen
glimlacht als
ik ga

14-06-2005 om 21:45 geschreven door jovo

ben ik nog zichtbaar
vraag ik aan het water
en neem een voorschot
op het antwoord.

ik zie een tuimelende val
en zuig de toekomst naar me toe
ze lijkt zo ongerept en roerloos
af te wachten tot ik kom.

voor elke lijn die nu verschijnt
bedenk ik curven zekerheid
als: toen en vroeger, weet je nog?

voorbij mijn twijfel is een
straks verborgen - ergens -
steeds en dichterbij.

13-06-2005 om 22:27 geschreven door jovo

when i go away from you
the world beats dead
like a slackened drum.

i call out for you against the jutted stars
and shout into the ridges of the wind.
streets coming fast,
one after the other,
wedge you away from me,
and the lamps of the city prick my eyes
so that i can no longer see your face.

why should i leave you,
to wound myself upon the sharp edges of the night?

12-06-2005 om 21:00 geschreven door jovo

gij badt op eenen berg alleen
en... jesu, ik en vind er geen
waar 'k hoog genoeg kan klimmen
om u alleen te vinden


de wereld wil mij achterna
al waar ik ga
of sta
of ooit mijn oogen sla

11-06-2005 om 22:03 geschreven door jovo

10-06-2005 om 18:35 geschreven door jovo

dit lied dat zeelucht
wil zijn - geurig niets dat
hardvochtiger haar haren
streelt dan haar lief is

ik zou graag zeelucht willen
zijn of louter wind die
achter zich de golven liet en
het land niet kent dat wenkt

heel mooi gezongen dat het
zo moet zijn - heel erg boven
op zichzelf gaan staan - niet
iedereen vindt dit geluk.

09-06-2005 om 23:08 geschreven door jovo

hoe het moeten in kruimels van de tafel valt
die we overmoedig dekten met het mogen
kijken naar de weerglans op elkaars gelaat
ruiken aan de vingers, een paringsdans
proeven van het zout en het brood
betasten en toetasten en toetoasten
op de jaren die nog resten na de eerste

hoe de hoogstandjes van neusvleugels
met kleine briljanten scherpe randen krijgen
en het zwijgen minder medeplichtig
en luisteren keuvelender wordt
het adembenemend landschap heuvelend
het noemenswaardige lichtbewapend
en wij elkaar gewoon maar aardig.

08-06-2005 om 22:51 geschreven door jovo

je
meurs
de soif

auprès
de la
fontaine

07-06-2005 om 21:34 geschreven door jovo

in een wereld van louter plezier
kwam ik haar tegen, glimlachend,
en ze zei: wat liefde is geweest
luister ernaar in de bomen
en ik knikte en we liepen nog lang
in de stille tuin

de wereld was van louter golven
en ik zonk in haar als een lijk
naar beneden het water sloot
boven mijn hoofd en even
voelde ik een vis langs mij strijken
in de stille zee

dag zei ik tegen haar dag kom
ik je nog eens tegen, glimlachend
maar de wind blies weg
haar gezicht in het water
en ik knikte en ik werd onzichtbaar
in het stille leven.

06-06-2005 om 22:12 geschreven door jovo

van herberg tot herberg
vergetelheid
de eigen naam
wordt iets vreemds

je moeder leeft nergens
is al lang je kind geworden
dat je niet baart

en dat iemand jou lief heeft
dat men je anders kan liefhebben
dan in het voorbijgaan
dat verwondert je.

05-06-2005 om 23:17 geschreven door jovo

04-06-2005 om 22:04 geschreven door jovo

écoute les fruits que l'automne détache
avec des chocs sourds retentir, et
la source pleurer des larmes nouvelles, et
les pas de l'ami qui s'éloigne, et
déjà l'inquiet amour agiter ses ailes

03-06-2005 om 00:22 geschreven door jovo

eenieder gaat gehuld
in de droom van zichzelf

in sommige dromen is ruimte
voor een tweede
zoals in een tweepersoonsbed

bijna in alle.

02-06-2005 om 00:00 geschreven door jovo

breek de stilte, zei je
ach, ik red mezelf niet eens
niemand weet hoe lijden is
en als ik dan je stilte breek
kwets ik dan niet
mijn eigen hart?

gewapend als beton
stel ik me op
in de hoop
dat je weet
hoe breekbaar ik ben

01-06-2005 om 21:21 geschreven door jovo

het ergste zijn herinneringen
aan geluk - het zoeken naar één foto
haalt je huis overhoop
zoals het zoeken naar jezelf
jezelf, zoals een glimlach
je gezicht

je sliep, arm om me heen
zoals bergen een aai van de zee
in een baai leggen
die foto

zee haalt zee overhoop

31-05-2005 om 23:20 geschreven door jovo

natuurlijk wentelen de seizoenen door
bevallen vrouwen en worden anderen bevrucht
zout de zee zich verder, betrekt boven mij de lucht
en hoort er niemand wat ik hoor

zeker ik ben de ontdekker van mijn land
maar mijn plek die met een geheim begon
wentelt zich almaar in de lucht en in zon
en jaagt hier mijn hart en ziel in brand

om mij heen wuift blozend het graan
vers fruit groeit me voor de voeten
je suis très fort,
ik kan de wereld aan

om mij heen zijn de mensen waarvan ik hou
de voorspoed hangt genadeloos in mijn lijf
maar als ik wakker word
denk ik aan jou

30-05-2005 om 22:21 geschreven door jovo

nu het zwijgen is begonnen
valt de waarheid pas te horen


niet dat we elkaar verloren, lief
maar dat we bijna wonnen

29-05-2005 om 21:03 geschreven door jovo

waarom, onnodige gedachten, hol je
achter een verloren goed dat niet kan terugkomen?

hoezo, zinloze hersenspinsels, weet je
dan niet dat van verloren geluk triest de herinnering is?

28-05-2005 om 20:31 geschreven door jovo

als je je nukkig ingraaft onder de dekens
wil je eigenlijk zeggen: kom bij me liggen

als je de deur achter je dichtslaat en wegrent
wil je eigenlijk zeggen: kom me toch achterna

en als je zegt: ik hou van je
bedoel je: hou je van mij?

zie je nou wel dat poëzie nodig is
want als ik 'ja' zou zeggen,
zou dat niks betekenen.

27-05-2005 om 22:20 geschreven door jovo