Mijn man en ik stonden naar de verbouwingen  te kijken en maakten op de begane grond een praatje met M. , onze aannemer .xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hij wou ons iets tonen en moest daarvoor de stelling op .Hij klauterde gezwind via de tussenschotten naar omhoog  en zette met één been  een stap op de bovenste stellingsplank ...

Had hij dat maar niet gedaan , want dié plank vloog de lucht in  en M.schoof  langs de stellingspaal terug naar beneden.

Mijn man en ik keken geschrokken toe en mijn hart sloeg tot in mijn keel !

Gelukkig bleef M. met zijn t-shirt hangen aan een haak van die paal,  zodat dit erger  voorkwam .

Bungelend  hing hij met zijn armen half omhoog aan de stelling en toonde ons onvrijwillig een flink stuk blote buik  doordat zijn  vastgehaakte t-shirt omhoog gekropen was

M   zei  met een bijna verontschuldigende stem   “ ik heb niets “ ... en vlak daarachter “ mijne knop is los “ .

 Ik snapte niet waarover hij het had ... ik zag zo direkt nérgens een knop ...

 totdat zijn broek vervaarlijk begon te zakken ...

Daar stonden we dan ...

Manlief met zijn ogen nog  vol schrik van het gebeuren  ...

De mijne vol schrik én ongeloof ...

Die van M vol schrik , verbazing , ongeloof  en  schaamte   ...

Mijn man heeft M bevrijdt uit zijn benarde situatie .

Ikzelf  wist niet hoe ik me houden moest , heb me omgedraaid  en ben weggestapt  ...