xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 “Als je die op 1 Mei krijgt , dan brengt het geluk “ , zo zei mijn buurvrouw altijd .

 Ieder jaar schonk ze me trouw een boeketje , vers geplukt uit haar tuin . Met hun stengeltjes verpakt in een stukje huishoudfolie, werden ze me met een brede glimlach overhandigd . Dankbaar zette ik de bloemen in een vaas met water en terwijl wij wat aan het keuvelen waren , vervulde hun geur bijna de hele huiskamer .

 
Ieder jaar ook was ik er door gecharmeerd , zowel van het gebaar , als van de Meiklokjes zelf . Dat zijn immers één van mijn lievelingsbloemetjes ... Niet alleen omdat ze zo lekker geuren , maar omdat ze, zo lijkt het me toch , helemaal geen moeite doen om op te vallen . Bescheiden zitten ze tussen hun grote groene blaadjes en voelen zich daar waarschijnlijk héél veilig . Want zien er op hun dunne stengeltje niet teer en breekbaar uit ... ? Eigenlijk verbaasd het me, dat er uit zo een fragiel lijkend bloempje, zo een sterke , welriekende geur kan komen ...

Wanneer in mijn tuin de witte seringen bloeien , waar buurvrouw dan weer zo van houdt , schenk ik haar een geurig boeketje terug .

Al lachend  zeiden we soms dat we al méér dan 10 jaar  “de verkeerde “ bloemen in onze eigen tuin hadden staan .

Dit  jaar ging de bel niet op 1 Mei ...of hoorde ik geen “ koekoeeeeeeek “of  een  “Joehoeee ...  ik ben het ...! ” door de keuken galmen .

Mijn buurvrouw is namelijk  hals over kop verhuisd naar andere oorden en hun huis werd nog maar net verkocht .De nieuwe eigenaars wonen er nog niet en ik heb ze nog niet gezien .


Vandaag staan er dus alleen seringen in ons huis ...